ITPP2/443-402/11/AF - Zwolnienie od podatku VAT usług udzielania pożyczek.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16 marca 2011 r. (data wpływu 18 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług udzielania pożyczek pieniężnych - jest prawidłowe.

W dniu 18 marca 2011 r. złożono wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie od podatku usług udzielania pożyczek pieniężnych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka (podatnik VAT czynny) prowadzi działalność gospodarczą, koncentrującą się głownie na działalności inwestycyjnej, podnajmie nieruchomości obcych i wynajmie nieruchomości własnych. Zgodnie z umową Spółki, przedmiotem Jej działalności jest także działalność pomocnicza finansowa, gdzie indziej niesklasyfikowana. Spółka nie jest natomiast instytucją finansową, ani nie zawarła w swojej umowie informacji, że świadczy usługi pośrednictwa finansowego.

W ramach prowadzonej działalności Spółka zamierza z własnych środków udzielać pożyczek spółce K., jak również w przyszłości innym podmiotom, na rozwój ich działalności gospodarczej. Na podstawie umów pożyczek, każdorazowy pożyczkobiorca będzie uprawniony do korzystania z otrzymanych środków pieniężnych, a wynagrodzenie Spółki będzie ustalane w formie odsetek.

W związku z powyższym zadano pytanie

Czy pożyczki udzielane przez Spółkę będą podlegać zwolnieniu od podatku od towarów i usług na mocy art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, udzielanie opisanych we wniosku pożyczek będzie podlegać zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług. Przez umowę pożyczki pożyczkodawca zobowiązuje się przenieść na własność pożyczkobiorcy określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku, a pożyczkobiorca zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości (art. 720 Kodeksu cywilnego). W ocenie Spółki nie ma znaczenia, czy dane świadczenie może stanowić usługę w rozumieniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, czy nie. Dla stwierdzenia, czy udzielenie opisanych pożyczek jest "usługą udzielania pożyczek", o której mowa w ustawie o podatku od towarów i usług, konieczne jest:

Spółka, po przywołaniu treści art. 5 ust. 1 oraz art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, stwierdziła, że w przedstawionym stanie udzielanie przedmiotowych pożyczek spełnia warunki cytowanej definicji odpłatnych usług, gdyż:

* dochodzi do świadczenia w postaci udostępnienia kapitału pieniężnego (tj. udzielania pożyczek);

* można zdefiniować beneficjenta świadczenia, którym jest pożyczkobiorca, mogący korzystać z kapitału udostępnionego na określony czas;

* świadczenie ma charakter odpłatny, gdyż pożyczkodawca pobierze wynagrodzenie z tytułu udostępnionego kapitału w formie odsetek;

* nie jest to dostawa towarów.

W efekcie udzielanie pożyczek będzie stanowiło odpłatną usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

W odniesieniu do warunków podmiotowych Spółka, po zacytowaniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług, stwierdziła, że udzielanie opisanych pożyczek będzie dokonywane niewątpliwie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Bez znaczenia jest natomiast to, że w umowie spółki umieszczono adnotację o tym, że przedmiotem działalności jest świadczenie usług finansowych. W opinii Spółki istotne jest również to, że ustawa o podatku od towarów i usług nie odwołuje się do klasyfikacji statystycznych i nie warunkuje ich zastosowania do przedmiotu działalności podatnika, zawartego w umowie spółki. W celu stwierdzenia, czy dana czynność jest dokonywana w ramach działalności gospodarczej podatnika, znaczenie ma działalność faktycznie przez niego wykonywana.

Na poparcie przedmiotowych stwierdzeń Spółka przywoła orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 12 listopada 2008 r. (sygn. akt I SA/Po 829/08) oraz stanowiska organów podatkowych zawarte w interpretacjach indywidualnych: Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 14 sierpnia 2007 r. (sygn. ILPP1/443-41/07-2/BD), z dnia 4 grudnia 2009 r. (sygn. ILPB2/436-176/09-5/MK), z dnia 24 grudnia 2009 r. (sygn. ILPP2/443-1522/09-2/EWW), z dnia z dnia 18 czerwca 2010 r. (sygn. ILPP2/443-448/10-2/AD), Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 13 marca 2009 r. (sygn. IBPBII/1/436-43/08/MZ) oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia z dnia 6 marca 2009 r. (sygn. IPPP2/443-42/09-4/SAP).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.