ITPP2/443-372/09/12-S/AJ - Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług sprzedaży działek przeznaczonych pod zabudowę.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 21 grudnia 2011 r. sygn. akt I SA/Sz 841/11 (wpływ prawomocnego wyroku w dniu 17 stycznia 2012 r.) stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 kwietnia 2009 r. (data wpływu 8 maja 2009 r.), uzupełnionym w dniach 15 czerwca i 10 lipca 2009 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek przeznaczonych pod zabudowę - jest prawidłowe.

W dniu 8 maja 2009 r. został złożony wniosek, uzupełniony pismami z dnia 12 czerwca i 8 lipca 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek przeznaczonych pod zabudowę.

W przedmiotowym wniosku oraz pismach stanowiących jego uzupełnienie zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 27 grudnia 1995 r. nabyła Pani od Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa grunt o pow. 1,96 ha. Grunt ten zakwalifikowany jest do klasy VI R i stanowi Pani majątek osobisty. Grunt został nabyty w celu realizacji planów osobistych - budowa domu. W 2007 r., ze względu na zmianę planów dzieci dotyczących miejsca zamieszkania, podjęła Pani decyzję o sprzedaży działek. W tym celu nieruchomość została podzielona na 16 działek z zamiarem ich sprzedaży.

Na wymienionych gruntach, nie prowadziła Pani działalności gospodarczej.

Aktualnie dla tego terenu opracowywane jest studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. Do chwili obecnej nie nastąpiła zmiana przeznaczenia przedmiotowego gruntu i dalej jest to grunt rolny. W przeszłości nie nabywała Pani i nie dokonywała sprzedaży jakichkolwiek nieruchomości i nie planuje zbycia innych nieruchomości.

W pismach stanowiących uzupełnienie wniosku wskazała Pani, że grunt przeznaczony do sprzedaży nie był przedmiotem najmu, dzierżawy lub użyczenia. Nie prowadzono na nim upraw rolniczych, nie przynosił on żadnego przysporzenia. Grunty nie są zabudowane. Sprzedaż działek odbędzie się w każdy możliwy sposób, który doprowadzi do ich sprzedaży. Wskazała Pani, że działki najprawdopodobniej będą przedmiotem kilku transakcji, w związku z tym, że grunt jest jedynym zabezpieczeniem na starość. Sprzedaż będzie dokonywana w zależności od potrzeb. Wskazała Pani również, że wystąpiła o wydanie decyzji o warunkach zabudowy. W związku z pogarszaniem stanu zdrowia, otrzymanie takiej decyzji pozwalało na przeznaczenie gruntu na sprzedaż. Dopiero na podstawie otrzymanej decyzji uzyskała Pani pewność, że na przedmiotowym gruncie można cokolwiek wybudować. Również potencjalny nabywca bez takiego dokumentu nie zdecyduje się na zakup. Wskazała Pani, że wystąpienie o wydanie decyzji o warunkach zabudowy nie powinno oznaczać, że przez sprzedaż gruntów staje się automatycznie handlującą - bowiem zamiarem Pani nigdy nie był handel ziemią. Podział działek, czy wystąpienie o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, stanowią czynności, które nie wykraczają poza czynności konieczne do zbycia majątku osobistego.

Na poparcie swojego stanowiska podniosła Pani, że interpretacje organów podatkowych przychylające się do tezy, że "osoba fizyczna wykonująca czynność dostawy towarów, polegającą na zbyciu majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży (w celach handlowych) - nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług" - i wskazała interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 17 czerwca 2009 r., sygn ILPP1/443-50/07/09-S/GZ.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w kontekście sprzedaży działek może zostać Pani uznana za podatnika podatku od towarów i usług, zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie orzecznictwa sądów administracyjnych (np. wyrok z dnia 6 września 2006 r. sygn. akt I SA/Wr 1254/05, wyrok z dnia 1 października 2008 r. sygn. akt II SA/Wa 1316/08, wyrok z dnia 25 lutego 2009 r. sygn. akt I Sa/Sz 630/08), oraz wyroku z 27 kwietnia 2007 r. Naczelnego Sądu Administracyjnego sygn. akt I FSK 603/2006, nie dokonanie nabycia działek w celu ich sprzedaży (obrót profesjonalny), gdy działki te stanowią majątek osobisty, uznać należy, że ich sprzedaż nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wskazała Pani, że również zdaniem komentatorów zarówno z art. 4 ust. 3 VI Dyrektywy, art. 12 ust. 1 Dyrektywy 112/2006 (obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r.), jak i z art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że okazjonalność (sporadyczność) czynności, względnie jednorazowe ich wykonywanie, tworzy z danej osoby podatnika wyłącznie w przypadku, gdy te okazjonalne lub jednorazowo wykonywane czynności są czynnościami wykonywanymi w związku z działalnością producentów, handlowców lub usługodawców. Wyżej wymienione akty prawne nie pozwalają na opodatkowanie czynności, choćby mogła być ona zdefiniowana jako dostawa towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, jeżeli nie jest wykonywana w ramach działalności producentów, handlowców, usługodawców (T. Michalik, glosa do wyroku WSA z 20 października 2006 r., sygn. akt I SA/Wr 630/06, opublikowane Jurysdykcja podatkowa, Nr 2/2007, str. 66; również J. Zubrzycki "Leksykon VAT 2006; "VI Dyrektywa VAT, komentarz pod red. Krzysztofa Sachsa, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2004; por. również Adam Bartosiewicz i Ryszard Kubacki, "VAT. Komentarz", Zakamycze 2004, Wojciech Maruchin "VAT. Komentarz", Dom Wydawniczy ABC 2005; Hanna Lubińska, Paweł Małecki "Ustawa o VAT. Komentarz 2005", PAR S.A., Warszawa 2005). Organy podatkowe również przychylają się do takiej interpretacji np. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 2 grudnia 2008 r., sygn. ITPP1/443-857/08/BS, Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, sygn. ILPP1/443-1092/08-2/AK z 4 lutego 2009 r., Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, sygn. IBPP1/443-1558/08/LSz z 24 grudnia 2008 r.

Podniosła Pani, że decydujące znaczenie mają okoliczności transakcji tj. sprawdzenie, czy sprzedawca rzeczywiście nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami, a także, czy istnieją inne źródła i środki dowodowe pozwalające ustalić, czy transakcje dotyczyły majątku prywatnego (sam fakt, że działka została kupiona 15 lat temu nie wyklucza racjonalność profesjonalnego obrotu nieruchomościami). Wskazała Pani, że podział działek przeprowadzony był w celu ułatwienia sprzedaży, w warunkach wskazujących, że działania te nie są czynione z zamiarem nadania im zorganizowanego charakteru tj. działalności gospodarczej - te czynności nie wykraczają poza czynności konieczne do zbycia majątku osobistego.

Stwierdziła Pani, że w kontekście powyższego, dokonanie okazjonalnej sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru powoduje, że transakcja taka nie powinna być uznana za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym sprzedaż działek nie powinna podlegać opodatkowaniu tym podatkiem.

W interpretacji indywidualnej z dnia 29 lipca 2009 r. znak ITPP2/443-372/09/AJ, uznano Pani stanowisko za nieprawidłowe.

Nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, w Pani imieniu Pełnomocnik wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, który wyrokiem z dnia 21 grudnia 2011 r. sygn. akt I SA/Sz 841/11, uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną. W dniu...... 2011 r. do tut. organu wpłynął ww. wyrok, opatrzony klauzulą prawomocności.

Zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, kwestią sporną w niniejszej sprawie było ustalenie, czy Skarżącą w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego, można uznać za podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z zamierzoną sprzedażą nieruchomości wydzielonych z niezabudowanej działki o pow. 1,96 ha, którą nabyła wraz z mężem z zamiarem wybudowania na niej budynku mieszkalnego i zamieszkania w nim na stałe.

Sad stwierdził, po powołaniu dwóch wyroków Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (C-180/10 i C-181/10) zgodnie z którymi dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę można uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej na podstawie prawa krajowego państwa członkowskiego, jeżeli skorzystało ono z możliwości przewidzianej art. 12 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmieniona Dyrektywą Rady 2006/138/WE z dnia 19 grudnia 2006 r., niezależnie od częstotliwości takich transakcji oraz od kwestii, czy sprzedawca prowadzi dzielność producenta, handlowca lub usługodawcy, pod warunkiem że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Ponadto, co również wynika ze wskazanych powyżej wyroków, jeżeli osoba fizyczna w celu dokonania sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy Rady 2006/112/WE, należy uznać ją za podmiot prowadzący "działalność gospodarczą" w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej.

W ocenie Sądu w polskiej ustawie o podatku od towarów i usług brak jest jednoznacznego i precyzyjnego unormowania, z którego wynikałoby, że Polska skorzystała z przysługującego jej uprawnienia określonego w art. 12 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE.

Sąd powołując kolejne wyroki zarówno krajowych sądów administracyjnych jak również Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, stwierdził, że istotnym w takim przypadku jest ustalenie, czy Skarżąca podjęła aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, co skutkuje koniecznością uznania Skarżącej za podmiot prowadzący "działalność gospodarczą" w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zdaniem Sądu nie można uznać sprzedaży gruntu, w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego, za działalność gospodarczą opierając się na tezie nie doszło do sprzedaży majątku prywatnego lecz dokonanie dostawy gruntów w sposób częstotliwy.

Zdaniem Sądu, przyjęcie, że dany podmiot sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec), wymaga ustalenia, czy jego działanie w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że czynności danego podmiotu przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykle formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy tereny, czy też wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych o podobnym charakterze. Jednak na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi, w ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, wskazywać ciąg przykładowo wymienionych powyżej okoliczności, a nie stwierdzenie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Podsumowując powyższe rozważań, Sąd stwierdził, że na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego nie można uznać by osoba posiadająca nieruchomość, której dotychczas nie wykorzystywała, w ramach zarządu swoim majątkiem prywatnym, z uwagi na potrzeby finansowe, korzystając z okazji sprzedaje działki. Nie można jednak tylko z tego powodu uznać, iż staje się tym samym handlowcem.

Powyższe skutkuje tym, że nie nabędzie Pani statusu podatnika podatku od towarów i usług w przypadku przyszłej dostawy działek, ponieważ nie prowadzi Pani działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle stanu prawnego obowiązującego na dzień złożenia wniosku - uwzględniając rozstrzygnięcie zawarte we wskazanym wyżej wyroku - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Podkreślić należy, iż niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, co oznacza, iż w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej został (zostanie) określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.