ITPP2/443-596a/14/AW

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 18 sierpnia 2014 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPP2/443-596a/14/AW

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 7 maja 2014 r. (data wpływu 8 maja 2014 r.), uzupełnionym w dniu 4 sierpnia 2014 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu, złożenia informacji VAT-26 oraz ponownego przeprowadzenia dodatkowego badania technicznego w przypadku odliczania pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa do pojazdu samochodowego, o którym mowa w art. 86a ust. 9 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 4 sierpnia 2014 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu oraz braku obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu, złożenia informacji VAT-26 oraz ponownego przeprowadzenia dodatkowego badania technicznego w przypadku odliczania pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa do pojazdu samochodowego, o którym mowa w art. 86a ust. 9 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadząca działalność gospodarczą, której głównym przedmiotem jest produkcja artykułów dziewiarskich, jest podatnikiem VAT czynnym, zobowiązanym do składania deklaracji podatkowych kwartalnych. Przy prowadzeniu działalności gospodarczej wykorzystuje samochody ciężarowe o masie całkowitej niższej niż 3,5 tony: Opel Movano nr rej. XXX, data nabycia 2001 r. oraz Renault Clio nr rej XXX, data nabycia 2007 r.

Spółka uzyskała dla ww. samochodów zaświadczenia z okręgowych stacji kontroli pojazdów, że spełniają one wymagania określone w art. 86a ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług. Zaświadczenia zostały wpisane przed dniem 31 marca 2014 r. do dowodów rejestracyjnych tych pojazdów, a do dnia 31 marca 2014 r. Spółka odliczała od podatku należnego za dany kwartał rozliczeniowy podatek naliczony w 100% z faktur dokumentujących nabycie paliw do przedmiotowych samochodów ciężarowych. W dniu 2 kwietnia 2014 r. złożyła w urzędzie skarbowym informację (na druku VAT-26), o której mowa w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 21 marca 2014 r. w sprawie wzoru informacji o pojazdach samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej (Dz. U. z 2012 r. poz. 371), wykazując, że przedmiotowe samochody ciężarowe są wykorzystywane wyłącznie przy prowadzeniu działalności gospodarczej oraz założyła dla niniejszych pojazdów ewidencje przebiegu pojazdu, o których mowa w art. 86a ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2014 r. i postanowiła, że będzie odliczać od dnia 1 kwietnia 2014 r. od podatku należnego za dany kwartał rozliczeniowy podatek naliczony z faktur dokumentujących nabycie paliw do opisanych powyżej samochodów ciężarowych w 100%.

Warunek określony w art. 86a ust. 2 pkt 1-4 ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 marca 2014 r., spełniały wszystkie ww. samochody. "W przedmiotowych samochodach nie były przeprowadzane badania techniczne oraz nie zostały wprowadzone zmiany skutkujące zaprzestaniem spełniania przedmiotowego warunku". Samochody te - odpowiednio do typu oraz rodzaju samochodu - spełniają warunki odpowiednio pkt 1 oraz pkt 2 art. 86a ust. 9 ustawy. Opel Movano posiada 3 siedzenia łącznie z miejscem dla kierowcy i ładowność 1.818 kg, zaś Renault Clio - 2 siedzenia łącznie z miejscem dla kierowcy i ładowność 950 kg. Warunki korzystania z samochodów ciężarowych zostały określone zarządzeniem Spółki. Sposób ich wykorzystania, określony w zarządzeniu, potwierdzony ewidencją przejazdów prowadzoną dla każdego pojazdu wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Spółka co miesiąc dokonuje prostego wyliczenia - "przemnaża ilość kom wymienionych w ewidencji przez ilość paliwa, która teoretycznie powinna zostać zużyta na taki przebieg, z ilością faktycznie nabytego paliwa do każdego pojazdu".

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

* Czy na Spółce od dnia 1 kwietnia 2014 r. w związku z użytkowaniem przy prowadzeniu działalności gospodarczej opisanych powyżej 2 samochodów ciężarowych, nabytych przed dniem 31 marca 2014 r., oraz odliczaniem od 2 kwartału 2014 r. od podatku należnego za dany kwartał rozliczeniowy 100% podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabywanie paliw do tych pojazdów spoczywał obowiązek złożenia w urzędzie skarbowym informacji na druku VAT-26 oraz spoczywa obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu zawierających informacje, o których mowa w art. 86a ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług.

* Czy na Spółce po dniu 1 kwietnia 2014 r. w związku z użytkowaniem przy prowadzeniu działalności gospodarczej opisanych powyżej 2 samochodów ciężarowych, nabytych przed dniem "31 kwietnia 2014 r.", oraz odliczaniem od podatku należnego za dany kwartał rozliczeniowy 100% od drugiego kwartału 2014 r. podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabywanie paliw do tych pojazdów spoczywa obowiązek przeprowadzenia dodatkowych badań technicznych, o których mowa w art. 86a ust. 10 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, dla przedmiotowych pojazdów oraz czy spoczywa na Spółce obowiązek ponownego wpisania dodatkowych badań w dowodach rejestracyjnych ww. samochodów ciężarowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedmiotowej sprawie należy mieć na uwadze, że samochody te zostały nabyte przed dniem 31 marca 2014 r., natomiast art. 1 ustawy z ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustawa (Dz. U. z 2014 r. poz. 312) wszedł w życie z dniem 1 kwietnia 2014 r. Dlatego też od dnia 1 kwietnia 2014 r. w związku z użytkowaniem tych samochodów, nabytych przed dniem 31 marca 2014 r., oraz odliczaniem od podatku należnego za dany kwartał rozliczeniowy 100% podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabywanie paliw, nie spoczywał obowiązek złożenia w urzędzie skarbowym informacji na druku VAT-26 oraz nie spoczywa obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu zawierających informacje, o których mowa w art. 86a ust. 7 ustawy. Z uwagi na powyższe, złożenie informacji VAT-26 w dniu 4 kwietnia 2014 r. w urzędzie skarbowym, należy uznać za bezprzedmiotowe.

W odniesieniu do pytania nr 2 Spółka wyraziła stanowisko, że przed dniem 31 marca 2014 r. uzyskała w okręgowych stacjach kontroli pojazdów zaświadczenia, że ww. samochody spełniają wymagania do uznania ich za samochody ciężarowe, które to zaświadczenia zostały wpisane do dowodów rejestracyjnych. Dlatego też w stosunku do Spółki nie znajduje zastosowania art. 9 ustawy zmieniającej z dnia 7 lutego 2014 r. Reasumując powyższe należy uznać, że na podatniku po dniu I kwietnia 2014 r. w związku z użytkowaniem przedmiotowych samochodów ciężarowych, nabytych przed dniem "31 kwietnia 2014 r." oraz odliczaniem od drugiego kwartału 2014 r. od podatku należnego za dany kwartał rozliczeniowy 100% podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabywanie paliw do tych pojazdów, nie spoczywa obowiązek przeprowadzenia dodatkowych badań technicznych, o których mowa w art. 86a ust. 10 pkt 1 ustawy oraz nie spoczywa obowiązek ponownego wpisania dodatkowych badań.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na podstawie ust. 2 pkt 1 lit. a ww. artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Stosownie do zapisu ust. 2 tego artykułu, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1.

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;

2.

używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;

3.

nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Na podstawie ust. 3 ww. artykułu, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1.

w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:

a.

wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub

b.

konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

2.

do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

W świetle ust. 4 cytowanego artykułu, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1.

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub

2.

konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Jak stanowi ust. 5 ww. artykułu, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

1.

przeznaczonych wyłącznie do:

a.

odprzedaży,

b.

sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,

c.

oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze

- jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;

2.

w odniesieniu do których:

a.

kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub

b.

podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Zgodnie z ust. 6 tego artykułu, ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności.

W myśl ust. 7 ww. artykułu, ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać:

1.

numer rejestracyjny pojazdu samochodowego;

2.

dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji;

3.

stan licznika przebiegu pojazdu samochodowego na dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji;

4.

wpis osoby kierującej pojazdem samochodowym dotyczący każdego wykorzystania tego pojazdu, obejmujący:

a.

kolejny numer wpisu,

b.

datę i cel wyjazdu,

c.

opis trasy (skąd - dokąd),

d.

liczbę przejechanych kilometrów,

e.

imię i nazwisko osoby kierującej pojazdem

- potwierdzony przez podatnika na koniec każdego okresu rozliczeniowego w zakresie autentyczności wpisu osoby kierującej pojazdem, jeżeli nie jest ona podatnikiem;

5.

liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji.

W świetle ust. 9 przywołanego artykułu, do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:

1.

pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:

a.

klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub

b.

z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków;

2.

pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;

3.

pojazdy specjalne, które spełniają również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:

a.

agregat elektryczny/spawalniczy,

b.

do prac wiertniczych,

c.

koparka, koparko-spycharka,

d.

ładowarka,

e.

podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,

f.

żuraw samochodowy

- jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym.

Zgodnie z ust. 10 ww. artykułu, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9:

1.

pkt 1 i 2 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań;

2.

pkt 3 stwierdza się na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

Jak wynika z ust. 12 tego artykułu, podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

Jak stanowi art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 312), dodatkowe badanie techniczne, o którym mowa w art. 86a ust. 10 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, powinno być przeprowadzone w terminie najbliższego obowiązkowego okresowego badania technicznego, nie później jednak niż przed upływem 3 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

Zgodnie z ust. 3 powyższego artykułu, zaświadczenia wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy dla pojazdów, o których mowa w art. 86a ust. 2 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, zachowują ważność na potrzeby stosowania art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a tej ustawy, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 marca 2014 r. kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu samochodu były unormowane w art. 86a ustawy o podatku od towarów i usług w następujący sposób.

Zgodnie ust. 1 tego artykułu, w przypadku nabycia:

1.

samochodów osobowych,

2.

innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony

* kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

W myśl ust. 2 powyższego artykułu, przepis ust. 1 pkt 2 nie dotyczy:

1.

pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;

2.

pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;

3.

pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;

4.

pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;

5.

pojazdów specjalnych - jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym wynika, że jest to pojazd specjalny;

6.

pojazdów samochodowych innych niż wymienione w pkt 1-5, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:

a.

1 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 425 kg,

b.

2 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 493 kg,

c.

3 lub więcej - jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 500 kg;

7.

pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie.

Stosownie do art. 86a ust. 3 ww. ustawy, przepis ust. 1 nie dotyczy przypadków, gdy odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze stanowi przedmiot działalności podatnika.

W świetle ust. 4 tego artykułu, dopuszczalna ładowność pojazdu oraz liczba miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 2 pkt 6, określona jest na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym. Pojazdy, które w dokumentach, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub liczby miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 1 pkt 1.

Stosownie do brzmienia ust. 5 ww. artykułu, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

1.

samochodów osobowych;

2.

innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:

a.

1 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,

b.

2 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,

c.

3 lub więcej - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.

Jak wynika z regulacji ust. 2 tego artykułu, przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej.

Według ust. 3 ww. artykułu, dopuszczalna ładowność pojazdu oraz liczba miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 1 pkt 2, są określane na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. Pojazdy, które w dokumentach, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub liczby miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 1 pkt 1.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że treść wniosku wskazuje, że samochód, o którym mowa we wniosku, spełniający do dnia 31 marca 2014 r. jeden z warunków wymienionych w art. 86a ust. 2 pkt 1-4 ustawy o podatku od towarów i usług, a od dnia 1 kwietnia 2014 r. warunek wymieniony w art. 86a ust. 9 pkt 2 ustawy, jest pojazdem, o którym mowa w art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy, tj. pojazdem, którego konstrukcja wyklucza jego użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że jego użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Wobec tego należy stwierdzić, że Spółce nie przysługuje prawo do odliczania pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie paliwa do napędu ww. pojazdu, ponieważ, co prawda, nie ma obowiązku prowadzenia dla niego ewidencji przebiegu zawierającej informacje, o których mowa w art. 86a ust. 7 ustawy oraz złożenia naczelnikowi urzędu skarbowego informacji VAT-26, jednakże dla realizacji powyższego uprawnienia Spółka - wbrew stanowisku zawartemu we wniosku - zobowiązana jest do przeprowadzenia dodatkowego badania technicznego, o którym mowa w art. 86a ust. 10 pkt 1 ustawy.

Należy przy tym wskazać, że w rozpatrywanym przypadku nie ma zastosowania wyłączenie wynikające z brzmienia art. 12 ust. 1 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, wobec czego Spółce przysługuje prawo do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego z tytułu wydatków dotyczących nabycia paliwa do przedmiotowego samochodu.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Informuje się, że w kwestii pytań sformułowanych we wniosku w odniesieniu do pojazdu samochodowego, o którym mowa w art. 86a ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zostało wydane postanowienie ITPP2/443-596b/14/AW.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl