ITPP2/443-448/08/EŁ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 13 maja 2008 r. (data wpływu 20 maja 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 czerwca 2008 r. (data wpływu 13 czerwca 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwolnienia od podatku, czynności wykonywanych przez Parafię polegających na najmie pomieszczeń, z tytułu którego uzyskane środki przekazywane są na działalność statutową - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 maja 2008 r. wpłynął wniosek, uzupełniony pismem z dnia 6 czerwca 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwolnienia od podatku, czynności wykonywanych przez Parafię polegających na najmie pomieszczeń, z tytułu którego uzyskane środki przekazywane są na działalność statutową.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Parafia jest właścicielem budynku, w którym "Z" prowadzi Warsztat dla 30 osób niepełnosprawnych (finansowany ze środków PFRON i Starostwa) i Środowiskowy Dom dla 15 niepełnosprawnych (finansowany przez Urząd poprzez Gminę Wiejską) oraz wynajmuje pomieszczenia na gabinet lekarski i stomatologiczny Przychodni Lekarskiej SP ZOZ, za co pobiera ryczałt, tj. czynsz dzierżawny i koszty (co, woda, energia, telefon), który w całości przeznaczony jest na działalność statutową i stanowi zwrot części ponoszonych przez Parafię kosztów ww. działalności. Parafia zaznaczyła, że "Z", co wynika z Ustawy Państwo-Kościół posiada osobowość prawną jako część składowa Parafii, swój statut, numer REGON i NIP. Aby rozliczyć koszty utrzymania i wynajmu pomieszczeń wraz z pochodnymi (energia, ogrzewanie) Parafia wystawia dokumenty Przychodni Lekarskiej i Warsztatowi przy "Z". W miesiącu maju 2008 r. przekroczono kwotę ustawowo zwolnioną z podatku od towarów i usług. Wskazano, iż pozyskiwane środki są w całości przekazywane na działalność statutową Parafii w zakresie realizacji celów humanitarnych, charytatywno-opiekuńczych, oświatowo-wychowawczych i opieki medycznej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym przypadku stosuje się zwolnienie z podatku od towarów i usług zgodnie z art. 113 ust. 5, załącznikiem nr 4 do ustawy pozycja 15 "Wykaz usług zwolnionych od podatku".

Zdaniem Wnioskodawcy, wobec faktu, że Parafia i wszelkie prowadzone przez nią agendy jest kościołem i wchodzi w struktury Kościoła rzymskokatolickiego w Polsce, do którego odnosi się ustawa o stosunku Państwo-Kościół z dnia 17 maja 1989 r. (Dz. U. Nr 29, poz. 154) stosuje się do Niej zwolnienie z podatku zgodnie z art. 113 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług i załącznika nr 4 pozycja 15 "Wykaz usług zwolnionych od podatku" obejmujący - bez podania numeru PKWiU - usługi wykonywane przez duchownych oraz osoby zakonne kościołów i innych związków wyznaniowych w zakresie realizacji celów humanitarnych, charytatywno-opiekuńczych, naukowych i oświatowo-wychowawczych oraz opieki medycznej. Cele te są realizowane przez Parafię i działający w Jej strukturach "Z".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W świetle art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami podatku od towarów i usług są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności, która obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Takie ujęcie działalności gospodarczej wskazuje, że podatnikami są podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem gospodarczym. Podstawową grupą podatników, są między innymi osoby prawne, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Z definicji tej wynika, że działalnością gospodarczą dla celów podatku od towarów i usług jest profesjonalny obrót gospodarczy, realizowany w sposób zorganizowany, a co za tym idzie ciągły (stały). Zdaniem tut. organu użycie przez ustawodawcę określenia "bez względu na cel i rezultat" oznacza, że działalność gospodarcza może, lecz wcale nie musi być nakierowana na osiągnięcie zysku, gdyż w jej ramach podatnik może dążyć także do osiągnięcia celów innych niż zarobkowe. Tym samym podatnikami mogą być również podmioty typu non profit, realizując np. zadania oświatowe, zdrowotne, kulturalne, charytatywne itp., przy czym opodatkowaniu mogą podlegać jedynie takie czynności, które są realizowane pod tytułem odpłatnym.

Należy dodatkowo zaznaczyć, iż pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w przepisach art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 173, poz. 1807 z późn. zm.), zgodnie z którym działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły. Zaś przedsiębiorcą w rozumieniu ww. ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna nie będąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną - wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą (art. 4).

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zwolnione są usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. W poz. 15 ww. załącznika wymieniono usługi wykonywane przez duchownych oraz osoby zakonne kościołów i innych związków wyznaniowych - wyłącznie w zakresie realizacji celów humanitarnych, charytatywno-opiekuńczych, naukowych i oświatowo-wychowawczych, opieki medycznej.

Mając na uwadze wyżej cytowane przepisy prawa wskazać należy, iż nie można utożsamiać przeznaczania dochodów uzyskiwanych z wynajmu pomieszczeń z realizacją celów humanitarnych, charytatywno-opiekuńczych, naukowych i oświatowo-wychowawczych oraz opieki medycznej. Cel i formy działania określone zostały w statucie. Gromadzenie środków finansowych służących realizacji założonych celów statutowych następuje w wyniku uzyskania dochodu z prowadzonej działalności gospodarczej. W art. 39 i 40 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154 z późn. zm.) wyszczególniono rodzaje działalności charytatywno-opiekuńczej Kościoła, natomiast w art. 40 pkt 6 wskazano na pochodzenie środków na ich realizację, tj. dochodów z działalności gospodarczej prowadzonej przez "P" i "C" bezpośrednio lub w formie wyodrębnionych zakładów.

Zatem nie można utożsamiać sposobu gromadzenia środków finansowych służących realizacji założonego celu (przeznaczaniu na cele statutowe, które nie podlega opodatkowaniu podatkiem) z podlegającym opodatkowaniu pozyskiwaniu środków pieniężnych z tytułu najmu.

Jak wynika z opisu przedstawionego we wniosku Parafia posiada nieruchomości, które wynajmuje w sposób ciągły w celu prowadzenia działalności gospodarczej, za co pobiera odpłatność, tj. czynsz dzierżawny i koszty (co, woda, energia, telefon), a uzyskane w ten sposób środki finansowe przekazuje w całości na działalność statutową Parafii w zakresie realizacji celów humanitarnych, charytatywno-opiekuńczych, oświatowo-wychowawczych i opieki medycznej.

Jak wynika z powyższego, Parafia oprócz wykonywania czynności statutowych wykonuje również inne czynności, tj. wynajem posiadanych pomieszczeń. W myśl wyżej cytowanych przepisów, wynajem nieruchomości przez Parafię, stanowi odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, co podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Również należy stwierdzić, iż aby zostać uznanym za podatnika podatku od towarów i usług należy wykonywać taką działalność samodzielnie w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Wynajem przedmiotowych nieruchomości przez Parafię, w świetle powyższych uregulowań, jest działalnością wykonywaną samodzielnie i w sposób ciągły, a zatem spełnia warunek wykonywania takiej działalności w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania tych czynności w sposób częstotliwy. Zatem stanowi działalność, która mieści się w katalogu czynności opodatkowanych określonych w art. 5 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednocześnie tut. organ zauważa, iż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z ogólną zasadą powszechności i równości opodatkowania tym podatkiem, nie przewidują odmiennych od wyżej przedstawionych uregulowań dla opodatkowania usług najmu w sytuacji przeznaczenia przez Parafię kwot uzyskanych ze świadczeń usług na działalność religijną czy na realizację celów humanitarnych, charytatywno-opiekuńczych, oświatowo-wychowawczych lub opieki medycznej.

Zatem Parafia rzymsko-katolicka świadcząc usługi najmu za odpłatnością, jako osoba prawna, podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, a opisane we wniosku świadczenie usług polegające na wynajmie pomieszczeń nie podlega wyłączeniu z opodatkowania na podstawie załącznika nr 4 poz. 15 do ustawy, gdyż przepis ten wskazuje na zwolnienie usług wykonywanych wyłącznie w zakresie realizacji celów humanitarnych, charytatywno-opiekuńczych, naukowych i oświatowo-wychowawczych, opieki medycznej - a jak wykazano wyżej - nie można utożsamiać przeznaczania dochodów uzyskiwanych z wynajmu pomieszczeń ze świadczeniem usług w zakresie realizacji ww. celów. W związku z tym obroty z tytułu wynajmu podlegają przepisom ustawy podatku od towarów i usług, ponieważ mieszczą się w katalogu czynności opodatkowanych wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.

Mając na uwadze art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wskazać należy, iż zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku. Odnosząc się do powołanego we wniosku przepisu art. 113 ust. 5 cyt. ustawy, stwierdzić należy, iż w sytuacji gdy wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę 50.000 zł, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę.

W niniejszej sprawie, jak wskazuje Parafia, przekroczenie kwoty miało miejsce w miesiącu maju 2008 r. W konsekwencji utraty zwolnienia na Wnioskodawcy ciąży obowiązek rejestracji, wystawiania faktur VAT dokumentujących świadczenie usług oraz prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.