ITPP2/443-574/10/AW - Obowiązek zapłaty podatku VAT z tytułu przemieszczenia na terytorium kraju środków transportu w celu wykonania na nich usług przebudowy na ambulanse sanitarne.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 11 czerwca 2010 r. (data wpływu 15 czerwca 2010 r.), uzupełnionym w dniu 13 sierpnia 2010 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku zapłaty podatku z tytułu przemieszczenia na terytorium kraju środków transportu w celu wykonania na nich usług przebudowy na ambulanse sanitarne - jest prawidłowe.

W dniu 15 czerwca 2010 r. złożono wniosek, uzupełniony w dniu 13 sierpnia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku zapłaty podatku z tytułu przemieszczenia na terytorium kraju środków transportu w celu wykonania na nich usług przebudowy na ambulanse sanitarne.

W przedmiotowym wniosku, oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka zajmuje się produkcją ambulansów sanitarnych w oparciu o zabudowę powierzanych przez kontrahentów zagranicznych z krajów członkowskich, fabrycznie nowych pojazdów bazowych, klasyfikowanych do kodu CN 8704. Kontrahenci są podatnikami podatku od wartości dodanej. Pojazdy bazowe są dostarczane z innych krajów członkowskich i przekazywane Spółce tylko na czas zabudowy na podstawie umowy powierzenia. W związku z powyższym nie następuje przeniesienie prawa własności, ponieważ pojazdy pozostają własnością ww. podmiotów zagranicznych, powierzających je w celu zabudowy na ambulanse sanitarne. Po zakończeniu procesu zabudowy, wykonane ambulanse są niezwłocznie przewożone na terytorium państwa członkowskiego, z którego zostały pierwotnie wywiezione, nie później jednak niż w terminie 90 dni. Przed ostatecznym przekazaniem klientom muszą być sprawdzone, co wymaga przeprowadzenia kilku jazd próbnych. W związku z powyższym Spółka złożyła wniosek do Wydziału Komunikacji o wydanie pozwolenia czasowego badawczego oraz tablic rejestracyjnych w celu wykonania jazd próbnych. Wydział Komunikacji odmówił wydania tablic rejestracyjnych i pozwolenia czasowego badawczego, wzywając jednocześnie Spółkę do uzupełnienia braków formalnych, m.in. poprzez dostarczenie zaświadczenia z urzędu skarbowego potwierdzającego uiszczenie podatku od towarów i usług, lub zaświadczenia o braku takiego obowiązku. Z uwagi na fakt, że Spółka produkuje rocznie ok. 150 ambulansów, nie chce dla każdego ambulansu z osobna, w celu czasowej rejestracji, ubiegać się o stosowne zaświadczenie czy należy podatek zapłacić, czy nie.

W związku z powyższym w uzupełnieniu wniosku zadano następujące pytanie.

Czy w związku z przekazaniem Spółce, na podstawie umowy powierzenia, pojazdu bazowego z innego państwa członkowskiego w celu wykonania usługi zabudowy na ambulans sanitarny, powstaje obowiązek uiszczenia podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli nie ma mamy do czynienia z przeniesieniem prawa własności, to z chwilą kiedy pojazdy zostaną dostarczone Spółce z innych krajów członkowskich tylko na czas zabudowy, nie powstaje obowiązek uiszczenia podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl postanowień art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podlega wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Stosownie do ust. 2 powołanego wyżej artykułu, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

W ust. 3 tegoż artykułu wskazano, że przepis ust. 1 stosuje się również w przypadku, gdy:

Zgodnie z zapisem art. 11 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

W świetle art. 12 ust. 1 pkt 6) ustawy, przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1, przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w przypadku gdy na towarach mają zostać na terytorium kraju wykonane usługi na rzecz tego podatnika, pod warunkiem że towary po wykonaniu tych usług zostaną niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 90 dni od dnia wykonania usługi, z powrotem przemieszczone na terytorium państwa członkowskiego, z którego zostały pierwotnie wywiezione.

W przypadku gdy ustaną okoliczności, o których mowa w ust. 1, przemieszczenie towarów uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (ust. 2 ww. artykułu).

Zgodnie z dyspozycją art. 103 ust. 1 cyt. wyżej ustawy, podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 33 i 33b.

W ust. 3 powołanego artykułu określono, że w przypadku, o którym mowa w art. 99 ust. 9 i 10, podatnicy są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego na rachunek urzędu skarbowego.

Przepis ust. 3 stosuje się również w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu lub innych środków transportu, od których podatek jest rozliczany zgodnie z art. 99 ust. 1-3 lub 8, jeżeli środek transportu ma być przez nabywcę zarejestrowany na terytorium kraju lub jeżeli nie podlega rejestracji, a jest użytkowany na terytorium kraju (art. 103 ust. 4).

Ust. 5 omawianego artykułu stanowi, że w przypadkach, o których mowa w ust. 3 i 4, podatnicy są obowiązani przedłożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgodnie z ustalonym wzorem informację o nabywanych środkach transportu. Do informacji dołącza się kopię faktury potwierdzającej nabycie środka transportu przez podatnika.

Zgodnie z zapisem ust. 6 tegoż artykułu, informacja, o której mowa w ust. 5, wraz z kopią faktury potwierdzającej nabycie środka transportu i dowodem zapłaty, stanowią podstawę do wydania zaświadczenia, o którym mowa w art. 105 ust. 1 pkt 1.

Stosownie do brzmienia art. 105 ust. 1 ustawy, naczelnicy urzędów skarbowych dla celów związanych z rejestracją środków transportu są obowiązani do wydawania zaświadczeń potwierdzających:

W ust. 2 tego przepisu wskazano, że w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, zaświadczenie wydaje się na wniosek zainteresowanego. Wniosek zawiera w szczególności:

Zgodnie z ust. 3 cyt. artykułu, do wniosku, o którym mowa w ust. 2, załącza się umowę lub fakturę stwierdzającą nabycie pojazdu przez wnioskodawcę oraz inne dokumenty, z których jednoznacznie wynika, że nie zachodzi w tym przypadku wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka świadczy usługi polegające na wykonywaniu "zabudowy na ambulans sanitarny" przekazywanych Jej - na podstawie umowy powierzenia - pojazdów bazowych, stanowiących fabrycznie nowe środki transportu. Usługi świadczone są na rzecz kontrahentów z krajów członkowskich, będących podatnikami podatku od wartości dodanej. Pojazdy bazowe są przemieszczane na terytorium kraju z innych państw Wspólnoty i powierzane Spółce tylko na czas zabudowy. Nie następuje przeniesienie prawa własności, ponieważ pojazdy pozostają własnością ww. podmiotów zagranicznych. Po zakończeniu procesu zabudowy, wykonane ambulanse są niezwłocznie przewożone na terytorium państw członkowskich, z których zostały pierwotnie wywiezione, nie później jednak niż w terminie 90 dni. Przed ostatecznym przekazaniem klientom muszą być sprawdzone, co wymaga przeprowadzenia kilku jazd próbnych. W związku z powyższym Spółka złożyła wniosek do Wydziału Komunikacji o wydanie pozwolenia czasowego badawczego oraz tablic rejestracyjnych.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane regulacje prawne, stwierdzić należy, że opisane przemieszczenie pojazdów bazowych nie stanowi wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, w rozumieniu art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, jak również art. 11 ust. 1 tej ustawy. Przedmiotowe środki transportu są czasowo przemieszczane na terytorium kraju w celu wykonania na ich usług przebudowy na ambulanse sanitarne. Spółka nie nabywa tych pojazdów (nie rozporządza nimi jak właściciel) - są one Jej przekazywane na podstawie umowy powierzenia i pozostają własnością kontrahentów zagranicznych. Po wykonaniu usług niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 90 dni od ich wykonania, zostają z powrotem przemieszone na terytorium państw członkowskich z których zostały wywiezione. Wobec powyższego nie wystąpi obowiązek uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia środków transportu, a tym samym stanowisko Spółki należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie wskazuje się, że zgodnie z regulacją zawartą w art. 15 ustawy - Ordynacja podatkowa, organy podatkowe przestrzegają z urzędu swojej właściwości rzeczowej i miejscowej. Oznacza to, że nie mają umocowania prawnego do dokonywania interpretacji przepisów prawa innych niż przepisy prawa podatkowego. Wobec powyższego Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy nie jest organem kompetentnym do dokonania oceny w zakresie stwierdzenia, jakie dokumenty wymagane są do wydania pozwolenia czasowego oraz tablic rejestracyjnych dla przedmiotowych pojazdów, bowiem pozostaje to poza zakresem postępowania określonego w art. 14b Ordynacji podatkowej.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji nie rozstrzygnięto kwestii miejsca świadczenia i opodatkowania usług "zabudowy na ambulans sanitarny" z uwagi na fakt, iż nie przedstawiono w tym zakresie stanowiska oraz nie postawiono pytania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń