ITPP2/443-563/13/RS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 17 kwietnia 2013 r. (data wpływu 13 czerwca 2013 r.), uzupełnionym w dniach 18 czerwca oraz 23 i 25 lipca 2013 r. (daty wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług polegających na organizowaniu konferencji - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 czerwca 2013 r. wpłynął wniosek, przesłany zgodnie z właściwością przez Dyrektora Izby Skarbowej przy piśmie z dnia 10 czerwca 2013 r., uzupełniony w dniach 18 czerwca oraz 23 i 25 lipca 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług polegających na organizowaniu konferencji.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniach, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniach 14-19 września 2014 r. Towarzystwo przeprowadzi międzynarodową konferencję. W zależności od liczby uczestników w granicach 300-400, opłata konferencyjna uiszczana przez pojedynczego uczestnika będzie wynosić 600-800 euro, co wygeneruje budżet konferencji około 1 mln zł Środki finansowe uzyskane z ww. opłat przeznaczone zostaną na promocję konferencji, jej przygotowanie, wynajem sal, druk i zakup materiałów konferencyjnych, przerwy kawowe, obiady konferencyjne, uroczystą kolację, usługi organizacyjne i socjalne dla uczestników. Ze środków tych pokryte zostaną także koszty zaproszonych profesorów oraz osób przygotowujących i przeprowadzających konferencję. Opłaty za wszystkie ww. usługi dokonywane będą na podstawie faktur zawierających podatek od towarów i usług, wystawionych przez usługodawców "płatników" VAT. Wynagrodzenia dla osób indywidualnych wypłacone będą przez Towarzystwo na podstawie umów o dzieło, od których należne podatki odprowadzi do właściwego urzędu skarbowego. Konferencja nie jest przedsięwzięciem dochodowym i nie jest przewidziany żaden zysk dla Towarzystwa wynikający z jej przeprowadzenia. Głównym celem konferencji jest kształcenie jej uczestników. Szkolenia prowadzone w ramach konferencji, polegają na udziale w sesjach tematycznych i warsztatowych z zakresu bezpieczeństwa i niezawodności. Skierowane są do różnorodnych branż i zawodów. Szkolenia nie są prowadzone na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach i nie będą finansowane ze środków publicznych.

W związku z powyższym zadano, w uzupełnieniu wniosku, następujące pytanie:

Czy Towarzystwo powinno odprowadzić podatek od towarów i usług od uzyskanych z opłat indywidualnych uczestników konferencji środków finansowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, wyrażonym w uzupełnieniu wniosku, nie musi odprowadzić podatku od towarów i usług od środków finansowych uzyskanych z opłat indywidualnych uczestników konferencji, bowiem podatek ten odprowadzą usługodawcy zatrudnieni do obsługi tej konferencji

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do dyspozycji art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w ustawie, jak i w przepisach wykonawczych do ustawy, ustawodawca przewidział stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

* oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Natomiast z ust. 1 pkt 29 ww. artykułu wynika, że zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

* oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Ponadto zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 247 z późn. zm.), zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Wskazane wyżej regulacje stanowią odzwierciedlenie prawa unijnego, gdyż w świetle art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 str. 1 z późn. zm.), zwolnione jest kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

Cytowany przepis umiejscowiony został w rozdziale 2 tego aktu, zatytułowanym "Zwolnienia dotyczące określonych czynności wykonywanych w interesie publicznym", co oznacza, iż usługi szkoleniowe na gruncie Dyrektywy VAT podlegają zwolnieniu od podatku wyłącznie, gdy są wykonywane w interesie publicznym, tzn. wypełniają obowiązki, jakie ciążą na danym państwie wobec jego obywateli.

W tym kontekście wskazać należy - co wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej - że zakres zwolnień przewidzianych w Dyrektywie nie może być interpretowany w sposób rozszerzający. Czynności zwolnione zgodnie z Dyrektywą stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a ich ujednolicona interpretacja ma służyć unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku od wartości dodanej w poszczególnych państwach członkowskich. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem "pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 Szóstej Dyrektywy powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika" (wyrok TSUE z dnia 19 listopada 2009 r. C-461/08 w sprawie Don Bosco Onroerend Goed BV).

Ponadto należy wskazać, że w dniu 1 lipca 2011 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 77/1). Rozporządzenie to wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio.

Oznacza to, iż przepisy tego rozporządzenia stały się częścią porządku prawnego obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polski, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy.

Definicja zawarta w art. 44 tego rozporządzenia określa, że usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE Rady obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.

Analizując powołaną wyżej regulację art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy i § 13 ust. 1 pkt 20 powołanego rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r., szkolenia muszą obejmować nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z konkretną branżą, czy zawodem lub muszą mieć na celu uzyskanie, albo uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Dodatkowo należy spełnić jeden ze wskazanych poniżej warunków, tj.:

* formy i zasady tych szkoleń muszą wynikać z odrębnych od podatkowych aktów prawnych,

* na świadczone szkolenia należy uzyskać akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty,

* szkolenia muszą być finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych.

Środkami publicznymi, w myśl art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 z późn. zm.) są:

Zgodnie z art. 5 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 84, poz. 712 z późn. zm.), przez beneficjenta rozumie się osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, której ustawa przyznaje zdolność prawną, realizującą projekty finansowane z budżetu państwa lub ze źródeł zagranicznych na podstawie decyzji lub umowy o dofinansowanie projektu.

Z treści wniosku wynika, że w dniach 14-19 września 2014 r. Towarzystwo przeprowadzi międzynarodową konferencję. W zależności od liczby uczestników w granicach 300-400 osób, opłata konferencyjna uiszczana przez pojedynczego uczestnika będzie wynosić 600-800 euro, co wygeneruje budżet konferencji około 1 mln zł Środki finansowe uzyskane z ww. opłat przeznaczone zostaną na promocję konferencji, jej przygotowanie, wynajem sal, druk i zakup materiałów konferencyjnych, przerwy kawowe, obiady konferencyjne, uroczystą kolację, usługi organizacyjne i socjalne dla uczestników. Ze środków tych pokryte zostaną także koszty zaproszonych profesorów oraz osób przygotowujących i przeprowadzających konferencję. Opłaty za wszystkie ww. usługi dokonywane będą na podstawie faktur zawierających podatek od towarów i usług, wystawionych przez usługodawców podatników VAT. Konferencja nie jest przedsięwzięciem dochodowym i nie jest przewidziany żaden zysk dla Towarzystwa wynikający z jej przeprowadzenia. Głównym celem konferencji jest kształcenie jej uczestników. Szkolenia prowadzone w ramach konferencji, polegają na udziale w sesjach tematycznych i warsztatowych z zakresu bezpieczeństwa i niezawodności. Skierowane są do różnorodnych branż i zawodów. Szkolenia nie są prowadzone na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach i nie będą finansowane ze środków publicznych.

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że usługa, którą Towarzystwo zamierza świadczyć nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, gdyż treść wniosku nie wskazuje, żeby Towarzystwo było podmiotem, o którym mowa w tym przepisie. Do usługi tej, pomimo że jej głównym celem jest kształcenie z zakresu bezpieczeństwa i niezawodności w różnorodnych branżach i zawodach, nie będzie mogło mieć zastosowanie zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a i c) ustawy, gdyż - jak wskazano we wniosku - szkolenia te nie będą prowadzone w formach i na zasadach określonych w odrębnych przepisach, a źródłem finansowania nie będą środki publiczne. Ponadto nie będzie korzystało ze zwolnienia z ust. 1 pkt 29 lit. b ww. artykułu, gdyż treść wniosku nie wskazuje, żeby Towarzystwo uzyskało lub uzyska akredytację przed jej rozpoczęciem. Zatem przeprowadzenie konferencji - wbrew stanowisku Towarzystwa - będzie opodatkowane 23% stawką podatku, ponieważ usługa ta nie została wymieniona w innych przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, ani w przepisach wykonawczych wydanych na jej podstawie, jako czynność zwolniona od podatku lub opodatkowana stawką obniżoną.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.