ITPP2/443-78/14/EK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 17 stycznia 2014 r. (data wpływu 22 stycznia 2014 r.), uzupełnionym w dniu 8 kwietnia 2014 r. (data wpływu) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania podatku w związku z realizacją projektu polegającego na zakupie pojazdu do transportu wyselekcjonowanych odpadów oraz pojemników do ich zbiórki - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 8 kwietnia 2014 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania podatku w związku z realizacją projektu polegającego na zakupie pojazdu do transportu wyselekcjonowanych odpadów oraz pojemników do ich zbiórki.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 2011 r. Gmina zakupiła pojazd do transportu wyselekcjonowanych odpadów oraz pojemniki do ich zbiórki, na potrzeby projektu polegającego na zakupie pojazdu do transportu wyselekcjonowanych odpadów oraz pojemników do ich zbiórki, zrealizowanego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007-2013 (działanie 4.2). Zgodnie z ustawą o samorządzie gminnym, do zadań własnych gminy należą m.in. sprawy utrzymania czystości i porządku oraz unieszkodliwiania odpadów komunalnych.

Od momentu zakupu ww. wyposażenia, zgodnie z informacjami podanymi we wniosku o dofinansowanie, operatorem odpowiedzialnym za zarządzanie produktami projektu była Agencja (samorządowy zakład budżetowy gminy). Wyposażenie zakupione dla Agencji w ramach projektu zostało przekazane na podstawie protokołu przekazania środka trwałego. Agencja została powołana do zarządzania i administrowania składnikami mienia gminnego oraz zaspokajania potrzeb publicznych w zakresie sportu, rekreacji, turystyki, wypoczynku, kultury, usług komunalnych. Prowadziła m.in. działalność transportową i w zakresie zaopatrzenia wsi w wodę. Była wykonawcą zadania własnego gminy. Gmina zakwalifikowała podatek od towarów i usług jako wydatek kwalifikowalny projektu, ponieważ ze względu na fakt, że nie prowadziła działalności opodatkowanej, nie odzyskała ww. podatku.

Faktury VAT dotyczące zakupu pojazdu do transportu wyselekcjonowanych odpadów oraz pojemników do ich zbiórki zostały wystawione na beneficjenta projektu - Gminę, więc Agencja - samorządowy zakład budżetowy, również nie odliczyła podatku.

Zgodnie z późn. zm. wprowadzanymi ustawą z dnia 1 lipca 2011 r. o zmianie ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 152, poz. 897), zawarcie umowy o odbieranie bądź odbieranie i przetwarzanie odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości możliwe jest jedynie z przedsiębiorcą wyłonionym w zorganizowanym w tym celu przetargu. Odstępstwo od powyższej reguły może spowodować poważne konsekwencje dla gmin, tj. kary finansowe. Gminne jednostki organizacyjne również mogą odbierać odpady komunalne od właścicieli nieruchomości. Muszą jednak spełnić dwa warunki:

* jednostka taka musi być wyłoniona w drodze przetargu, podobnie jak każdy inny przedsiębiorca oraz

* musi zostać przekształcona w spółkę prawa handlowego, aby móc przystąpić do przetargu.

Wobec powyższego, w grudniu 2012 r. nastąpiła konieczność przekształcenia Agencji w Gminne Przedsiębiorstwo Komunalne Sp. z o.o., czyli podmiot posiadający możliwość udziału w przetargach. Udział Gminy w kapitale zakładowym wynosi 100%.

Zakupiony w ramach projektu pojazd do transportu wyselekcjonowanych odpadów oraz pojemniki do ich zbiórki zostały przekazane bezpłatnie ww. spółce w formie "pierwszego aportu", zgodnie z wytycznymi dotyczącymi realizacji projektów unijnych - podręcznik "Zagadnienie...".

W zamian za wniesienie jako wkład niepieniężny (aport) pojazdu do transportu wyselekcjonowanych odpadów oraz pojemników do ich zbiórki na pokrycie kapitału zakładowego do nowoutworzonej z przekształcenia zakładu budżetowego spółki z o.o. (uchwała Rady Gminy z dnia 7 grudnia 2012 r.) Gmina objęła w tejże spółce udziały. W spółce tej jest jedynym udziałowcem (100% udziałów).

Wobec powyższego, Gminne Przedsiębiorstwo Komunalne Sp. z o.o. również nie ma możliwości odzyskania podatku od towarów i usług (faktura zakupu wystawiona była na Gminę). W trakcie realizacji zadania Gmina nie miała i nie ma możliwości odzyskania w żaden sposób poniesionego kosztu podatku od towarów i usług, który został zaliczony jako koszt kwalifikowalny inwestycji.

Zarówno obecnie, jak i w okresie 5 lat po zakończeniu ww. inwestycji (okres trwałości projektu), Gmina nie prowadzi i nie będzie prowadziła działalności, której wykonywanie wiązałoby się z występowaniem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług związanych z realizowaną inwestycją. Realizacją zadań związanych z gospodarką odpadami zajmuje się powołane w 2012 r. Gminne Przedsiębiorstwo Komunalne Sp. z o.o. (wykonywanie czynności opodatkowanych), któremu został "bezpłatnie przekazany w formie pierwszego aportu" pojazd do transportu wyselekcjonowanych odpadów oraz pojemniki do ich zbiórki. Gmina, jak i Agencja przekształcona w Gminne Przedsiębiorstwo Komunalne Sp. z o.o. funkcjonowały i funkcjonują jako odrębni podatnicy podatku od towarów i usług (posiadają odrębne numery identyfikacji podatkowej).

Wartość księgowa brutto (wg OT) zakupionych w ramach realizowanego projektu środków trwałych wynosiła:

* pojazdu do transportu wyselekcjonowanych odpadów (1 szt.) - 615.824,12 zł;

* kontenerów na odpady (7 szt.) - 96.510,07 zł

* pojemników do wyselekcjonowanej zbiórki odpadów (54 szt.) - 36.236,78 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przy realizacji ww. inwestycji Gmina nie miała i nie ma możliwości odzyskania podatku naliczonego zaliczonego do "kosztów kwalifikowanych" realizowanego projektu.

Zdaniem Wnioskodawcy, wyrażonym we wniosku oraz jego uzupełnieniu, w żaden sposób nie miał i nie ma możliwości odzyskania podatku od towarów i usług stanowiącego koszt kwalifikowalny projektu.

Gmina wskazała, że jako jednostka samorządu terytorialnego nie prowadzi działalności opodatkowanej, a jej zadania własne związane ze sprawami utrzymania czystości i porządku realizuje obecnie spółka prawa handlowego, tj. Gminne Przedsiębiorstwo Komunalne Sp. z o.o. (działalność opodatkowana), której zakupione w ramach projektu wyposażenie zostało przekazane "bezpłatnie w formie pierwszego aportu" - Gmina wniosła jako wkład niepieniężny (aport) wyposażenie do nowoutworzonej (z przekształcenia zakładu budżetowego) spółki, w zamian za co objęła w tej spółce udziały (Gmina jest 100% udziałowcem).

Ponownie stwierdziła, że nie miała i nie ma możliwości odzyskania podatku stanowiącego koszt kwalifikowany realizowanego zadania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Według regulacji ust. 2 pkt 1 lit. a powyższego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Z treści cytowanego wyżej art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto w rozdziale 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2013 r. poz. 247, z późn. zm.) przewidziano przypadki, w których kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu. Natomiast przepisy rozdziału 5 powołanego rozporządzenia określają katalog środków, które stanowią ww. środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej (§ 8 ust. 3 i 4). Uzyskanie pomocy finansowej pochodzącej ze źródeł, o których mowa w tych przepisach daje prawo do ubiegania się o zwrot podatku w oparciu o przepisy zawarte w rozdziale 9 tego rozporządzenia.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Według art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Wniesienie aportu rzeczowego do spółki prawa cywilnego lub handlowego spełnia definicję dostawy zawartą w art. 7 ust. 1 ustawy, a tym samym uznawane jest za sprzedaż w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, gdyż czynność ta odbywa się za wynagrodzeniem (wniesienie aportu wiąże się z odpłatnością, istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy dostawą mającą charakter rzeczowy, a otrzymanym wynagrodzeniem w formie udziałów lub akcji w kapitale zakładowym), a jej efektem jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania wnoszonym towarem jak właściciel.

Stosownie do brzmienia art. 8 ust. 1 tej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7

Do dnia 31 marca 2011 r. art. 8 ust. 2 ustawy stanowił, że nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jak odpłatne świadczenie usług.

W okresie od dnia 1 kwietnia 2011 r. do dnia 31 marca 2013 r. przepis powyższy miał następujące brzmienie: "Za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Do dnia 31 marca 2013 r. art. 15 ust. 2 cyt. ustawy stanowił, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Od dnia 1 kwietnia 2013 r. przepis powyższy otrzymał następujące brzmienie: "Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych".

Stosownie do brzmienia art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy przepis stanowi odzwierciedlenie art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (Dz.Urz.UE.L 347, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji (...).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 594, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Jak stanowi art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Według regulacji art. 7 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz.

Zasady i formy gospodarki komunalnej jednostek samorządu terytorialnego, polegające na wykonywaniu przez te jednostki zadań własnych, w celu zaspokojenia zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej - uregulowano w ustawie z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz. U. z 2011 r. Nr 45, poz. 236).

W myśl art. 2 cytowanej ustawy, gospodarka komunalna może być prowadzona przez jednostki samorządu terytorialnego w szczególności w formach samorządowego zakładu budżetowego lub spółek prawa handlowego.

Jak stanowi art. 9 ust. 1 cyt. ustawy, jednostki samorządu terytorialnego mogą tworzyć spółki z ograniczoną odpowiedzialnością lub spółki akcyjne, a także mogą przystępować do takich spółek.

Stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 tej ustawy, w brzmieniu obowiązującym do końca 2013 r., w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Do dnia 31 grudnia 2013 r. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy stanowił, że zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W ust. 2 powyższego artykułu, który obowiązywał do ww. daty przewidziano: "przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel".

W myśl art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Na podstawie ust. 2 tego artykułu, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Według regulacji ust. 3 powyższego artykułu, korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

Zgodnie z ust. 4 cyt. artykułu, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

Jak stanowi ust. 5 powyższego artykułu, w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 - w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

Stosowanie do brzmienia ust. 6 tego artykułu, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

Zgodnie z ust. 7 ww. artykułu, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w 2011 r. Gmina nabyła pojazd do transportu wyselekcjonowanych odpadów oraz pojemniki do ich zbiórki, na potrzeby projektu, zrealizowanego w ramach RPO na lata 2007-2013. Od momentu zakupu, operatorem odpowiedzialnym za zarządzanie produktami projektu była Agencja (samorządowy zakład budżetowy gminy), której wyposażenie to zostało przekazane na podstawie protokołu przekazania środka trwałego. Agencja była wykonawcą zadania własnego gminy. Gmina zakwalifikowała podatek od towarów i usług jako wydatek kwalifikowalny projektu, gdyż nie prowadziła działalności opodatkowanej i nie odzyskała ww. podatku. Faktury VAT dotyczące ww. zakupu były wystawione na Gminę, więc również Agencja nie odliczyła podatku. W związku z późn. zm. wprowadzanymi ustawą z dnia 1 lipca 2011 r. o zmianie ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach oraz niektórych innych ustaw w grudniu 2012 r. wystąpiła konieczność przekształcenia Agencji w Gminne Przedsiębiorstwo Komunalne Sp. z o.o., czyli podmiot posiadający możliwość udziału w przetargach. Zakupione w ramach projektu "wyposażenie" zostało przekazane ww. spółce w formie "pierwszego aportu". W zamian za wkład Gmina objęła udziały (uchwała Rady Gminy z dnia 7 grudnia 2012 r.). W spółce tej Gmina jest jedynym udziałowcem (100% udziałów).

Zadania związane z gospodarką odpadami wykonuje powołane w 2012 r. Gminne Przedsiębiorstwo Komunalne Sp. z o.o., któremu został "bezpłatnie przekazany w formie pierwszego aportu" pojazd do transportu wyselekcjonowanych odpadów oraz pojemniki do ich zbiórki. Gmina, jak i AMGiSP przekształcona w Gminne Przedsiębiorstwo Komunalne Sp. z o.o. funkcjonowały i funkcjonują jako odrębni podatnicy podatku od towarów i usług.

Wartość księgowa brutto (wg OT) zakupionych w ramach realizowanego projektu środków trwałych wynosiła:

* pojazdu do transportu wyselekcjonowanych odpadów (1 szt.) - 615.824,12 zł;

* kontenerów na odpady (7 szt.) - 96.510,07 zł

* pojemników do wyselekcjonowanej zbiórki odpadów (54 szt.) - 36.236,78 zł.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że na etapie ponoszenia wydatków Gminie nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją ww. projektu na zasadach określonych w ustawie o podatku od towarów i usług, gdyż zakupy dokonane w ramach projektu nie miały związku ze sprzedażą opodatkowaną. Z treści wniosku wynika bowiem, że Gmina przekazała ww. składniki majątku na podstawie protokołu przekazania środka trwałego samorządowemu zakładowi budżetowemu, który przy ich użyciu wykonywał zadania własne Gminy, co wskazuje, że przekazanie to nastąpiło nieodpłatnie, ale do celów "działalności" Gminy. Wobec powyższego należy stwierdzić, że nie zostały spełnione przesłanki do uznania ww. nieodpłatnej czynności za podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Znaczenia również wymaga, że Gminie nie przysługiwało i nie przysługuje prawo do otrzymania zwrotu podatku naliczonego od poniesionych wydatków na zasadach określonych w przywołanym wyżej rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r., gdyż środki, o których mowa we wniosku, nie stanowią środków wskazanych w tym rozporządzeniu.

Należy natomiast wskazać, że czynność wniesienia w 2012 r. ww. składników majątku aportem do spółki z o.o. - wbrew stanowisku Gminy - nie może być uznana za nieodpłatną, gdyż w zamian objęła udziały w spółce, a zatem czynność ta spełniała definicję sprzedaży, o której mowa w art. 2 pkt 22 ustawy. W transakcji tej Gmina występowała w charakterze podatnika, a zatem czynność ta stanowiła podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług dostawę towarów. Nie mogła ona korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 w związku z ust. 2 ustawy, gdyż ww. składniki majątkowe - w chwili dokonania tej czynności - nie spełniały definicji "towarów używanych", gdyż przed dokonaniem aportu nie były używane przez Gminę, lecz przez inny podmiot - Agencję. Wobec powyższego, czynność tę Gmina winna była opodatkować podstawową stawką podatku, a zatem - na tym etapie - wystąpił związek dokonanych w ramach projektu zakupów z wykonaniem przez Gminę czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji dokonania powyższej czynności, w odniesieniu do pojazdu do transportu wyselekcjonowanych odpadów (środek trwały o wartość początkowej przekraczającej 15.000 zł) Gmina nabyła prawo do odliczenia części podatku naliczonego poprzez korektę w deklaracji składanej za miesiąc dokonania aportu, zgodnie z art. 91 ust. 2 w związku z ust. 4 ustawy.

Zatem z faktury dokumentującej nabycie ww. pojazdu Gmina uzyskała możliwość odliczenia części podatku naliczonego (przy założeniu, że oddanie pojazdu do użytkowania nastąpiło w 2011 r. - 4/5 podatku naliczonego).

Natomiast w odniesieniu do kontenerów na odpady oraz pojemników do wyselekcjonowanej zbiórki odpadów, czyli środków trwałych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przy uwzględnieniu treści art. 91 ust. 2 zdanie trzecie ustawy należy stwierdzić, że nie wystąpi prawo do skorygowania nieodliczonego podatku naliczonego.

Końcowo należy wskazać, że organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczenia wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych, bowiem kwestię tę rozstrzygają przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.