ITPP2/443-352/13/EB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 11 marca 2013 r. (data wpływu 18 marca 2014 r.), uzupełnionym w dniu 5 czerwca 2014 r. (data wpływu), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży licytacyjnej nieruchomości zabudowanej - jest prawidłowe.

W dniu 18 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 5 czerwca 2014 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży licytacyjnej nieruchomości zabudowanej.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Jako Komornik prowadzi Pan postępowanie, w którym egzekucję skierowano do prawa własności nieruchomości oraz własności budynków znajdujących się na niej, stanowiącej działkę nr 774 o pow. 0,0744 ha, położonej w miejscowości T. przy ul. O., dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą.

a. Opis nieruchomości sporządzony przez biegłego rzeczoznawcę:Działka gruntu posiada kształt nieregularny, zbliżony do prostokąta, dłuższymi bokami przylega do ul. O. i S. T. Jest ogrodzona ze wszystkich stron płotem z siatki. Wjazd odbywa się przez bramę metalową z płaskowników. Działka jest uzbrojona w energię elektryczną, posiada przyłącze wodne i kanalizacyjne. Kanalizacja nie jest podłączona do budynku, ścieki odprowadzane są do szamba. Na działce, przy jej północno-wschodniej granicy, posadowiony jest budynek użytkowy oraz przylegający do niego od strony wschodniej garaż blaszany o powierzchni 15 m^2. Za budynkiem użytkowym, bezpośrednio przy S. T. znajduje się mały budynek gospodarczy o powierzchni około 1 m^2. Teren przed budynkiem użytkowym został utwardzony kostką brukową, na pozostałej części rośnie trawa i duże drzewo - brzoza.

b. Opis budynku użytkowego:Budynek użytkowy jest parterowy, niepodpiwniczony. Został zbudowany prawdopodobnie w latach 60-tych ubiegłego wieku a następnie wyremontowany około 1998 r. Obecnie znajduje się w nim zakład grawerski. Jest zbudowany w większości z suporeksu, ocieplony i otynkowany. Posiada dach jednospadowy typu stropodach, konstrukcji stalowej, ocieplony wełną mineralną i pokryty blachą falistą. Sufit z blachy trapezowej. Okna drewniane i z PCV, okratowane. W skład budynku wchodzi przedsionek, biuro, łazienka z WC oraz 6 pomieszczeń produkcyjno-magazynowych. Posadzki w budynku częściowo wykonane są z płytek gresowych i częściowo betonowe. Ściany malowane, z lamperią olejną, w łazience do wysokości około 1,20 m, płytki ceramiczne. Łazienka wyposażona jest w kabinę prysznicową, umywalkę i muszlę klozetową. Ogrzewanie centralne z pieca węglowego, lub zamiennie, olejowego. Dane techniczne: powierzchnia użytkowa - 136,37 m^2, powierzchnia zabudowy - 152,00 m^2. Stan techniczny budynku średni.

Oświadczenia właściciela:

Dłużnik oświadczył, że prowadził działalność gospodarczą, jednak zakończył ją w dniu 23 listopada 2011 r. Nieruchomość była wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej, ale nie była wprowadzona do ewidencji tej działalności. Po zlikwidowaniu działalności rozliczył się z Urzędem Skarbowym na podstawie art. 14 ustawy o podatku od towarów i usług. Nieruchomość zabudowaną nabył dnia 31 grudnia 1996 r. na podstawie aktu notarialnego dla celów prywatnych. Nie była wystawiana faktura i nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy jej nabyciu i nigdy z odliczenia nie korzystał. Dłużnik nigdy nie ponosił nakładów na nieruchomość przewyższających 30% wartości początkowej. Nie korzystał z prawa do odliczenia podatku naliczonego od tych nakładów, bo ono nie przysługiwało. Dłużnik oświadczył, że użyczył nieruchomość dnia 31 listopada 2012 r. Panu T. W. nieodpłatnie. Użyczenie na działalność gospodarczą trwa nadal. Wcześniej nieruchomość nie była dzierżawiona, ani wynajmowana. Dłużnik oświadczył, że nieruchomość stanowi jego majątek osobisty niezwiązany z działalnością gospodarczą. Przy sprzedaży nie powinna być wystawiana żadna faktura.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

* Czy sprzedaż prawa własności nieruchomości oraz własności budynków znajdujących się na niej, będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, czy też zwolniona od tego podatku lub nie powinna być w ogóle wystawiana faktura.

* Jaka będzie ewentualna stawka podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, odpłatna sprzedaż prawa własności nieruchomości oraz własności budynków nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl regulacji zawartej w art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ww. ustawy podlega opodatkowaniu, ale tylko taka, która wykonana jest przez podmiot, który w związku z jej realizacją występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Pojęcia "podatnik" i "działalność gospodarcza", na potrzeby podatku od towarów i usług, zdefiniowane zostały w art. 15 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy.

Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 tego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 str. 1 z późn. zm.), "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. "Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b Dyrektywy wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że w ramach postępowania egzekucyjnego nastąpi sprzedaż nieruchomości, tj.: działki gruntu o powierzchni 714 m^2, która jest ogrodzona, uzbrojona w energię elektryczną, posiada przyłącze wodne i kanalizacyjne, wraz z budynkiem użytkowym o powierzchni 136,37 m^2, garażem blaszanym o powierzchni 15 m² oraz małym budynkiem gospodarczym o powierzchni około 1 m^2. Dłużnik nabył nieruchomość zabudowaną dla celów prywatnych na podstawie aktu notarialnego. Nie była wystawiona faktura. Nigdy nie ponosił nakładów na nieruchomość przewyższających 30% jej wartości początkowej. Dłużnik oświadczył, że prowadził działalność gospodarczą. Nieruchomość była wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej, ale nie była wprowadzona do ewidencji tej działalności. Działalność zakończył w dniu 23 listopada 2011 r. i rozliczył się z Urzędem Skarbowym na podstawie art. 14 ustawy o podatku od towarów i usług. Dnia 31 listopada 2012 r. użyczył nieruchomość Panu T. W. nieodpłatnie. Użyczenie na działalność gospodarczą trwa nadal. Wcześniej nieruchomość nie była dzierżawiona, ani wynajmowana. Dłużnik oświadczył, że nieruchomość stanowi jego majątek osobisty niezwiązany z działalnością gospodarczą.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do wniosku, że zbycie ww. gruntu zabudowanego, którego dokona Pan w trybie licytacji publicznej, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż dłużnik nie wystąpi w charakterze podatnika. Co prawda nieruchomość była wykorzystywana w działalności gospodarczej dłużnika, jednak - jak wskazał Pan we wniosku - dnia 23 listopada 2011 r. dłużnik zakończył jej prowadzenie. Zatem planowana sprzedaż licytacyjna nieruchomości, która od ww. daty nie jest wykorzystywana w działalności gospodarczej dłużnika i nie stanowi majątku jego przedsiębiorstwa, będzie sprzedażą majątku osobistego, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Wobec faktu, że sprzedaż ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie powinna zostać udokumentowana fakturą.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionych we wniosku okoliczności, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.