ITPP2/443-602/08/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 lipca 2008 r. (data wpływu 9 lipca 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 września 2008 r. (data wpływu 30 września 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wartości towaru jaką należy wykazać na fakturach dokumentujących przemieszczenie towarów do oddziału znajdującego się na terytorium Czech - jest prawidłowe.

W dniu 9 lipca 2008 r. złożono wniosek, uzupełniony pismem z dnia 26 września 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wartości towaru jaką należy wykazać na fakturach dokumentujących przemieszczenie towarów do oddziału znajdującego się na terytorium Czech.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka posiada na terytorium Czech oddział na wewnętrznym, ograniczonym rozrachunku i rozliczający się wg przepisów czeskich. Pomiędzy Spółką, a oddziałem będzie dochodzić do wzajemnych przemieszczeń towarów, które będą stanowiły wewnątrzwspólnotową dostawę do Czech. Podstawą tych transakcji będą faktury VAT.

Pismem uzupełniającym wskazano następujące informacje:

Odział Spółki jest samobilansujący, posiada swoją siedzibę na terytorium Czech. Nie posiada osobowości prawnej, więc prowadzi rozrachunki z kontrahentami w imieniu spółki macierzystej. Odział posługuje się numerem NIP nadanym wyłącznie dla oddziału przez stosowny organ na terytorium Czech.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

W jakiej cenie Spółka powinna wykazywać opisane operacje do oddziału. Czy cena powinna zawierać marżę.

Zdaniem Wnioskodawcy, należy stosować przepisy ustawy o podatku od towarów i usług dotyczące wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zgodnie z art. 13 ust. 3, art. 29 ust. 10 i 11 i art. 42. Podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów i w związku z tym Spółka powinna nie uwzględniać stosowanych przez siebie marż handlowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Przez dostawę towarów - według art. 7 ust. 1 ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Ponadto, zgodnie z art. 13 ust. 3 ustawy, za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego.

W przedmiotowej sprawie, Spółka wskazała we wniosku, iż opisane transakcje traktuje jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. W omawianym przypadku występuje specyficzna sytuacja, gdyż dostawa ta następuje do podmiotu będącego oddziałem Spółki, a jednocześnie samobilansującego i samodzielnie rozliczającego się na terytorium kraju, w którym posiada siedzibę. Ponadto oddział - jak wskazano - nie posiada osobowości prawnej. Należy zatem traktować oddział jako część przedsiębiorstwa, wchodzącą w skład spółki macierzystej. Transakcje przemieszczenia towarów pomiędzy Spółką, a oddziałem Wnioskodawca prawidłowo rozpoznał - zgodnie z powołanym art. 13 ust. 3 ustawy - jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zapytanie Wnioskodawcy dotyczy prawidłowości określenia na fakturze wartości, która dokumentuje transakcje WDT z firmy macierzystej w Polsce do oddziału w Czechach. Należy zauważyć, iż przepisy o podatku od towarów i usług nie regulują kwestii ustalenia przez strony transakcji wartości, jakie należy uwzględnić w fakturze dokumentującej taką transakcję, a jedynie problem ustalenia podstawy opodatkowania.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy.

Na podstawie art. 2 pkt 22 powołanej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o sprzedaży, rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Obrotem są zatem kwoty należne z tytułu tych czynności opodatkowanych, które wykonywane są przez podatnika.

Zgodnie z art. 29 ust. 10 ustawy, w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów.

W myśl ust. 11 ww. artykułu, przepis ust. 10 stosuje się odpowiednio do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy. Powyższy przepis znajdzie zastosowanie dla ustalenia podstawy opodatkowania w sytuacji wskazanej we wniosku.

Należy w tym miejscu zauważyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują użytego w ww. przepisie pojęcia "cena nabycia" towarów handlowych. W przypadku trudności w określeniu jakie składniki stanowią cenę nabycia, można pomocniczo posiłkować się definicją "ceny nabycia" zawartą w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.), która określa "cenę nabycia" w stosunku do składników majątku. Według art. 28 ust. 2 tej ustawy cena nabycia to cena zakupu składnika aktywów, obejmująca kwotę należną sprzedającemu, bez podlegających odliczeniu podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego, a w przypadku importu powiększona o obciążenia o charakterze publicznoprawnym oraz powiększona o koszty bezpośrednio związane z zakupem i przystosowaniem składnika aktywów do stanu zdatnego do używania lub wprowadzenia do obrotu, łącznie z kosztami transportu, jak też załadunku, wyładunku, składowania lub wprowadzenia do obrotu, a obniżona o rabaty, opusty, inne podobne zmniejszenia i odzyski. Jeżeli nie jest możliwe ustalenie ceny nabycia składnika aktywów, a w szczególności przyjętego nieodpłatnie, w tym w drodze darowizny - jego wyceny dokonuje się według ceny sprzedaży takiego samego lub podobnego przedmiotu.

Reasumując, przedmiotowe transakcje stanowią szczególny przypadek wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, dla której podstawę opodatkowania stanowi cena nabycia lub koszt wytworzenia towarów, zatem w fakturach wystawianych dla oddziału, dokumentujących te transakcje, Spółka nie powinna uwzględniać marż handlowych stosowanych prze siebie przy transakcjach sprzedaży.

Nadmienia się, iż organ wydaje interpretacje indywidualne dokonując oceny prawnej stanowiska wnioskodawcy na podstawie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego opisanego we wniosku. Ocenie nie podlegają dołączane do wniosku dokumenty. Wobec powyższego interpretację niniejszą wydano w oparciu o opis zdarzenia przyszłego wynikającego z wniosku oraz pisma uzupełniającego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.