ITPP2/443-739/11/KT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 maja 2011 r. (data wpływu 26 maja 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odzyskania podatku naliczonego z tytułu realizacji zadania inwestycyjnego pn. "Termomodernizacja obiektów użyteczności publicznej..." - jest prawidłowe.

W dniu 26 maja 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odzyskania podatku naliczonego z tytułu realizacji zadania inwestycyjnego pn. "Termomodernizacja obiektów użyteczności publicznej...".

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina realizuje zadanie inwestycyjne pn. "Termomodernizacja obiektów użyteczności publicznej...". Zadanie to współfinansowane jest ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Osi priorytetowej 6 "Środowisko przyrodnicze", działania 6.2 "Ochrona środowiska przed zanieczyszczeniami i zniszczeniami", poddziałania 6.2.1 "Wykorzystanie odnawialnych źródeł energii", Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007-2013, w oparciu o umowę.

Inwestycja ta obejmuje następujący zakres robót obejmujących:

Wydatki poniesione na ww. inwestycję nie będą służyły sprzedaży opodatkowanej, gdyż sprzedaż opodatkowana w Gminie występuje tylko w zakresie sprzedaży mienia komunalnego. Po zakończeniu inwestycji kotłownie wraz z wyposażeniem zostaną nieodpłatnie przekazane protokołem przekazania, na podstawie zarządzenia Wójta Gminy, na rzecz Zakładu Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej. Jednostka ta jest eksploatatorem kotłowni i sieci oraz urządzeń niezbędnych do dostarczania ciepła do budynków komunalnych i użyteczności publicznej.

Gmina jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach zadań nałożonych na gminy mieści się zaspokajanie zbiorowych potrzeb w zakresie zaopatrzenia w energię cieplną. Gmina pozostając właścicielem kotłowni, sieci i rozdzielni cieplnych, realizuje to zadanie za pośrednictwem Zakładu Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej, będącego zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, który będzie wystawiał faktury za dostarczenie ciepła. Gmina nie pobiera od eksploatatora żadnych opłat i nie wystawia na jego rzecz faktur VAT. Powierza mu wykonywanie tych zadań nieodpłatnie. Wydatki związane z eksploatacją są kosztami ZGKiM.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w wyżej opisanym stanie faktycznym Gmina, jako zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług, jest uprawniona do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących ponoszone wydatki, związane z realizowaną inwestycją termomodernizacji obiektów użyteczności publicznej oraz modernizacją systemów ciepłowniczych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z brzmieniem art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, nie ma możliwości odzyskania podatku od towarów i usług. Ponieważ we wniosku i umowie zawartej z Wojewódzkim Funduszem Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej na dofinansowanie przedmiotowego zadania inwestycyjnego, podatek od towarów i usług jest kosztem kwalifikowanym, nie podlega on odliczeniu. Ponadto Gmina nie wykonuje żadnych czynności opodatkowanych, ponieważ nie pobiera żadnych opłat od ostatecznych odbiorców usług, jak i eksploatatora, a w myśl art. 5 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 88 ust. 4 powołanej ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

W rozdziale 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392), przewidziano przypadki, w których kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu.

Przepisy powołanego rozporządzenia określają katalog środków, które stanowią ww. środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej (§ 8 ust. 3 i 4). Uzyskanie pomocy finansowej pochodzącej ze źródeł, o których mowa w tych przepisach daje prawo do ubiegania się o zwrot podatku w oparciu o przepisy zawarte w rozdziale 9 tego rozporządzenia.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że z uwagi na niespełnienie podstawowej przesłanki warunkującej prawo do odliczenia podatku naliczonego, jaką jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, Gminie nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu realizacji zadania. Wnioskodawcy nie przysługuje również prawo otrzymania zwrotu tego podatku, gdyż uzyskane dofinansowanie nie stanowi środków, o których mowa w § 8 ust. 3 i 4 wskazanego wyżej rozporządzenia Ministra Finansów.

Jednocześnie informuje się, że organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania kwestii możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych, bowiem kwestię tę rozstrzygają przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.