ITPP2/443-528/08/EŁ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 12 czerwca 2008 r. (data wpływu 20 czerwca 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 września 2008 r. (data wpływu 19 września 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działek - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 czerwca 2008 r. wpłynął wniosek uzupełniony pismem z dnia 16 września 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działek.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Jest Pan rolnikiem i rozlicza się z podatku od towarów i usług na zasadach ogólnych. Jest właścicielem kilku działek rolnych, które zamierza zbyć. Działki są gruntami rolnymi klasy II i III. Przedmiotem zapytania są działki o numerach 14/5 i 15/11. Jedną z działek zamierza Pan zbyć w całości lub w części na rzecz innego rolnika, przedsiębiorcy lub osoby fizycznej nie prowadzącej działalności rolniczej. Dodał Pan, iż obecnie działka jest rolnicza nie zabudowana, ale w planie zagospodarowania przestrzennego jest zapis: funkcja podstawowa to teren upraw polowych, a funkcja dopuszczalna to zabudowa mieszkaniowa zagrodowa wraz z zabudową towarzyszącą (siedlisko rolnicze), lokalizacja urządzeń i sieci infrastruktury technicznej oraz komunikacja drogowa niezbędna do funkcjonowania zabudowy.

W związku z powyższym w piśmie z dnia 16 września 2008 r. zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku sprzedaży jednej bądź kilku działek rolnych opisanych powyżej należy naliczyć podatek od towarów i usług, czy nie.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym przypadku nie nalicza się podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 powołanej ustawy. Zgodnie z tym przepisem, pod pojęciem towaru należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Pojęcia "podatnik" i "działalność gospodarcza", na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy. Podatnikami - wg zapisu art. 15 ust. 1 - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z definicji zawartej w art. 15 ust. 2 ww. ustawy wynika, że za działalność gospodarczą uznaje się czynności z zakresu działalności produkcyjnej, handlowej, usługowej, tak więc warunkiem niezbędnym uznania, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, że występuje on w obrocie jako producent, handlowiec, usługodawca, rolnik. Wówczas za działalność gospodarczą może być uznana nawet pojedyncza czynność, jeśli wiąże się z nią zamiar jej wykonywania w sposób częstotliwy.

Dostawa terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę, zgodnie z art. 41 ust. 1 cyt. ustawy, podlega opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 22%. Podatnik dokonujący dostawy takich gruntów nie może skorzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Ponadto, aby uznać daną transakcję za niepodlegającą opodatkowaniu musi istnieć zamiar wykorzystywania towaru będącego jej przedmiotem na cele prywatne zbywcy, przez cały czas jego posiadania (od momentu nabycia do sprzedaży).

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że jest Pan rolnikiem i rozlicza się z podatku od towarów i usług na zasadach ogólnych. W aspekcie opodatkowania powyższych czynności istotne znaczenie ma fakt, że przedmiotowe działki stanowią grunty rolne służące do prowadzenia gospodarstwa rolnego. Majątkiem osobistym jest mienie wykorzystywane do zaspokojenia potrzeb osobistych (prywatnych). Okoliczności sprawy nie wskazują, iż opisane grunty służyły do zaspokajania potrzeb osobistych jej właściciela, gdyż są one wykorzystywane do prowadzonej działalności. Dlatego też sprzedaży przedmiotowych działek nie można uznać za sprzedaż majątku osobistego.

W tym miejscu należy wskazać, iż aby uznać daną transakcję za opodatkowaną lub zwolnioną od podatku należy mieć na uwadze przepis art. 43 ust. 1 pkt 9 powołanej ustawy, który odnosi się do dostawy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz posługuje się kryterium przeznaczenia terenu pod zabudowę.

Aby określić co jest terenem budowlanym można posłużyć się definicją "działki budowlanej" zawartej w art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.). Działką budowlaną w myśl tej ustawy jest nieruchomość gruntowa lub działka gruntu, której wielkość, cechy geometryczne, dostęp do drogi publicznej oraz wyposażenie w urządzenia infrastruktury technicznej spełniają wymogi realizacji obiektów budowlanych wynikające z odrębnych przepisów i aktów prawa miejscowego. Zgodnie z art. 4 ust. 1 tej ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu oraz określenie sposobów jego zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż przedmiotem zapytania jest planowana sprzedaż dwóch działek rolnych, które zamierza Pan zbyć w całości lub w części na rzecz innego rolnika, przedsiębiorcy lub osoby fizycznej nie prowadzącej działalności rolniczej. W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego wskazano, iż są to grunty o symbolu R (rolne) z funkcją dopuszczającą: zabudowę mieszkaniową zagrodową wraz z zabudową towarzyszącą (siedlisko rolnicze), lokalizację urządzeń i sieci infrastruktury technicznej oraz komunikację drogową niezbędną do funkcjonowania zabudowy.

Jak wykazano wyżej, istotne z punktu widzenia ustawy o podatku od towarów i usług jest przeznaczenie gruntów określone w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, a nie jego klasyfikacja gleboznawcza.

Zatem stwierdzić należy, iż przedmiotem dostawy będzie sprzedaż działek zaklasyfikowanych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową zagrodową.

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz przepisy prawa podatkowego wskazać należy, iż w odniesieniu do gruntów zwolniona jest jedynie dostawa terenów niezabudowanych innych niż budowlane oraz przeznaczonych pod zabudowę (art. 43 ust. 1 pkt 9 powołanej ustawy), zatem transakcje zawierane przez Pana dotyczące działek przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową, nie będą korzystać z powyższego zwolnienia, a w konsekwencji ich dostawa podlegać będzie opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 22% zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Końcowo należy zaznaczyć, iż zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, wyczerpujący opis stanu faktycznego winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z załączonego do niego dokumentu, w związku z czym nie był on przedmiotem merytorycznej analizy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.