ITPP2/443-418/13/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24 kwietnia 2013 r. (data wpływu 26 kwietnia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystąpienia następstwa praw i obowiązków w związku z połączeniem jednostek budżetowych gminy, konsekwencji z tym związanych w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, obowiązku zapłaty podatku należnego oraz obowiązku dokonania korekty odliczonego podatku naliczonego z uwzględnieniem proporcji stosowanej przez włączone jednostki - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 kwietnia 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystąpienia następstwa praw i obowiązków w związku z połączeniem jednostek budżetowych gminy, konsekwencji z tym związanych w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, obowiązku zapłaty podatku należnego oraz obowiązku dokonania korekty odliczonego podatku naliczonego z uwzględnieniem proporcji stosowanej przez włączone jednostki.

W złożonym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Uchwałą Rady Miasta, z dniem 1 lipca 2013 r. planowane jest połączenie jednostek budżetowych Gminy. Połączenie polega na włączeniu Miejskiego Zarządu Dróg i Mostów oraz Zarządu Zieleni Miejskiej do Zarządu Komunikacji Miejskiej, który otrzyma nazwę Zarząd Dróg, Zieleni i Transportu.

Na Zarząd Dróg, Zieleni i Transportu (zwany dalej Zarząd), nastąpi przeniesienie mienia znajdującego się w ewidencji włączonych jednostek, potwierdzonego inwentaryzacją według stanu na dzień 30 czerwca 2013 r.

Zarząd przejmie księgi rachunkowe włączonych jednostek według stanu na dzień 30 czerwca 2013 r., po ich zamknięciu przez te jednostki, oraz zobowiązania i należności oraz prawa i obowiązki włączonych jednostek.

Pracownicy zatrudnieni w Miejskim Zarządzie Dróg i Mostów i Zarządzie Zieleni Miejskiej staną się na zasadach określonych w art. 23¹ Kodeksu pracy pracownikami Zarządu.

Zarząd Komunikacji Miejskiej przejmie wszystkie zadania statutowe realizowane przez włączane jednostki.

Status jednostek do dnia 30 czerwca 2013:

1. Miejski Zarząd Dróg i Mostów jest czynnym podatnikiem VAT, u którego nie występuje sprzedaż zwolniona,

2. Zarząd Zieleni Miejskiej jest czynnym podatnikiem VAT, u którego występuje sprzedaż zwolniona a przy odliczaniu podatku naliczonego stosuje się proporcję,

3. Zarząd Komunikacji Miejskiej jest czynnym podatnikiem VAT, wykonuje czynności opodatkowane oraz niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z dniem 1 lipca 2013 r. w wyniku włączenia wyżej wymienionych jednostek do Zarządu Komunikacji Miejskiej zmieniona zostanie nazwa Zarządu Komunikacji Miejskiej na Zarząd Dróg, Zieleni i Transportu, natomiast jednostka nie zmieni NIP.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

* Czy w wyniku połączenia Zarząd Dróg, Zieleni i Transportu wstąpi we wszelkie prawa i obowiązki przewidziane w przepisach prawa podatkowego w rozumieniu przepisów art. 93- 93b Ordynacji podatkowej.

* Czy Zarząd Dróg, Zieleni i Transportu będzie uprawniony do otrzymania nadwyżki podatku naliczonego nad podatkiem należnym wynikającej z ostatniej deklaracji VAT-7 Zarządu Zieleni Miejskiej oraz zobowiązany do zapłaty podatku należnego wynikającego z ostatniej deklaracji VAT-7 Miejskiego Zarządu Dróg i Mostów.

* Czy w przypadku sukcesji podatkowej, jeśli Zarząd Zieleni Miejskiej przy odliczeniu podatku naliczonego stosuje proporcję wstępną, Zarząd Dróg, Zieleni i Transportu będzie zobowiązany do dokonania korekty kwoty odliczonego podatku naliczonego (uwzględniającej proporcję stosowaną przez Zarząd Zieleni Miejskiej w okresie od stycznia do czerwca 2013 r.) w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następnego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty (tekst jedn.: w deklaracji za miesiąc styczeń 2014 r.)

Zdaniem Wnioskodawcy, wskazującego, że mające nastąpić połączenie jednostek nastąpi zgodnie z art. 12 ust. ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, w zdarzeniu przyszłym mają zastosowanie przepisy art. 93-93b ustawy - Ordynacja podatkowa. W związku z faktem, że Zarząd Dróg, Zieleni i Transportu wejdzie we wszystkie prawa i obowiązki włączanych jednostek oraz będzie kontynuował ich dotychczasowe zadania statutowe, będzie również sukcesorem podatkowym w rozumieniu Ordynacji podatkowej.

W ocenie Zarządu, wchodząc we wszystkie prawa i obowiązki włączanych jednostek, będzie uprawniony do otrzymania nadwyżki podatku naliczonego nad podatkiem należnym wynikającej z ostatniej deklaracji VAT-7 Zarządu Zieleni Miejskiej oraz zobowiązany do zapłaty podatku należnego wynikającego z ostatniej deklaracji VAT-7 Miejskiego Zarządu Dróg i Mostów.

Zarząd Dróg, Zieleni i Transportu, wchodząc we wszystkie prawa i obowiązki włączanych jednostek, będzie zobowiązany zgodnie z art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług do dokonania korekty kwoty odliczonego podatku naliczonego (uwzględniającej proporcję stosowaną przez Zarząd Zieleni Miejskiej w okresie od stycznia do czerwca 2013 r.) w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następnego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty (tekst jedn.: w deklaracji za miesiąc styczeń 2014 r.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - w myśl ust. 2 tego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do dyspozycji art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl ust. 2 pkt 1 lit. a ww. artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje pod warunkiem spełnienia zarówno przesłanek pozytywnych, tzn. gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Stosownie do art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik obowiązany jest do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Proporcję, o której mowa w cyt. wyżej ust. 2, na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Kwota podatku naliczonego do odliczenia ustalona na podstawie proporcji wyliczonej przy zastosowaniu powyższych zasad, nie jest jednak ostateczna.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

W myśl ust. 2 ww. artykułu, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. w przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy (art. 91 ust. 3 ustawy).

Na mocy ust. 9 ww. artykułu, w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Następstwo prawne polega na przejściu z jednego podmiotu na drugi określonych praw i obowiązków. W przypadku prawa podatkowego mamy do czynienia z pochodnym nabyciem praw, kiedy to następca prawny nabywa prawa i obowiązki przysługujące jego poprzednikowi prawnemu. Jest to nabycie translatywne, gdyż dotyczy praw poprzednio już istniejących. W prawie podatkowym z reguły ma miejsce następstwo prawne pod tytułem ogólnym (sukcesja uniwersalna), kiedy to mocą jednego zdarzenia prawnego dochodzi do nabycia całego lub części majątku, a nabywca wchodzi zarówno w prawa jak i w obowiązki swego poprzednika prawnego.

Zagadnienie sukcesji podatkowej w polskim prawie podatkowym regulują m.in. przepisy zawarte w art. 93-93e ustawy z dnia z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.). W przepisach tych ustawodawca przedstawił katalog sytuacji, w których zachodzi sukcesja podatkowa, tj. sukcesja praw i obowiązków następców prawnych oraz podmiotów przekształcanych.

Zgodnie z art. 93 § 1 Ordynacji podatkowej, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się:

* wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek.

W myśl § 2 tego artykułu, przepis § 1 stosuje się odpowiednio do osoby prawnej łączącej się przez przejęcie:

Stosownie do art. 93a § 1 Ordynacji podatkowej, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku:

* wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przekształcanej osoby lub spółki.

Według art. 93a § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepis § 1 stosuje się odpowiednio do:

Jak stanowi art. 93b Ordynacji podatkowej, przepisy art. 93 i art. 93a stosuje się odpowiednio do łączenia się i przekształceń samorządowych zakładów budżetowych.

Zgodnie z art. 93e ww. ustawy, przepisy art. 93-93d stosuje się w zakresie, w jakim odrębne ustawy, umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz inne ratyfikowane umowy międzynarodowe, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, nie stanowią inaczej.

Określona wyżej cytowanymi przepisami Ordynacji podatkowej sukcesja jest sukcesją uniwersalną, co oznacza, że następca prawny wstępuje we wszystkie (z uwzględnieniem postanowień art. 93e Ordynacji podatkowej) przewidziane przepisami prawa podatkowego prawa i obowiązki podatnika.

Odnosząc się do powyższego należy wskazać, iż stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie "transakcja zbycia" należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu "dostawa towarów", w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. "zbycie" obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aportu).

Przepisy ustawy nie definiują terminu "przedsiębiorstwo". Z tej przyczyny, dla celów określenia zakresu tego pojęcia, wykorzystuje się regulację zawartą w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), który to przepis stanowi, że przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

Zgodnie natomiast z art. 552 ww. ustawy - Kodeks cywilny, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa podlegają wyłączeniu z transakcji sprzedaży. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

Wyłączenie ze zbycia istotnych elementów przedsiębiorstwa powoduje, że mamy do czynienia ze sprzedażą sumy składników majątkowych, a nie ze sprzedażą przedsiębiorstwa. Jeśli natomiast wyłączone ze zbycia składniki przedsiębiorstwa nie mają istotnego znaczenia dla funkcjonowania przedsiębiorstwa jako takiego, wówczas czynność taka, na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług uznana będzie za sprzedaż przedsiębiorstwa, chociaż nie obejmuje ona wszystkich jego składników.

Zgodnie z art. 91 ust. 9 ustawy, w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przywołane przepisy polskiej ustawy stanowią implementację art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347, str. 1 z późn. zm.), zgodnie z którym w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

W świetle cyt. wyżej regulacji należy uznać, że przyjęta w art. 6 pkt 1 ustawy opcja wyłączenia od opodatkowania czynności zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części wymaga, aby w przypadku zbycia tak określonego przedmiotu, jego nabywca traktowany jest jako następca prawny podatnika dokonującego zbycia. W konsekwencji, w takiej sytuacji dochodzi do sukcesji prawnopodatkowej w zakresie podatku od towarów i usług - następuje przeniesienie na nabywcę zasad dotyczących opodatkowania tym podatkiem w odniesieniu do czynności związanych z nabytym mieniem na warunkach identycznych, jakie obowiązywały zbywcę, gdyby do zbycia nie doszło.

Jak wskazano wyżej, zagadnienie sukcesji podatkowej w polskim prawie regulują przepisy zawarte w art. 93-93e Ordynacji podatkowej. W przepisach tych ustawodawca przedstawił katalog sytuacji, w których zachodzi sukcesja podatkowa, to jest sukcesja praw i obowiązków następców prawnych oraz podmiotów przekształcanych. Wskazać jednak należy, że regulacji tych nie stosuje się w przypadku przekształceń jednostek budżetowych - ustawodawca ograniczył ich zastosowanie jedynie do samorządowych zakładów budżetowych.

Jednakże, jak wynika z powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, na gruncie tej ustawy istnieje szczególne rozwiązanie, niezależne od unormowań zawartych w Ordynacji podatkowej, regulujące prawa i obowiązki następców prawnych. Norma wynikająca z art. 6 pkt 1 ustawy stanowi bowiem lex specialis wobec rozwiązań zawartych w Ordynacji podatkowej. W konsekwencji podatnik, który nabył przedsiębiorstwo (jego zorganizowaną część), i nadal je prowadzi, może korzystać w zakresie podatku od towarów i usług z uprawnień służących zbywcy tego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

W myśl art. 9 pkt 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 z późn. zm.), sektor finansów publicznych tworzą m.in. jednostki budżetowe.

Jednostkami budżetowymi, zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, są jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych nieposiadające osobowości prawnej, które pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadzają na rachunek odpowiednio dochodów budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego.

Zasady tworzenia, likwidowania i przekształcania jednostek budżetowych określa art. 12 ustawy o finansach publicznych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy, jednostki budżetowe, z zastrzeżeniem odrębnych ustaw, tworzą, łączą i likwidują:

Likwidując jednostkę budżetową, organ, o którym mowa w ust. 1, określa przeznaczenie mienia znajdującego się w zarządzie tej jednostki, z zastrzeżeniem ust. 7. W przypadku państwowej jednostki budżetowej decyzja o przeznaczeniu tego mienia jest podejmowana w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw Skarbu Państwa (art. 12 ust. 3 cyt. ustawy).

Na mocy art. 12 ust. 4 pkt 2 ustawy o finansach publicznych, z zastrzeżeniem ust. 7, należności i zobowiązania likwidowanej gminnej, powiatowej lub wojewódzkiej jednostki budżetowej - przejmuje urząd odpowiedniej jednostki samorządu terytorialnego.

Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do łączenia jednostek budżetowych (art. 12 ust. 5 ww. ustawy).

W myśl art. 12 ust. 6 cyt. ustawy, likwidując jednostkę budżetową, organ, o którym mowa w ust. 1, może postanowić o utworzeniu jednostki o innej formie organizacyjno-prawnej.

W przypadku, o którym mowa w ust. 6, organ może również zdecydować o przejęciu należności i zobowiązań likwidowanej jednostki budżetowej przez nowo utworzoną jednostkę (ust. 7 ww. przepisu).

Z treści wniosku wynika, że planowane jest połączenie jednostek budżetowych Gminy, polegające na włączeniu Miejskiego Zarządu Dróg i Mostów oraz Zarządu Zieleni Miejskiej do Zarządu Komunikacji Miejskiej, który otrzyma nazwę Zarząd Dróg, Zieleni i Transportu. Na Zarząd Dróg, Zieleni i Transportu (zwany dalej Zarząd), nastąpi przeniesienie mienia znajdującego się w ewidencji włączonych jednostek, potwierdzonego inwentaryzacją według stanu na dzień 30 czerwca 2013 r. Zarząd przejmie księgi rachunkowe włączonych jednostek według stanu na dzień 30 czerwca 2013 r., po ich zamknięciu przez te jednostki, oraz zobowiązania i należności oraz prawa i obowiązki włączonych jednostek. Pracownicy zatrudnieni w Miejskim Zarządzie Dróg i Mostów i Zarządzie Zieleni Miejskiej staną się na zasadach określonych w art. 23¹ Kodeksu pracy pracownikami Zarządu. Zarząd Komunikacji Miejskiej przejmie wszystkie zadania statutowe realizowane przez włączane jednostki.

Mając na uwadze powyższe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa stwierdzić należy, że skoro - jak wskazano we wniosku - na Zarząd Komunikacji Miejskiej zostaną przeniesione: mienie, księgi rachunkowe, zobowiązania, należności, prawa, obowiązki, pracownicy oraz wszystkie zadania statutowe Miejskiego Zarządu Dróg i Mostów oraz Zarządu Zieleni Miejskiej, będzie on nabywcą wskazanych przedsiębiorstw. W konsekwencji stanie się ich następcą prawnym, jednakże - wbrew stanowisku wyrażonemu we wniosku - nie na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej, lecz na gruncie podatku od towarów i usług.

Fakt, iż nabycie przedsiębiorstw Miejskiego Zarządu Dróg i Mostów oraz Zarządu Zieleni Miejskiej spowoduje przeniesienie na Zarząd Komunikacji Miejskiej praw i obowiązków podatkowych oznacza, że będzie uprawniony do otrzymania nadwyżki kwoty podatku naliczonego nad kwotą podatku należnego wynikającej z ostatniej deklaracji VAT-7 Zarządu Zieleni Miejskiej oraz zobowiązany do zapłaty podatku należnego wynikającego z ostatniej deklaracji VAT-7 Miejskiego Zarządu Dróg i Mostów. Będzie również zobowiązany, zgodnie z art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług, do dokonania korekty kwoty odliczonego podatku naliczonego (uwzględniającej proporcję stosowaną przez Zarząd Zieleni Miejskiej w okresie od stycznia do czerwca 2013 r.) w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następnego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty (tekst jedn.: w deklaracji za miesiąc styczeń 2014 r.).

Z uwagi na błędne stwierdzenie, że Zarząd będzie "sukcesorem podatkowym w rozumieniu Ordynacji podatkowej", i z tej okoliczności wywodzenie konsekwencji w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, obowiązku zapłaty podatku należnego oraz obowiązku dokonania korekty odliczonego podatku naliczonego z uwzględnieniem proporcji stosowanej przez włączone jednostki, stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.