ITPP2/443-780/09/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 17 września 2009 r. (data wpływu 21 września 2009 r.), uzupełnionym w dniach 24 listopada oraz 9 i 15 grudnia 2009 r. (daty wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej dla czynności polegającej na wynajmowaniu się do pracy jako kierowca autobusu - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 września 2009 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniach 24 listopada oraz 9 i 15 grudnia 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej dla czynności polegającej na wynajmowaniu się do pracy jako kierowca autobusu.

W przedmiotowym wniosku, oraz jego uzupełnieniach, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Od miesiąca czerwca 2002 r. prowadzi Pan działalność gospodarczą - usługi transportowe (...). Równolegle, od miesiąca stycznia 2000 r., zawarł Pan umowę o pracę z innym podmiotem gospodarczym. Posiadał Pan pojazd na przewóz do 18 osób ("jako podwykonawca"). Z przyczyn niezależnych od Pana (brak zleceń na świadczenie usług tym pojazdem) musiał zostać sprzedany. Po tym fakcie otrzymał Pan dużo propozycji współpracy z innymi firmami transportowymi na świadczenie usług, związanych z przewozem ludności w środkach komunikacji publicznej, bez wykorzystania własnego autobusu. Po wcześniejszej konsultacji z pracownikiem urzędu skarbowego, upewniwszy się, że może Pan świadczyć usługi w tym zakresie bez wykorzystania własnego pojazdu, tylko na zasadzie świadczenia czynności, jako kierowca autobusu, podjął Pan decyzję o współpracy. Od tego czasu świadczy usługi kierowcy na liniach komunikacji miejskiej, podmiejskiej i kursach nieregularnych, zgodnie z zarejestrowaną działalnością. Umowa o pracę i prowadzona działalność gospodarcza stały się równoległymi i odrębnymi dochodami w skali miesiąca. W chwili obecnej wygasła umowa o pracę i świadczy Pan tylko usługi w zakresie działalności gospodarczej, poszerzonej o przewóz osób taksówką, co jest zgodne z wpisem do ewidencji działalności gospodarczej.

Ma Pan wątpliwość, jaką stawkę podatku od towarów i usług będzie zobowiązany stosować w przypadku świadczenia usług kierowcy autobusu na rzecz firmy A., nie posiadając własnego środka transportu, służącego do przewozu ludności. Z firmą tą ma Pan zawartą umowę i na jej zlecenie świadczy usługi kierowcy autobusu, którego właścicielem jest zleceniodawca. Jest Pan przez nią wynajmowany do pracy i na koniec miesiąca wystawia rachunek za wykonaną usługę, co stanowi przychód z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.

Świadczona usługa jest sklasyfikowana w PKWiU, obowiązującym do dnia 31 grudnia 2009 r., pod dwoma symbolami:

49.31.21.0 - Transport drogowy pasażerski, rozkładowy, miejski i podmiejski,

49.39.11.0 - Transport drogowy pasażerski, rozkładowy, międzymiastowy, ogólnodostępny.

Według Pana i pracownika urzędu statystycznego, wskazana wyżej klasyfikacja jest najbardziej prawidłowa do określenia zakresu skali świadczonych usług, do przewozu ludności w środkach komunikacji publicznej, jako kierowcy autobusu, bez wykorzystania swojego pojazdu.

Z tytułu świadczenia ww. usług jest Pan związany ze zlecającym prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny w zakresie:

Ponadto nie ponosi Pan ryzyka gospodarczego, związanego z tą działalnością.

Pod koniec 2010 r. zamierza Pan nabyć autobus i wówczas, świadcząc usługi kierowcy, będzie zobowiązany zastosować 7% stawkę podatku. Do tego czasu nie wie Pan, czy powinien być czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, ponieważ w tym roku podatkowym osiągnie dochód powyżej 50 tys. zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaką stawką podatku od towarów i usług winna zostać opodatkowana ww. usługa.

Zdaniem Wnioskodawcy, właściwą stawką podatku będzie 22%, gdyż świadczone usługi są usługami transportowymi dla ludności, jednakże nie posiadając własnego środka transportu i wynajmując się do pracy, jest się tylko pośrednikiem. W tym przypadku firmą, która świadczy bezpośrednio usługi transportowe dla ludności są A., będąc właścicielem środków transportu i to ta firma, w przypadku sprzedaży swoich usług, jest uprawniona do stosowania preferencyjnej stawki podatku w wysokości 7%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl ustępu 2 powołanego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jednakże w świetle ust. 3 pkt 1 i 3 powołanego artykułu, za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Wskazać należy, iż w rozumieniu z art. 13 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej - z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

W myśl art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że od 2002 r. prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych kraj i zagranica i równolegle (od 2000 r.) był zatrudniony na umowę o pracę przez inny podmiot gospodarczy. Po sprzedaży własnego pojazdu zdecydował się Pan na współpracę z innymi firmami transportowymi, świadcząc czynności polegające na wynajmowaniu się do pracy jako kierowca autobusu. Po wygaśnięciu umowy o pracę, świadczy Pan usługi tylko w ramach działalności gospodarczej. Na podstawie umowy zlecenia świadczy Pan usługi kierowcy autobusu na rzecz firmy A., z którą związany jest prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny w zakresie wykonania czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności wobec osób trzecich, za którą ponosi zleceniodawca. Z tytułu wykonywania czynności na podstawie umowy zlecenia nie ponosi Pan ryzyka gospodarczego, związanego z tą działalnością.

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, iż tak zawarta umowa zlecenia powoduje powstanie stosunku prawnego, który może posiadać cechy właściwe dla stosunku pracy, w ramach którego zleceniobiorca związany jest ze zlecającym wykonanie czynności więzami prawnymi co do warunków wykonywania czynności, wynagrodzenia, a także odpowiedzialności zlecającego wobec osób trzecich.

Tym samym świadczone przez Pana czynności na podstawie umowy zlecenia, o których mowa w złożonym wniosku, nie mogą być uznane za samodzielnie wykonaną działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ nie stanowią pozarolniczej działalności gospodarczej zarówno w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a także z uwagi na łączne wystąpienie pozostałych przesłanek określonych w art. 15 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

Czynności te objęte będą zakresem art. 15 ust. 3 powołanej ustawy, gdyż spełnione zostaną kryteria wyłączające te usługi z czynności stanowiących działalność gospodarczą w świetle ustawy o podatku od towarów i usług i w konsekwencji nie będą podlegać opodatkowaniu tym podatkiem.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej datowania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.