ITPP2/443-350/12/RS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 20 marca 2012 r. (data wpływu 22 marca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Spółki za podmiot uprawniony do zwrotu podatku na rzecz podróżnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 marca 2012 r., złożono wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Spółki za podmiot uprawniony do zwrotu podatku na rzecz podróżnych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Spółka jest "sprzedawcą" zgodnie z art. 127 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Złożyła oświadczenie w urzędzie skarbowym, że zamierza zwracać podatek podróżnym wymienionym w art. 126 ust. 1 zgodnie z art. 127 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy, jako sprzedawca. Zwrot będzie dokonywany w miejscu sprzedaży detalicznej, tj. w salonie wystawienniczym. Pomieszczenia salonu są wynajmowane na podstawie umowy najmu. Towar jest własnością Spółki. Od dnia 1 lipca 2011 r. sprzedaż w salonie dokonywana jest przy pomocy agenta - osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, z którą Spółka zawarła umowę. Na podstawie ww. umowy agent zobowiązany jest do pieczy materialnej nad powierzonym towarem, przyjmowania zamówień, dokonywania sprzedaży, przyjmowania zapłat gotówkowych i odprowadzania ich na rachunek Spółki. Zapłaty przelewem dokonują klienci na konto Spółki. Za wykonywane na rzecz Spółki czynności agent otrzymuje określone w umowie wynagrodzenie. Zgodnie z § 7 ust. 2 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. (Dz. U. Nr 212, poz. 1338), agent dokonuje ewidencji sprzedaży na swojej kasie fiskalnej. Jednakże całą sprzedaż, obsługiwaną technicznie przez agenta, Spółka ewidencjonuje w swoich księgach i odprowadza podatek należny. Cała sprzedaż jest dokumentowana fakturami VAT, na których jest oznaczenie jako sprzedawca Spółka, Jej adres oraz podana nazwa agenta i jego adres. Dla obsługi procedury TAX FREE agent Spółki będzie zobowiązany wystawić dokument TAX FREE i po otrzymaniu potwierdzonego przez urząd celny dokumentu, zwrócić kwotę VAT podróżnemu ze środków Spółki (utargu).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy mając na uwadze powyższe Spółka dokonywać będzie zwrotu podatku podróżnym zgodnie z art. 127 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług jako sprzedawca.

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonywać będzie zwrotu podatku podróżnym zgodnie z art. 127 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług jako sprzedawca, a nie poprzez zawarcie umowy z podmiotem, którego przedmiotem działalności jest dokonywanie zwrotu podatku podróżnym. Spółka wskazała, że nie zawierała umowy o zwrot podatku, o którym mowa w art. 126 ust. 1 ustawy. W związku z tym, do oświadczeń nie dołączyła umowy z agentem, ponieważ nie jest on podmiotem dokonującym zwrotu podatku podróżnym. Agent będzie zobowiązany do wypełnienia dokumentów TAX FREE i wypłaty gotówki w imieniu Spółki z Jej środków, wykonując czynności techniczne związane z obsługą sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 126 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), osoby fizyczne niemające stałego miejsca zamieszkania na terytorium Wspólnoty, zwane dalej "podróżnymi", mają prawo do otrzymania zwrotu podatku zapłaconego przy nabyciu towarów na terytorium kraju, które w stanie nienaruszonym zostały wywiezione przez nie poza terytorium Wspólnoty w bagażu osobistym podróżnego, z zastrzeżeniem ust. 3 oraz art. 127 i 128.

W ust. 2 ww. artykułu wskazano, iż miejsce stałego zamieszkania, o którym mowa w ust. 1, ustala się na podstawie paszportu lub innego dokumentu stwierdzającego tożsamość.

Według art. 127 ust. 1 ustawy, zwrot podatku, przysługuje w przypadku zakupu towarów u podatników, zwanych dalej "sprzedawcami", którzy:

W myśl ust. 2 tego artykułu, przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się w przypadku, gdy "sprzedawca" dokonuje zwrotu podatku podróżnemu.

Zgodnie z ust. 4 tegoż artykułu, sprzedawcy są obowiązani:

Na podstawie ust. 5 ww. artykułu, zwrot podatku podróżnym jest dokonywany w złotych przez sprzedawcę lub przez podmioty, których przedmiotem działalności jest dokonywanie zwrotu, o którym mowa w art. 126 ust. 1. Zwrot podatku jest dokonywany w formie wypłaty gotówkowej lub polecenia przelewu, czeku rozrachunkowego lub karty płatniczej.

W myśl art. 127 ust. 6 ustawy, sprzedawcy, o których mowa w ust. 5, mogą dokonywać zwrotu, o którym mowa w art. 126 ust. 1, pod warunkiem że ich obroty za poprzedni rok podatkowy wyniosły powyżej 400.000 zł oraz że dokonują zwrotu podatku wyłącznie w odniesieniu do towarów nabytych przez podróżnego u tego sprzedawcy.

W oparciu o ust. 7 ww. artykułu, przepis ust. 6 stosuje się również w przypadku, gdy sprzedawca nie spełnia warunku dotyczącego wysokości obrotów, o którym mowa w tym przepisie, jednakże wyłącznie w odniesieniu do sprzedaży dokonanej podróżnemu w roku podatkowym, w którym spełniał ten warunek.

Zgodnie z ust. 8 tegoż artykułu, podmioty, o których mowa w ust. 5, niebędące sprzedawcami mogą dokonywać zwrotu, o którym mowa w art. 126 ust. 1, pod warunkiem że podmioty te:

Stosownie do treści ust. 10 ww. artykułu, podmiotem, o którym mowa w ust. 8, dokonującym zwrotu podatku może być wyłącznie spółka z ograniczoną odpowiedzialnością lub spółka akcyjna.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że zwrotu podatku podróżnym dokonuje:

* sprzedawca spełniający wymogi określone w art. 127 ust. 1, 6 i 7 ustawy o podatku od towarów i usług, przy dokonaniu obowiązków, o których mowa w ust. 4 ww. artykułu,

* podmiot (spółka z ograniczoną odpowiedzialnością lub spółka akcyjna), którego przedmiotem działalności jest dokonywanie zwrotu podatku, pod warunkiem, że spełnia wymogi, określone w art. 127 ust. 8 ww. ustawy.

Podstawowymi wymogami jakie musi spełnić sprzedawca dokonujący zwrotu podatku podróżnym, które wynikają z treści art. 127 ust. 1 ustawy przy uwzględnieniu zapisu ust. 2 tegoż artykułu jest: zarejestrowanie się jako podatnik podatku od towarów i usług oraz prowadzenie ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Zatem powyższe warunki dotyczą bezpośrednio sprzedawcy, a nie innego podmiotu.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Spółka, która jest "sprzedawcą" zgodnie z art. 127 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Złożyła oświadczenie w urzędzie skarbowym o zamiarze dokonywania zwrotu podatku podróżnym. Zwrot następować będzie w miejscu sprzedaży detalicznej, tj. w salonie wystawienniczym. Od dnia 1 lipca 2011 r. sprzedaż w salonie dokonywana jest przy pomocy agenta - osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, z którą Spółka zawarła umowę. Na podstawie umowy agent zobowiązany jest do pieczy materialnej nad powierzonym towarem, który jest własnością Spółki, przyjmowania zamówień, dokonywania sprzedaży, przyjmowania zapłat gotówkowych i odprowadzania ich na rachunek Spółki. Zapłaty przelewem dokonują klienci na konto Spółki. Za wykonywane na rzecz Spółki czynności agent otrzymuje określone w umowie wynagrodzenie. Agent dokonuje ewidencji sprzedaży na swojej kasie fiskalnej. Całą sprzedaż Spółka ewidencjonuje w swoich księgach i odprowadza podatek należny. Sprzedaż jest dokumentowana fakturami VAT, na których jest jako sprzedawca widnieje Spółka i jej adres oraz podana jest nazwa agenta i jego adres. Agent będzie zobowiązany do wypełnienia dokumentów TAX FREE i wypłaty gotówki w imieniu Spółki z Jej środków, wykonując tym samym wyłącznie czynności techniczne związane z obsługą sprzedaży.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz treść powołanych regulacji prawnych stwierdzić należy, że Spółka - wbrew Jej twierdzeniom - nie wypełnia definicji sprzedawcy określonej w art. 127 ust. 1 ustawy, gdyż ewidencji obrotu i kwoty podatku należnego dokonuje agent przy użyciu swojej kasy fiskalnej. Tym samym nie jest spełniony warunek określony w ust. 1 pkt 2 tegoż artykułu. W konsekwencji do Spółki nie ma zastosowania art. 127 ust. 4 ustawy.

Jednocześnie należy wskazać, iż w myśl z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Z powyższego wynika, że wydając interpretację tut. organ nie jest uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku dokumentów. Wobec powyższego dołączona do wniosku umowa nie była przedmiotem merytorycznej analizy, a niniejszą interpretację wydano w oparciu o dane zawarte we wniosku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, a w przypadku zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85- 035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.