ITPP2/443-48/10/11-S/PS - Opodatkowanie VAT transakcji sprzedaży działek przeznaczonych pod zabudowę.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 26 października 2011 r. sygn. akt I SA/Ol 613/11 (data wpływu prawomocnego wyroku 23 grudnia 2011 r.) - stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 19 stycznia 2010 r. (data wpływu 21 stycznia 2010 r.), uzupełnionym w dniu 13 kwietnia 2010 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży działek przeznaczonych pod zabudowę - jest prawidłowe.

W dniu 21 stycznia 2010 r. złożono wniosek, uzupełniony w dniu 13 kwietnia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży działek przeznaczonych pod zabudowę.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W 1997 r., w ramach wspólności majątkowej, nabyła Pani wraz z mężem grunty (sady) do majątku osobistego. W 2004 r., w związku z wywłaszczeniem części gruntu pod drogę krajową oraz prowadzeniem inwestycji związanej z budową drogi, grunty utraciły przydatność do prowadzenia sadownictwa. Nastąpiła zmiana miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i grunty zostały przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową oraz zabudowę usługowo-mieszkaniową. W związku z powyższym wystąpiła Pani o podział gruntu, a następnie uzyskano zgodę na wydzielenie 6 działek pod zabudowę usługową. Obecnie wystąpiono o podział pozostałej części gruntu na 28 działek pod zabudowę mieszkaniową. Nie były i nie będą dokonywane żadne czynności związane z przygotowaniem gruntu do sprzedaży oraz nie będą ponoszone koszty w tym zakresie. Grunt nie jest uzbrojony, a w ewidencji gruntów działki są klasyfikowane jako grunty rolne.

Celem nabycia nieruchomości było prowadzenie gospodarstwa rolnego. Zakupione grunty były przeznaczone do produkcji sadowniczej i w taki sposób były użytkowane do 2007 r. W związku z budową drogi krajowej, wywłaszczeniem części gruntów pod drogę oraz zmianą planu miejscowego zagospodarowania przestrzennego, przedmiotowe grunty nie są obecnie użytkowane (widnieją jako nieużytki). W przeszłości nie nabywała Pani i nie zbywała innych gruntów i w związku z tym nie dokonywała rozliczenia podatku od towarów i usług. Poza planowanymi transakcjami, w przyszłości nie planuje Pani żadnych transakcji tego typu.

W związku z powyższym w uzupełnieniu wniosku, zadano następujące pytanie.

Czy w związku ze sprzedażą ww. działek wystąpi obowiązek zapłaty podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Grunty nabyte w 1997 r. były gruntami rolnymi zakupionymi do majątku osobistego, nie związanego z działalnością gospodarczą. W ustawie o podatku od towarów i usług oraz przepisach prawa wspólnotowego, sprzedaż majątku osobistego nie związanego z działalnością gospodarczą, nie podlega opodatkowaniu. Żeby opodatkować daną czynność tym podatkiem muszą być spełnione łącznie dwie przesłanki:

* dana czynność jest ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu,

* czynność wykonywana jest lub będzie przez podmiot, który w związku z jej wykonywaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcie podatnika w prawie krajowym, jaki i unijnym, uzależnione jest od prowadzenia działalności gospodarczej. Oznacza to, że prowadzeniem działalności gospodarczej jest profesjonalny obrót gospodarczy. Z grona podatników należy wyłączyć osoby fizyczne, nawet jeżeli dokonują dostawy towarów, w przypadku gdy sprzedaż dotyczy majątku osobistego, który nie został nabyty w celu odsprzedaży, lecz spożytkowany na własne cele. Żeby uznać sprzedaż działek za działalność gospodarczą należałoby stwierdzić, że jest to handel. Pod tym pojęciem należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupu towarów w celu dalszej odsprzedaży. W przedmiotowej sprawie grunty zostały nabyte w celu ich uprawy, a nie sprzedaży. W związku z tym ich sprzedaż nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Sprzedaż działek jest czynnością sporadyczną, będącą sprzedażą majątku osobistego, a nie w ramach działalności gospodarczej. Takie stanowisko podziela Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 21 lutego 2007 r., sygn. akt SA/Wa 4176/06 oraz Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 24 kwietnia 2007 r., sygn. akt. I FSK 603/06. Powyższe stanowisko podziela również literatura i glosa do ostatniego ze wskazanych wyroków.

W interpretacji indywidualnej z dnia 22 kwietnia 2011 r. znak ITPP2/443-48/10/PS oceniono Pani stanowisko jako nieprawidłowe. Nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, złożyła Pani skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie.

Wyrokiem z dnia 26 października 2011 r. sygn. akt I SA/Ol 613/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

Odnosząc się do istoty sporu Sąd stwierdził, że organ podatkowy dokonał wadliwej wykładni przepisów prawa materialnego, bowiem przy interpretacji art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie uwzględnił przepisów prawa wspólnotowego. Sąd podniósł, że we wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej Skarżąca podała, że sprzedaż będzie następowała w ramach zwykłego zarządu majątkiem prywatnym i będzie związana z wykonywaniem prawa własności. Nie podważają takiego charakteru twierdzenia Skarżącej dotyczące: rodzaju gruntu (nieruchomość rolna), zmiany przeznaczenia gruntu (na budowlany zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego), podziału gruntu na działki budowlane, rozłożenie sprzedaży tych działek w czasie, ani wysokość osiągniętych z tych transakcji przychodów. Całość powyższych elementów, zdaniem Sądu, może bowiem odnosić się również do czynności związanych z zarządem majątkiem prywatnym Skarżącej.

W dniu 23 grudnia 2011 r. do tut. organu wpłynął prawomocny wyrok wydany przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie z dnia 26 października 2011 r. sygn. akt I SA/Ol 613/11, uchylający zaskarżoną interpretację.

W związku z przepisem art. 153 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, stanowiącym, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia, stanowisko Pani w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy

Końcowo zaznaczyć należy, iż niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, co oznacza, iż w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej został (zostanie) określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.