ITPP2/443-580/13/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 20 czerwca 2013 r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* prawa do odliczenia nieodliczonego uprzednio podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na przygotowanie odpowiednich dokumentacji/przeprowadzenie wstępnych prac niezbędnych dla realizacji inwestycji,

* podlegania opodatkowaniu sprzedaży dokumentacji projektowej,

* prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia dokumentacji projektowej w związku z jej sprzedażą,

* sposobu dokonania korekty nieodliczonego uprzednio podatku naliczonego z tytułu nabycia dokumentacji projektowej

* jest prawidłowe.

W dniu 20 czerwca 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia nieodliczonego uprzednio podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na przygotowanie odpowiednich dokumentacji/przeprowadzenie wstępnych prac niezbędnych dla realizacji inwestycji, prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia dokumentacji projektowej w związku z jej sprzedażą, sposobu dokonania korekty nieodliczonego uprzednio podatku naliczonego z tytułu nabycia dokumentacji projektowej.

W złożonym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenia przyszłe.

Miasto jako jednostka samorządu terytorialnego jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarowi usług. W latach 2009-2012 ponosiło (oraz może ponosić w przyszłości) wydatki związane z przygotowaniem odpowiednich dokumentacji/przeprowadzeniem wstępnych prac, niezbędnych dla realizacji planowanych inwestycji, od których ostatecznie odstąpiło z przyczyn niezależnych tj. w szczególności w związku z trudną sytuacją finansową Miasta i brakiem wystarczających środków finansowych na ukończenie inwestycji (dalej: "zaniechane inwestycje"). Przedmiotowe projekty dotyczyły między innymi inwestycji w zakresie uzbrojenia terenów na os. K., czy też budowy Kolei.

W ramach realizacji inwestycji Miasto, co do zasady, występuje lub ma występować w charakterze inwestora, przy czym każdorazowo przed rozpoczęciem realizacji inwestycji musi przeprowadzić niezbędne prace projektowe, które pozwalają na ocenę, z jakimi kosztami powinno się liczyć podejmując się realizacji danego zadania. Powyższe wynika nie tylko z ostrożności inwestorskiej, lecz także z wymogów budżetowych i prawnych, które nałożone są na jednostki samorządu terytorialnego. Ww. wydatki były ściśle związane z planowanym przez Miasto wykorzystaniem analizowanych inwestycji do czynności opodatkowanych, tj. po ich zakończeniu wybudowana infrastruktura miała być bezpośrednio wykorzystana przez Miasto do celów komercyjnych, w szczególności do wykonywania czynności opodatkowanych (Miasto planowało sprzedaż działek budowlanych na os. K., natomiast infrastruktura mająca powstać w ramach realizacji inwestycji w zakresie budowy Kolei miała być przedmiotem sprzedaży, dzierżawy lub innej odpłatnej umowy zawartej z podmiotem trzecim). Miasto dotychczas nie odliczyło podatku naliczonego z tytułu wydatków na zaniechane inwestycje. Niezależnie od powyższego rozważa ewentualną sprzedaż dokumentacji dotyczącej zaniechanych inwestycji, na rzecz podmiotu trzeciego.

Obecnie, zważywszy na sytuację finansową oraz plany inwestycyjne Miasta, nie jest w stanie przewidzieć czy zaniechane inwestycje będą kontynuowane w przyszłości. Nie wyklucza, że ukończy realizację ww. inwestycji, gdy będzie dysponowało odpowiednimi środkami finansowymi. Jednakże obecnie obiektywnie nie ma możliwości określenia dokładnej chwili jej wznowienia, jak również nie ma pewności, że przedmiotowe inwestycje zostaną w przyszłości wznowione.

W związku z powyższym zadano pytania sprowadzające się do kwestii.

* Czy w przedstawionym stanie faktycznym na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług Miastu przysługuje prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego od poniesionych wydatków na zaniechane inwestycje.

* Czy na gruncie ustawy sprzedaż dokumentacji projektowej dotyczącej zaniechanych inwestycji stanowi czynność opodatkowaną VAT według stawki podstawowej.

* Jeżeli taka czynność zostałaby uznana za podlegającą opodatkowaniu VAT, to czy Miastu będzie przysługiwało prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu ww. dokumentacji projektowej.

* Jeżeli Miastu przysługuje/będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z zaniechanymi inwestycjami, to czy w przypadku pierwotnego nieodliczenia tego podatku Miasto powinno dokonać korekty w deklaracjach VAT za miesiące, w których otrzymało dane faktury zakupowe, ujmując w tych miesiącach cały podatek naliczony wykazany na przedmiotowych fakturach.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z faktem, że ponosił wydatki związane z zaniechanymi inwestycjami z zamiarem wykorzystania ich do wykonywania czynności opodatkowanych VAT, przysługuje - na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy - prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego od poniesionych wydatków w przedmiotowym zakresie - bez względu na to, czy przedmiotowe inwestycje zostały ostatecznie zrealizowane, czy też zostały zaniechane z przyczyn niezależnych.

Uzasadniając powyższe stanowisko Miasto powołało treść art. 15 ust. 1 ustawy i stwierdziło, że z literalnego brzmienia tego przepisu wynika, że uznanie podmiotu za podatnika nie jest uzależnione od celu czy rezultatu jego działalności. Powołało także treść art. 15 ust. 2 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 marca 2013 r. oraz od 1 kwietnia 2013 r. Wskazało, że w Jego opinii zmiana brzmienia tego przepisu nie ma wpływu na przedmiotową sprawę. Podkreśliło, że działalność gospodarcza nie jest uzależniona od rezultatu, czyli widocznego efektu podejmowanych przez podatników działań. Działalność gospodarcza nie musi więc oznaczać konieczności osiągania zysków. Miasto zacytowało treść regulacji art. 15 ust. 6 ustawy, po czym stwierdziło, że w świetle powyższych regulacji zasadniczo nie jest podatnikiem VAT, jednak w przypadku działania na podstawie umowy cywilnoprawnej, działa w takim charakterze.

W ocenie Miasta, powyższą tezę potwierdza orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (np. wyrok z dnia 3 marca 1994 r. w sprawie C-16/93 Tolsma, oraz wyrok z dnia 21 marca 2002 r. w sprawie C-174/00 Krennemer Golf). Stwierdziło, że w przypadku zawarcia z podmiotem trzecim, np. umowy dzierżawy bądź też w przypadku dokonania sprzedaży lub innej umowy o charakterze odpłatnym, które są umowami cywilnoprawnymi uregulowanymi w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), działa jak przedsiębiorca i w konsekwencji występuje w charakterze podatnika VAT.

Podniosło, że biorąc pod uwagę powyższe, przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim nabywane towary i usługi wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych. W opinii Miasta, na tej podstawie podatek naliczony z tytułu realizacji zaniechanych inwestycji winien podlegać odliczeniu, gdyż ponosiło wydatki związane z ww. inwestycjami z zamiarem wykorzystania ich do wykonywania czynności opodatkowanych VAT, tj. po ich zakończeniu wybudowana infrastruktura miała być bezpośrednio wykorzystana do wykonywania czynności opodatkowanych (planowało sprzedaż działek budowlanych na os. K., natomiast infrastruktura powstała w ramach realizacji inwestycji w zakresie budowy Kolei miała być przedmiotem sprzedaży, dzierżawy lub innej odpłatnej umowy zawartej z podmiotem trzecim). Dla prawa do odliczenia nie ma przy tym znaczenia, że ostatecznie odstąpiło od ich realizacji, co oznacza, że jest uprawnione do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy zarówno wtedy, gdy zaniechane inwestycje zostałyby zrealizowane, jak również w sytuacji, gdy ich realizacja z przyczyn niezależnych okazała się niemożliwa (np. z braku środków finansowych). Stwierdziło, że głównym argumentem przemawiającym za przysługującym prawem do odliczenia jest intencja (zamiar) wykorzystania zaniechanych inwestycji do czynności opodatkowanych. Wskazało, że istotność intencji (zamiaru) jako głównej przesłanki uzasadniającej dokonanie odliczenia została potwierdzona m.in. w orzecznictwie TSUE, który ponadto uznał, że fakt czy w przyszłości dany zakup zostanie, czy też nie zostanie wykorzystany do działalności opodatkowanej, nie ma wpływu na to uprawnienie. Na potwierdzenie powyższego powołało wyroki: z 29 lutego 1996 r. (C-110/94 Intercommunale voor Zeewaterontzilting (Inzo) v. Belgia), z dnia 15 stycznia 1998 r. (C-37/95 Ghent Coal Terminal NV v. Belgia), z dnia 14 lutego 1985 r. (C-268/83 D.A. Rompelman i E.A. RompelmanA/an Deelen v. Minister van Financien) oraz z dnia 22 lutego 2001 r. (C-408/98 Abbey National plc v. Commissioners of Customs Excise).

Miasto podkreśliło, że w linii orzeczniczej Trybunału ważny jest fakt zamiaru wykorzystania zakupionych dóbr/usług do czynności opodatkowanych, zatem w sytuacji, gdy prowadzone inwestycje zostały (z powodów niezależnych od Miasta) po pewnym czasie zaniechane, nie utraciło prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z ich realizacją. Podniosło również, że prawo to przysługuje także w przypadku, gdy z powodów niezależnych od podatnika nabyte towary i usługi nigdy nie zostaną wykorzystane do prowadzenia działalności opodatkowanej, gdyż nie może być uzależnione od okoliczności niezależnych od woli podatnika.

Miasto nadmieniło, że uprawnienie do odliczenia podatku naliczonego w sytuacjach analogicznych jak w orzecznictwie Trybunału, znalazło odzwierciedlenie w praktyce polskich organów podatkowych. Przykładowo wymieniło interpretacje indywidualne: z dnia 16 grudnia 2010 r. (IPPP3/443-995/10-2/SM), z dnia 6 grudnia 2011 r. (ITPP1/443-1252/11/KM), z dnia 27 marca 2013 r. (IPTPP2/443-7/13-4/PR), z dnia 27 sierpnia 2012 r. (IPTPP1/443-418/12- 4/MW) oraz z dnia 15 stycznia 2013 r. (IPPP1/443-1140/12-2/MP). Zauważyło, że powyższe potwierdzają również sądy administracyjne (np. wyroki: WSA w Warszawie z 30 marca 2009 r. sygn. akt III SA/Wa 2450/08, WSA w Gdańsku z dnia 8 października 2009 r. sygn. akt I SA/Gd 459/09).

Odnosząc się do kwestii, czy sprzedaż dokumentacji projektowej dotyczącej zaniechanych inwestycji stanowi czynność opodatkowaną VAT Miasto wyraziło opinię, że jest to czynność opodatkowana według stawki podstawowej. Stwierdziło, że w przypadku przeprowadzenia takiej transakcji niewątpliwie będzie występować w charakterze podatnika VAT, co wynika z przedstawionej w art. 15 ustawy definicji podatnika. Wskazało, że co prawda w świetle regulacji art. 15 ust. 6 ustawy zasadniczo nie jest podatnikiem, niemniej jednak w przypadku działania na podstawie umowy cywilnoprawnej działa w takim charakterze, co oznacza, że w przypadku zawarcia umowy sprzedaży dokumentacji projektowej dotyczącej zaniechanych inwestycji, wystąpi w charakterze podatnika VAT. Z kolei biorąc pod uwagę fakt, że sprzedaż ww. dokumentacji należałoby zakwalifikować zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy jako świadczenie usług, a zgodnie z planami Miasta przedmiotowa transakcja miałaby charakter odpłatny - należy uznać, że transakcja taka podlegałaby opodatkowaniu stawką podstawową, gdyż przepisy nie pozwalają na zastosowanie w tym zakresie stawki preferencyjnej lub zwolnienia od podatku. Podniosło, że takie stanowisko znajduje odzwierciedlenie w praktyce organów podatkowych, przykładowo w interpretacji indywidualnej z dnia 25 sierpnia 2009 r. (IBPP1/443-854/09/MS).

Odnośnie kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na nabycie dokumentacji projektowej, w związku z rozważaną jej sprzedażą Miasto stwierdziło, że będzie przysługiwało prawo do pełnego odliczenia podatku na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy. Ponownie powołało treść art. 86 ust. 1 ustawy i podniosło, że w doktrynie jednoznacznie uznaje się prawo do odliczenia podatku naliczonego za podstawową cechę podatku od towarów i usług. Zapewnia ono neutralność tego podatku, przy jednoczesnym faktycznym opodatkowaniu konsumpcji. Stąd też możliwość odliczenia podatku naliczonego nie stanowi żadnego przywileju dla podatnika, lecz jest jego fundamentalnym i podstawowym uprawnieniem, wynikającym z samej konstrukcji podatku od towarów i usług jako podatku od wartości dodanej (A. Bartosiewicz, R. Kubacki, VAT Komentarz, Warszawa 2012). Miasto wskazało, że stanowisko doktryny wynika z utrwalonej linii orzeczniczej sądów krajowych i TSUE, który wielokrotnie wypowiadał się na temat fundamentalności tego uprawnienia dla podstaw konstrukcyjnych podatku. Stwierdziło, że biorąc pod uwagę, że sprzedaż dokumentacji projektowej dotyczącej zaniechanych inwestycji byłaby czynnością opodatkowaną, to w konsekwencji w związku z faktem realizacji przesłanek art. 86 ust. 1 ustawy, tj. ewidentnym wykorzystaniem jej do czynności opodatkowanych oraz braku zaistnienia przesłanek negatywnych z art. 88 ustawy, Miastu przysługiwać będzie prawo do pełnego obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wskazało, że powyższe znajduje odzwierciedlenie w praktyce organów podatkowych, przykładowo w przywołanej wcześniej interpretacji indywidualnej z dnia 27 sierpnia 2012 r. (IPTPP1/443-418/12-4/MW).

W opinii Miasta, w przypadku pierwotnego nieodliczenia podatku naliczonego związanego z zaniechanymi inwestycjami, powinno dokonać korekty podatku naliczonego. Stwierdziło, że w świetle powyższych argumentów przysługuje mu pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z przygotowaniem odpowiednich dokumentacji (przeprowadzeniem wstępnych prac), niezbędnych dla realizacji zaniechanych inwestycji, zarówno kiedy ta dokumentacja zostanie sprzedana podmiotowi trzeciemu, jak i wówczas gdy nie dokona takiej sprzedaży. W konsekwencji powinno dokonać ww. korekty podatku naliczonego w deklaracjach VAT za miesiące, w których otrzymało faktury zakupu, ujmując w tych miesiącach cały podatek naliczony wykazany w tych fakturach.

Wskazało, że dotychczas nie odliczyło ww. podatku naliczonego, co wynikało z ostrożności, niemniej obecnie stoi na stanowisku, że przysługuje mu pełne prawo do odliczenia tego podatku. W ocenie Miasta, prawo to powstało w momencie otrzymania faktur związanych z zakupami. Nie ma przy tym znaczenia, że obecnie rozważa ewentualną sprzedaż na rzecz podmiotu trzeciego dokumentacji projektowej dotyczącej zaniechanych inwestycji, gdyż sprzedaż ta jedynie dodatkowo potwierdziłaby wykorzystanie ww. dokumentacji w ramach czynności opodatkowanych. Powołało treść art. 86 ust. 13 ustawy i stwierdziło, że powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w praktyce organów podatkowych, przykładowo w interpretacji indywidualnej z dnia 27 sierpnia 2012 r. (IPTPP1/443-418/12-5/MW). Podniosło, że w przypadku gdy od otrzymania faktur zakupowych dokumentujących wydatki związane z realizacją zaniechanych inwestycji nie upłynął pięcioletni okres, o którym mowa z art. 86 ust. 13 ustawy, ma prawo do wykazania tych faktur poprzez korektę odpowiednio deklaracji VAT za okres, w którym otrzymało daną fakturę. Korekta ta polegać powinna na ujęciu w tych okresach całego podatku naliczonego wykazanego w tych fakturach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzeń przyszłych uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, za podatników uznaje się osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Według ust. 2 powyższego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z ust. 6 ww. artykułu, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W świetle wskazanych regulacji, organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy są wyłączone z kręgu podatników podatku od towarów i usług, jedynie przy wykonywaniu czynności nałożonych przepisami prawa, dla realizacji których zostały powołane. Jest to wyłączenie podmiotowo-przedmiotowe. Organy te są natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywania czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi więc charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenia usług podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zgodnie z dyspozycją art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego przepisu wynika, że związek zakupów z czynnościami opodatkowanymi jest jednym z podstawowych warunków, które musi spełnić podatnik, aby mógł skorzystać z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony. Powyższy przepis wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tj. do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że związek zakupów z czynnościami opodatkowanymi musi być znany w momencie nabycia towarów lub usług. Wynika to z ustanowionej w ustawie tzw. zasady niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego, nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej. Istotna jest intencja nabycia: jeśli dany zakup ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych, wówczas - po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych - odliczenie jest prawnie dozwolone (oczywiście jeżeli nie wyłączają tego inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych).

Zatem towary i usługi przeznaczone do przyszłego wykorzystania do czynności opodatkowanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej - bez względu na to, jakie faktycznie będą efekty tej działalności - należy uznać w momencie ich nabycia za związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Mając to na uwadze należy uznać, że nawet gdy finalnie zakupy towarów i usług w sposób niezawiniony nie posłużą wykonywaniu czynności opodatkowanych, nie powoduje to utraty prawa do odliczenia podatku naliczonego. Konieczne przy tym staje się udowodnienie przez podatnika takiego związku.

Na podstawie art. 86 ust. 10 pkt 1 ww. ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (ust. 11 omawianego artykułu).

W świetle zapisów ust. 13 ww. artykułu, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż wciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Stosownie do art. 88 ust. 3a ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

Ze złożonego wniosku wynika, że Miasto jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarowi usług. W latach 2009-2012 ponosiło (i może ponosić w przyszłości) wydatki związane z przygotowaniem odpowiednich dokumentacji/przeprowadzeniem wstępnych prac, niezbędnych dla realizacji planowanych inwestycji, od których ostatecznie odstąpiło z przyczyn niezależnych (dalej: "zaniechane inwestycje"). Przedmiotowe projekty dotyczyły między innymi inwestycji w zakresie uzbrojenia terenów osiedla i budowy kolei. Ww. wydatki były ściśle związane z planowanym przez Miasto wykorzystaniem inwestycji do czynności opodatkowanych, tj. po ich zakończeniu wybudowana infrastruktura miała być bezpośrednio wykorzystana przez Miasto do celów komercyjnych, w szczególności do wykonywania czynności opodatkowanych (sprzedaży działek budowlanych oraz sprzedaży, dzierżawy kolei). Miasto dotychczas nie odliczyło podatku naliczonego z tytułu wydatków na zaniechane inwestycje. Rozważa ewentualną sprzedaż dokumentacji dotyczącej zaniechanych inwestycji, na rzecz podmiotu trzeciego. Obecnie nie jest w stanie przewidzieć, czy zaniechane inwestycje będą kontynuowane oraz określić chwilę ich ewentualnego wznowienia.

Mając na uwadze powyższe oraz powołane regulacje prawne należy stwierdzić, że skoro - jak wskazano we wniosku - zaniechane inwestycje zostały rzeczywiście poniesione z zamiarem wykorzystania do wykonywania czynności opodatkowanych, a planowaną inwestycję ostatecznie wstrzymano z przyczyn niezawinionych, Miastu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupami poniesionymi na przygotowanie odpowiednich dokumentacji/przeprowadzenie wstępnych prac niezbędnych dla realizacji inwestycji.

Jednocześnie należy wskazać, że sprzedaż dokumentacji projektowej dotyczącej zaniechanych inwestycji, będzie czynnością opodatkowaną, gdyż w tej transakcji - działając na podstawie umowy cywilnoprawnej - Miasto będzie występować w charakterze podatnika VAT. Sprzedaż ta będzie opodatkowana według stawki podstawowej, gdyż przepisy nie przewidują dla takiej transakcji stawki obniżonej. Tym samym Miastu będzie (nadal) przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu ww. dokumentacji. W konsekwencji - jeśli pierwotnie nie dokonało takiego odliczenia - winno skorygować nieodliczony uprzednio podatek w oparciu o art. 83 ust. 13 ustawy, tj. jednorazowo przez dokonanie korekty deklaracji za okresy, w których wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło to prawo.

Podkreślić należy, iż niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia, a w przypadku zdarzeń przyszłych - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.