ITPP2/443-712b/08/AK - Prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących zakupy towarów transportowanych następnie do norweskiego oddziału firmy.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 9 sierpnia 2008 r. (data wpływu 11 sierpnia 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 października 2008 r. (data wpływu 27 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących zakupy towarów przemieszczanych następnie do norweskiego oddziału firmy - jest prawidłowe.

W dniu 11 sierpnia 2008 r. został złożony wniosek, uzupełniony pismem z dnia 23 października 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących zakupy towarów przemieszczanych następnie do norweskiego oddziału firmy.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca posiada siedzibę w Polsce i założył oddział w Norwegii, którego przedmiotem działania jest handel w Norwegii materiałami zakupionymi w Polsce i sprowadzonymi przez Wnioskodawcę do Norwegii, oraz budowa i sprzedaż domów. Faktycznej działalności handlowej w ww. zakresie jeszcze nie rozpoczęto. Wnioskodawca będzie kupował materiały w Polsce, a następnie wysyłał je do oddziału w Norwegii. Oddział w Norwegii będzie następnie sprzedawał te materiały norweskim odbiorcom.

W piśmie uzupełniającym opis stanu faktycznego wskazano, że oddział Spółki w Norwegii nie jest samodzielnym podmiotem prawa, nie ma samoistnej osobowości prawnej. Strukturalnie oddział nie posiada swego prawnie wyodrębnionego kapitału zakładowego, nie posiada on też organów zarządu i nadzoru. Do realizacji czynności w Norwegii upoważnieni są prokurenci i pełnomocnicy. Niezależnie od powyższego, oddział w Norwegii jest wpisany do rejestru KRS w Polsce, a także do rejestru handlowego norweskiego. Może on sporządzać własny bilans, posiada też własny norweski numer organizacyjny, pełniący m.in. funkcję numeru NIP.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy można odliczyć podatek od towarów i usług od zakupionych towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7:

Prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje zatem wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług i dotyczy podatku naliczonego wynikającego z zakupów towarów i usług wykorzystywanych - co do zasady - do dokonywania czynności opodatkowanych na terytorium kraju. Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika.

Jednocześnie na podstawie art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług - podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Tak więc przepis art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy uzależnia możliwość skorzystania z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od spełnienia łącznie wskazanych w tym przepisie warunków, a mianowicie:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Zgodnie z art. 2 pkt 8 ww. ustawy, przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ust. 1 pkt 1-4 ustawy, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

Z powyższej regulacji wynika, że daną dostawę można uznać za eksport towaru, gdy zostaną spełnione łącznie następujące warunki:

Niespełnienie jakiejkolwiek z wymienionych przesłanek powoduje, iż nie dochodzi do eksportu towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Należy zauważyć, iż w definicji eksportu towarów ustawodawca odwołał się do art. 7 ust. 1 pkt 1-4 ustawy. Zgodnie z art. 7 ust. 1 dostawą towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Istotą dostawy towarów jest zatem przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ww. ustawy, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a) ustawy, stawka podatku wynosi 0%. Zgodnie natomiast z przepisem art. 41 ust. 6 ustawy, stawkę podatku w wysokości 0 % stosuje się w eksporcie towarów, pod warunkiem, że podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany miesiąc otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty. Oznacza to, iż prawo do zastosowania stawki podatku w wysokości 0 % z tytułu eksportu towarów uzależnione jest od posiadania przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług szczegółowo określają zasady rozliczania ww. podatku w przypadku transakcji pomiędzy podmiotami z różnych krajów wskazując, iż miejsce świadczenia dostawy jest jednocześnie miejscem jej opodatkowania.

Miejsce świadczenia (opodatkowania) przy dostawie towarów uzależnione zostało przez ustawodawcę od sposobu, w jaki realizowana jest dostawa. Co do zasady - zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy - miejscem dostawy towarów w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, nabywcę lub przez osobę trzecią jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy. W myśl zapisu art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy, miejscem dostawy towarów w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych, jest miejsce w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca posiada siedzibę w Polsce i założył oddział w Norwegii, którego przedmiotem działania jest handel materiałami budowlanymi oraz budowa i sprzedaż domów. Wnioskodawca nabywał będzie materiały w Polsce, a następnie wysyłał je do oddziału w Norwegii. Oddział w Norwegii będzie następnie sprzedawał te materiały odbiorcom norweskim.

Zarówno z okoliczności faktycznych przedstawionych we wniosku, jak i z pisma uzupełniającego wniosek, tut. organ nie jest w stanie ustalić, czy towary przemieszczane będą na teren Norwegii w ramach eksportu, a więc w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ust. 1 pkt 1-4 ustawy o podatku od towarów i usług, z jednoczesnym przeniesieniem na odział norweski prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, czy też przemieszczenie to będzie miało inny charakter.

O ile zatem transakcja pomiędzy Wnioskodawcą, a Jego norweskim oddziałem pozwalała będzie na zakwalifikowanie jej jako eksport towarów, Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku zapłaconego przy zakupie towarów na terytorium kraju na podstawie przepisu art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, towary te wykorzystane bowiem zostaną do czynności opodatkowanej w kraju, tj. eksportu towarów.

W sytuacji jednak, gdy przemieszczenie towarów z Polski do Norwegii nie będzie wiązało się z jednoczesnym przeniesieniem władztwa nad nimi na norweski oddział firmy, nie dojdzie do eksportu towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Pozostawienie władztwa nad towarami przy Wnioskodawcy oznacza, że to Spółka dokonywać będzie ewentualnej sprzedaży towarów na terytorium Norwegii, gdzie o sposobie rozliczania podatku od wartości dodanej i jego wysokości, oraz o podmiocie zobowiązanym do jego rozliczenia - zgodnie z zasadą, że miejscem dostawy towarów w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych, jest miejsce w którym towary znajdują się w momencie dostawy - przesądzają norweskie przepisy prawa podatkowego. W takiej sytuacji Spółce przysługiwało będzie prawo do odliczenia podatku zapłaconego przy zakupie towarów na podstawie przepisu art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z faktem nabycia towarów, które będą wykorzystane do realizowania czynności świadczonych poza terytorium kraju, przy założeniu, że kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju (nie wystąpiły wyłączenia z art. 88 ustawy) i pod warunkiem posiadania przez podatnika dokumentów, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Oznacza to, iż podatnik w pozycji 21 deklaracji VAT-7 (VAT-7K) obowiązany jest wykazać dostawę towarów poza terytorium kraju, w stosunku do których przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, lub prawo do zwrotu kwoty podatku naliczonego, o którym mowa w art. 87 ust. 5 ustawy.

Końcowo informuje się, iż druga z będących przedmiotem zapytania kwestii, dotycząca dokumentowania przemieszczenia towarów pomiędzy Wnioskodawcą, a Jego norweskim oddziałem, z uwagi na nieuzupełnienie braków formalnych wniosku w zakresie wskazania, jaki charakter ma (będzie miało) przemieszczenie towarów (czy w jego wyniku nastąpi przeniesienie na norweski oddział firmy prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, czy władztwo nad nim nadal pozostanie przy Wnioskodawcy) - z uwagi na niemożność przesądzenia co do prawidłowości, bądź nie stanowiska Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego - postanowieniem o numerze ITPP2/443-712a/08/AK, w oparciu o przepis art. 14g § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, wniosek w tej części pozostawiono bez rozpatrzenia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń