ITPP2/443-663/12/RS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 1 czerwca 2012 r. (data wpływu 6 czerwca 2012 r.), uzupełnionym w dniu 19 lipca 2012 r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania importu usług - jest prawidłowe.

W dniu 6 czerwca 2012 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 19 lipca 2012 r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania importu usług.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Świadczy usługi transportowe. Często korzysta z przepraw promowych - samochody ciężarowe wraz z kierowcą i ładunkiem transportowane są w obrębie Unii Europejskiej lub poza nią. Za taki transport morski Spółka otrzymuje paragony lub bilety z podaną kwotą do zapłaty oraz wyszczególnionym podatkiem od wartości dodanej. Na paragonie ujęta jest także nazwa firmy świadczącej usługę, czasami widniej na nich NIP firmy. Natomiast danych usługobiorcy nie ma, gdyż jest to paragon wydawany przez automat. Firmy transportowe wykonujące ww. usługi, udokumentowane biletami i paragonami, nie posiadają siedziby, ani stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce. Całość usługi wykonywana jest poza granicami kraju.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przy usłudze udokumentowanej paragonem lub biletem z naliczonym podatkiem od wartości dodanej Spółka powinna rozpoznać import usługi.

Zdaniem Wnioskodawcy, jest to import usługi, gdyż spełnia warunek określony w art. 2 pkt 9 i art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Przez import usług - w myśl art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) - rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Stosownie do postanowień zawartych w ust. 2 powyższego artykułu, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Na mocy ust. 3 tegoż artykułu, przepis ust. 1 pkt 4 stosuje się, jeżeli usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b, również osoba prawna niebędąca takim podatnikiem, zarejestrowana jako podatnik VAT UE, zgodnie z art. 97.

Stosownie do art. 28b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

Dla celów określenia miejsca świadczenia usług, ustawodawca odrębnie zdefiniował pojęcie podatnika. Z art. 28a ustawy wynika, iż na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

Powyższe regulacje stanowią implementację do polskiego porządku prawnego przepisów art. 43 i art. 44 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347/1 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 43 powołanej Dyrektywy, do celu stosowania przepisów dotyczących miejsca świadczenia usług:

Stosownie do treści art. 44 Dyrektywy, miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika działającego w takim charakterze jest miejsce, w którym podatnik ten posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. W przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą ma stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Z przestawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Świadczy usługi transportowe. Często korzysta z przepraw promowych - samochody ciężarowe wraz z kierowcą i ładunkiem transportowane są w obrębie Unii Europejskiej lub poza nią. Spółka wówczas otrzymuje paragony lub bilety z podaną kwotą do zapłaty oraz wyszczególnionym podatkiem od wartości dodanej. Na paragonie ujęta jest także nazwa firmy świadczącej usługę, czasami widnieje na nich NIP tej firmy, natomiast danych usługobiorcy nie ma. Firmy transportowe wykonujące ww. usługi nie posiadają siedziby, ani stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że w związku z tym, iż przedmiotowe usługi były świadczone na rzecz Spółki, będącej podatnikiem podatku od towarów i usług, miejscem ich świadczenia i opodatkowania było terytorium Polski, tj. miejsce, w którym usługobiorca posiada swoją siedzibę.

Z uwagi na fakt, że usługi te były świadczone przez podmioty nie posiadające siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski, Spółka jako ich nabywca była zobowiązana do rozpoznania importu tych usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.