ITPP2/443-310/14/EK

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 3 czerwca 2014 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPP2/443-310/14/EK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 31 stycznia 2014 r. (data wpływu 10 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży niezabudowanych działek gruntu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży niezabudowanych działek gruntu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Na podstawie Zarządzenia Prezydenta Miasta z dnia 20 kwietnia 2011 r. Gmina sprzedała w dniu 27 września 2012 r. aktem notarialnym stanowiące jej własność niezabudowane działki nr... o powierzchni 0,0362 ha i nr... o powierzchni 0,0369 ha, w ewidencji gruntów oznaczone jako "grunty zurbanizowane tereny niezabudowane (użytek Bp)". Sprzedaż nastąpiła w drodze bezprzetargowej, na poprawę warunków zagospodarowania zabudowanej budynkiem mieszkalnym nieruchomości położonej przy ul. J. 5, oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr..., o powierzchni 0,1864 ha, stanowiącej własność osoby fizycznej.

Zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, ww. działki usytuowane są w granicach ustalenia oznaczonego symbolem 14MN - teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, jednak usytuowanie nieprzekraczalnej linii zabudowy na rysunku ww. planu w granicach działki nr... i nr... uniemożliwia ich zabudowę - na obszarze działek nie można usytuować zabudowy. Przy sprzedaży ww. niezabudowanych działek, jako dostawie terenu niezabudowanego, doliczony został podatek od towarów i usług w wysokości 23%, z uwagi na brak definicji terenu budowlanego w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Gmina nabyła działki nr... i nr..., położone w obrębie..., na podstawie decyzji Wojewody o komunalizacji z dnia 14 kwietnia 1992 r.

W dniu 12 grudnia 2013 r. nabywcy działek zwrócili się o zwrot naliczonego przy ich sprzedaży podatku w związku z wejściem w życie z dniem 1 kwietnia 2013 r. zmiany do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku i usług, na podstawie której w art. 2 pkt 33 zawarto definicję terenu budowlanego oraz obowiązującym brzmieniem art. 43 ust. 1 pkt 9, w którym przewidziano zwolnienie od podatku w przypadku dostawy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. W dniu 25 listopada 2013 r., na podstawie interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w... nr... z dnia 27 września 2013 r., Gmina sprzedała niezabudowaną działkę gruntu nr..., położoną przy ul. K., na poprawę warunków zagospodarowania nieruchomości przyległej, określoną w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej bez możliwości zabudowy (z uwagi na usytuowanie linii zabudowy w granicy działek) z zastosowaniem zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku i usług

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przy sprzedaży aktem notarialnym w dniu 27 września 2012 r. niezabudowanych działek nr... i nr..., bez możliwości zabudowy wynikającej z ustaleń miejscowego planu zagospodarowania, nastąpiło nienależne naliczenie podatku od towarów i usług i w konsekwencji "można dokonać zwrotu nienależnie naliczonego i pobranego podatku wg stawki 23%".

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle zmiany do ustawy z dnia 11 marca 2011 r. wprowadzającej od dnia 1 kwietnia 2013 r. definicję terenów budowlanych należy uznać, że przy sprzedaży nastąpiło nienależne naliczenie podatku od towarów i usług i w konsekwencji "można dokonać zwrotu nienależnie naliczonego i pobranego podatku".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Z związku z tym, że wniosek dotyczy stanu faktycznego, który zaistniał w 2012 r., niniejszą interpretację wydaje się na podstawie stanu prawnego obowiązującego w ww. roku.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W świetle art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Według regulacji art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę

Powyższe regulacje wskazują, że dostawy nieruchomości gruntowych niezabudowanych, stanowiących tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę, są opodatkowane. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych będących np. gruntami rolnymi, czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 9 posługuje się kryterium przeznaczenia terenu, jednak w przepisach podatkowych do dnia 31 marca 2013 r. brak było definicji terenu budowlanego oraz przeznaczonego pod zabudowę. Wobec powyższego, w celu określenia, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę, należało odwołać się do przepisów ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r. poz. 647), regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Natomiast art. 4 ust. 1 ustawy stanowi, że ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Zatem w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Tak więc charakter danego terenu wyznacza ww. plan. W nim należy szukać wyjaśnienia, czy przedmiotem transakcji jest teren budowlany, czy też szerzej - przeznaczony pod zabudowę.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1.

lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;

2.

sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że dokonana przez Gminę w dniu 27 września 2012 r. sprzedaż niezabudowanych działek nr... i nr... korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Wprawdzie w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego działki usytuowane były w granicach terenu zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, jednak usytuowanie nieprzekraczalnej linii zabudowy na rysunku planu w granicach tych działek uniemożliwia ich zabudowę, wobec czego należy uznać, że nie były one przeznaczone pod zabudowę. W konsekwencji należy zgodzić się z Gminą, że przy sprzedaży nastąpiło nienależne "naliczenie" podatku od towarów i usług.

Końcowo należy wskazać, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii możliwości dokonania przez Gminę zwrotu nienależnie naliczonego i pobranego podatku, gdyż zagadnienia tego nie regulują przepisy ustawy o podatku od towarów i usług. Ustalenia ceny transakcji dokonują jej strony, przy uwzględnieniu zapisów ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. Nr 97, poz. 1050, z późn. zm).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl