ITPP2/443-312/10/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2010 r. (data wpływu 6 kwietnia 2010 r.), uzupełnionym w dniu 10 maja 2010 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy lokali mieszkalnych - jest prawidłowe.

W dniu 6 kwietnia 2010 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 10 maja 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy lokali mieszkalnych.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie usług ochrony mienia, realizowanych w formie bezpośredniej ochrony fizycznej stałej lub doraźnej, polegających na:

* stałym dozorze sygnałów przesyłanych, gromadzonych i przetwarzanych w elektronicznych urządzeniach w systemach alarmowych,

* konwojowaniu wartości pieniężnych i przedmiotów wartościowych lub niebezpiecznych.

Od dnia 15 czerwca 1993 r. jest Pan zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Żona od dnia 1 maja 1997 r. prowadzi działalność gospodarczą w tym samym zakresie, co Pan. W 2007 r. nabył Pan wraz z żoną, w ramach małżeńskiej wspólnoty majątkowej, nieruchomość, w skład której wchodziła działka oraz znajdujący się na niej budynek z lat 50-tych, w którym wydzielone były hipotecznie 3 mieszkania. Budynek nie nadawał się do eksploatacji i został na początku 2008 r. wyburzony. Jednocześnie na ww. działce rozpoczął Pan budowę budynku, składającego się również z 3 mieszkań, dla potrzeb własnych, tj. Pana i żony oraz syna i jego dzieci. Budowę prowadzono "systemem gospodarczym" - zajmował się Pan zaopatrzeniem, nadzorował budowę, wykonywał niektóre prace budowlane. Sfinansowana została ze środków własnych oraz kredytu bankowego. Budowę zakończono w dniu 30 listopada 2009 r. Zmiana sytuacji gospodarczej oraz sytuacji finansowej Pana i żony spowodowała, że postanowił Pan sprzedać nieruchomość. Wnukowie, z myślą o których budował Pan mieszkania, są w wieku 4 i 12 lat, więc nie mają jeszcze własnych potrzeb mieszkaniowych, a utrzymanie niezagospodarowanej nieruchomości, uwzględniając kredyt, byłoby zbyt kosztowne. Podpisał Pan umowę przedwstępną na sprzedaż 2 lokali mieszkalnych z osobą, która zamierza je wykorzystać jako dwupoziomowe mieszkanie dla potrzeb swojej rodziny. Akt notarialny z przeniesieniem własności, będzie podpisany do końca lipca 2010 r. Trzecie mieszkanie zostanie sprzedane do końca grudnia 2010 r. Od dnia wybudowania do chwili obecnej budynek nie był wykorzystywany. Nie prowadził Pan i nie prowadzi działalności gospodarczej polegającej na budowie i sprzedaży mieszkań (deweloperskiej). W przeszłości nie nabywał Pan i nie sprzedawał nieruchomości poza wymienionymi we wniosku. W przyszłości nie planuje dokonywać żadnych transakcji zbycia innych nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym stanie faktycznym będzie Pan zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedmiotowej sprawie nie wystąpi obowiązek opodatkowania 2 transakcji sprzedaży, podatkiem od towarów i usług. Wskazał Pan, że rozpoczynając i prowadząc budowę zamierzał przeznaczyć obiekt na potrzeby swoje i rodziny. Zmiana sytuacji finansowej i koszty kredytu zmusiły Pana do podjęcia decyzji o sprzedaży. Wnukowie, z myślą o których m.in. budował Pan dom, jeszcze przez wiele lat nie będą samodzielnie z niego korzystać, a utrzymanie w tym czasie nieruchomości i kredytu niepotrzebnie by Pana obciążały. Jeżeli dojdzie do sprzedaży, zostaną sporządzone tylko 2 akty notarialne, w dość dużych odstępach czasowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami - w świetle art. 2 pkt 6 ustawy - są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W art. 7 ust. 1 ustawy postanowiono, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L. 06. 347. 1), "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. "Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b) cyt. Dyrektywy wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego.

Zarówno z brzmienia ww. przepisów Dyrektywy 2006/112/WE, jak i art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów wynika, że warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, czy działa on niezależnie jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub wykonujący wolny zawód.

Jednocześnie w świetle powołanych regulacji dopuszczalne jest uznanie przez państwo członkowskie za podatnika osobę, która dokonała okazjonalnej dostawy terenów budowlanych, w warunkach wskazujących, że czynność ta nie była związana z zaspokajaniem potrzeb osobistych tej osoby. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym również nieruchomości gruntowej, jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek został nabyty na potrzeby własne, czy też z zamiarem przeznaczeniem np. do działalności handlowej.

Ponieważ ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia "zamiar", jak również nie precyzuje pojęcia "sposób częstotliwy", w każdym przypadku należy badać, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie (więcej niż jednokrotnie). Z ogólnie przyjętej definicji "zamiaru" wynika, że jest to projekt, plan czy intencja zrealizowania czegoś. Zatem istotą zamiaru są intencje, jakie przyświecają dokonywanym czynnościom, jak i cel, który dana osoba chce osiągnąć. W efekcie, aby stać się podatnikiem podatku od towarów i usług wystarczy wykonać czynności, o których mowa w art. 15 ust. 2 ustawy w sposób jednorazowy, jednak w okolicznościach wskazujących na zamiar ich wykonywania w sposób częstotliwy. Nie jest przy tym istotna sama częstotliwość wykonania tych czynności, ale istnienie okoliczności wskazujących na zamiar ich wykonania w sposób częstotliwy. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy więcej lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne, było dokonywanie jej wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego. W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z treści złożonego wniosku wynika, iż prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie usług ochrony mienia, a od dnia 15 czerwca 1993 r. jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. W 2007 r. nabył Pan wraz z żoną, w ramach małżeńskiej wspólnoty majątkowej, nieruchomość, w skład której wchodziła działka oraz znajdujący się na niej budynek z lat 50-tych, który nie nadawał się do eksploatacji i został na początku 2008 r. wyburzony. Jednocześnie na ww. działce rozpoczął Pan budowę budynku, składającego się z 3 mieszkań, dla potrzeb własnych Pana i żony oraz syna i jego dzieci. Budowa, prowadzona systemem gospodarczym, została zakończona w dniu 30 listopada 2009 r. Zmiana sytuacji gospodarczej oraz finansowej spowodowała, że postanowił Pan sprzedać ww. nieruchomość. Podpisał Pan umowę przedwstępną na sprzedaż 2 lokali mieszkalnych z osobą, która zamierza je wykorzystać jako dwupoziomowe mieszkanie dla potrzeb swojej rodziny. Akt notarialny z przeniesieniem własności, będzie podpisany do końca lipca 2010 r. Trzecie mieszkanie zostanie sprzedane do końca grudnia 2010 r. Od dnia wybudowania do chwili obecnej budynek nie był wykorzystywany. Nie prowadził Pan i nie prowadzi działalności gospodarczej polegającej na budowie i sprzedaży mieszkań (deweloperskiej). W przeszłości nie nabywał Pan i nie sprzedawał nieruchomości poza wymienionymi we wniosku. Również w przyszłości nie planuje dokonywać tego typu transakcji.

W oparciu o powołane przepisy stwierdzić należy, że jeżeli - jak wynika z treści wniosku-dokona Pan zbycia części swojego majątku prywatnego w postaci lokali mieszkalnych, a czynności te zostaną wykonane okazjonalnie (wystąpią 2 transakcje), w okolicznościach wskazujących, iż nie są czynione z zamiarem ich powtarzania (kontynuowania) i nadania im stałego charakteru, to transakcje te nie mogą być uznane za działalność gospodarczą, zdefiniowaną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a Pan nie uzyska statusu podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 tej ustawy. Sprzedając opisane we wniosku lokale mieszkalne skorzysta Pan z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, który nie był wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej, a zatem czynność ta nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.