ITPP2/443-335d/11/AF

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 5 stycznia 2011 r. (data wpływu 7 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie konsekwencji podatkowych powrotnego wywozu towarów do innego państwa Unii Europejskiej - jest prawidłowe.

W dniu 7 marca 2011 r. złożono wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie konsekwencji podatkowych powrotnego wywozu towarów do innego państwa Unii Europejskiej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jest zarejestrowanym w Polsce oddziałem przedsiębiorstwa zagranicznego z siedzibą w Danii. Została wpisana do Krajowego Rejestru Sądowego, a także został jej nadany, m.in. polski NIP. Jest zarejestrowana w Polsce jako podatnik VAT czynny, w tym również jako podatnik VAT UE.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą mieszczącą się wyłącznie w zakresie przedmiotu działalności przedsiębiorstwa zagranicznego i polegającą, m.in. na obróbce mechanicznej elementów metalowych, kuciu, prasowaniu, wytłaczaniu i walcowaniu metalu, produkcji konstrukcji metalowych i ich części. W ramach prowadzonej działalności m.in. dokonuje przemieszczenia w ramach jednego podmiotu stali zbrojeniowej z terytorium innego państwa UE (głównie Dania) na terytorium Polski, którą następnie poddaje obróbce (cięcie, gięcie). W momencie przemieszczenia na terytorium Polski Spółka nie wie, kiedy dana stal będzie poddawana obróbce. Czasami odbywa się to w ciągu 90 dni od przywozu, a czasami taka stal jest magazynowana przez kilka miesięcy, a dopiero w momencie kiedy jest zapotrzebowanie na taką stal, następuje jej przerób i wywóz powrotny. W związku z powyższym odliczanie 90 dni przez Spółkę następuje od daty przywozu stali na teren Polski. Jednocześnie w momencie przesunięcia stali na teren kraju w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia Spółka nie jest w stanie określić przeznaczenia przemieszczanej stali, tj. czy zostanie zużyta do produkcji sprzedanej na terytorium kraju, czy po wykonaniu cięcia i gięcia zostanie wywieziona do odbiorcy ostatecznego ulokowanego w innym kraju UE lub powrotnie przesunięta na teren Danii, z którego została przywieziona. Jednostka macierzysta obciążą Spółką wartością przesuniętej stali na podstawie faktury wewnętrznej, która jest podstawą do wykazania przez Spółkę wewnątrzwspólnotowego nabycia tej stali.

Przerobiona przez Spółkę stal jest:

* dostarczana do podmiotu trzeciego na terenie Polski na podstawie polskiej faktury VAT wystawionej przez Spółkę;

* przemieszczana w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy do kontrahentów na terenie Danii lub innego państwa UE, przy czym obciążaną za daną dostawę jest jednostka macierzysta. Dostawa dokonywana jest za pośrednictwem zewnętrznych firm transportowych, które wykonują usługę na zlecenie jednostki macierzystej i za jej pośrednictwem Spółka otrzymuje potwierdzenie dostawy towaru do kontrahenta na terenie innego państwa członkowskiego UE w postaci CMR. Sprzedaż tych towarów na rzecz zagranicznych kontrahentów jest dokonywana przez jednostkę macierzystą.

Ponadto przedmiotem pojedynczej dostawy wewnątrzwspólnotowej towaru lub sprzedaży na terytorium kraju, tj. stali pociętej i pogiętej, mogą być jednocześnie zarówno towary uprzednio nabyte w Polsce, jak i przemieszczane w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia. Mogą one również pochodzić z różnych dostaw (dokonanych w różnym czasie). Uzależnione jest to od aktualnego zapotrzebowania na daną długość i średnicę stali.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jakie konsekwencje w zakresie podatku od towarów i usług ma powrotne przemieszczenie towaru z Polski na terytorium państwa UE przed upływem 90 dni od daty wykonania na nim usługi na terytorium Polski.

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonując przemieszczenia w ramach jednego podmiotu stali zbrojeniowej z terytorium innego państwa UE (głównie Dania) na terytorium Polski, która następnie podlega obróbce (cięcie, gięcie) przez Spółkę, a następnie dokonując powrotnego przemieszczenie towaru z Polski na terytorium Państwa UE, z którego zostały pierwotnie wywiezione, przed upływem 90 dni od daty wykonania na nim usługi na terytorium Polski, Spółka nie wykazuje wewnątrzwspólnotowego nabycia (przywóz), ani wewnątrzwspólnotowej dostawy (wywóz do kraju pierwotnego wywiezienia). Jeżeli wywóz nastąpiłby do innego, niż kraj pierwotnego wywiezienia, kraju UE, nawet przed wpływem 90 dni od daty wykonania usługi, takie transakcje należałoby wykazać jako wewnątrzwspólnotowe nabycie i wewnątrzwspólnotową dostawę.

W opinii Spółki, podatek naliczony zawarty w fakturach zakupu (usługi najmu personelu produkcyjnego, usługi księgowe, konsultingowe, najem i utrzymanie biura itp.) dotyczących zarówno sprzedaży opodatkowanej, jak i niepodlegającej opodatkowaniu w Polsce (towar przywieziony w celu wykonania na nim usług i wywieziony z Polski do kraju pierwotnego przywozu w ciągu 90 dni od daty wykonania na nim usług), podlega odliczeniu w całości. System odliczenia podatku naliczonego wyrażony na gruncie przepisów wspólnotowych w art. 167-192 Dyrektywy 2006/112/WE i implementowany przez ustawodawstwo polskie głownie poprzez treść art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług, ma na celu zwolnienie podatnika z całości obciążeń podatku naliczonego w toku jego działalności gospodarczej. Do fundamentalnych cech podatku od wartości dodanej wynikających z postanowień i artykułów Dyrektywy należy zaliczyć zasadę neutralności dla podatników. Oznacza to umożliwienie podatnikowi pomniejszenia podatku naliczonego o kwotę podatku zapłaconego przy nabyciu towarów i usług związanych z jego działalnością gospodarczą. Podatnik musi mieć zapewnioną możliwość odzyskania podatku naliczonego związanego ze swoją działalnością opodatkowaną. Wszelkie korzystne konsekwencje wynikające z koncepcji neutralności podatku są traktowane w doktrynie współczesnego systemu podatku od wartości dodanej jako fundamentalne prawo podatnika, nie zaś jak jego przywilej. W art. 168 Dyrektywy zawarto podstawową zasadę wspólnego systemu VAT, wiążącą prawo do odliczenia podatku naliczonego z wystąpieniem czynności opodatkowanych. Zdaniem Spółki, w art. 169 zasada ta została poszerzona o możliwość odliczenia podatku od niektórych zakupów nie związanych z czynnościami opodatkowanymi. Podczas analizowania zasady określonej w art. 169 Dyrektywy konieczne jest odwołanie się do art. 9, w którym została przedstawiona definicja podatnika. W rozumieniu Dyrektywy, każde państwo członkowskie powinno traktować podatnika jako każdy podmiot gospodarczy niezależnie od miejsca siedziby, rejestracji do celów podatku od wartości dodanej, czy też prowadzonej działalności. Konsekwencją takiego założenia jest, że w świetle tak fundamentalnej zasady neutralności tego podatku, podatek naliczony nie powinien obciążać podatników niezależnie od tego, czy opodatkowane zakupy są dokonane na terenie tego samego kraju co prowadzona jest działalność opodatkowana, czy nie.

Po powołaniu treści art. 86 ust. 8 pkt 1 powołanej ustawy Spółka stwierdziła, że uwzględniając fakt, że Spółka i jednostka macierzysta są jednym i tym samym podatnikiem, uważa, iż zakupów dokonanych przez nią nie należy postrzegać wyłącznie jako związanych z Jej działalnością. Działalność Spółki pozostaje w ścisłym związku ze sprzedażą, jakiej dokonuje jednostka macierzysta na rzecz klientów ostatecznych na terytorium innych państw UE. Tym samym zakupy dokonane przez Spółkę są związane z czynnościami opodatkowanymi realizowanymi przez jednostkę macierzystą. Pozbawienie Spółki prawa do odliczenia części podatku naliczonego od zakupów związanych z czynnościami opodatkowanymi wykonanymi przez jednostkę macierzystą zaburza jedną z fundamentalnych zasad podatku od wartości dodanej - zasadę neutralności. Odmowa polskiemu oddziałowi zagranicznej spółki prawa do odliczenia podatku naliczonego od dokonanych zakupów, które finalnie związane są z czynnościami opodatkowanymi, świadczonymi na rzecz ostatecznego konsumenta (dostawa stali), spowoduje nie zachowanie zasady neutralności opodatkowania.

Opodatkowanie będzie miało miejsce poza terytorium Polski i dotyczyć będzie czynności dokonanych przez jednostkę macierzystą a nie przez polski Oddział, niemniej jednak cały czas należy mieć na uwadze, że mamy do czynienia z jednym podatnikiem podatku VAT. Biorąc pod uwagę powyższe argumenty, zdaniem Spółki, będzie miała prawo do odliczenia całego podatku naliczonego w związku z dokonanymi zakupami na terytorium Polski.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie informuje się, że pozostałe kwestie poruszone we wniosku zostały rozstrzygnięte w interpretacjach nr ITPP2/443-335a/11/AF do ITPP2/443-335c/11/AF.

Końcowo informuje się, że w niniejszej interpretacji dokonano oceny jedynie w zakresie przedstawionym w stanowisku Wnioskodawcy, tj. w odniesieniu do wewnątrzwspólnotowego nabycia oraz wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów powierzonych, a także prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.