ITPP2/443-623/12/MD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24 czerwca 2012 r. (data wpływu 29 maja 2012 r.), uzupełnionym w dniu 26 lipca 2012 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania 0% stawki podatku do usług transportowych związanych z wewnątrzwspólnotowymi dostawami towarów - jest prawidłowe.

W dniu 29 maja 2012 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 26 lipca 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania 0% stawki podatku do usług transportowych związanych z wewnątrzwspólnotowymi dostawami towarów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest producentem stolarki okiennej i drzwiowej. Swoje produkty sprzedaje również odbiorcom na terenie Unii Europejskiej. Zazwyczaj wysyła towar do zagranicznych kontrahentów własnym transportem, niekiedy zdarza się jednak, że korzysta z usług przewoźników zewnętrznych (polskich podatników podatku od towarów i usług). W tym drugim przypadku na fakturze VAT, która ma być wystawiona zagranicznemu odbiorcy, Spółka - na wyraźną prośbę odbiorców towaru - zamierza wyszczególnić: osobno wartość dostarczonego towaru oraz wartość zewnętrznej usługi transportowej, ustalonej na podstawie faktury VAT wystawionej przez przewoźnika/spedytora. Życzenie klientów dotyczące pokazania wartości usługi transportowej na fakturze wynika z faktu, iż Spółka w momencie składania zamówienia nie jest w stanie przewidzieć kosztów transportu, który jest składnikiem ceny dostawy towaru. Natomiast klient, otrzymując fakturę, chciałby wiedzieć, jaki wpływ na ostateczną cenę mają koszty transportu. Zatem wyodrębnienie miałoby charakter czysto techniczny, służyłoby wyłącznie prezentacji kalkulacji ceny za dostawę okien. Towar opodatkowany jest stawką 0% (wewnątrzwspólnotowa dostawa). Tą samą stawką Spółka zamierza również opodatkować refakturowane koszty usługi transportowej, jako składnik ceny za dostawę stolarki.

W związku z powyższym w uzupełnieniu wniosku, zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku opisanego zdarzenia przyszłego istnieje możliwości zastosowania stawki 0% do kosztów przewozu/spedycji wykazanej w osobnej pozycji faktury dokumentującej dostawę stolarki, tj. tej samej stawki podatku, która jest stosowana w przypadku dostawy towaru, przy założeniu, że Spółka spełni wszystkie pozostałe warunki korzystania ze stawki 0%, opisane w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku opisanego zdarzenia przyszłego istnieje możliwość zastosowania stawki 0% do kosztów przewozu/spedycji wykazanej w osobnej pozycji faktury, tj. tej samej stawki podatku, która jest stosowana w przypadku dostawy towaru.

Koszty dowozu towarów do klientów, którymi klienci ci są obciążani, nie powinny być odrębnie opodatkowywane. Koszty te winny być na fakturach/paragonach wkalkulowywane w cenę sprzedawanych towarów (powiększać ich podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług). Nie będzie prawidłowe traktowanie dowozu jako odrębnie świadczonej usługi transportowej. Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - dalej ustawa, podstawą opodatkowania (obrotem) jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Elementem świadczenia należnego od nabywcy są m.in. koszty transportu towarów, którymi obciążany jest ich nabywca. Potwierdził to Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 27 maja 2002 r. (sygn. akt I SA/Wr 120/01, Glosa 2003, nr 3, s. 41), w którym czytamy, że "świadczenie sprzedawcy zobowiązującego się dostarczyć towar kupującemu do wskazanego przez niego miejsca obejmuje także koszty transportu, co oznacza, że na podstawie art. 15 ust. 1 VATU podstawa opodatkowania takiej sprzedaży obejmuje również koszty przewozu, niezależnie od podmiotu realizującego ten przewóz, a całość świadczenia powinna być opodatkowana według stawki podatkowej właściwej dla realizacji tego świadczenia, czyli sprzedaży towaru".

Stanowisko takie znajduje również potwierdzenie w przepisach unijnych. Z art. 78 lit. b Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z dnia 11 grudnia 2006 r., s. 1) wynika bowiem, że do podstawy opodatkowania wlicza się, między innymi, koszty transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy. Podobne stanowisko reprezentują również organy podatkowe. Tytułem przykładu wskazać można interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 21 listopada 2007 r. znak IPPP1/443-166/07-2/IG, w której czytamy, że "koszt przesyłki stanowi jeden z elementów kalkulacyjnych, kształtujących kwotę należną, którą sprzedawca żąda od nabywcy. Skoro zatem kwota należna stanowiąca całość świadczenia należnego od nabywcy, obejmuje wszystkie elementy kosztów związanych z dokonywaną przez podatnika sprzedażą oraz inne elementy kształtujące w efekcie kwotę żądaną od nabywcy, to koszty wyłożone przez sprzedającego w imieniu nabywcy winny wchodzić w podstawę opodatkowania i nie powinny być odrębnie fakturowane z odrębną stawką podatku od towarów i usług właściwą dla tych usług. Sprzedawca towarów dostarczając je nabywcy dokonuje wyłącznie ich sprzedaży, natomiast koszty dodatkowe, które ponosi, wchodzą w skład jego podstawowej czynności, jaką jest sprzedaż towarów".

Zasada powyższa obowiązuje niezależnie od tego czy transport dokonywany jest własnym transportem, czy przez inny podmiot, koszty z tym związane powiększają podstawę opodatkowania dostawy transportowanych towarów. W konsekwencji koszty dowozu towarów do klientów nie powinny być odrębnie opodatkowywane, aczkolwiek w opinii Spółki nie ma przeszkód, aby takie koszty były dla celów pozafiskalnych prezentowane na fakturze jako osobna pozycja. Transport stolarki wykazywany na fakturze jest jedynie elementem umowy dostawy stolarki. Prezentacja transportu w osobnej pozycji służy wyłącznie celom biznesowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, ul. Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.