ITPP2/443-638/08/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 10 lipca 2008 r. (data wpływu 18 lipca 2008 r.), uzupełnionym pismami z dnia 6 października 2008 r. (data wpływu 13 października 2008 r.) i 9 października 2008 r. (data wpływu 14 października 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku przy sprzedaży budynków mieszkalnych jednorodzinnych w zabudowie szeregowej wraz z garażami znajdującymi się zarówno wewnątrz budynku, jak i wolnostojącymi - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 lipca 2007 r. został złożony wniosek, uzupełniony pismami z dnia 6 i 9 października 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku przy sprzedaży budynków mieszkalnych jednorodzinnych w zabudowie szeregowej wraz z garażami znajdującymi się zarówno wewnątrz budynku, jak i wolnostojącymi.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest firmą deweloperską zajmującą się sprzedażą budynków mieszkalnych jednorodzinnych w zabudowie szeregowej z garażami. Generalnym wykonawcą ww. budynków są niezależne podmioty. W części budynków mieszkalnych garaże mają wspólną ścianę z budynkiem, a w części garaże są wolnostojące posadowione na tej samej działce, przynależą do danego budynku mieszkalnego i objęte są wraz z budynkiem mieszkalnym tą samą umową sprzedaży. Od października 2007 r. firma wystawia faktury zaliczkowe na wpłaty dokonane przez kupujących na podstawie przedwstępnych umów sprzedaży. Na początku stosowano stawkę 7% podatku od towarów i usług w przypadku budynków mieszkalnych jednorodzinnych w zabudowie szeregowej z garażami połączonymi wspólną ścianą. Po konsultacji w Krajowej Informacji Podatkowej skorygowano stawkę podatku w przypadku garaży na 22% i stosuje się ją do chwili obecnej. Do tej pory firma nie zawierała jeszcze umów dotyczących nieruchomości, w przypadku których garaż nie jest połączony z budynkiem wspólną ścianą.

W pismach uzupełniających opis stanu faktycznego wskazano, iż sprzedawane przez Wnioskodawcę budynki mieszkalne sklasyfikowane są według PKOB pod numerem 111 - grupa ta obejmuje między innymi domy bliźniacze lub szeregowe, w których każde mieszkanie ma swoje własne wejście z poziomu gruntu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawca może zastosować 7% stawkę podatku od towarów i usług w 2007 r. i latach następnych do sprzedaży:

Zdaniem Wnioskodawcy, zarówno w 2007 r., jak i latach następnych można zastosować stawkę podatku w wysokości 7% w obu przypadkach, tzn. w przypadku sprzedaży budynku mieszkalnego jednorodzinnego w zabudowie szeregowej wraz garażem, z którym jest połączony wspólną ścianą, oraz w przypadku sprzedaży budynku mieszkalnego w zabudowie szeregowej wraz z garażem, który stoi obok budynku na tej samej działce i objęty jest tą samą umową sprzedaży.

W ocenie Wnioskodawcy zarówno budynek mieszkalny jednorodzinny w zabudowie szeregowej wraz z garażem połączonym wspólną ścianą, jak i z garażem wolnostojącym stanowi niepodzielną całość. Garaż niezależnie, czy przylega do budynku, czy też stoi oddzielnie na tej samej działce nie jest lokalem użytkowym, ponieważ nie ma cech samodzielnego lokalu. Jest tylko pomieszczeniem użytkowym, które może służyć między innymi do przechowywania samochodu, jak i do innych celów bytowych. Zgodnie z klasyfikacjami PKOB, możliwe jest sklasyfikowanie kilku budynków jako kompleks, który się zalicza do danej grupy wg przeważającego przeznaczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, gdzie przez dostawę, stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 ww. ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Stawka podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 41 ust. 1. ustawy wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Oprócz stawki podstawowej, dla wybranych grup towarów i usług, ustawodawca przewidział także stawki preferencyjne, obniżone, tj. 7%, 3% i 0%.

Na podstawie art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy, w okresie od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej do dnia 31 grudnia 2007 r. stosuje się obniżoną do 7% stawkę podatku w odniesieniu do obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych. W art. 2 pkt 12 cytowanej ustawy, ustawodawca zdefiniował pojęcie obiektów budownictwa mieszkaniowego, jako budynków mieszkalnych rodzinnych stałego zamieszkania, sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych:

* 111 - Budynki mieszkalne jednorodzinne,

* 112 - Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe,

* ex 113 - Budynki zbiorowego zamieszkania - wyłącznie: budynki kościołów i innych związków wyznaniowych, klasztory, domy zakonne, plebanie, kurie, rezydencje biskupie oraz rezydencje Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2008 r., 7% stawkę podatku od towarów i usług stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, rozumie się - w myśl ust. 12a ww. artykułu - obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych.

Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12b ww. ustawy, nie zalicza się:

* budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m ²

;

* lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m ²

.

Ponadto, zgodnie z § 5 ust. 1a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2008 r., stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7% również w odniesieniu do:

Należy również zwrócić uwagę na brzmienie art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług obowiązujące od dnia 1 stycznia 2008 r., zgodnie z którym przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.) budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Natomiast z uregulowań zawartych w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.), wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego rozumie się budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi. Budynkiem zaś jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach (art. 3 pkt 1 lit. a) i pkt 2).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca dokonywać będzie dostawy domów mieszkalnych jednorodzinnych w zabudowie szeregowej wraz z garażami, przy czym część tych domów tworzyć będzie z garażem jedną bryłę (połączone będą wspólną ścianą), część zaś umów dotyczyć będzie budynków mieszkalnych, gdzie garaż posadowiony będzie obok budynku na tej samej działce i objęty będzie tą samą umową sprzedaży.

Należy zauważyć, iż dom jednorodzinny (budynek mieszkalny jednorodzinny) zgodnie z przepisami ustawy - Prawo budowlane, to budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość. Zgodnie z PKOB grupa 111 - klasa 1110 obejmuje budynki mieszkalne jednorodzinne, w tym samodzielne budynki oraz domy bliźniacze lub szeregowe, w których każde mieszkanie ma swoje własne wejście z poziomu gruntu. Jeżeli więc w bryle budynku mieszkalnego jednorodzinnego mieści się garaż, to mamy do czynienia z obiektem stanowiącym jeden niepodzielny budynek (jedną bryłę architektoniczną). Zatem garaż taki jest nierozerwalną częścią domu jednorodzinnego i nie może być przedmiotem odrębnego obrotu, gdyż nie jest możliwa jego sprzedaż jako samodzielnego pomieszczenia.

Jakkolwiek możliwe jest, by w niektórych przypadkach jednostkę klasyfikacyjną stanowiła nieruchomość rozpatrywana jako kompleks obiektów budowlanych, niemniej jednak każdy budynek powinien być klasyfikowany jako samodzielna jednostka. Dopiero gdy brak jest szczegółowych informacji na temat klasyfikowanego kompleksu, całość klasyfikowana jest zgodnie z przeważającym przeznaczeniem.

Stawką podstawową podatku od towarów i usług jest stawka 22% określona w art. 41 ust. 1 ustawy. Natomiast wszelkie preferencje dotyczące wysokości opodatkowania stanowią wyjątek od ogólnej zasady i dlatego, zastosowanie niższej niż podstawowa stawka podatku może być zrealizowane wyłącznie w granicach określonych przepisami ustawy o podatku od towarów i usług i wydanych na podstawie delegacji ustawowej aktów wykonawczych do tej ustawy. Wyłączenie sprzedaży lokali użytkowych spod działania zapisu art. 41 ust. 12 ustawy, jak również art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. b) wskazuje, że intencją ustawodawcy było objęcie preferencyjną stawką wyłącznie tych obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, które spełniają funkcje mieszkaniowe.

Analizując zaistniały w przedmiotowej sprawie stan faktyczny w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa stwierdzić należy, iż zarówno na podstawie uregulowań obowiązujących w 2007 r. jak i od 1 stycznia 2008 r., dostawa budynku mieszkalnego o symbolu PKOB 111, stanowiącego wraz z garażem całość (jedną bryłę) podlega opodatkowaniu wg 7% stawki podatku od towarów i usług. W przypadku zbycia domu jednorodzinnego wraz z garażem, gdzie każdy z budynków stanowił będzie odrębny obiekt budowlany, mimo iż transakcja objęta będzie jednym aktem notarialnym, dostawa budynku mieszkalnego korzysta z preferencyjnej, 7% stawki podatku, zaś dostawa garażu, jako budynku służącego funkcjom innym niż mieszkaniowe, podlega opodatkowaniu 22% stawką podatku od towarów i usług.

Niniejsza interpretacja wydana została w oparciu o PKOB podane przez Wnioskodawcę. Podkreślić należy, iż kwestie dotyczące zaklasyfikowania budynków wskazanych we wniosku do właściwego grupowania statystycznego, nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny stanowiska dotyczącego klasyfikacji przedmiotowych budynków.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.