ITPP2/443-45/09/MD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 20 stycznia 2009 r. (data wpływu 21 stycznia 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 marca 2009 r. (data wpływu 23 marca 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania usługi, za wykonanie której należność została częściowo uregulowana w naturze - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 stycznia 2009 r. został złożony wniosek, uzupełniony pismem z dnia 17 marca 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie w zakresie podstawy opodatkowania usługi, za wykonanie której należność została częściowo uregulowana w naturze.

W przedmiotowym wniosku, oraz piśmie stanowiącym jego uzupełnienie, został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, na podstawie umowy zawartej z urzędem gminy (gmina jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług), w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, wykonał likwidację wyeksploatowanej studni wierconej. Zgodnie z opracowanym w tym celu "Projektem prac geologicznych..." odzyskano rury wiertnicze, które były zabudowane w likwidowanej studni. Koszty likwidacji określone zostały w szczegółowym kosztorysie powykonawczym i wyniosły 44 632,87 zł netto. Odzyskane rury wiertnicze, zostały komisyjnie zinwentaryzowane (pomierzono ich długości oraz średnice) i wycenione. Komisja powołana przez wójta gminy ustaliła, że wartość odzyskanych rur wynosi 40% wartości rur nowych, wg cen aktualnych na dzień wykonania likwidacji, stosowanych przez producenta takich rur. Komisyjnie ustalona ich wartość wyniosła 30 673,10 zł netto.

Strony ustaliły, że odzyskane w wyniku likwidacji rury wiertnicze, które jako element składowy wiejskiego ujęcia wody stanowiły własność gminy, przejdą na własność Wnioskodawcy, a wartość robót zostanie pomniejszona o wartość odzyskanych rur. W związku z powyższym Wnioskodawca wystawił gminie fakturę na kwotę wynikającą z różnicy pomiędzy kosztorysową wartością robót, a wycenioną wartością odzyskanych rur, tj. na kwotę 13 959,77 zł netto, plus 22% podatek od towarów i usług w kwocie 3 071,15 zł. Wnioskodawca nie otrzymał od gminy faktury VAT, ani żadnego innego dokumentu finansowego, na podstawie którego mógłby zapłacić za przekazane rury.

Rury wiertnicze otrzymane od zamawiającego zostały złożone w magazynie Wnioskodawcy. W dniu 31 grudnia 2008 r. podczas przeprowadzonej inwentaryzacji, zostały spisane jako materiał stanowiący zapas, a ich wartość (zgodna z wyceną) zwiększyła stan finansowy posiadanych zapasów materiałowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy rozliczenie zdarzenia przedstawionego w poz. 50, które zaistniało w grudniu 2008 r., dokonane według opisanego schematu, jest zgodne z aktualnie obowiązującymi przepisami prawa podatkowego, tj. czy podstawa opodatkowania w podatku od towarów i usług powinna wynosić 13 959,77 zł.

Zdaniem Wnioskodawcy przedstawione rozliczenie rzeczowo-finansowe jest prawidłowe i nie powoduje zmniejszenia należności wobec Skarbu Państwa. Określona fakturą sprzedaży kwota 13 959,77 zł netto, jest właściwą podstawą do naliczenia podatku od towarów i usług, gdyż podatek należny z niej wynikający jest jednocześnie podatkiem naliczonym dla kontrahenta. W ocenie Wnioskodawcy wysokość naliczonego i należnego podatku jest prawidłowa. Wprawdzie naliczony podatek jest odpowiednio niższy, to jednak podwyższone zostały zapasy materiałów (gdyby były one zakupione doliczona kwota podatku byłaby podatkiem naliczonym, pomniejszającym o swoją wartość podatek należny). Wnioskodawca nadmienił, że wykorzystanie rur w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą (np. zabudowa) lub ewentualna ich sprzedaż, będzie skutkowała wystawieniem faktury VAT, gdzie do kwoty netto doliczony zostanie podatek od towarów i usług, który następnie jako podatek należny (po odliczeniu podatku naliczonego, wykazanego w fakturach zakupu otrzymywanych w związku z prowadzoną działalnością) zostanie odprowadzony na rachunek bankowy właściwego urzędu skarbowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Regulacja powyższa nie narzuca określonej formy płatności. Nie wynika z niej bowiem, że odpłatność za czynność dostawy towarów lub świadczenia usług winna mieć postać pieniężną. Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową - zapłatę stanowić może inny towar lub usługa, albo mieć charakter mieszany - łącząc w sobie zapłatę częściową w formie pieniężnej oraz określoną w naturze. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego, stanowiącego wynagrodzenie za tą czynność.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 ustawy).

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Podstawą opodatkowania w myśl art. 29 ust. 1 ustawy jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczonych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Z powyższego wynika, że kwotę należną (zapłatę), stanowi przysporzenie majątkowe, jakie podatnik uzyska lub ma uzyskać, w związku z wykonaniem czynności opodatkowanej. Zasada ta ma również zastosowanie do transakcji, w ramach których zapłata dokonywana przez nabywcę towaru bądź usługi ma charakter mieszany tj. jedna jej część realizowana jest w formie pieniężnej (in valuta), zaś druga ma charakter świadczenia w naturze (in natura).

Zatem, niezależnie od tego, czy kontrahenci ustalając wiążąco pieniężną wartość danego świadczenia, przystają na pełne rozliczenie w formie pieniężnej, czy też świadczący godzi się na przyjęcie części zapłaty w naturze (towar bądź usługa), podstawę opodatkowania w zakresie podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, stanowi kwota całego świadczenia ustalona przez strony tej transakcji.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca wykonał usługę o wartości netto 44 632,87 zł, za którą otrzymał towar (rury wiertnicze) o wartości 30 673,10 zł netto. Na tym tle powziął wątpliwość co do podstawy opodatkowania dla tej transakcji.

Wnioskodawca ustalając podstawę opodatkowania dla ww. transakcji uznał, że jest to kwota 13 959,77 zł netto, tj. różnica między całkowitą wartością wykonanej usługi, a wartością otrzymanych w ramach rozliczenia rur wiertniczych. Postępowanie takie należy uznać za nieprawidłowe, ponieważ stoi ono w sprzeczności z cyt. wyżej art. 29 ust. 1 ustawy, przesądzającym, że podstawą opodatkowania jest, co do zasady, obrót - definiowany jako kwota należna obejmująca całość świadczenia, pomniejszona o kwotę należnego podatku. W odniesieniu do wykonanej usługi kwota należna została jednoznacznie określona w szczegółowym kosztorysie powykonawczym i wynosiła 44 632,87 zł netto.

Zatem, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz wskazane regulacje z zakresu podatku od towarów i usług, należy stwierdzić, że Wnioskodawca, celem właściwego określenia podstawy opodatkowania i poprawnego jej odzwierciedlenia na fakturze VAT, winien zastosować zasadę wynikającą z art. 29 ust. 1 ustawy tj. przyjąć za podstawę opodatkowania kwotę 44 632,87 zł.

Jednocześnie zaznacza się, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii obowiązku udokumentowania fakturą VAT przez gminę przekazania przedmiotowych rur, gdyż nie przedstawiono w tym zakresie własnego stanowiska i nie zadano pytania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, ul. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.