ITPP2/443-449/08/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 maja 2008 r. (data wpływu 23 maja 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 lipca 2008 r. (data wpływu 28 lipca 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usług wynajmu lokali mieszkalnych w hotelu pracowniczym - jest prawidłowe.

W dniu 23 maja 2008 r. został złożony wniosek, uzupełniony pismem z dnia 24 lipca 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usług wynajmu lokali mieszkalnych w hotelu pracowniczym.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca posiada budynek (hotel pracowniczy), w którym odpłatnie wynajmuje lokale służące do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych własnych pracowników oraz innych osób niebędących pracownikami Politechniki. Osoby te zamieszkują lokale wraz z rodzinami. Wynajmowane mieszkania stanowią odrębne lokale składające się z pokoju, kuchni oraz łazienki. Pracownicy zajmują lokale na podstawie skierowania określającego okres ich zajmowania i wysokość miesięcznego czynszu. Oprócz czynszu Uczelnia pobiera od lokatora opłatę za energię elektryczną (wg odczytu liczników). Przed zakwaterowaniem osoba zobowiązana jest do zapoznania się z porządkowym "Regulaminem przydziału zajmowania i opróżniania lokali". Regulamin określa prawa i obowiązki mieszkańca m.in. o dopełnieniu obowiązków meldunkowych, odnawianiu na własny koszt lokalu (np. malowanie, wymiana urządzeń sanitarnych, drobne naprawy). Sprzątanie oraz wyposażenie pomieszczeń leży w gestii samych mieszkańców. Osoby mieszkające w hotelu nie posiadają stałego zameldowania, często jednak zajmują lokale nawet przez wiele lat.

Osoby zamieszkują lokale z zamiarem długotrwałego pobytu np. na rok lub dłużej. Politechnika z tytułu rozliczenia energii elektrycznej refakturując koszty zużycia dolicza podatek od towarów i usług w wysokości 22%, natomiast czynsz stanowi obrót zwolniony.

W piśmie uzupełniającym opis stanu faktycznego Wnioskodawca poinformował, iż powyższe usługi sklasyfikowane zostały przez Urząd Statystyczny w Łodzi jako PKWiU 70.20.11-00.00 "Usługi wynajmowania lub dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym stanowiącym majątek własny".

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaką stawkę podatku należy zastosować dla usług wynajmu lokali mieszkalnych na cele zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych pracowników uczelni oraz innych osób nie będących pracownikami.

Zdaniem Wnioskodawcy wynajem lokali mieszkaniowych w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych pracowników uczelni oraz innych osób nie będących pracownikami, zwolniony jest z podatku od towarów i usług na podstawie poz. 4 załącznika nr 4 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają takie czynności jak odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 cytowanej ustawy.

Usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119 (art. 8 ust. 3 ustawy). Konstrukcja wielu przepisów ustawy wskazuje, iż wszelkie preferencje w stawce podatku od towarów i usług uzależnione są od zaklasyfikowania danego towaru/usługi do właściwego grupowania statystycznego, o wskazanym w ustawie symbolu PKWiU.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Ustawa przewiduje jednakże w art. 43 ustawy, katalog czynności, których dokonanie korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. W ustępie 1 pkt 1 powołanego art. 43 ustawodawca zwolnił od podatku od towarów i usług usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. Pod pozycją 4 wskazanego załącznika, jako zwolnione od opodatkowania podatkiem od towarów i usług wymienione zostały usługi o symbolu PKWiU ex 70.20.11 - usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, z wyłączeniem wynajmu lokali w budynkach mieszkalnych na cele inne niż mieszkaniowe.

Jak wynika z przedstawionego w złożonym wniosku stanu faktycznego Wnioskodawca odpłatnie wynajmuje lokale służące do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych własnych pracowników oraz innych osób nie będących pracownikami Politechniki, a usługi te sklasyfikowane zostały przez Urząd Statystyczny w Łodzi jako PKWiU 70.20.11-00.00 "Usługi wynajmowania lub dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym stanowiącym majątek własny".

Analizując zaistniały w sprawie stan faktyczny w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa stwierdzić należy, iż świadczenie przez Wnioskodawcę usług sklasyfikowanych w grupowaniu PKWiU 70.20.11-00.00, polegających na wynajmie lokali mieszkalnych w celu zaspokajania potrzeb mieszkalnych pracowników uczelni, jak również innych osób nie będących pracownikami, objęte jest - na podstawie poz. 4 załącznika nr 4 do ustawy - zwolnieniem z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Podkreślić jednak należy, iż kwestie dotyczące klasyfikacji statystycznych świadczonych usług, nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny stanowiska dotyczącego klasyfikacji statystycznej świadczonych usług.

Końcowo wskazać należy, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga nie będącej przedmiotem zapytania kwestii rozliczenia kosztów energii elektrycznej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń