ITPP2/443-379a/11/AF

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2011 r. (data wpływu 14 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku zbycia w 2011 r. udziału w prawie własności nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 14 marca 2011 r. złożono wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku zbycia w 2011 r. udziału w prawie własności nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka nabyła w 2006 r. od osoby fizycznej, nieprowadzącej działalności gospodarczej, nieruchomość zabudowaną budynkiem w trakcie budowy (stan surowy zamknięty). Przy nabyciu tej nieruchomości nie odliczała podatku naliczonego, bowiem podatek taki - z uwagi na status zbywcy - nie został w ogóle naliczony. Po dniu nabyciu nieruchomości Spółka nabywała i prowadziła dalsze prace budowlane i budowlano-montażowe w celu wykończenia nieruchomości. Przy nabyciu tych towarów i usług służących dokończeniu budowy budynku odliczała podatek naliczony, jako że cały budynek miał służyć sprzedaży opodatkowanej wykonywanej przez Spółkę.

W budynku znajdują się trzy samodzielne lokale: na parterze budynku samodzielny lokal użytkowy oraz pomieszczenie garażowe. Na piętrze budynku znajdują się dwa samodzielne lokale o charakterze mieszkalnym, które obecnie są wykorzystywane przez Spółkę na cele inne niż mieszkalne. Przedmiotowy budynek od momentu oddania go do używanie nie był przedmiotem najmu, dzierżawy ani innej umowy stanowiącej podstawę prawną czynności podlegającej opodatkowaniu. W budynku nie ustanowiono odrębnej własności żadnych lokali. Decyzję o pozwoleniu na użytkowanie tej nieruchomości wydano w dwóch etapach po zakończeniu prac budowlanych, odrębnie dla części usługowej i odrębnie dla części mającej charakter mieszkalny. Decyzja o pozwoleniu na użytkowanie części usługowej została wydana w dniu 28 stycznia 2008 r., zaś decyzja o użytkowaniu części mającej charakter mieszkalny została wydana w dniu 26 czerwca 2009 r. Powierzchnia części usługowej, zgodnie z wydaną decyzją o użytkowaniu, wynosi 227,10 m ^2, zaś powierzchnia części mającej charakter mieszkalny, zgodnie z wydaną decyzją o użytkowaniu, wynosi 252,30 m ^2. Spółka zamierza w przyszłości zbyć ten budynek w ten sposób: w 2011 r. dokona zbycia udziału w prawie własności opisanej wyżej nieruchomości w wysokości 1/2; w konsekwencji tego zbycia powstanie współwłasności nieruchomości w częściach ułamkowych, w 2012 r. dokona zbycia udziału w prawie własności opisanej wyżej nieruchomości w postaci przysługującego jej udziału w prawie własności w wysokości 1/2. Zbycie może nastąpić na rzecz podatnika zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny.

W związku z powyższym zadano pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, zbycie części nieruchomości, w postaci udziału w prawie własności wynoszącego 1/2, będzie stanowiło dostawę towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Spółka stwierdziła, że ustawa o podatku od towarów i usług posługuje się w odniesieniu do dostawy towarów sformułowaniem "przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel" (art. 7 ust. 1 ustawy), a towarami w świetle tej ustawy są m.in. nieruchomości (art. 2 pkt 6 ustawy). Takie zdefiniowane konstytutywnego aspektu dostawy towarów, odwołujące się do ekonomicznego władztwa nad rzeczą sprawia, iż przedmiotem opodatkowania może być nie tylko sprzedaż czy zamiana rzeczy jako fizycznie wyodrębnionych dóbr materialnych, ale również inne transakcje wywierające, z ekonomicznego punktu widzenia, podobne skutki. Jak zauważyła Spółka, prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielne kilku osobom. Taki stan jest nazywany współwłasnością, zgodnie z przepisem art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny. Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności. Wobec tego, należy uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności. Z kolei zgodnie z przepisem art. 196 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej. Współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, jako wyłącznego prawa współwłaściciela, zasadą jest, że każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może m.in. zbyć swój udział. Współwłaściciele są zatem odrębnymi podmiotami prawa. W ujęciu cywilnoprawnym istotą umowy sprzedaży jest to, że sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Przepis art. 45 Kodeksu cywilnego definiuje rzeczy jako przedmioty materialne. Zatem w zakresie pojęcia towarów jako, budynków, budowli i ich części jak również gruntów, mieści się współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec powyższego, towarem jest część budynku lub budowli a także udział w prawie własności nieruchomości. Taka ocena - w opinii Spółki - jest zgodna również z normami unijnymi, według których państwa członkowskie mogą uznać za towary udziały lub inne prawa o charakterze udziałowym, które dają ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności, czy też posiadania nieruchomości - art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Jednocześnie wystarczające jest, aby takie uznanie wynikało z całego systemu prawnego, a nie szczególnie z przepisów prawa podatkowego. Istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Czynność ta daje otrzymującemu towar prawo dysponowania daną rzeczą (w tym wypadku nieruchomością) jak właściciel. Przepis nie wspomina stricte o przeniesieniu prawa własności. Wobec powyższego sprzedaż udziału w nieruchomości (w tym wynoszącego 1/2) należy traktować jako dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, która mieści się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Na poparcie swojego stanowska Spółka powołała interpretacje indywidualne: z dnia 3 lutego 2011 r. (sygn. IPPP1-443-1148/10-4/lgo); z dnia 4 czerwca 2010 r. (sygn. ITPP2/443-194/10/MD); z dnia 5 maja 2010 r. (sygn. IPPP2/443-97/10-5/AO).

W odniesieniu do pytania drugiego Spółka stwierdziła, że zbycie opisanej części nieruchomość będzie opodatkowane obniżoną stawką podatku, zgodnie z przepisem art. 41 ust. 12-12c ustawy o podatku od towarów i usług. W ocenie Spółki, w związku z tym, że w budynku nie zostały wydzielone odrębne lokale i nie jest on zaliczany do budynków jednorodzinnych zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.), przepisy art. 41 ust. 12b i 12c ustawy o VAT nie mają w przedmiotowym stanie faktycznym zastosowania. Mając na uwadze, iż przedmiotowy budynek obejmuje zarówno część usługową jak i część mieszkaniową jego klasyfikacji do konkretnego symbolu PKWiU należy dokonać zgodnie z zasadami wskazanymi w części I. Objaśnienia wstępne, pkt 4 i 5 PKOB - dotyczącymi m.in. klasyfikowania obiektów przeznaczonych do wielu celów (np. mieszkalnych i niemieszkalnych). Zgodnie z tymi zasadami, budynki takie klasyfikuje się zgodnie z ich głównym użytkowaniem. Z kolei główne użytkowanie ustala się na podstawie udziału powierzchni przeznaczonej na poszczególne (różne) cele w całkowitej powierzchni użytkowej. W przypadku budynku przeznaczonego wyłącznie na dwa różne cele, przewaga powierzchni przeznaczonej na jeden z celów decyduje o charakterze budynku. Jak zaznaczyła Spółka, mając na uwadze powierzchnię użytkową określoną w pozwoleniach na użytkowanie części usługowej (227,10 m ²) i części mieszkalnej budynku (257,30 m ²) należy uznać, iż budynek ten będzie klasyfikowany wg PKOB wg przeważającej części powierzchni użytkowej jako budynek mieszkalny sklasyfikowany w dziale 11, a tym samym będzie stanowił obiekt budownictwa mieszkaniowego w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Wobec powyższego - w ocenie Spółki - dostawa budynku klasyfikowanego do działu 11 PKOB będzie opodatkowana stawką podatku wynikającą z przepisu art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług z tym, że w okresie do 31 grudnia 2013 r. będzie to stawka podatku w wysokości 8% (zgodnie z art. 146a ww. stawy). Zatem zbycie części nieruchomości, w postaci udziału w prawie własności wynoszącego 1/2, będzie opodatkowane stawką obniżoną, zgodnie z przepisem art. 41 ust. 12-12c tejże ustawy.

W odniesieniu do pytania trzeciego Spółka stwierdziła, że nabycie budynku w tzw. stanie surowym nie nastąpiło w ramach czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (zbywca nie był podatnikiem), a zatem budynek ten nie został zasiedlony po raz pierwszy w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług. Poza tym budynek nie mógł zostać oddany do użytkowania zgodnie z jego przeznaczeniem, ponieważ nie zakończył się proces jego budowy. Spółka, jako nabywca budynku, zakończyła dopiero ten proces. W przedmiotowym stanie faktycznym upłynął okres przekraczającego dwa lata od daty nabycia budynku, jednak jego dostawa na rzecz Spółki nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji - w ocenie Spółki - dopiero planowana dostawa części budynku w postaci udziału w prawie własności będzie dostawą dokonaną w ramach pierwszego zasiedlenia. W konsekwencji dostawa ta będzie wyłączona ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług. Ponieważ Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od tego budynku (zakończyła proces budowy budynku i przysługiwało jej prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem towarów i usług dotyczących tej budowy), zdaniem Spółki przedmiotowa dostawa nie będzie również zwolniona na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ww. ustawy. W przedmiotowej sytuacji nie można uznać, że dokonała ulepszenia budynku, bowiem ponosiła wydatki dotyczące budynku po nabyciu nieruchomości, ale przed przyjęciem jej do używania w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych (budynek w dniu nabycia nie był kompletny i zdatny do użytku). Wydatków tych nie można zatem uznać za wydatki poniesione na ulepszanie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z treści art. 7 ust. 1 ww. ustawy, wynika, że dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy i ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez świadczenie usług - w myśl art. 8 ust. 1 ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Ustawa o podatku od towarów i usług posługuje się w odniesieniu do dostawy towarów sformułowaniem "przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel", a towarami w świetle tej ustawy - co do zasady - są rzeczy ruchome i nieruchomości. Takie zdefiniowane konstytutywnego aspektu dostawy towarów, odwołując się do ekonomicznego władztwa nad rzeczą sprawia, iż przedmiotem opodatkowania może być nie tylko sprzedaż czy zamiana rzeczy jako fizycznie wyodrębnionych dóbr materialnych, ale również inne transakcje wywierające, z ekonomicznego punktu widzenia, podobne skutki. Prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielne kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się odpowiednio przepisy odnoszące się do własności. W związku z tym udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności. Ze względu na charakter udziału, jako wyłącznego prawa współwłaściciela, zasadą jest, że każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział. Współwłaściciele są zatem odrębnymi podmiotami prawa.

W ujęciu cywilistycznym istotą umowy sprzedaży jest to, że sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Zgodnie z treścią art. 45 Kodeksu cywilnego, rzeczami są przedmioty materialne. Zatem, w zakresie pojęcia towarów jako, budynków, budowli i ich części jak również gruntów, mieści się współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec powyższego, towarem jest część budynku lub budowli, a także udział w prawie własności nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, według których państwa członkowskie mogą uznać za towary udziały lub inne prawa o charakterze udziałowym, które dają ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności, czy też posiadania nieruchomości - art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347 str. 1 z późn. zm.). Jak już wskazano, powyżej istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Czynność ta daje otrzymującemu towar prawo dysponowania rzeczą jak właściciel. Przepis nie wspomina o przeniesieniu prawa własności. W związku z powyższym sprzedaż udziału w nieruchomości należy traktować, jako dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, która mieści się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

S tawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, wprowadzonym art. 19 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), zmienionym, w zakresie zdania wstępnego, art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 2 ustawy, wprowadzonym art. 19 pkt 5 ww. ustawy z dnia 26 listopada 2010 r., w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W myśl ust. 12a tegoż artykułu, przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych.

Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, nie zalicza się budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m ² oraz lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m ² (ust. 12b powołanego wyżej artykułu).

W oparciu o regulacje ust. 12c tegoż artykułu, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Zgodnie z brzmieniem art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Z uwagi na to, iż obniżone stawki podatku mają charakter wyjątkowy i nie podlegają ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, zaś możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna, uznać należy, iż stawki te winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych wprost przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy. Preferencyjna, tj. 8%, stawka podatku ma zastosowanie m.in. do dostawy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, czyli budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11, jednakże z wyłączeniem lokali użytkowych. Należy mieć na względzie także to, iż w przypadku budownictwa nieobjętego społecznym programem mieszkaniowym (tj. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m ² oraz lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m ²), preferencyjną stawkę stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej te obiekty do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej. Zwrócić należy zatem uwagę, iż inne zasady opodatkowania obowiązują w przypadku budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa nie przekracza 300 m ² oraz lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa nie przekracza 150 m ^2, inne zaś w budynkach i lokalach, które przekraczają wymienioną powierzchnię.

Stosownie do zapisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem, gdy:

Zgodnie z zawartą w art. 2 pkt 14 ww. ustawy definicją, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności opodatkowanych, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Jak wynika z powyższych uregulowań zwolnienie od podatku od towarów i usług stosuje się w odniesieniu do sprzedaży całości lub części budynków i budowli, jeżeli w momencie dostawy są już zasiedlone, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a ich dostawą jest dłuższy niż 2 lata.

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b), nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Biorąc pod uwagę opis zdarzenia przyszłego zawarty we wniosku oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że planowana czynność przeniesienia własności udziału w prawie własności opisanej nieruchomości będzie dostawą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Dostawa ta nie będzie zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, gdyż dokonywana będzie w ramach pierwszego zasiedlenia, jak również na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, ponieważ Spółce, w związku z zakończeniem procesu budowy, przysługiwało w stosunku do przedmiotowego obiektu prawo do odliczenia podatku naliczonego. O ile przedmiotem sprzedaży będzie udział w budynku, sklasyfikowanym w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11, stawką właściwą dla planowanej dostawy będzie stawka preferencyjna w wysokości 8%.

Należy podkreślić, iż kwestie dotyczące klasyfikacji przedmiotowego obiektu budowlanego do właściwego grupowania wg PKOB nie mieszczą się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z tym niniejszej odpowiedzi udzielono wyłącznie w oparciu o wskazaną przez Wnioskodawcę klasyfikację i przy założeniu, że jest ona prawidłowa.

Jednocześnie informuje się, że kwestia zwolnienia od podatku zbycia w 2012 r. udziału w prawie własności nieruchomości została rozstrzygnięta w interpretacji nr ITPP2/443-379b/11/AF.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.