ITPP2/443-617/13/EK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 25 czerwca 2013 r. (data wpływu 28 czerwca 2013 r.), uzupełnionym w dniu 18 września 2013 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z modernizacją hali w proporcji (w odniesieniu do wydatków sfinansowanych ze środków własnych Klubu oraz z funduszu), braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego odliczonego w 2010 r., po upływie pięciu lat od zakończenia prac modernizacyjnych, braku obowiązku opodatkowania wartości nakładów w części sfinansowanej z ww. źródeł jako nieodpłatnego świadczenia usług - jest prawidłowe.

W dniu 28 czerwca 2013 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 18 września 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z modernizacją hali w proporcji (w odniesieniu do wydatków sfinansowanych ze środków własnych Klubu oraz z funduszu), braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego odliczonego w 2010 r., po upływie pięciu lat od zakończenia prac modernizacyjnych, braku obowiązku opodatkowania wartości nakładów w części sfinansowanej z ww. źródeł jako nieodpłatnego świadczenia usług.

W uzupełnieniu wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Klub jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Na podstawie umowy z Gminą jest użytkownikiem obiektu sportowego położonego w miejscowości G., zwanego Halą. Zgodnie z umową, użytkownik jest zobowiązany do utrzymywania obiektu w stanie technicznym umożliwiającym jego bieżące wykorzystanie. Umowy regulujące zasady odpłatnego użytkowania zawarto w formie aktu notarialnego:

* z dnia 1 października 1998 r. umowa o oddaniu gruntu do odpłatnego użytkowania - w tym również budynków i budowli;

* z dnia 20 lipca 2005 r. oświadczenie o zrzeczeniu się prawa odpłatnego użytkowania;

* z dnia 18 grudnia 2009 r. oświadczenie o zrzeczeniu się prawa użytkowania;

* z dnia 19 marca 2010 r. umowa o przedłużenie użytkowania,

* z dnia 13 sierpnia 2010 r. umowa zmieniająca umowę oddania gruntu do odpłatnego użytkowania.

W związku z zawartymi umowami oraz decyzją Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego, z uwagi na zły stan techniczny dachu, nakazano wykonanie prac budowlanych w zakresie modernizacji Hali.

Klub, jako podmiot odpowiedzialny za wykonanie decyzji INB, zawarł stosowną umowę z Gminą o współfinansowaniu przedmiotowej inwestycji oraz wystąpił do Funduszu Rozwoju Kultury Fizycznej o przydzielenie środków na wykonanie prac. W tym celu zawarto:

* umowę z dnia 16 grudnia 2009 r. z Gminą,

* umowę nr 1,

* umowę nr 2 dofinansowania z funduszu oraz przygotowano informację o wykorzystaniu środków z ministerstwa.

Z uwagi na powyższe, inwestycja została sfinansowana z następujących źródeł:

* z Gminy Miasta - kwota 6.942 382,17 zł,

* z funduszu - kwota 10.000 000 zł,

* ze środków własnych Klubu - kwota 1.184 217,83 zł.

Wydatki sfinansowane z funduszy własnych i funduszu Klub zakwalifikował jako wydatki związane z inwestycją w obcym środku trwałym i przyjął do amortyzacji. Dokumentami potwierdzającymi przyjęcie środków trwałych są m.in.: OT.

Klub rozliczył podatek od towarów i usług związany w przedmiotową inwestycją w następujący sposób:

* usługi - prace remontowe sfinansowane ze środków Gminy zostały rozliczone na zasadach określonych w art. 86 i art. 19 ustawy, tzn. Klub odliczył podatek naliczony i na podstawie umowy zawartej z Gminą zrefakturował na nią ww. usługi w części, w której Gmina była podmiotem finansującym,

* usługi - prace remontowe sfinansowane przez fundusz i Klub zostały rozliczone na zasadach określonych w art. 90 ust. 3-10, tzn. Klub odliczył podatek naliczony zgodnie ze wskaźnikiem ustalonym w oparciu o strukturę sprzedaży niepodlegającej opodatkowaniu, zwolnionej i opodatkowanej.

Ponadto z tytułu pełnienia funkcji inwestora zastępczego w zakresie rozliczenia prac finansowanych przez Gminę Klub otrzymał wynagrodzenie za świadczenie usługi.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

* Czy w przypadku przekazania obiektu właścicielowi - Gminie po 5 latach od zakończenia prac modernizacyjnych, ale przed upływem 10 lat od daty zakończenia inwestycji, Klub będzie zobowiązany do korekty podatku naliczonego rozliczonego w okresie od stycznia do grudnia 2010 r., a określonego w fakturach VAT dotyczących remontu dachu.

* Czy Klub jako użytkownik budynku - Hali miał prawo rozliczyć podatek naliczony zawarty w fakturach VAT dotyczących modernizacji obiektu sfinansowanego ze środków własnych i z dotacji uzyskanej z Funduszu Rozwoju Kultury Fizycznej na budynku, który stanowi własność Gminy, na zasadach określonych w art. 86 i z uwzględnieniem art. 90 ust. 3-10 ustawy.

* Czy w związku z art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz faktem, że zmodernizowany obiekt jest własnością Gminy, Klub był zobowiązany po zakończeniu prac modernizacyjnych na nieruchomości będącej w użytkowaniu, do opodatkowania podatkiem należnym wartości nakładów w części sfinansowanej przez Klub i fundusz jako nieodpłatne świadczenie - dostawę i wykazania go w deklaracji VAT-7 za okres, w którym zakończono przedmiotowe prace.

Zdaniem Wnioskodawcy, wyrażonym w uzupełnieniu wniosku, inwestycja w obcym środku trwałym, polegająca na realizacji decyzji PINB w zakresie modernizacji budynku powinna być dokonana - rozliczona zgodnie z art. 91 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług w ciągu 5 kolejnych lat, a nie - jak interpretują to niektóre organy podatkowe - w terminie 10 lat, zatem w przypadku przekazania użytkowanej nieruchomości po 5 latach nie będzie zobowiązany do korekty podatku naliczonego, odliczonego od prac modernizacyjnych sfinansowanych ze środków własnych i z dotacji z funduszu. Po przytoczeniu treści art. 91 ust. 1, ust. 2 i ust. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług Klub zauważył, że na podstawie art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidzianego okresu używania, przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej "inwestycjami w obcych środkach trwałych". Stanowią one u inwestora odrębny od nieruchomości środek trwały i podlegają amortyzacji wg zasad określonych dla takich środków trwałych (art. 16j ust. 4), a nie wg zasad odnoszących się do nieruchomości.

W odniesieniu do pytania drugiego Klub wskazał, że odliczanie podatku od inwestycji w obcych środkach trwałych dokonywane jest na zasadach ogólnych, tj. prawo do odliczania podatku przysługuje w zakresie, w jakim poniesione nakłady związane są z czynnościami opodatkowanymi. Jeżeli zatem inwestycja w obcym środku trwałym będzie służyła wyłącznie działalności opodatkowanej, to podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od poniesionych nakładów. Stwierdził, że z uwagi na powyższe argumenty oraz fakt, że:

* sfinansował część robót - usług remontowych ze środków Gminy,

* refakturował tę część robót, którą sfinansował ze środków pozyskanych od właściciela obiektu - Gminy, na jej rzecz, miał prawo do dokonania rozliczenia podatku naliczonego od tych nakładów inwestycyjnych w 100%, bez obowiązku stosowania proporcji sprzedaży, a w pozostałym przypadku był zobowiązany do rozliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 90 ust. 2 ustawy, z zastosowaniem struktury sprzedaży jako podstawy ustalenia proporcji i wysokości kwot podatku naliczonego do odliczenia.

W odniesieniu do pytania trzeciego, po powołaniu treści art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 7 ust. 1, art. 2 pkt 6 oraz art. 8 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) Klub wskazał, że zgodnie z unormowaniami zawartymi w ww. przepisach w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Stwierdził, że aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę i odbiorcą, w ramach którego w zamian za wykonanie usługi zostaje wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Wypłacający wynagrodzenie otrzymuje w zamian świadczenie przynoszące mu korzyść. Z powyższego jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. Natomiast, dla ustalenia czy konkretne, "odpłatne" świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Zatem, aby nieodpłatne świadczenie uznać za odpłatne świadczenie usług, a tym samym za podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być świadczone na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika. W związku z tym, iż Klub prowadzi działalność w zakresie usług rekreacyjno-sportowych nieodpłatnie, nie zachodzi przesłanka opodatkowania prac modernizacyjnych sfinansowanych z jego środków oraz ze środków funduszu.

Klub nadmienił, że modernizacja została przeprowadzona w celu wykonania decyzji PINB oraz była warunkiem dalszego użytkowania budynku na potrzeby prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Stwierdził, że skoro inwestycja była dokonywana na budynku stanowiącym własność Gminy nie można uznać, że na rzecz Gminy nastąpiła dostawa towaru, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy. W tej sytuacji nie nastąpi bowiem przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, gdyż Gmina, z racji posiadanego prawa do własności do gruntu i budynku, dysponowała również prawem własności do wszelkich jego części składowych. W związku z powyższym konieczne jest rozważenie kwestii zakwalifikowania przedmiotowej czynności modernizacji budynku przez Klub na rzecz Gminy jako nieodpłatnego świadczenia usług, które nie będzie podlegało regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż będzie związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, tj. dotyczyć będzie usług, których świadczenie odbywa się w związku z potrzebami prowadzonej działalności.

Klub zauważył, że powołany przepis art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy nie uzależnia faktu opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika od prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tym świadczeniem. Uwzględniając powyższe stwierdził, że przekazując nieodpłatnie nakłady poniesione na modernizację Hali (stanowiącej własność Gminy) nie będzie świadczył usługi. W świetle art. 8 ust. 2 ustawy, czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ przekazywana nieodpłatnie inwestycja będzie związana z prowadzonym przez Klub przedsiębiorstwem. Jego zdaniem, nie był zobowiązany do opodatkowania prac wykonanych w ramach modernizacji użytkowanego obiektu, a sfinansowanych przez Klub ze środków własnych oraz z funduszu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do ust. 2 pkt 1 lit. a powołanego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Z powołanego art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko podatnikom podatku od towarów i usług oraz tylko w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają ścisły związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Ustawodawca stworzył podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. gdy zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Należy zwrócić uwagę, iż cytowane wcześniej regulacje prawne nakazują oceniać zakres prawa do odliczenia w oparciu o finalne przeznaczenie towaru, czy też usługi, w cenie której zawarty był podatek mający podlegać odliczeniu. Oznacza to, iż zmiana przeznaczenia towaru lub usługi może spowodować konieczność weryfikacji istnienia prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W myśl art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Proporcję, o której mowa w cyt. wyżej ust. 2, na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Kwota podatku naliczonego do odliczenia ustalona na podstawie proporcji wyliczonej przy zastosowaniu powyższych zasad, nie jest jednak ostateczna.

Jak stanowi art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Według regulacji ust. 2 powyższego artykułu, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Zgodnie z ust. 3 tego artykułu, korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

Na podstawie ust. 7 ww. artykułu, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Stosownie do brzmienia ust. 7a tego artykułu, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

Wobec braku w przepisach dotyczących podatku od towarów i usług uregulowań, które wprost dotyczyłyby kwestii korekty podatku naliczonego w związku z nakładami na obce środki trwałe należy zastosować zasady wynikające z art. 91 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Posiłkując się zapisami art. 16g ust. 3-5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w związku z ust. 7 tego artykułu należy uznać, że inwestycją w obcym środku trwałym są działania podatnika odnoszące się do niestanowiącego jego własności środka trwałego, które zmierzają do jego ulepszenia, tzn. polegają na jego przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji. Suma zaewidencjonowanych wydatków dotyczących takich inwestycji pod datą ich zakończenia i przyjęcia do używania stanowić będzie wartość początkową środka trwałego, jakim jest w tym przypadku inwestycja w obcym środku trwałym, która zgodnie z przepisami art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podlega amortyzacji. Stanowi ona u inwestora odrębny od nieruchomości środek trwały i podlega amortyzacji według zasad określonych dla takich środków trwałych (art. 16j ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), a nie według zasad odnoszących się do nieruchomości.

Stosownie do brzmienia w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Jak stanowi ust. 2 tego artykułu, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Do dnia 31 marca 2011 r. art. 8 ust. 2 tej ustawy miał następujące brzmienie: "Nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jak odpłatne świadczenie usług."

Definicja "świadczenia usług" ma charakter dopełniający definicję "dostawy towarów" i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej.

Przez świadczenie usług należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby nie będące dostawą towarów. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Spod pojęcia usługi jest natomiast wyłączone takie świadczenie, którego treścią jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stanowi ono bowiem dostawę towarów. Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do usług każde świadczenie nie będące dostawą towarów. Jeśli tylko mamy do czynienia ze świadczeniem, to na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług stanowi ono albo usługę, albo dostawę towarów.

Dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na podstawie cytowanego wyżej art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisuje się w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Zatem, aby nieodpłatne świadczenie uznać za odpłatne świadczenie usług, a więc za podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być ono świadczone na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika. Stwierdzenie takie uzależnione jest jednak od konkretnych okoliczności, które w danej sprawie występują.

Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Stosownie do treści art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Z treści § 2 cyt. artykułu wynika, że częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

W myśl § 3 tego artykułu, przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

Jak stanowi art. 48 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Według regulacji art. 252 Kodeksu, rzecz można obciążyć prawem do jej używania i do pobierania jej pożytków (użytkowanie).

Z brzmienia art. 260 § 1 Kodeksu wynika, że użytkownik obowiązany jest dokonywać napraw i innych nakładów związanych ze zwykłym korzystaniem z rzeczy. O potrzebie innych napraw i nakładów powinien niezwłocznie zawiadomić właściciela i zezwolić mu na dokonanie potrzebnych robót.

Na podstawie art. 262 Kodeksu, po wygaśnięciu użytkowania użytkownik obowiązany jest zwrócić rzecz właścicielowi w takim stanie, w jakim powinna się znajdować stosownie do przepisów o wykonywaniu użytkowania.

Biorąc pod uwagę treść wniosku oraz powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że skoro Klub - jako użytkownik budynku hali - wykorzystywał ją nie tylko do wykonywania czynności opodatkowanych, to w zakresie sfinansowanym ze środków własnych i z dotacji uzyskanej z funduszu miał prawo do odliczenia podatku naliczonego w fakturach VAT dotyczących modernizacji hali, na zasadach wynikających z art. 90 ust. 1-3 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednocześnie należy wskazać, że po zakończeniu prac związanych z przedmiotową modernizacją Klub nie był zobowiązany do opodatkowania podatkiem należnym wartości nakładów, w części sfinansowanej z ww. źródeł, gdyż ich zakończenie nie wiązało się z przekazaniem nakładów poniesionych na hali Gminie, a więc nie można w tym przypadku mówić, o żadnym (nawet nieodpłatnym) świadczeniu na jej rzecz.

Należy zauważyć, że skoro - jak wynika z treści wniosku - wydatki sfinansowane z funduszy własnych i "funduszu" Klub zakwalifikował jako wydatki związane z inwestycją w obcym środku trwałym, to okres korekty podatku naliczonego wynosi 5 lat licząc od roku, w którym ww. środek trwały został oddany do użytkowania. Zatem w przypadku, gdyby ewentualna zmiana przeznaczenia tego środka trwałego nastąpiła po upływie 5 lat - Klub nie będzie zobowiązany do dokonywania korekty.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia, a w przypadku zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.