ITPP2/443-337/09/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 kwietnia 2009 r. (data wpływu 24 kwietnia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wystawiania faktur w przypadku otrzymania nadpłaty abonamentu - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 kwietnia 2009 r. złożono wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wystawiania faktur w przypadku otrzymania nadpłaty abonamentu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Przedmiotem działalności Spółki jest ochrona mienia. Spółka zawarła umowy na ochronę mienia w formie monitoringu. Za usługi te pobiera opłaty w formie abonamentu, na które wystawia faktury do 10-go każdego miesiąca. Klienci - w szczególności osoby fizyczne - dokonują czasami nadpłat abonamentu z danej faktury. Nadpłaty te bywają kilkuzłotowe lub większe, np. wynoszą połowę, a nawet pełną kwotę abonamentu. Spółka uwzględniając art. 19 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług, po otrzymaniu pełnej kwoty lub części, wystawia fakturę za usługę na kolejny miesiąc (klienci nie chcą zwrotu pieniędzy). Jeżeli nadpłata jest kilkuzłotowa, to w wystawianych fakturach jest uwidocznione saldo wszystkich rozrachunków, czyli klient jest powiadomiony o tym fakcie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, pomyłkowa zapłata przez klienta za fakturę przed terminem wystawienia lub omyłkowa nadpłata, nie jest zaliczką, zadatkiem, przedpłatą, ani ratą, która powoduje obowiązek wystawienia faktury w ciągu 7 dni, a także powstanie obowiązku podatkowego.

Przepis art. 19 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług Spółka interpretowała w ten sposób, że wystawiane były faktury w ciągu 7 dni od wpłaty części lub całości zapłaty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z ogólną zasadą określającą powstanie obowiązku podatkowego, zawartą w art. 19 ust. 1 ustawy, powstaje on z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Od powyższej zasady przewidziane są wyjątki, które w odmienny sposób określają moment powstania obowiązku podatkowego, m.in. w zależności od otrzymania zapłaty. I tak, według ust. 11 powyższego artykułu, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

W art. 19 ust. 13 pkt 4 ww. ustawy, ustawodawca określił szczególny moment powstania obowiązku podatkowego przy świadczeniu m.in. usług ochrony. Zgodnie z tym przepisem, obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia na terytorium kraju usług ochrony osób oraz usług ochrony, dozoru i przechowywania mienia, powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze.

Ponadto w ust. 15 powyższego artykułu wskazano, iż w przypadkach określonych w ust. 10, 13 pkt 2-5 i 7-10, otrzymanie części zapłaty (ceny) powoduje powstanie obowiązku podatkowego w tej części.

Stosownie do art. 106 ust. 1 powołanej ustawy, podatnicy są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonanie sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy. Zgodnie z ust. 3 tegoż artykułu, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do części należności otrzymywanych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi.

Ponadto, zgodnie z § 14 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 z późn. zm.), jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część lub całość należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym otrzymano część lub całość należności od nabywcy.

Należy wskazać, że przepisy podatkowe w zakresie podatku od towarów i usług nie zawierają definicji zaliczki. Zgodnie ze "Słownikiem Języka Polskiego" PWN (Wydawnictwo Naukowe PWN - Warszawa 1996)"zaliczka" jest to część należności wypłacana z góry na poczet należności, "zadatek" to suma pieniędzy dawana przy zawieraniu umowy w celu zapewnienia jej wykonania (zaliczka na poczet należności), "przedpłata" to określona suma pieniędzy wpłacana regularnie, w ustalonych terminach, w celu zapewnienia sobie otrzymania jakiegoś towaru, a "rata" to część należności pieniężnej, płatna w oznaczonym terminie.

Z przytoczonych wyżej definicji: zaliczki, zadatku, przedpłaty i raty wynika, iż wiążą się one z przekazaniem kontrahentowi środków pieniężnych do jego dyspozycji.

Mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego oraz cytowane wyżej przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, iż w sytuacji, gdy wpłaty dokonywane są za dany miesiąc, stanowią one zapłatę za świadczoną usługę. Natomiast wpłaty (pełne lub częściowe) na poczet abonamentu dokonane przed terminem płatności należy traktować jako otrzymane zaliczki, w stosunku do których obowiązek podatkowy powstaje w myśl art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy, tj. z chwilą ich otrzymania. Na okoliczność ich otrzymania, należy wystawić fakturę w terminie 7 dni.

Z wniosku wynika, że Spółka otrzymując nadpłatę abonamentu w wysokości pełnej lub częściowej, wystawia fakturę dokumentującą tę wpłatę (w ciągu 7 dni), a podatek należny z niej wynikający rozlicza w deklaracji za miesiąc wystawienia faktury. W przypadku jeśli nadpłaty są kilkuzłotowe, to są one uwidocznione na fakturach jako saldo rozrachunków, w celu powiadomienia klienta o wysokości nadpłaty.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż w przedmiotowym przypadku każda "nadpłata" powoduje powstanie obowiązku podatkowego. W związku z tym należy je udokumentować fakturą i rozliczyć w deklaracji obejmującej okres, w którym powstał obowiązek podatkowy. A zatem Spółka, pomimo odmiennego stanowiska, postępuje prawidłowo.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.