ITPP2/443-645/12/KT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 maja 2012 r. (data wpływu 1 czerwca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Pani za podatnika z tytułu sprzedaży działki budowlanej - jest prawidłowe.

W dniu 1 czerwca 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Pani za podatnika z tytułu sprzedaży działki budowlanej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W 1993 r. nabyła Pani wraz z mężem, do majątku wspólnego, gospodarstwo rolne o powierzchni 4,33 ha, w ramach którego prowadziła z mężem działalność rolniczą. W 2001 r. dokonała Pani wspólnie z mężem zamiany części gospodarstwa (2,13 ha) na lokal mieszkalny, a na pozostałym gruncie (2,20 ha) nadal prowadziła działalność rolniczą (m.in. otrzymywała wraz z mężem dopłaty rolnicze). W grudniu 2009 r. otrzymała Pani z mężem decyzję o warunkach zabudowy, w ramach której ustalono, że na posiadanym gruncie (nr 44 o powierzchni 1,62 ha) możliwa jest budowa domów jednorodzinnych. W lutym 2010 r. otrzymała Pani z mężem decyzję zatwierdzającą podział tej nieruchomości na 11 działek, z których nr 11 pełni funkcję drogi wewnętrznej dojazdowej. W kwietniu 2010 r. dokonała Pani z mężem zbycia jednej z działek wraz z udziałem w drodze. Pozostałe działki zamierzacie Państwo sprzedać (ewentualnie część pozostawić na własne potrzeby). Do dnia sporządzenia niniejszego wniosku zostało sprzedanych 7 działek. Ww. grunty nie były wykorzystywane w pozarolniczej działalności gospodarczej, której Pani nigdy nie prowadziła.

Grunt został zakupiony w 1993 r. i do 2005 r. wykorzystywany był do prowadzenia działalności rolniczej. Od 2006 r. grunt leżał odłogiem, gdyż jego uprawa nie była opłacalna. Do wniosku załączyła Pani kserokopie zaświadczeń: z Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, potwierdzającego otrzymanie przez Panią płatności bezpośrednich do gruntów rolnych za rok 2004 i 2005 oraz z Urzędu Gminy, potwierdzającego, że wraz z mężem jest Pani podatnikiem podatku rolnego. Zaznaczyła Pani przy tym, iż w punkcie drugim zaświadczenia z Urzędu Gminy znajduje się zapis o aktualizacji użytku w działce 121/42, dokonanej w 2003 r., który dotyczy mieszkania (i przypadającego na nie gruntu), które nabyła Pani z mężem w wyniku wspomnianej zamiany, dokonanej w 2001 r.

Nie uzbroiła Pani sprzedawanych działek, została jedynie podpisana umowa z biurem pośrednictwa w sprzedaży nieruchomości (załączyła Pani jej kserokopię). Także Pani sama wraz z mężem oraz poprzez znajomych, poszukiwała ewentualnych nabywców.

Działki będące przedmiotem sprzedaży nie były zabudowane. Na jednej z ww. działek buduje Pani wraz z mężem dom (dla własnych celów mieszkaniowych), dlatego też w przyszłości zapewne dokona zbycia mieszkania, w którym obecnie mieszka. Poza tym posiada Pani z mężem działkę rolną o powierzchni około 0,6 ha, tj. łąkę ze stawem, która nie jest przeznaczona pod zabudowę. Ewentualnie, jeżeli znajdzie się nabywca, który zakupi tę ziemię po korzystnej cenie, to dokona Pani jej zbycia.

Dodatkowo wskazała Pani, że w swojej sprawie, dotyczącej również przedmiotowej działki, Pani mąż uzyskał negatywną interpretację którą zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (interpretacja z 5 października 2010 r.). Sąd uchylił zaskarżoną interpretację, w związku z czym Minister Finansów złożył skargę kasacyjną, która została oddalona wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego (załączyła Pani kserokopie obu wyroków).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym należy przyjąć, że dokonując sprzedaży działki w kwietniu 2010 r. stała się Pani z tego tytułu podatnikiem w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym nie stał się podatnikiem podatku od towarów i usług. Ponownie wskazała Pani, iż mąż uzyskał w swojej sprawie, dotyczącej przedmiotowej działki negatywną interpretację, jednakże obecnie oczekuje na jej zmianę zgodnie ze wspomnianymi uprzednio wyrokami WSA i NSA. W Pani ocenie, przedstawiony stan faktyczny został więc już "osądzony", bowiem sąd stwierdził, że Pani mąż nie stał się z tytułu sprzedaży przedmiotowej działki czynnym podatnikiem, a co za tym idzie również Pani nie jestem podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 ustawy. W myśl tego przepisu, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Z kolei w myśl art. 46 Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ww. ustawy, podlega opodatkowaniu, ale tylko taka, która wykonana jest przez podmiot, który w związku z jej realizacją występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Pojęcia "podatnik" i "działalność gospodarcza", na potrzeby podatku od towarów i usług, zdefiniowane zostały w art. 15 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy. Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347, str. 1 z późn. zm.), działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców i osób świadczących usługi włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów. Za działalność gospodarczą uznaje się również wykorzystywanie, w sposób ciągły, własności dóbr materialnych lub niematerialnych do celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 tej Dyrektywy, państwa członkowskie mogą również uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie zawiera transakcje związane z działalnością gospodarczą w rozumieniu ww. art. 9 ust. 1, w szczególności (...) dostawy działek budowlanych. Przez działkę budowlaną rozumie się każdą działkę nieuzbrojoną lub uzbrojoną, uznaną za budowlaną przez państwa członkowskie.

Ze wskazanych uregulowań wynika, że dostawa gruntów, co do zasady, jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług. W świetle zaś definicji zawartych w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Aby dostawę towarów (np. gruntów) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takie czynności wielokrotnie, a sprzedawane towary zostały nabyte w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że osoba fizyczna nieprowadząca regularnej, czy zorganizowanej działalności gospodarczej, dokonująca jednorazowej lub okazjonalnych transakcji, nie występuje w charakterze podatnika od towarów i usług. Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego (np. działek gruntu), a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z treści wniosku wynika, że w 1993 r. nabyła Pani wraz z mężem, do majątku wspólnego, gospodarstwo rolne o powierzchni 4,33 ha, w ramach którego prowadziła działalność rolniczą. W 2001 r. dokonała zamiany części gospodarstwa (2,13 ha) na lokal mieszkalny, a na pozostałym gruncie (2,20 ha) nadal prowadziła działalność rolniczą (m.in. otrzymywała wraz z mężem dopłaty rolnicze). Grunt do 2005 r. wykorzystywany był do prowadzenia działalności rolniczej. Od 2006 r. grunt leżał odłogiem, gdyż jego uprawa nie była opłacalna. Ww. grunty nie były wykorzystywane w pozarolniczej działalności gospodarczej, której Pani nigdy nie prowadziła. W grudniu 2009 r. otrzymała decyzję o warunkach zabudowy, w ramach której ustalono, że na posiadanym gruncie (nr 44 o powierzchni 1,62 ha) możliwa jest budowa domów jednorodzinnych. W lutym 2010 r. otrzymała decyzję zatwierdzającą podział tej nieruchomości na 11 działek, z których nr 11 pełni funkcję drogi wewnętrznej dojazdowej. W kwietniu 2010 r. dokonała Pani z mężem zbycia jednej z działek wraz z udziałem w drodze. Pozostałe działki zamierza sprzedać (ewentualnie część pozostawić na własne potrzeby). Do dnia sporządzenia niniejszego wniosku zostało sprzedanych 7 działek.

Nie uzbroiła Pani sprzedawanych działek, została jedynie podpisana umowa z biurem pośrednictwa w sprzedaży nieruchomości. Również Pani wraz z mężem oraz poprzez znajomych, poszukiwała ewentualnych nabywców. Działki będące przedmiotem sprzedaży nie były zabudowane. Na jednej z ww. działek buduje Pani dom (dla własnych celów mieszkaniowych), dlatego też w przyszłości zapewne dokona zbycia mieszkania, w którym obecnie mieszka. Poza tym posiada działkę rolną o powierzchni około 0,6 ha, tj. łąkę ze stawem, która nie jest przeznaczona pod zabudowę. Ewentualnie, jeżeli znajdzie się nabywca, który zakupi tę ziemię po korzystnej cenie, to dokona Pani jej zbycia.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz treść powołanych uregulowań stwierdzić należy, że mimo iż grunty spełniają definicję towarów zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, z okoliczności niniejszej sprawy nie wynika, aby sprzedając w kwietniu 2010 r. działkę gruntu, działała Pani w charakterze handlowca. Nie można stwierdzić, że nabyła Pani nieruchomość gruntową w celu dalszej odsprzedaży, czy w celach zarobkowych. Grunt nie był wykorzystywany w pozarolniczej działalności gospodarczej, której Pani nigdy nie prowadziła. Ponadto z wniosku wynika, iż nie dokonywała Pani przygotowania działek do sprzedaży, poprzez uzbrojenie terenu. W konsekwencji, sprzedając przedmiotową działkę wraz z udziałem w drodze, korzystała Pani z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Zatem ww. czynność sprzedaży oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Reasumując należy stwierdzić - mając również na uwadze aktualne orzecznictwo sądowe - że brak jest normatywnych przesłanek, aby uznać Panią za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży przedmiotowej działki, która to czynność nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Jednocześnie należy zaznaczyć, iż niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny, co oznacza, iż w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Ponadto wskazuje się, że tutejszy organ nie dokonywał oceny dokumentów załączonych do wniosku, bowiem zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego, a niniejszą interpretację wydano wyłącznie w oparciu o stan faktyczny przedstawiony we wniosku.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.