ITPP2/443-742/14/EK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 6 czerwca 2014 r. (data wpływu 10 czerwca 2014 r.), uzupełnionym w dniu 1 września 2014 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia całej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia pojazdu ATV - jest prawidłowe.

W dniu 10 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 1 września 2014 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia całej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia pojazdu ATV.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, związanej m.in. z reklamą, dnia 9 maja 2014 r. zakupiono nowy pojazd czterokołowy ATV... u dealera... w miejscowości B., w firmie. Spółka Jawna. ATV ten jest wykorzystywany jako reklama i służy wyłącznie do promowania firm poprzez wykorzystywanie go jako reklamy na treningach, zawodach oraz innych imprezach, głównie motoryzacyjnych. Dostarczany jest na miejsce na lawecie, bądź przyczepie. Możliwość rozbudowania ATV oraz zastosowania na nim różnego typu oklein, a także nieseryjnych podzespołów sprawia, że jest on bardzo dobrą, przyciągającą reklamą do promowania firmy. Zakupiony ATV nie posiada fabrycznej homologacji. Producent - firma... uznał, że ATV nie jest pojazdem, którym można poruszać się po drogach i nie wyposażył go w homologację, nie przeprowadzono badań maszyny pod tym kątem. Firma Wnioskodawcy świadomie dokonała wyboru urządzenia bez homologacji, gdyż nie ma potrzeb aby traktować ATV jako pojazd. Wnioskodawca nie porusza się nim po drogach. Przedmiotowy ATV jest pojazdem silnikowym. Wnioskodawca nie potrafi odpowiedzieć czy ATV jest pojazdem samochodowym. Przeznaczenie pojazdu silnikowego ATV w firmie Wnioskodawcy jest ściśle określone i nie dopuszcza poruszania się nim po drogach publicznych (nie posiada homologacji, nie podlega rejestracji).

Sprzęt ATV... nie posiada fabrycznie żadnych liczników, nie spełnia żadnej normy homologacyjnej, nie istnieje w prawie o ruchu drogowym, nie jest traktowany jako pojazd z założenia. Nie ma możliwości określenia, z jaką prędkością może się poruszać, gdyż nie jest dopuszczony - przez brak fabrycznej homologacji - do ruchu, a także nie może zostać przebadany na stacji diagnostycznej. Brak wskaźników umożliwiających odczyt, brak homologowanego ogumienia oraz reszty osprzętu, który potrzebny jest do odczytu wskazań uniemożliwia sprecyzowanie, z jaką prędkością poruszałby się sprzęt. Został on zakupiony w celach reklamowych firm ze względu na jego atrakcyjność, możliwość zmiany oklein, plastików oraz innych podzespołów, poprzez które staje się reklamą firmową występującą podczas różnych imprez otwartych, zamkniętych, treningów, zawodów oraz wystaw plenerowych oraz wewnątrz budynkowych. Dostarczany jest na miejsce na specjalnie skonstruowanej przyczepie i stojąc np. podczas zawodów jest postawiony m.in. po środku obiektów, bądź obok widzów, tworząc reklamę i dodatkową atrakcję. W ostatnim czasie przyczyniał się do reklamowania innych firm poprzez umieszczanie na nim banerów z logo firm, które chciały zakupić u Wnioskodawcy reklamę w takiej formie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku zakupu takiego urządzenia, bez fabrycznej homologacji, bez rejestracji (wydział komunikacji "potwierdził telefonicznie" niemożność rejestracji ww.) Wnioskodawca ma prawo pełnego, 100% odliczenia podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy (po konsultacjach z miejscowym urzędem skarbowym oraz wydziałem komunikacji), urządzenie nieposiadające homologacji, które nie jest traktowane jako pojazd z założenia (nie obejmuje je Prawo o ruchu drogowym), winno zostać rozliczone z pełnym odliczeniem podatku od towarów i usług.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego jest podstawową cechą podatku od towarów i usług. Zapewnia ono bowiem neutralność tego podatku dla podatników VAT, przy jednoczesnym faktycznym opodatkowaniu konsumpcji. Ma ono zapewniać, że podatek płacony przez podatnika VAT przy nabyciu towarów i usług wykorzystywanych w działalności opodatkowanej nie będzie stanowił dla niego faktycznego kosztu (obciążenia finansowego). Stąd też możliwość odliczenia podatku naliczonego nie stanowi żadnego przywileju dla podatnika, lecz jest jego fundamentalnym i podstawowym uprawnieniem, wynikającym z samej konstrukcji podatku od towarów i usług jako podatku od wartości dodanej. Urządzenie nieposiadające homologacji, które nie jest traktowane jako pojazd z założenia, nie obejmuje je Prawo o ruchu drogowym, nie można mu nadać rodzaju i podrodzaju pojazdu, a także nie może posiadać kategorii homologacyjnej, nie może poruszać się po drogach publicznych. ATV służy wyłącznie do reklamy i jest wykorzystywany wyłącznie do działalności związanej z opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług i powinno zostać rozliczone z pełnym odliczeniem podatku. "Stosując pismo" Wnioskodawca kierował się indywidualnymi interpretacjami prawa wydanymi przez urząd, które są dostępne w Internecie i rozstrzygają na korzyść wnioskodawcy, a dotyczyły ww. urządzeń atv.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Stosownie do dyspozycji art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl ust. 2 pkt 1 lit. a przywołanego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z treści art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług oraz niepodlegających temu podatkowi.

W art. 88 ustawy wskazano przypadki, w odniesieniu do których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego oraz przypadki, w których faktury i dokumenty celne nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.

Od dnia 1 kwietnia 2014 r. kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu samochodu są unormowane w art. 86a ustawy o podatku od towarów i usług w następujący sposób.

Zgodnie ust. 1 tego artykułu, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

W myśl ust. 2 powyższego artykułu, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

Na podstawie art. 2 pkt 34 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o w pojazdach samochodowych - rozumie się przez to pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do brzmienia art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137, z późn. zm.), pojazd samochodowy to pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Według regulacji pkt 31 tego artykułu, pojazd oznacza środek transportu przeznaczony do poruszania się po drodze oraz maszynę lub urządzenie do tego przystosowane.

Jak stanowi pkt 32 powyższego artykułu, pojazd silnikowy to pojazd wyposażony w silnik, z wyjątkiem motoroweru i pojazdu szynowego.

W myśl art. 2 pkt 1 tej ustawy, droga to wydzielony pas terenu składający się z jezdni, pobocza, chodnika, drogi dla pieszych lub drogi dla rowerów, łącznie z torowiskiem pojazdów szynowych znajdującym się w obrębie tego pasa, przeznaczony do ruchu lub postoju pojazdów, ruchu pieszych, jazdy wierzchem lub pędzenia zwierząt.

Jak stanowi pkt 1a ww. artykułu, droga publiczna to droga w rozumieniu art. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115 z późn. zm.).

Zgodnie z regulacją art. 1 ustawy o drogach publicznych, drogą publiczną jest droga zaliczona na podstawie niniejszej ustawy do jednej z kategorii dróg, z której może korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem, z ograniczeniami i wyjątkami określonymi w tej ustawie lub innych przepisach szczególnych.

Na podstawie art. 2 pkt 42b ustawy - Prawo o ruchu drogowym, czterokołowiec oznacza pojazd samochodowy przeznaczony do przewozu osób lub ładunków, z wyłączeniem samochodu osobowego, ciężarowego i motocykla, którego masa własna nie przekracza:

W załączniku nr 2 do ustawy - Prawo o ruchu drogowym wymieniono kategorie pojazdów. W pkt 4 tego załącznika przewidziano, że kategoria L to pojazdy dwukołowe lub trójkołowe, niektóre pojazdy czterokołowe, w tym:

Do kategorii L nie mogą być zaliczone pojazdy:

Na podstawie art. 2 pkt 60 przywołanej wyżej ustawy, kategoria pojazdu to klasyfikacja pojazdu według wymagań homologacyjnych.

Według regulacji pkt 73 ww. artykułu, świadectwo homologacji typu pojazdu to dokument wydany przez właściwy organ Rzeczypospolitej Polskiej stwierdzający, że typ pojazdu spełnia wymagania procedury homologacji typu pojazdu.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że o ile - jak wskazano we wniosku - urządzenie ATV nie posiada fabrycznie żadnych liczników, nie spełnia żadnej normy homologacyjnej, nie może poruszać się po drogach publicznych, jest przemieszane na lawecie (przyczepie) i służy Wnioskodawcy wyłącznie do działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług (jako reklama), to przy jego nabyciu przysługiwało prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego, gdyż okoliczności sprawy wskazują, że wykluczona jest możliwość jego użycia do celów innych niż działalność gospodarcza.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.