ITPP2/443-317/09/RS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 10 kwietnia 2009 r. (data wpływu 14 kwietnia 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 czerwca 2009 r., (data wpływu 8 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wydania wierzycielowi przedmiotu zastawu rejestrowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 kwietnia 2009 r. został złożony wniosek, uzupełniony pismem z dnia 3 czerwca 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wydania wierzycielowi przedmiotu zastawu rejestrowego.

W przedmiotowym wniosku, oraz piśmie stanowiącym jego uzupełnienie, zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka będąc czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług została postawiona w stan upadłości likwidacyjnej. Zarządza nią, powołany przez sąd, syndyk. W skład masy upadłościowej wchodzi m.in. ciągnik siodłowy Scania i naczepa, przy zakupie których Spółce przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Powyższe ruchomości objęte są sądowym zastawem rejestrowym na rzecz zastawnika. Ciągnik siodłowy, jak i naczepa nie były nabywane uprzednio od zastawnika. Obecnie zastawnik zamierza złożyć zastawcy oświadczenie o przejęciu na własność przedmiotów zastawu. Możliwość taka wynika z § 8 umowy łączącej strony, jak również z ustawy z dnia 6 grudnia 1996 r. o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów (Dz. U. Nr 149/96 poz. 703 z późn. zm.)

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy czynność obejmująca wydanie przez dłużnika (zastawcę) wierzycielowi (zastawnikowi) przedmiotów ruchomych objętych umową zastawniczą podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy złożenie oświadczenia woli o przyjęciu przedmiotu zastawu przez zastawnika jest jednostronną realizacją prawa rzeczowego jakim jest zastaw i jako taka nie wymaga wykonania czynności przez dłużnika (zastawcę). Realizacja takiej umowy i przyjęcie na własność rzeczy zastawionej, jako czynność prawna dokonywana wyłącznie przez wierzyciela, z punktu widzenia dłużnika (zastawcy) nie może być traktowana jako świadczenie za wynagrodzeniem, czy też świadczenie w miejsce wykonania i jako taka nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Powyższe stanowisko potwierdza pismo z dnia 30 maja 2005 r. Urzędu Skarbowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów - w myśl art. 7 ust. 1 powołanej ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W oparciu o art. 2 pkt 6 cytowanej ustawy, przez towary należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Z powołanej definicji dostawy towarów wynika, że pojęcie "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jako właściciel" ma bez wątpienia szersze znaczenie niż pojęcie sprzedaży. Przede wszystkim przeniesienie prawa do rozporządzania towarem to nie tylko przeniesienie jego własności. Dostawa towarów nie będzie więc obejmowała tylko sprzedaży towarów w sensie cywilnoprawnym. Dla uznania, że miała miejsce dostawa towarów - w świetle ustawy o podatku od towarów i usług - wystarczy, że podmiot będzie miał możliwości dowolnego rozporządzania i dysponowania uzyskanym towarem.

W opisanym zdarzeniu przyszłym wskazano, że Spółka będąc czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, postawiona została w stan upadłości likwidacyjnej. W skład masy upadłościowej wchodzą m.in. ciągnik siodłowy i naczepa, w stosunku do których Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Ruchomości te zostały objęte zastawem rejestrowym na rzecz zastawnika, który zamierza złożyć zastawcy oświadczenie o przyjęciu na własność przedmiotów zastawu.

Biorąc pod uwagę powyższe należy uznać, że w wyniku wydania ciągnika siodłowego i naczepy zastawnikowi, nastąpi przeniesienie prawa do rozporządzania tym towarem jak właściciel na rzecz jego nabywcy, tj. wierzyciela. Opisana transakcja ma charakter odpłatny. Należy wskazać, że odpłatność może przybierać różne formy i nie jest warunkiem jej istnienia, aby dokonana była w pieniądzu. Odpłatnością może być także świadczenie zwrotne lub otrzymanie innego towaru (np. ruchomości). Zatem wydanie przedmiotu zastawu stanowi z jednej strony wynagrodzenie dla zastawnika (za dokonaną sprzedaż na rzecz Spółki), ale również dostawę towarów na jego rzecz. W tym ostatnim przypadku odpłatnością za dostawę są towary bądź usługi, z nabycia których powstała wierzytelność zabezpieczona zastawem rejestrowym.

Reasumując, w świetle obowiązujących przepisów należy stwierdzić, że wydanie wierzycielowi (zastawnikowi) przedmiotu zastawu rejestrowego stanowi dostawę towarów, która na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jednocześnie wskazuje się, iż Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów wydaje interpretację indywidualną wyłącznie w oparciu o zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku i pismach stanowiących jego uzupełnienie, a nie dołączonych do niego dokumentów. W związku z powyższym załączone do pisma stanowiącego uzupełnienie wniosku, kserokopie dokumentów nie były przedmiotem merytorycznej oceny.

Odnosząc się do powołanej przez Spółkę interpretacji z dnia 30 maja 2005 r. Urzędu Skarbowego stwierdzić należy, że jest ona rozstrzygnięciem w konkretnej sprawie i tylko do niej się zawęża, w związku z tym nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Krajowe Biuro Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.