ITPP2/443-34/08/RS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 17 stycznia 2008 r. (data wpływu 18 stycznia 2008 r.) uzupełnionym dnia 11 marca 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości (kamienicy) - jest prawidłowe.

W dniu 18 stycznia 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości (kamienicy).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 4 grudnia 2001 r. dwa małżeństwa nabyły od osoby fizycznej wielorodzinny budynek mieszkalny (kamienicę), której budowę ukończono w 1901 r.. Budynek ten jest obiektem budowlanym sklasyfikowanym w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) pod symbolem 1122 (budynek mieszkalny o trzech i więcej mieszkaniach). Umowa sprzedaży sporządzona została w formie aktu notarialnego a transakcja ta nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Znajdujące się w kamienicy lokale mieszkalne w dniu zakupu były wynajmowane a umowy najmu zostały przejęte. Następnie nabyta kamienica została wniesiona aportem do zawiązanej przez dwóch z ww. nabywców (współmałżonków) Spółki cywilnej. Budynek ten był wykorzystywany do prowadzonej działalności gospodarczej polegającej głównie na wynajmie znajdujących się w tej kamienicy lokali mieszkalnych. Kamienica została wprowadzona do ewidencji środków trwałych. Przedmiotem działalności Spółki jest m.in. administracja budynkami mieszkalnymi. Poza wynajmem lokali mieszkalnych w przedmiotowej kamienicy Spółka prowadziła działalność gospodarczą w zakresie handlu sprzętem komputerowym i prowadzeniem małej kawiarenki internetowej. Działalność ta prowadzona była w okresie od 4 grudnia 2001 r. do 30 czerwca 2003 r. Do celów tej działalności (handel i kawiarenka internetowa) wykorzystywane było tylko jedno pomieszczenie o pow. 35m#178; co stanowiło ok. 5,8% całej powierzchni mieszkalnej kamienicy. Po 30 czerwca 2003 r. do chwili obecnej kamienica w całości wykorzystywana była do celów wynajmu lokali mieszkalnych, z tym że jedno pomieszczenie w którym do 30 czerwca 2003 r. była prowadzona działalność handlowa i kawiarenka, od 1 lipca 2003 r. nie było wynajmowane, gdyż nie znaleziono najemcy na pomieszczenie. W związku z tym w tej części znajduje się biuro Spółki, której działalność gospodarcza od lipca 2003 r. ograniczyła się do wynajmu lokali mieszkalnych (administrowania kamienicą). Zdaniem Wnioskodawcy z uwagi na fakt, że pozostałe pomieszczenia wykorzystywane były i są wyłącznie do celów mieszkaniowych a urządzenie biura Spółki w części pustego pomieszania (którego nie udało się wynająć) nie zmienia mieszkalnego charakteru całego budynku. W kamienicy od 1 lipca 2003 r. nie ma innych pomieszczeń, niż służące celom mieszkaniowym. Spółka była i jest czynnym podatnikiem VAT z uwagi, że obciążanie najemców kosztami dostarczania wody, odbioru ścieków, wywozu śmieci, które podlegało opodatkowaniu VAT. Od momentu zakupu do chwili obecnej, tj. w ciągu ostatnich 7 lat nie przeprowadzano w kamienicy modernizacji i ulepszeń. Wykonano jedynie niezbędne remonty, które nie przekraczały 30% wartości początkowej (ceny nabycia) tej kamienicy. Aktualnie Spółka zamierza sprzedać przedmiotową kamienicę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż kamienicy będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jeśli tak to od jakiej części.

Zdaniem Wnioskodawcy planowana sprzedaż będzie zwolniona z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Fakt wykorzystywania jednego pomieszczenia przez okres 19 miesięcy do działalności handlowej i prowadzenia kawiarenki internetowej, a przez pozostały okres na biuro Spółki zajmującej się administrowaniem kamienicą, tj. wynajmem lokali wyłącznie na cele mieszkaniowe nie stanowi o tym, że pomieszczenie to jest częścią obiektu przeznaczoną na cele inne niż mieszkaniowe. Gdyby nie uznano, że stanowisko to nie znajduje umocowania w obowiązujących przepisach prawa wówczas w przypadku pomieszczenia, w którym znajduje się biuro Spółki wówczas miałoby zastosowanie zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 i ust. 6 ustawy. Przedmiotowa kamienica została wybudowana około 1918 r.. W momencie nabycia kamienicy Spółka nie miała możliwości odliczenia podatku od towarów i usług, gdyż transakcja ta nie podlegała opodatkowaniu. Kamienica użytkowana jest przez Spółkę przez okres dłuższy niż 5 lat od daty nabycia. Przed wprowadzeniem kamienicy do ewidencji środków nie poniesiono żadnych wydatków na jej ulepszenie. W trakcie użytkowania kamienicy ponoszone były wydatki wyłącznie na remont nie mający charakteru ulepszenia, a kwota tych wydatków nie przekroczyła 30% wartości początkowej kamienicy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju; eksport towarów; import towarów; wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Dostawa towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 została zdefiniowana w art. 7 ust. 1 ww. ustawy, w myśl którego za dostawę rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Definicja towaru została zawarta w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którą przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 powołanej ustawy zwalnia się od podatku dostawę obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyjątkiem obiektów i ich części, które mają być zasiedlone lub zamieszkane po raz pierwszy; zwolnienie nie dotyczy części budynków przeznaczonych na cele inne niż mieszkaniowe. W rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy przez pierwsze zasiedlenie rozumie się wydanie pierwszemu nabywcy lub pierwszemu użytkownikowi obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. W art. 2 pkt 12 ustawodawca określił, że obiektami budownictwa mieszkaniowego są budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11. Zgodnie z klasyfikacją metodyczną zawartą w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. z 1999 r. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.) w skład ugrupowania 11 wchodzą: 111 - Budynki mieszkalne jednorodzinne, 112 - Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, ex 113 - Budynki zbiorowego zamieszkania.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że lokale mieszkalne, które były wcześniej wynajmowane przez właściciela na cele mieszkaniowe, a więc nastąpiło ich zasiedlenie w rozumieniu art. 2 pkt 14 ww. ustawy, spełniają przesłanki wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10. Z uwagi na fakt, że zasiedlenie miało miejsce w obiekcie budownictwa mieszkaniowego o PKOB 1122, kamienica korzystać będzie ze zwolnienia na mocy ww. artykułu. W odniesieniu do lokalu, w którym prowadzono działalność gospodarczą zauważa się, że Spółka jako jeden z elementów opisu zdarzenia przyszłego oraz w swoim stanowisku wskazała, że w kamienicy nie znajdują się inne pomieszczenia niż przeznaczone na cele mieszkaniowe. Należy też uznać, że samo prowadzenie działalności gospodarczej w jednym pomieszczeniu nie powoduje, że zmianie ulega jego dotychczasowe przeznaczenie.

Ponadto należy zauważyć, że ewentualnie inne przeznaczenie przedmiotowego lokalu jest o tyle nie znaczące, gdyż kamienica w części, w której znajdowałby się lokal o innym przeznaczeniu korzystałby ze zwolnienia na mocy art. 43 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy. Artykuł ten stanowi, iż zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem powołanego wyżej pkt 10, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części, będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. W myśl ust. 2 pkt 1 ww. artykułu, przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się budynki i budowle lub ich części - jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło co najmniej 5 lat.

Z kolei z treści regulacji zawartej w art. 43 ust. 6 ww. ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie stosuje się do dostawy towarów wymienionych w ust. 2 pkt 1, jeżeli przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych lub w trakcie użytkowania wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, a podatnik:

Z treści wniosku zauważa się, że od końca roku w którym zakończono budowę kamienicy minęło ponad 5 lat (budowę zakończono w 1901 r.) a w stosunku do nabycia nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, gdyż kamienica została nabyta bez podatku od towarów i usług. Jednocześnie Spółka nadmienia, że przed wprowadzeniem kamienicy do ewidencji środków, a także w trakcie użytkowania nie poniosła żadnych wydatków na jej ulepszenie, a jedynie wydatki na remonty, które nie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej i tym samym nie zrealizowały się przesłanki wymienione w art. 43 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

Reasumując należy zauważyć, że sprzedaż przedmiotowej kamienicy będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Krajowe Biuro Informacji Podatkowej ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.