ITPP2/443-487e/09/AF

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 9 czerwca 2009 r. (data wpływu 12 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dowodów potwierdzających miejsce zamieszkania lub siedziby podmiotów dokonujących zakupu impulsów służących do doładowania kont użytkowników telefonii komórkowej - jest prawidłowe.

W dniu 12 czerwca 2009 r. złożono wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dowodów potwierdzających miejsce zamieszkania lub siedziby podmiotów dokonujących zakupu impulsów służących do doładowania kont użytkowników telefonii komórkowej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka planuje podjęcie działalności w zakresie świadczenia usług elektronicznych w postaci internetowej sprzedaży impulsów służących do doładowywania kont użytkowników telefonii komórkowej (wszystkich dostępnych na rynku polskim operatorów sieci telefonii komórkowej), w oparciu o serwery zlokalizowane w Polsce. Nabywcami będą osoby dokonujące zakupu poza granicami kraju. Płatność odbywała się będzie w złotówkach, a także w innych walutach niż złoty polski (w zależności od wyboru waluty przez nabywcę usługi). W przypadku walut obcych, płatność za zakup jednostek doładowania będzie uiszczana na konto Spółki założone w kraju, w którym następuje płatność (poza granicami RP). Spółka zakłada, że docelową grupą dla świadczonych usług będą osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej. Przewiduje jednakże, iż nabywcami będą także podatnicy z jednego z krajów Wspólnoty (innego niż Polska) albo podmioty mające miejsce zamieszkania lub siedziby w kraju trzecim.

Spółka nie jest zidentyfikowana dla potrzeb podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze (w kraju trzecim).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jakie dowody będą wystarczające dla przyjęcia i wykazania, ze usługa była świadczona na rzecz podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty (kraj inny niż kraj świadczącego usługę) albo na rzecz osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego, tak aby dowody te uzasadniały przyjęty przez Spółkę sposób rozliczeń oraz aby Spółka mogła prawidłowo wystawić faktury VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku świadczenia przedmiotowych usług, musi posiadać wiarygodne informacje odnośnie ustalenia miejsca świadczenia usługi, a zatem miejsca zamieszkania lub siedziby nabywcy usługi. Na etapie realizacji usługi Spółka posiada jedynie informacje dotyczące numeru telefonu nabywcy usługi. Aby zatem możliwe było prawidłowe zastosowanie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, niezbędne będzie uzyskanie od nabywcy usługi takich dowodów, które nie pozostawiłyby wątpliwości co do tego, że postępowanie jest prawidłowe. Powyższe warunki mogą zostać spełnione jedynie w sytuacji, gdy żądający wystawienia faktury VAT spełni następujące warunki:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Natomiast ust. 3 tego artykułu stanowi, że w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz:

W ust. 4 pkt 7 i 9 tego artykułu stwierdzono, że przepis ust. 3 stosuje się do usług telekomunikacyjnych i elektronicznych.

Analiza powyższych przepisów wskazuję, że nie zawierają one żadnych zapisów odnośnie szczegółowych lub specyficznych form dokumentowania faktu miejsca zamieszkania lub siedziby odbiorcy usługi.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Spółka zamierza podjąć działalność w zakresie świadczenia usług w postaci internetowej sprzedaży impulsów służących do doładowywania kont użytkowników telefonii komórkowej. Nabywcami będą osoby dokonujące zakupu poza granicami kraju, m.in. podmioty będące podatnikami, mające siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty (w kraju innym niż kraj świadczącego usługę) oraz osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, posiadające siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego.

Biorąc pod uwagę powyższe fakty oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że Spółka powinna posiadać dowody wskazujące w sposób nie budzący wątpliwości na miejsce zamieszkania lub siedziby odbiorcy przedmiotowej usługi. Ewentualna ocena materialnej zawartości dokumentów wymienionych w stanowisku Wnioskodawcy będzie mogła nastąpić w trakcie postępowania podatkowego lub kontrolnego. Powyższego nie zmienia fakt, iż w ocenie tut. organu usługi świadczone przez Spółkę nie są usługami elektronicznymi, ale telekomunikacyjnymi, co wskazano w interpretacjach indywidualnych odpowiednio nr ITPPP2/443-487a/09/AF, ITPP2/443-487b/09/AF, ITPP2/443-487c/09/AF. Kwestia dokumentowania opisanych usług została rozstrzygnięta w interpretacji indywidualnej nr ITPP2/443-487d/09/AF.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.