ITPP2/443-384/10/KT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 kwietnia 2010 r. (data wpływu 26 kwietnia 2010 r.), uzupełnionym w dniu 8 lipca 2010 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntów - jest prawidłowe.

W dniu 26 kwietnia 2010 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 8 lipca 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntów.

W przedmiotowym wniosku, oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 17 listopada 2004 r. rodzice przekazali Pani gospodarstwo rolne o powierzchni 3,03 ha. Ww. grunty zostały wcześniej ujęte przez Urząd Gminy w planie zagospodarowania przestrzennego jako ziemia pod zabudowę mieszkalno-usługową. Grunty we wskazanym planie zostały podzielone na 8 działek i zgodnie z tym podziałem zamierza je Pani sprzedać.

Ww. grunty nigdy nie były wykorzystywane przez Panią w działalności gospodarczej. Ziemia jest uprawiana dla celów własnych (warzywa dla rodziny), część gruntów jest zarośnięta - nieużytki. Nie miała Pani, wraz z mężem, możliwości uprawy tej ziemi ze względu na brak sprzętu i czasu (Pani mąż pracuje, Pani pracowała do 2008 r.). Z tytułu posiadania gruntów płaci Pani podatek rolny, natomiast nie korzystała z dopłat unijnych, ponieważ nie uprawiała tej ziemi. Na początku planuje Pani sprzedaż bez pośredników, jeżeli to nie przyniesie rezultatu, spróbuje skorzystać z pośrednictwa agencji nieruchomości. Nie dokonywała Pani czynności zmierzających do przygotowania działek do sprzedaży, ze względów finansowych. Ziemia będąca Pani własnością nie jest zabudowana. W przeszłości nie nabywała Pani żadnych nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z zamiarem sprzedaży gospodarstwa rolnego (zgodnie z podziałem na działki ujęte w planie zagospodarowania przestrzennego), z chwilą dokonania tej czynności, będzie Pani musiała zapłacić podatek od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinna Pani płacić podatku od towarów i usług, gdyż sprzedaż gospodarstwa rolnego, otrzymanego od rodziców, nie jest działalnością gospodarczą. Wskazała Pani, iż ziemi nie nabyła w celach zarobkowych, a otrzymała ją w drodze darowizny, w związku z przejściem rodziców na rentę strukturalną. Obecnie trudna sytuacja materialna zmusza Panią do sprzedaży działek. Ziemia w dalszym ciągu jest uprawiana. Zaznaczyła Pani, iż Jej sytuacja zbliżona jest do przedstawionych w wyrokach: z dnia 15 stycznia 2007 r. sygn. akt III SA/Wa 3885/06 oraz z dnia 6 września 2006 r. sygn. akt I SA/Wr 1254/05, co dodatkowo potwierdza Pani stanowisko zajęte w niniejszej sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 powołanej ustawy. Zgodnie z tym przepisem pod pojęciem towaru należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu, ale tylko taka, która wykonana jest przez podmiot, który w związku z jej realizacją występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Pojęcia "podatnik" i "działalność gospodarcza", na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy. Podatnikami - wg zapisu ust. 1 tego artykułu - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma zatem na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem "podatnika" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Według prawa unijnego, z mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347/1, z późn. zm.), działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców i osób świadczących usługi włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów. Za działalność gospodarczą uznaje się również wykorzystywanie, w sposób ciągły, własności dóbr materialnych lub niematerialnych do celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 cyt. Dyrektywy, państwa członkowskie mogą również uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie zawiera transakcje związane z działalnością gospodarczą w rozumieniu ww. art. 9 ust. 1, w szczególności (...) dostawy działek budowlanych. Przez działkę budowlaną rozumie się każdą działkę nieuzbrojoną lub uzbrojoną, uznaną za budowlaną przez państwa członkowskie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie majątku rzeczowego i wartości niematerialnych w celu uzyskiwania z tego tytułu dochodu.

Powyższe kwestie do dnia 31 grudnia 2006 r., w analogiczny sposób, regulowały przepisy art. 4 ust. 2 i 3 Szóstej Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. U. L 145 z 13.6.1977, s. 1).

Ze wskazanych regulacji wynika, że dostawa gruntów co do zasady jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług. W świetle zaś definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Aby dostawę towarów (np. gruntów) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takie czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary, czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że osoba fizyczna nieprowadząca regularnej, czy zorganizowanej działalności gospodarczej, dokonująca jednorazowej lub okazjonalnych transakcji, nie występuje w charakterze podatnika od towarów i usług. Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego - który nie został nabyty w celu prowadzenia działalności gospodarczej - gruntu przeznaczonego pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, to czynność taka nie oznacza prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Wyprzedaż majątku prywatnego przez osobę fizyczną, nawet jeżeli przybierze w określonym przedziale czasowym charakter częstotliwy - nie może być uznana za działalność handlową, czyniącą tenże podmiot podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z treści złożonego wniosku wynika, że otrzymała Pani w drodze darowizny od rodziców nieruchomość gruntową niezabudowaną. Ww. grunty zostały wcześniej ujęte w planie zagospodarowania przestrzennego jako ziemia pod zabudowę mieszkalno-usługową. Grunty zostały podzielone na 8 działek i zgodnie z tym podziałem zamierza je Pani sprzedać. Ziemia nigdy nie były wykorzystywana przez Panią w działalności gospodarczej - część jest uprawiana dla celów własnych (warzywa dla rodziny), a część jest zarośnięta i stanowi nieużytki. Nie uprawiała Pani tej ziemi ze względu na brak sprzętu i czasu (Pani mąż pracuje, Pani pracowała do 2008 r.). Z tytułu posiadania gruntów płaci Pani podatek rolny, natomiast nie korzystała z dopłat unijnych. Na początku planuje Pani sprzedaż gruntów bez pośredników, a jeżeli to nie przyniesie rezultatu, spróbuje skorzystać z pośrednictwa agencji nieruchomości. Nie dokonywała Pani czynności zmierzających do przygotowania działek do sprzedaży, ze względów finansowych. Ziemia będąca Pani własnością nie jest zabudowana. W przeszłości nie nabywała Pani żadnych nieruchomości.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż pomimo, że grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, z okoliczności sprawy nie wynika, aby planując sprzedaż 8 działek przeznaczonych pod zabudowę, działała Pani w charakterze handlowca. Przeciwnie ocenić należy, że kierują Panią motywy osobiste i chęć zaspokojenia potrzeb osobistych Pani i rodziny. Nie można stwierdzić, że nabyła Pani grunt w celu dalszej odsprzedaży, czy w celach zarobkowych, ponieważ otrzymała go Pani w darowiźnie od rodziców i - jak wskazała - grunt był i nadal jest wykorzystywany jedynie na potrzeby własne (uprawa warzyw dla rodziny). Sprzedając działki skorzysta Pani z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Reasumując, skoro przedmiotowe grunty, które otrzymała Pani w darowiźnie, nigdy nie były wykorzystywane przez Panią w działalności gospodarczej, należy uznać, zgodnie z aktualnym orzecznictwem sądowoadministracyjnym, że ich sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że tutejszy organ nie dokonywał oceny dokumentów załączonych do wniosku, bowiem zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego, a niniejszą interpretację wydano w oparciu o zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.