ITPP2/443-316/13/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 marca 2013 r. (data wpływu 2 kwietnia 2013 r.), uzupełnionym w dniu 10 czerwca 2013 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży lokali powstałych w wyniku przebudowy lokalu gastronomicznego - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 kwietnia 2013 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 10 czerwca 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży lokali powstałych w wyniku przebudowy lokalu gastronomicznego.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie usług gastronomicznych i turystycznych. Aktualnie posiada lokal użytkowy o powierzchni 599 m², składający się z szatni, recepcji, WC, korytarza, sali konferencyjnej, kawiarni z zapleczem oraz pomieszczeń magazynowych. Lokal został przez Pana nabyty w drodze darowizny od matki i dwóch braci (łącznie 3/4 lokalu) oraz w drodze kupna. Ostatnia część/udział został przeniesiony (darowany) w sierpniu 2008 r. Nabycie nie było dokonane dla celów dalszej odsprzedaży. Nabył go Pan z myślą o prowadzeniu w nim działalności gospodarczej. Lokal nie został zakwalifikowany do ewidencji środków trwałych i pozostaje majątkiem osobistym. Był wykorzystywany na cele działalności gospodarczej - PKD 55.10 "Hotele i podobne obiekty zakwaterowania".

W związku z tym, że lokal jest dużym obciążeniem finansowym (podatek od nieruchomości, opłaty do wspólnoty mieszkaniowej, koszty utrzymania), postanowił Pan go sprzedać. Niestety, nie znalazł się żaden nabywca, który zechciałby kupić nieruchomość w stanie, w jakim się znajdowała. Wobec powyższego został Pan zmuszony do przygotowania obiektu do sprzedaży. Lokal, w związku z położeniem i prawem własności, znajduje się we wspólnocie mieszkaniowej. Na podstawie zgody wspólnoty mieszkaniowej został wykonany projekt i uzyskano pozwolenie na budowę, które obejmuje przebudowę lokalu na 18 wydzielonych lokali mieszkalnych i części wspólne. Lokale otrzymają osobną księgę wieczystą i będą przeznaczone do sprzedaży. Od ponoszonych wydatków na przebudowę został odliczony VAT. Lokale będą miały charakter mieszkalny, ale sprzedawane będą jako użytkowe. Dopiero nowi właściciele będą je przekształcać. Informacja o sprzedaży pojawi się w prasie, Internecie oraz na ulicznych banerach.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przychód ze sprzedaży nowo powstałych lokali będzie stanowić obrót do opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, do sprzedaży nieruchomości stosuje się przepisy ustawy o podatku od towarów i usług (opodatkowanie sprzedaży lub zastosowanie zwolnienia) tylko w sytuacji, gdy sprzedawca występuje w roli podatnika, a sprzedaż dokonywana jest w ramach działalności gospodarczej.

Po powołaniu treści art. 15 ust. 2 ustawy oraz art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady stwierdził Pan, iż trudno przesądzić, że jakakolwiek czynność wykonana przez osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą rodzi obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług. Wskazał, że obowiązek ten nie powstanie w sytuacji gdy osoba dokonuje czynności, która niewątpliwie nie jest związana z tą działalnością, a dotyczy jej majątku osobistego. Zauważył, iż przykładowo w zakresie sprzedaży działek sądy w praktyce przyjmują, że jeżeli działki stanowią majątek osobisty podatnika i nie służą prowadzonej przez niego działalności gospodarczej (tak jak w przypadku, o którym mowa we wniosku), to sprzedaży takich działek nie można uznać za działalność gospodarczą. Uznają przy tym, że nie stanowi działalności gospodarczej sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odprzedaży, lecz na potrzeby własne. Pana zdaniem, jeżeli osoba fizyczna jest w posiadaniu nieruchomości, którą nabyła nie z zamiarem jej odprzedaży, ale na potrzeby własne, w tym również w drodze darowizny lub dziedziczenia, to nawet jeżeli po pewnym czasie nieruchomość tę podzieli i dokona jej sprzedaży, sprzedaż ta nie będzie miała znamion działalności gospodarczej, a więc nie będzie podlegała opodatkowaniu. Uważa Pan zatem, że dostawa lokali nie będzie stanowiła obrotu podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i w przypadku sprzedaży nieruchomości wystąpi obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych (p.c.c.), a zobowiązanym do jego zapłaty będzie nabywca.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, podlega opodatkowaniu, ale tylko taka, która wykonana jest przez podmiot, który w związku z jej realizacją występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Pojęcia "podatnik" i "działalność gospodarcza", na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy. Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L.347 str. 1 z późn. zm.), działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców i osób świadczących usługi włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów. Za działalność gospodarczą uznaje się również wykorzystywanie, w sposób ciągły, własności dóbr materialnych lub niematerialnych do celów zarobkowych.

Jednocześnie art. 12 ust. 1 cyt. Dyrektywy stanowi, iż państwa członkowskie mogą również uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie zawiera transakcje związane z działalnością gospodarczą, w rozumieniu art. 4 ust. 2 (art. 9 ust. 1 Dyrektywy), w szczególności jednej z następujących transakcji:

* dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;

* dostawa terenu budowlanego.

Zarówno z brzmienia ww. przepisów Dyrektywy 2006/112/WE, jak i art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów wynika, że warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, czy działa on niezależnie jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik czy wykonujący wolny zawód.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność podlegającą opodatkowaniu nawet jednorazowo, ale działając w charakterze producenta, handlowca, usługodawcy.

Ze wskazanych regulacji wynika, że dostawa nieruchomości, co do zasady, jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług. W świetle zaś definicji zawartych w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takie czynności wielokrotnie, a sprzedawane towary zostały nabyte w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku prywatnego (np. nieruchomości), a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Wyprzedaż majątku prywatnego przez osobę fizyczną, nawet jeżeli przybierze w określonym przedziale czasowym charakter częstotliwy, nie może być uznana za działalność handlową, czyniącą tenże podmiot podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podkreślenia wymaga, że wprawdzie pojęcie "majątku prywatnego" nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, jednakże wynika z wykładni ww. art. 15 ust. 2 ustawy. Należy zauważyć, że "majątek prywatny" to taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona, ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Jak stanowi art. 29 ust. 1 cyt. ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W tym miejscu należy powołać wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych (C-180/10 i C-181/10), który co prawda dotyczył kwestii sprzedaży gruntów niezabudowanych, jednakże zawiera istotne stwierdzenie, że jeśli w celu dokonania sprzedaży gruntów stanowiących majątek osobisty sprzedający podejmuje zorganizowane działania charakteryzujące handlowca (takie jak podział gruntu na mniejsze działki, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych), przesądza to o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną).

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie usług gastronomicznych i turystycznych. Posiada lokal użytkowy o powierzchni 599 m², który nabył w drodze darowizny (3/4 lokalu) i kupna (1/4 lokalu) - ostatnią część w sierpniu 2008 r. Nabycie nie było dokonane dla celów dalszej odsprzedaży, lecz z myślą o prowadzeniu w lokalu działalności gospodarczej i na takie cele był wykorzystywany. Lokal nie został zakwalifikowany do ewidencji środków trwałych, pozostaje majątkiem osobistym.

W związku z tym, że lokal jest dużym obciążeniem finansowym, postanowił Pan go sprzedać. Ze względu na to, że nie znalazł się żaden nabywca, zmuszony był Pan do przygotowania obiektu do sprzedaży, tj. dokonania przebudowy na 18 wydzielonych lokali mieszkalnych i części wspólne. Lokale otrzymają osobną księgę wieczystą i będą przeznaczone do sprzedaży. Od ponoszonych wydatków na przebudowę został odliczony podatek naliczony. Lokale będą miały charakter mieszkalny, ale sprzedawane będą jako użytkowe (przekształcenia dokonają nowi właściciele). Informacja o sprzedaży pojawi się w prasie, Internecie oraz na ulicznych banerach.

Mając na uwadze powyższe oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że dostawa lokali powstałych w wyniku przebudowy lokalu gastronomicznego, będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż - wbrew Pana stanowisku - będzie dokonana w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Z okoliczności sprawy wynika, że lokal gastronomiczny został nabyty w celu prowadzenia w nim działalności gospodarczej i na takie cele był przez Pana wykorzystywany. Dokonał Pan odliczenia podatku naliczonego od zakupów dotyczących przebudowy lokalu gastronomicznego na lokale mieszkalne. Ponadto, fakt podjęcia ww. czynności przebudowy oraz zamierzony sposób oferowania powstałych lokali mieszkalnych do sprzedaży, wskazują, iż podjął Pan (podejmie) aktywne działania charakteryzujące handlowca. Nie wprowadzenie lokalu gastronomicznego do ewidencji środków trwałych nie może zatem przesądzać o tym, że sprzedaż po przebudowie nie będzie rodziła zobowiązania w podatku od towarów i usług. Wobec powyższego nie można uznać, aby lokale te stanowiły Pana majątek prywatny (osobisty), którego sprzedaż nie podlega opodatkowaniu.

Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii stawki podatku obowiązującej przy sprzedaży ww. lokali (ewentualnego zwolnienia od podatku), gdyż przedstawione stanowisko i zadane pytanie nie wskazują, aby Pana intencją było uzyskanie rozstrzygnięcia w tym zakresie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.