ITPP2/443-277/14/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 27 lutego 2014 r. (data wpływu 4 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku obliczenia i odprowadzenia przez komornika sądowego podatku z tytułu dostawy trybie egzekucyjnym nieruchomości gruntowej - jest prawidłowe.

W dniu 4 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku obliczenia i odprowadzenia przez komornika sądowego podatku z tytułu dostawy trybie egzekucyjnym nieruchomości gruntowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Prowadzi Pan, jako komornik sądowy, przeciwko dłużnikom (osobom fizycznym: M. B. i B. B.) postępowanie egzekucyjne, w którym #61485; zgodnie z wnioskiem wierzyciela #61485; skierowano egzekucję do nieruchomości o numerze KW:.... W ramach prowadzonego postępowania egzekucyjnego przeprowadzone zostaną licytacje ww. nieruchomości. W przypadku wypełnienia przez licytanta warunków licytacyjnych uzyska on prawo do przysądzenia prawa własności ww. nieruchomości. Zgodnie z wpisem w księgach wieczystych jest to nieruchomość gruntowa położona w R. przy ul.... o powierzchni 413,00 m² stanowiąca współwłasność ustawową małżeńską dłużników. Została nabyta w dniu 13 czerwca 2013 r. w drodze umowy sprzedaży. Dłużnik M. B. nie prowadzi działalności gospodarczej i jest pracownikiem w firmie na stanowisku głównej księgowej. Dłużnik B. B. nie występuje w CEIDG, GUSie jako przedsiębiorca. Adres zajętej nieruchomości pokrywa się z adresem, pod którym zamieszkują dłużnicy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy na organie egzekucyjnym (komorniku) spoczywa obowiązek obliczenia i odprowadzenia podatku od towarów i usług od dokonywanej sprzedaży nieruchomości w trybie licytacji publicznej.

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro dłużnicy nie będą mieli obowiązku opodatkowania powyższej transakcji podatkiem od towarów i usług, to komornik na podstawie art. 18 ustawy o podatku VAT również byłby zwolniony od obliczenia i uiszczenia tego podatku.

Po powołaniu treści art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz § 22 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług wskazał Pan, że dokonuje czynności w imieniu podatnika #61485; dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby obowiązany dłużnik. W przypadku, gdyby powyższa czynność nie podlegała opodatkowaniu lub była zwolniona od podatku, komornik sądowy nie będzie zobowiązany do odprowadzenia podatku. Komornik jest zatem zobowiązany do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej nieruchomości okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zauważył Pan, że opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wtedy, gdy spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu na podstawie art. 5 ustawy o VAT oraz podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu jest dokonywana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą "płatnikiem" w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Po zacytowaniu treści art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 2 pkt 6 oraz art. 15 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy stwierdził Pan, że za działalność gospodarczą należy uznać profesjonalny obrót gospodarczy realizowany w sposób zorganizowany, a co za tym idzie, ciągły, ale również czynności z zakresu działalności produkcyjnej, handlowej lub usługowej wykonywane sporadycznie, jednak jedynie wtedy, gdy okoliczności wskazują na zamiar wykonywania ich w sposób powtarzalny.

Ponownie wskazał Pan, że przedmiotowa sprzedaż dotyczy nieruchomości należącej do dłużników, którzy nie prowadzą działalności gospodarczej, a adres zajętej nieruchomości pokrywa się z adresem ich zamieszkania, można więc stwierdzić, że nieruchomość nie została nabyta w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej, lecz do celów mieszkalnych. W Pana ocenie, dostawa przedmiotowych nieruchomości realizowana przez dłużników nie będzie nosić znamion działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku VAT, ponieważ dłużnicy, według posiadanych informacji, nie prowadzą działalności gospodarczej, a nieruchomość nie została nabyta z zamiarem wykorzystania jej do takiej działalności, lecz do celów mieszkalnych. Dłużnicy nie powinni zatem zostać uznani za podatników podatku VAT z tytułu tej sprzedaży, a transakcja ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl regulacji zawartej w art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

W myśl zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (ust. 2 powołanego artykułu).

Ze wskazanych regulacji wynika, że dostawa gruntów, co do zasady, jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług. W świetle zaś definicji zawartych w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Należy zauważyć, że nawet w przypadku pojedynczych dostaw działek, należących do majątku osobistego osoby fizycznej, możliwe jest uznanie takich transakcji jako działalności handlowca jeśli tylko przybiera ona cechy profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ważne jest w tym kontekście to w jakich warunkach i okolicznościach dochodzi do transakcji sprzedaży, a także jak w ramach tych transakcji zachowuje się zbywający.

Analiza przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, treści powołanych przepisów prawa, jak również aktualnego orzecznictwa sądowego, w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby (C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C-181/10), prowadzi do stwierdzenia, że okoliczności sprawy nie wskazują, aby w związku z dostawą nieruchomości w trybie egzekucji komorniczej, dłużnicy występowali w charakterze podatników podatku od towarów i usług, gdyż czynność ta nie będzie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Z treści wniosku nie wynika bowiem, aby dłużnicy wykorzystywali nieruchomość w działalności gospodarczej i podejmowali jakiekolwiek czynności mające na celu jej zbycie, zatem jej sprzedaż w drodze licytacji publicznej będzie sprzedażą majątku osobistego dłużników, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, iż w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.