ITPP2/443-287/08/AF

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 21 marca 2008 r. (data wpływu 25 marca 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 maja 2008 r. (data wpływu 30 maja 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania sprzedaży działek za czynność podlegającą opodatkowaniu - jest prawidłowe.

W dniu 25 marca 2008 r. złożono wniosek, uzupełniony pismem z dnia 28 maja 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania sprzedaży działek za czynność podlegającą opodatkowaniu.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, będący zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT z tytułu wykonywania ogólnobudowlanych robót związanych ze wznoszeniem budynków, wraz z mężem z oszczędności dokonał w latach 1991 i 1995 zakupu nieruchomości rolnych o powierzchni 1,38 ha. Powyższe nieruchomości, zgodnie z celem zakupu, były użytkowane przez Wnioskodawcę jako grunty rolne. W roku 1998, w związku ze zmianą sytuacji życiowej, Wnioskodawca zaprzestał uprawy tego gruntu. Dalsze prowadzenie upraw ze względu na ciężką chorobę męża i przejście na rentę nie było możliwe. W roku 2002 decyzją Burmistrza działki rolne zostały przekształcone na grunt budowlany. W momencie zakupu przedmiotowych gruntów Wnioskodawca nie planował ich podziału na działki budowlane oraz sprzedaży. W 2006 r., w miesiącu maju, sierpniu i październiku Wnioskodawca dokonał sprzedaży przedmiotowej nieruchomości. Od sprzedaży działek zapłacony został podatek i jednocześnie skorygowane zostały deklaracje VAT-7 za poszczególne miesiące. W dniu sprzedaży grunty nie były zabudowane, a przed sprzedażą nie były oferowane na rynku nieruchomości. Wnioskodawca w przeszłości nie nabywał i nie zbywał nieruchomości. Nie planuje również zbycia nieruchomości i nie zarejestrował się jako podatnik VAT-czynny w tym celu. Przedmiotowy grunt nie był wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy Wnioskodawca był zobowiązany do zapłacenia podatku od towarów i usług od sprzedaży działek budowlanych stanowiących własność prywatną. Czy i kiedy Wnioskodawca ma prawo złożyć deklaracje korygujące VAT-7 dotyczące zapłaconego podatku od sprzedanych działek budowlanych.

Zdaniem Wnioskodawcy niesłusznie zapłacił podatek od towarów i usług od sprzedanych działek budowlanych, ponieważ nie prowadził działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami (w analogicznej sprawie rozstrzygnął podobnie NSA w wyroku z dnia 29 października 2007 r.). W związku z tym konieczne jest złożenie deklaracji korygujących VAT 7 dotyczących niesłusznie zapłaconego podatku od sprzedanych działek budowlanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do treści art. 2 pkt 6 cytowanej ustawy za towar uważane są również grunty. Przez dostawę towarów, o której mowa powyżej, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel - art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W świetle przytoczonych przepisów stwierdzić należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę podlega opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług. W przedmiotowej sprawie określony powyżej zakres opodatkowania obejmuje czynności odpłatnego przeniesienia prawa do rozporządzania gruntem jak właściciel dokonanego na terenie kraju.

Warunkiem opodatkowania danej czynności, oprócz wymienionego powyżej, jest to aby czynność ta była wykonywana przez podmiot, który w związku z jej wykonywaniem był podatnikiem od towarów i usług. Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Stosownie do ust. 2 powołanego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja podatnika obejmuje więc również osoby fizyczne, pod warunkiem wykonywania przez nie samodzielnej działalności gospodarczej bez względu na jej cel i rezultat. Odpowiednio definicja działalności gospodarczej ma podobnie uniwersalny charakter, obejmując wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym także rolników. Tym samym wskazuje ona na ciągły i zorganizowany charakter tych czynności, cechujący się stałością i powtarzalnością. Jednak ustawodawca polski implementował w art. 15 ust. 2 wspomnianej ustawy konstrukcję zawartą w art. 4 (3) VI Dyrektywy (77/388/EEC) Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów państw w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej; ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. Urz. UE L 145), obecnie art. 12 (1) zastępującej ją od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347). Zakłada ona możliwość uznania za działalność gospodarczą również czynności wykonywanych jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Podsumowując powyższe stwierdzić należy, iż za podatnika można uznać również osobę, która (okazjonalnie) sporadycznie, względnie jednorazowo dokonuje czynności, gdy te okazjonalnie lub jednorazowo wykonywane czynności są czynnościami wykonywanymi w związku działalnością producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także z działalnością osób wykonujących wolne zawody.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie powadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza strefą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż w latach 1991 i 1995 Wnioskodawca nabył przedmiotowe nieruchomości, które następnie wykorzystywał do prowadzenia gospodarstwa rolnego. Obiektywne przyczyny, tj. ciężka choroba męża zadecydowały o tym, że w roku 1998 zaprzestano wykorzystywania tych gruntów. W roku 2002, na mocy decyzji Burmistrza nastąpiło ich przekształcenie na działki budowlane, a następnie sprzedaż w miesiącach maju, sierpniu i październiku 2006 r.. Istotne jest również to, że nie były one wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej, a Wnioskodawca nigdy wcześniej nie nabywał i nie zbywał nieruchomości.

Biorąc pod uwagę przytoczone przepisy stwierdzić należy, że opisana dostawa gruntów nie spełnia jednego z podstawowych wymogów, aby mogła być uznana za czynność podlegająca opodatkowaniu. Otóż, jak wskazano powyżej, warunkiem opodatkowania danej czynności, oprócz warunku określonego w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jest to aby czynność ta była wykonywana przez podmiot, który w związku z jej wykonywaniem był podatnikiem od towarów i usług. Musi więc istnieć wyraźny związek pomiędzy warunkiem przedmiotowym, a warunkiem podmiotowym. W opisanym stanie faktycznym trudno uznać, iż Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą przedmiotowej nieruchomości. Nic nie wskazuje na to, aby dokonując sprzedaży działek Wnioskodawca działał w charakterze handlowca, a okoliczności będące przyczyną transakcji sprzedaży nieruchomości gruntowych, nie wskazują, iż miałyby być one czynione z zamiarem wykonywania w sposób częstotliwy. Podsumowując więc uznać należy, że opisana we wniosku dostawa gruntów nie jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług, a Wnioskodawcy przysługuje prawo do złożenia deklaracji korygujących VAT-7 w odniesieniu do odpowiednich miesięcy, w których złożono deklaracje VAT-7 uwzględniające podatek należny z tytułu sprzedaży przedmiotowych gruntów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.