ITPP2/443-43a/09/RS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 stycznia 2009 r. (data wpływu 21 stycznia 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 marca 2009 r. (data wpływu 16 marca 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży niezabudowanej nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę - jest prawidłowe.

W dniu 21 stycznia 2009 r. został złożony wniosek, uzupełniony pismem z dnia 12 marca 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży niezabudowanej nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę.

W przedmiotowym wniosku, oraz w piśmie stanowiącym jego uzupełnienie, przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 18 listopada 2008 r. Gmina sprzedała w drodze przetargu, na podstawie aktu notarialnego, działkę budowlaną o numerze geodezyjnym (...). Cena sprzedaży zawierała podatek od towarów i usług w wysokości 22%, który został naliczony i odprowadzony. Działka położona jest w miejscowości, dla której brak jest aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego, gdyż poprzedni stracił ważność z dniem 31 grudnia 2003 r., a nowy nie został uchwalony. Decyzja o warunkach zabudowy nie była wydana przed jej sprzedażą. Przedmiotowa działka w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta i Gminy położona jest w strefie oznaczonej jako: tereny predysponowane do zorganizowanej działalności inwestycyjnej. Ww. nieruchomość, uzbrojona w energię elektryczną położona w bezpośrednim sąsiedztwie zabudowy mieszkalno-usługowej, znajduje się przy drodze asfaltowej, w zasięgu wodociągu gminnego i kanalizacji sanitarnej. Grunt będący przedmiotem sprzedaży nie był zabudowany. Wskazano, że Burmistrz sporządza projekt planu miejscowego, zawierający część tekstową i graficzną, zgodnie z zapisami studium oraz przepisami odrębnymi, odnoszącymi się do obszaru objętego planem. W świetle art. 4 pkt 3a ustawy o gospodarce nieruchomościami, którego treść powołano, sprzedawana działka nie była zabudowana, a więc nie była budowlaną. Polityka przestrzenna Gminy wyrażona jest w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Na dzień sprzedaży zgodnie ze studium działka położona była na terenie predysponowanym do zorganizowanej działalności inwestycyjnej, czyli pod zabudowę. Zatem przedmiotem sprzedaży była działka przeznaczona pod zabudowę, mimo że w ewidencji gruntów miała określony rodzaj użytku jako pastwiska trwałe - PsV. W wykazie nieruchomości i ogłoszeniu o przetargu wskazano, że przedmiotem sprzedaży jest działka budowlana. Protokół z przetargu sporządzono i podpisano bez uwag. Notariusz spisując akt notarialny powołał wpis z rejestru gruntów, w którym w rubryce opis użytku podano pastwiska trwałe. Sporządzona umowa warunkowa sprzedaży wskazywała na prawo pierwokupu przysługujące Agencji Nieruchomości Rolnych, na podstawie ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego. Jednak Agencja wydała oświadczenie, że nie korzysta z tego prawa i spisano akt notarialny sprzedaży końcowej. Sprzedaż przedmiotowej działki była prowadzona na podstawie ustawy o gospodarce nieruchomościami. Wcześniej sprzedano w ten sam sposób 2 działki położone obok przedmiotowego gruntu, gdzie nabywca występował z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy po akcie i ją otrzymał. Obecnie buduje się i nie żąda zwrotu podatku. Gmina uważa, że w tym przypadku postępowanie będzie takie samo. W ewidencji gruntów, nabywca zmieniłby po wybudowaniu budynku, rodzaj użytku.

Po zawarciu notarialnej umowy sprzedaży, nabywca wystąpił do Gminy z wnioskiem o zwrot podatku wskazując, że nabył działkę rolną, a nie budowlaną, od której podatku nie pobiera się.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotem sprzedaży była działka budowlana i należało pobrać i odprowadzić 22% podatek. Sprzedaż była przeprowadzona na podstawie ustawy o gospodarce nieruchomościami, a nie ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego. Gmina dokonując dostawy przedmiotowej działki, którą nabywca nabył w formie przetargu, postąpiła prawidłowo stosując 22% stawkę podatku od towarów i usług.

W opinii Gminy należało w obu przypadkach zastosować 22% podatek od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 powołanej ustawy, przez towary należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 - 2c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W art. 43 ust. 1 pkt 9 powołanej ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku dostawy terenów niezabudowanych jedynie w odniesieniu do terenów innych niż budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

W związku z powyższym sprzedaż działek o charakterze budowlanym, jak i przeznaczonym pod zabudowę nie jest objęta przedmiotowym zwolnieniem i tym samym podlega opodatkowaniu podstawową 22% stawką podatku, bez względu na fakt, czy została wydana decyzja o warunkach ich zabudowy, czy też nie.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że przedmiotem dostawy była działka przeznaczona pod zabudowę, która została zbyta w drodze przetargu jako teren budowlany. Ponadto wskazano, że Gmina nie posiada aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego, a ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta i Gminy wynika, że przedmiotowy grunt położony jest w strefie oznaczonej jako tereny predysponowane do zorganizowanej działalności inwestycyjnej.

Biorąc pod uwagę uregulowania zawarte w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, należy stwierdzić, że dostawa przedmiotowej działki nie może korzystać ze zwolnienia z podatku.

Reasumując, w świetle istniejących regulacji prawnych wskazuje się, że o ile przedmiotowa działka jest przeznaczona pod zabudowę jej sprzedaż podlega opodatkowaniu 22% stawką podatku od towarów i usług. W związku z powyższym nie zachodzi konieczność dokonywania przez Gminę korekty podatku oraz jego zwrotu nabywcy.

Jednocześnie należy stwierdzić, że w tak przedstawionym stanie faktycznym wydanie decyzji o warunkach zabudowy przed lub po sprzedaży działki nie ma znaczenia na opodatkowanie ww. nieruchomości, jak i ewentualnie jego korektę i zwrot nabywcy.

Ponadto należy nadmienić, że wskazane rozstrzygniecie dotyczy tylko i wyłącznie działki wskazanej w opisie stanu faktycznego tj. o numerze geodezyjnym (...).

Dyrektor Izby Skarbowej wskazuje, że tut. organ nie dokonywał analizy dołączonych do wniosku dokumentów, gdyż nie stanowią one podstawy interpretacji, a jedynie przedstawione elementy stanu faktycznego.

Jednocześnie informuje się, że rozstrzygnięcia w zakresie uznania czy określenie w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta i Gminy terenów jako predysponowanych do zorganizowanej działalności inwestycyjnej oraz rodzaj sąsiedztwa umożliwiało sprzedanie gruntu jako działki budowlanej dokonano w postanowieniu nr ITPP2/443-43b/08/RS.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.