ITPP2/443-333/11/MD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 lutego 2011 r. (data wpływu 7 marca 2011 r.), uzupełnionym w dniu 2 maja 2011 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej dla usług archeologicznych oraz usług konserwatorskich - jest prawidłowe.

W dniu 7 marca 2011 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 2 maja 2011 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczący podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej dla usług archeologicznych oraz usług konserwatorskich.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Ukończyła Pani studia wyższe na Wydziale Nauk Historycznych, na kierunku archeologia, w zakresie konserwacja zabytków archeologicznych oraz studia podyplomowe w zakresie konserwacji zabytków metalowych. W 2006 r. podjęła Pani jednoosobową działalność gospodarczą sklasyfikowaną przez GUS w Łodzi pod symbolem PKWiU - 92.52.12 - usługi w zakresie ochrony zabytków, świadczone zgodnie z ustawą o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami z dnia 23 lipca 2003 r. (PKD 9252B - ochrona zabytków). W dniu 2 grudnia 2009 r., na skutek zmiany zapisów w Polskiej Klasyfikacji Działalności, wystąpiła Pani o zmianę PKD 9252B - Ochrona zabytków, na zgodne z obowiązującym i w następstwie otrzymała symbol PKD 9103Z - Działalność historycznych miejsc i budynków oraz podobnych atrakcji turystycznych (PKWiU - 91.03.Z).

Prowadzi Pani działalność kulturalną w rozumieniu ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. Nr 13, poz. 123), w oparciu o przepisy ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 182, poz. 1568 z późn. zm.), rozporządzenia Ministra Kultury i Sztuki z dnia 9 czerwca 2004 r., tworząc dokumentację archeologiczno-konserwatorską z badań archeologicznych objętych ochroną, na podstawie ustawy o ochronie prawa autorskiego i praw pokrewnych w zakresie:

Prace wykonuje Pani na zlecenie instytucji kultury, jednostek samorządu, firm i inwestorów prywatnych. Poszczególne zadania realizowane są przy współudziale osób zatrudnionych na podstawie umowy o dzieło lub zlecenia, posiadających odpowiednie kwalifikacje, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Kultury.

Po otrzymaniu wynagrodzenia (honorarium) za wykonanie prac, prawa autorskie przenoszone są na zamawiającego/zleceniodawcę.

Wykonawca prac archeologicznych, bez względu na lokalizację stanowiska archeologicznego (tj. wpisanego do rejestru zabytków, czy nie), zobowiązany jest do złożenia wniosku o wydanie pozwolenie na badania archeologiczne. Po uzyskaniu pozwolenia w formie decyzji administracyjnej, badacz/wykonawca usługi, ze względu na zapisy ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami oraz rozporządzenia Ministra Kultury, zobowiązany jest do wykonywania dokumentacji archeologiczno-konserwatorskiej oraz stosowania procedur określonych w decyzji konserwatorskiej.

Przeprowadzenie badań archeologicznych na terenie wpisanym do rejestru (grodzisko, układ urbanistyczny) oraz nie wpisanym do rejestru polega na tym samym. W trakcie wykonywania zlecenia, wykonawca sporządza dokumentację archeologiczno-konserwatorską. Archeolog analizuje w sposób indywidualny relikty archeologiczne, nawarstwienia oraz zabytki ruchome, interpretując określone zjawiska zachodzące w przeszłości, a czytelne w nawarstwieniach archeologicznych, w formie opisowej, rysunkowej oraz fotograficznej.

Dokumentacja wykorzystywana jest do sporządzenia sprawozdań i opracowań m.in. wojewódzkiego konserwatora zabytków oraz publikacji naukowej lub popularno-naukowej. Zarówno dokumentacja terenowa, sprawozdanie, jak i opracowania, są dokumentacją będącą przejawem działalności twórczej, o indywidualnym charakterze, objętej ochroną praw autorskich, które w momencie sprzedaży usługi przechodzą na zamawiającego.

W związku z powyższym - w uzupełnieniu wniosku - zadano następujące pytanie.

Czy - jako archeologa i konserwatora zabytków - prowadzącego jednoosobową działalność gospodarczą, obowiązuje Panią opodatkowanie stawką 23%, 8% (zał. 3), czy też jest Pani zwolniona od podatku od towarów i usług (art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy).

Zdaniem Wnioskodawcy, w dalszym ciągu dotyczy go zwolnienie od podatku od towarów i usług.

Wskazała Pani, że działalność, którą prowadzi była zwolniona od podatku od towarów i usług zgodnie z załącznikiem nr 4 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, poz. 11 (PKWiU ex 92). W związku ze zmianą tej ustawy, obowiązującą od dnia 1 stycznia 2011 r., odwołała się Pani do treści w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) oraz poz. 181 załącznika nr 3 do ustawy.

Stwierdziła Pani, że jako twórca w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, świadczy usługi stanowiące przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, przekazując prawa do dzieła zleceniodawcom. Zacytowała brzmienie § 43 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392). Zdaniem Pani rozporządzenie to w ograniczonym zakresie, porusza kwestie prac konserwatorskich i restauratorskich, odnosząc się do usług ochrony zabytków, które zwalnia od podatku do 31 grudnia 2011 r., naruszając definicję zabytku (art. 3 ustawy o ochronie zabytku i opiece nad zabytkami) oraz określone w ustawie formy ochrony (rozdział 2 "Formy i sposób ochrony zabytków"). Zgodnie z art. 7 tej ustawy, formami ochrony zabytków są:

* wpis do rejestru zabytków,

* uznanie za pomnik historii,

* utworzenie parku kulturowego,

* ustalenia ochrony w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego albo w decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, decyzji o warunkach zabudowy, decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, decyzji o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej lub decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji w zakresie lotniska użytku publicznego.

Stwierdziła Pani, iż w związku z powyższym, jako twórca w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, świadczący usługi kulturalne (archeologiczne i konserwatorskie), działający w oparciu o ustawę o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, stanowiące przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, przekazując prawa do dzieła zleceniodawcom - obowiązuje Panią zwolnienie od podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stawka podatku, zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, wprowadzonym art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), którego zdanie wstępne zostało zmienione treścią art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ww. ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

I tak, stosownie do treści art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Z pozycji nr 184 załącznika nr 3 do ustawy wynika, że stawkę podatku w wysokości 8% stosuje się - bez względu na symbol PKWiU - do usług twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania.

W świetle objaśnienia nr 1 do ww. załącznika, wykaz nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i usług zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka, której dotyczy załącznik.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Ponadto zgodnie z treścią § 43 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392) - zwanego dalej rozporządzeniem - zwalnia się od podatku w okresie do dnia 31 grudnia 2011 r. usługi polegające na prowadzeniu prac konserwatorskich i restauratorskich dotyczących:

W świetle ust. 2 ww. przepisu, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, w zakresie prowadzonych prac konserwatorskich i restauratorskich dotyczących zabytków wpisanych do rejestru zabytków stosuje się, pod warunkiem że:

Warunek, o którym mowa w ust. 2, uważa się za spełniony również w przypadku podmiotów gospodarczych wykonujących prace konserwatorskie i restauratorskie, które zatrudniają lub w których wspólnikami są osoby uprawnione do wykonywania tych prac, o ile w pozwoleniu, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, określono osobę odpowiedzialną za prowadzenie prac konserwatorskich lub restauratorskich (§ 43 ust. 3 ww. rozporządzenia).

Według § 46 ust. 1 rozporządzenia, zwolnienia, o których mowa w § 43 oraz § 44, mogą być stosowane również do usług wykonanych w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r.

Powyższe regulacje stanowią implementacje prawa unijnego, gdyż w świetle art. 132 ust. 1 lit. n) Dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej z dnia 28 listopada 2006 r. (Dz. Urz. UE L Nr 347), zwolnione jest świadczenie niektórych usług kulturalnych, a także dostawa towarów ściśle z nimi związanych, przez podmioty prawa publicznego lub inne instytucje kulturalne uznane przez dane państwo członkowskie.

Cytowany przepis umiejscowiony został w rozdziale 2 tego aktu, zatytułowanym "Zwolnienia dotyczące określonych czynności wykonywanych w interesie publicznym", co oznacza, iż usługi szkoleniowe na gruncie Dyrektywy VAT podlegają zwolnieniu od podatku wyłącznie, gdy są wykonywane w interesie publicznym, tzn. wypełniają obowiązki, jakie ciążą na danym państwie wobec jego obywateli. W żadnym przepisie Dyrektywy nie została jednak wskazana definicja "interesu publicznego", nie zostały również określone podmioty, które mogą działać "w interesie publicznym". Oznacza to, że zarówno komercyjne przedsiębiorstwa jaki i niekomercyjne organizacje mogą prowadzić działalność z zakresu "interesu publicznego".

W tym kontekście wskazać należy - co wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej - że zakres zwolnień przewidzianych w Dyrektywie nie może być interpretowany w sposób rozszerzający. Czynności zwolnione zgodnie z Dyrektywą stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a ich ujednolicona interpretacja ma służyć unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku od wartości dodanej w poszczególnych państwach członkowskich. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem "pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 szóstej dyrektywy powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika" (wyrok TSUE z dnia 19 listopada 2009 r. C-461/08 w sprawie Don Bosco Onroerend Goed BV).

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie definiują zwrotu "usługi kulturalne". Jego znaczenie należy zatem ustalić w oparciu o dostępne metody wykładni. W prawie podatkowym podstawowe znaczenie ma wykładnia językowa. Zatem zgodnie z jej regułami, odnosząc się do potocznego znaczenia terminu "usługi kulturalne", należy uznać, iż pod pojęciem tym kryją się usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury itp. Natomiast kultura to "całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości; wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności. Kultura dzieli się na: materialną, której zakres pokrywa się z pojęciem cywilizacja, i duchową - ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, nauki, moralności funkcjonujących w postaci dzieł artystycznych, wierzeń, obyczajów, a także uznanych wartości, takich jak: prawda, sprawiedliwość, wolność, równość itp. (Roman Smolski, Marek Smolski, Elżbieta Helena Stadtműller "Słownik Encyklopedyczny Edukacja Obywatelska" Wydawnictwo Europa, Warszawa 1999). Encyklopedia Popularna w haśle "kultura" podaje, że jest to "całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie; w skład tak pojętej kultury wchodzą nie tylko wytwory materialne i instytucje społeczne, ale także zasady współżycia społecznego, sposoby postępowania, wzory, kryteria ocen estetycznych i moralnych przyjęte w danej zbiorowości i wyznaczające obowiązujące zachowania" (Encyklopedia Popularna PWN, Wydanie XV, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982). Zgodnie z internetowym Słownikiem języka polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN SA (http://sjp.pwn.pl/), kultura oznacza "materialną i umysłową działalność społeczeństw oraz jej wytwory". Przez potoczne rozumienie pojęcia "kultura" możemy zatem uznać całokształt wytworów materialnych i umysłowych społeczności.

Ponieważ przepis ustawy o podatku od towarów i usług, dotyczący zwolnienia od podatku usług kulturalnych odsyła do przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, należy wskazać kim jest twórca w rozumieniu przepisów odrębnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.), przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Z kolei przepis art. 8 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych określa, że prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej.

W myśl przepisu art. 8 ust. 2 ww. ustawy, twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

W prawie autorskim występują dwa rodzaje praw: autorskie prawami osobiste oraz autorskie prawa majątkowe. Zasadą jest, iż z utworu może korzystać lub nim rozporządzać tylko osoba uprawniona. Najczęściej będzie to sam twórca lub - jeżeli z mocy ustawy autorskie prawa majątkowe przysługują innej osobie niż twórca - ta osoba, albo też osoba, która je nabyła lub na rzecz której ustanowiona została licencja.

Twórcą w rozumieniu przepisów art. 5 i art. 8 wymienionej ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych jest obywatel polski lub obywatel państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, którego nazwisko w charakterze twórcy uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub którego autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku rozpowszechnianiem utworu. Dopóki twórca nie ujawnił swojego autorstwa, w wykonywaniu prawa autorskiego zastępuje go producent lub wydawca, a w razie ich braku - właściwa organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje Pani badania archeologiczne oraz usługi konserwacyjno-renowacyjne na zlecenie instytucji kultury, jednostek samorządu terytorialnego, firm i inwestorów prywatnych. Poszczególne zadania realizowane są przy współudziale osób zatrudnionych na podstawie umów o dzieło lub zlecenia, które to osoby posiadają odpowiednie kwalifikacje. W trakcie wykonywania zlecenia, jako wykonawca sporządza Pani dokumentację archeologiczno-konserwatorską. Analizuje w sposób indywidualny relikty archeologiczne, nawarstwienia oraz zabytki ruchome, interpretując określone zjawiska zachodzące w przeszłości, a czytelne w nawarstwieniach archeologicznych, w formie opisowej, rysunkowej oraz fotograficznej. Dokumentacja wykorzystywana jest do sporządzenia sprawozdań i opracowań m.in. wojewódzkiego konserwatora zabytków oraz publikacji naukowej lub popularno-naukowej. Zarówno dokumentacja terenowa, sprawozdanie, jak i opracowania są dokumentacją będącą przejawem działalności twórczej, o indywidualnym charakterze objętej ochroną praw autorskich, które w momencie sprzedaży (po otrzymaniu honorarium) usługi przechodzą na zamawiającego.

Na tym tle powzięła Pani wątpliwość co do stawki podatku obowiązującej dla wykonywanych usług.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane regulacje z zakresu podatku od towarów i usług, jak również wskazane przepisy odrębne, należy potwierdzić Pani stanowisko, iż opisane przez Panią czynności korzystają ze zwolnienia od podatku, z tym że:

* badania archeologiczne - w sytuacji gdy, jak wskazano we wniosku, ich efektem jest stworzenie dokumentacji posiadającej charakter utworu, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, co wiąże się z uzyskaniem przez Panią statusu twórcy - są zwolnione na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy.

* usługi konserwacyjno-renowacyjne są zwolnione na podstawie § 43 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011, jeżeli są spełnione szczegółowe warunki stawiane w tym przepisie.

Jednocześnie należy wskazać, że zgodnie z regulacją zawartą w art. 15 ustawy - Ordynacja podatkowa, organy podatkowe przestrzegają z urzędu swojej właściwości rzeczowej i miejscowej. Oznacza to, że nie mają umocowania prawnego do dokonywania interpretacji przepisów prawa innych niż przepisy prawa podatkowego. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy nie jest organem kompetentnym do dokonania oceny w zakresie stwierdzenia, czy jest Pani twórcą w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.) Ustawa ta, choć powołana w ustawie o podatku od towarów i usług, nie jest elementem prawa podatkowego, wobec czego przepisy tej ustawy nie mogą być przedmiotem interpretacji udzielanej przez tut. organ. Interpretacja taka wykraczałaby poza zakres interpretacji prawa podatkowego udzielanej w trybie art. 14a Ordynacji podatkowej, do której uprawniony jest dyrektor izby skarbowej. W związku z tym, niniejsza interpretacja została udzielona przy założeniu, iż przygotowywana przez Panią dokumentacja archeologiczno-konserwatorska posiada charakter utworu, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, co wiąże się z uzyskaniem przez Panią statusu twórcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.