ITPP2/443-269/13/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 19 marca 2013 r. (data wpływu 21 marca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania usług leasingu, w sytuacji, gdy w skład wynagrodzenia wkalkulowana jest składka ubezpieczeniowa i podatek od środków transportowych - jest prawidłowe.

W dniu 21 marca 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania usług leasingu, w sytuacji, gdy w skład wynagrodzenia wkalkulowana jest składka ubezpieczeniowa i podatek od środków transportowych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka (dalej także:, "leasingodawca" lub "finansujący") prowadzi działalność w branży usług leasingowych, oferując klientom (dalej także: "leasingobiorcy" lub "korzystający") usługi finansowe obejmujące leasing operacyjny samochodów ciężarowych, samochodów dostawczych, ciągników siodłowych, naczep, przyczep oraz wybranych maszyn budowlanych (dalej: "przedmiot leasingu" lub "pojazd"). W ramach zawartych umów leasingu przekazuje korzystającym do używania określone pojazdy.

Prawa i obowiązki stron umów leasingu, warunki używania, utrzymania i naprawy przedmiotu leasingu, jak również konsekwencje utraty lub uszkodzenia przedmiotu leasingu oraz zasady ubezpieczenia są regulowane umowami zawieranymi z leasingobiorcami oraz zostały zawarte w Ogólnych Warunkach Umowy Leasingu Operacyjnego (dalej: "OWULO"), stanowiących integralną część umów zawartych z klientami.

W świetle postanowień umów leasingowych, aneksów do podpisanych umów oraz OWULO, wynika, iż:

* leasingobiorca zobowiązany jest do uiszczenia, na rzecz leasingodawcy, comiesięcznych rat leasingowych, w terminach wskazanych w harmonogramie opłat;

* wszystkie wydatki związane z własnością lub posiadaniem przedmiotu leasingu, które obciążają leasingodawcę, takie jak: wszelkie podatki, opłaty i inne daniny publicznoprawne, składki ubezpieczeniowe, itp. powiększają opłatę należną z tytułu usługi leasingu (tzn. stanowią jeden z elementów kalkulacyjnych czynszu leasingowego); koszty te zwiększają wysokość czynszu leasingowego należnego za miesiąc następujący po miesiącu, w którym finansujący poniósł dany koszt;

* obowiązek ubezpieczenia przedmiotu leasingu spoczywa na finansującym (tekst jedn.: ubezpiecza on przedmiot leasingu w zakresie OC, ZK i AC przez cały okres posiadania przedmiotu leasingu przez korzystającego); zgodnie z zasadami dotyczącymi kalkulacji czynszu z tytułu leasingu koszt ubezpieczenia jest włączany do wartości czynszu (powiększa tę wartość);

* przedmiot leasingu ubezpieczony może być wyłącznie w zakładzie ubezpieczeniowym wybranym przez finansującego; leasingobiorca nie ma możliwości wyboru ubezpieczającego;

* sposób obciążenia leasingobiorcy opłatą z tytułu składek ubezpieczeniowych (tekst jedn.: sposób powiększenia czynszu leasingowego o koszt ubezpieczenia poniesiony przez finansującego) jest efektem ustaleń finansującego z korzystającym w tym zakresie i uzależniony jest od tego, czy korzystający decyduje się na powiększenie czynszu o koszt ubezpieczenia zgodnie z terminami płatności w których finansujący dokonuje płatności na rzecz zakładu ubezpieczeń - wówczas czynsz powiększany jest wyłącznie o wartość kosztu poniesionego przez finansującego, czy też korzystający wnioskuje o rozłożenie takiej płatności w czasie i włączenie odpowiedniego kosztu ubezpieczenia do większej ilości rat z tytułu leasingu - wówczas każdorazowy czynsz jest dodatkowo powiększany o marżę finansującego stanowiącą 10% kosztu ubezpieczenia;

* bez względu na wybór sposobu obciążenia leasingobiorcy kosztem ubezpieczenia (z marżą lub bez), łączna należność z tytułu raty leasingowej, uwzględniająca także inne koszty finansującego związane z własnością lub posiadaniem przedmiotu leasingu, takie jak np. podatek od środków transportowych, traktowana jest przez strony transakcji jako jedna, niepodzielna należność z tytułu leasingu, która podlega opodatkowaniu podstawową stawką VAT.

Celem dokumentowania usługi leasingowej Spółka wystawia faktury VAT na rzecz swoich klientów, obciążając ich należnością wynikającą z zawartych umów. Obrót z tego tytułu opodatkowany jest podstawową stawką podatku. Na wystawianych fakturach Spółka zasadniczo nie dokonuje rozbicia jednorodnej usługi leasingowej na poszczególne elementy lub świadczenia dodatkowe. Wyjątkiem od tej zasady jest natomiast sytuacja, w której opłaty z tytułu leasingu wyrażone są w EUR a opłata leasingowa w danym miesiącu powiększana jest o wartość poniesionego przez finansującego kosztu podatku od środków transportowych lub ubezpieczenia samochodu - wówczas ze względów technicznych koszt poniesiony przez finansującego z tego tytułu jest wyrażony osobno w PLN i opisany na fakturze jako dodatkowa opłata leasingowa. W takiej sytuacji Spółka w dalszym ciągu traktuje tak wyodrębnioną pozycję na fakturze jako element opłaty leasingowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z opisanymi usługami leasingowymi świadczonymi w ramach zawieranych umów, Spółka zobowiązana jest do odrębnego wykazywania na fakturach i odrębnego opodatkowania VAT (w sposób właściwy dla danej kategorii kosztów) kosztów ponoszonych w związku z przedmiotem leasingu, takich jak składka ubezpieczeniowa i podatek od środków transportowych, czy też prawidłowym jest postępowanie Spółki, która traktuje ponoszone przez siebie koszty jako elementy kalkulacyjne wynagrodzenia z tytułu usług leasingowych opodatkowanych jako jedno, złożone świadczenie wykonywane na rzecz korzystającego.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma możliwości wykazywania na fakturach i odrębnego opodatkowania VAT kosztów ponoszonych w związku z przedmiotem leasingu, takich jak składka ubezpieczeniowa i podatek od środków transportowych, natomiast prawidłowym jest postępowanie, które traktuje ponoszone koszty jako elementy kalkulacyjne wynagrodzenia z tytułu usług leasingowych opodatkowanych jako jedno, złożone świadczenie wykonywane na rzecz korzystającego.

W ocenie Spółki, konieczność włączenia do podstawy opodatkowania opłat z tytułu świadczonej usługi leasingowej dodatkowych kosztów ponoszonych przez Spółkę, takich jak koszt ubezpieczenia przedmiotu leasingu oraz koszt podatku od środków transportowych wynika z obowiązujących regulacji na gruncie VAT i ma oparcie w postanowieniach umów zawieranych z korzystającymi, gdyż z całokształtu warunków, na jakich Spółka oferuje leasingobiorcom pojazdy będące przedmiotem leasingu wynika, iż powyższe koszty (związane z użytkowaniem danego pojazdu) stanowią element kalkulacyjny raty leasingowej (która podlega opodatkowaniu podstawową stawką VAT).

W ramach usługi leasingu, finansujący umożliwia korzystającemu używanie określonego przedmiotu w zamian za opłaty uiszczane okresowo (miesięcznie). Celem umowy leasingu jest zapewnienie finansowania inwestycji (przedmiotu leasingu) bez konieczności nabywania prawa własności do danej rzeczy, za określonym wynagrodzeniem (należnym leasingodawcy).

W ramach usług leasingowych, Spółka dokonuje ubezpieczenia pojazdów będących przedmiotem umów leasingu poprzez wykupienie polisy ubezpieczeniowej w wybranym przez siebie zakładzie ubezpieczeń. Ubezpieczenie przedmiotu leasingu nie następuje z inicjatywy lub na wniosek korzystającego, lecz jest obowiązkową procedurą mającą na celu zabezpieczenie interesu Spółki, która jako leasingodawca pozostaje właścicielem przedmiotu leasingu.

Może się zdarzyć, iż na niektórych polisach ubezpieczeniowych wystawianych przez zakład ubezpieczeń oprócz nazwy Spółki, jako ubezpieczającego, widnieje nazwa leasingobiorcy, jako faktycznie korzystającego z przedmiotu leasingu. Niezależnie jednak od sposobu opisu polisy, sposób rozliczenia kosztu ubezpieczenia przedmiotu leasingu jest zawsze taki sam. Spółka nie traktuje kosztu ubezpieczenia pojazdu jako kosztu poniesionego w swoim imieniu, ale na rzecz korzystającego, który to koszt "refakturuje" następnie na leasingobiorcę, ale wartość tego kosztu jest zawsze włączana do wartości świadczonej przez Spółkę usługi leasingowej (tekst jedn.: raty leasingowej). Ubezpieczenie przedmiotu leasingu leży przede wszystkim w interesie Spółki, która pozostaje właścicielem pojazdu, a zatem nie może być traktowane jako usługa zakupiona przez Spółkę na rzecz osoby trzeciej. Natomiast, podobnie jak wszelkie inne koszty ponoszone przez Spółkę w związku z realizowaną usługą, koszt ubezpieczenia stanowi element kalkulacyjny finalnej ceny usługi.

Jako koszt zwiększający należności Spółki z tytułu raty leasingowej traktowany jest także koszt podatku od środków transportowych. Zgodnie z obecnymi uregulowaniami w tym zakresie, podatkowi od środków transportowych podlegają różne środki transportu, których dopuszczalna masa całkowita wynosi powyżej 3,5 tony.

W związku z faktem, iż przedmiotem umów zawieranych z klientami są pojazdy podlegające temu podatkowi, na Spółce, jako na właścicielu pojazdów, spoczywa obowiązek zapłacenia podatku. Na podstawie zawartych umów wlicza powyższy koszt w cenę usługi i całość świadczenia opodatkowuje podstawową stawką VAT. Podobnie w tym przypadku Spółka nie traktuje kosztu tego podatku jako poniesionego na rzecz korzystającego, gdyż korzystający nie jest podatnikiem tego podatku. Koszt ten stanowi element kalkulacji wynagrodzenia, natomiast w żadnym przypadku nie można tu mówić o "opodatkowaniu" VAT podatku od środków transportowych.

W świetle powyższego, na kwotę wynagrodzenia Spółki składa się m.in. koszt ubezpieczenia oraz koszt podatku od środka transportu (będącego przedmiotem leasingu), dlatego ponoszone przez nią wydatki stanowią element kalkulacyjny raty leasingowej, która z kolei w całości podlega opodatkowaniu (podstawową) stawką VAT.

Spółka wskazała, iż w myśl art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, który (...) stanowi kwotę należną z tytułu sprzedaży, pomniejszoną o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zatem na gruncie ustawy o VAT obrotem są kwoty należne z tytułu wykonywania przez podatnika czynności opodatkowanych tym podatkiem. Oznacza to, iż podstawę opodatkowania stanowią należności, na które strony umowy się umówiły, w zamian za wyświadczenie danej usługi.

W ocenie Spółki, powyższe przesądza o konieczności włączenia do podstawy opodatkowania usług leasingu kosztów ubezpieczenia oraz podatku od środków transportowych.

Powyższy pogląd znajduje potwierdzenie w art. 78 (a) oraz (b) Dyrektywy 2006/112/WE, zgodnie z którym do podstawy opodatkowania wlicza się także: podatki, cła, opłaty i inne należności (za wyjątkiem VAT), a także koszty dodatkowe, takie jak koszty opakowania, prowizji, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez usługodawcę od usługobiorcy (podkreślenie Spółki).

Spółka zauważyła, iż ustawodawca wspólnotowy - we wskazanym wyżej przepisie - zaznaczył, iż w przypadku gdy wymienione wyżej koszty związane są z jednym, określonym świadczeniem, to powinny być doliczane do podstawy opodatkowania. W związku z tym, podatnik nie powinien rozdzielać świadczonej usługi leasingu na usługę główną oraz odrębnie opodatkowane świadczenia/koszty poboczne. Wszystkie elementy świadczonej usługi powinny być włączone do jednolitej podstawy opodatkowania VAT.

Spółka stwierdziła, że wobec powyższego stoi na stanowisku, iż przedstawiony przez nią stan faktyczny spełnia dyspozycję art. 78 Dyrektywy 2006/112/WE, jako że zasady rozliczania "głównej" części usługi leasingu, jak i dodatkowych kosztów (tekst jedn.: kosztu ubezpieczenia oraz podatku od środków transportowych), wynikają z jednej umowy zawartej z korzystającym. Wszystkie te koszty stanowią element cenotwórczy usługi leasingu. Strony umowy leasingu w żadnym punkcie umowy nie wskazują, aby określone koszty dodatkowe stanowiły odrębne od usługi leasingu świadczenie rozliczane na innych zasadach. Uznać zatem należy, iż intencją finansującego jest świadczenie jednorodnej, choć złożonej usługi leasingu, natomiast intencją korzystającego jest nabywanie takiej jednorodnej usługi, a nie szeregu rożnych, niezależnych świadczeń.

Spółka wskazała, iż zarówno na gruncie ustawy o VAT, jak i Dyrektywy 2006/112/WE, brak jest definicji świadczenia złożonego. Koncepcja świadczenia złożonego wykształciła się na gruncie orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE lub Trybunał). Problematyka świadczenia złożonego była przedmiotem rozważań w przykładowych sprawach: C-349/96: Card Protection Plan Ltd (CPP) oraz C-41/04: Levob Verzekeringen BV, OV Bank NV przeciwko Staatssecretaris van Financien.

Z orzecznictwa TSUE wynika, iż świadczenie złożone (składające się z szeregu różnych elementów, czynności itp.) obejmujące - z ekonomicznego punktu widzenia - jedną usługę, nie powinno być sztucznie dzielone. W przeciwnym razie mogłoby to prowadzić do nieprawidłowości w funkcjonowaniu systemu VAT.

Zdaniem TSUE, o świadczeniu złożonym można mówić, gdy łącznie spełnione są następujące warunki:

* świadczenie pomocnicze nie stanowi celu samego w sobie, oraz

* wykonywane czynności są tak ściśle ze sobą związane, że ich rozdzielenie miałoby sztuczny charakter.

W sytuacji, gdy spełnione są wyżej wymienione warunki, można mówić o świadczeniu kompleksowym, składającym się z czynności podstawowej (której wykonanie jest celem umowy zawartej między podatnikiem a klientem) oraz czynności pomocniczej, która jest niezbędna do wykonania danej usługi podstawowej.

Zdaniem Spółki, powyżej opisana sytuacja występuje przy świadczeniu przez nią usługi leasingu, na którą składa się z zespół (różnych) świadczeń i czynności, mających w stosunku do niej charakter dopełniający. Potwierdzeniem integralności ekonomicznej powyższego świadczenia jest fakt, że cena usługi ubezpieczenia oraz koszt podatku od środka transportu jest wkalkulowany w ratę leasingowa. Spółka traktuje powyższe koszty jako element składowy usługi finalnej, tj. usługi leasingu.

Tym samym, w ocenie Spółki, koniecznym jest, aby wartość wskazywanych przez nią kosztów włączyć do wartości wynagrodzenia z tytułu umowy leasingu (raty leasingowej) i opodatkować je łącznie podstawową stawką VAT.

Prawidłowość zaprezentowanego przez Spółkę podejścia została potwierdzona w licznych interpretacjach przepisów wydawanych w imieniu Ministra Finansów, m.in. w interpretacji Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdyni z dnia 13 lutego 2006 r. (sygn. PP/443-153/TZ-254/06/AB), w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 17 czerwca 2008 r. (sygn. ITPP2/443-255B/08/AK) i z dnia 1 października 2010 r. (sygn. ITPP2/443-822/12/PS), Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 lutego 2010 r. (sygn. IPPP3/443-1188/09-2/KB), z dnia 5 lipca 2012 r. (sygn. IPPP2/443-355/12-2/RR) i z dnia 7 lipca 2011 r. (sygn. IPPP1/443-662/11-5/AW), Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 27 grudnia 2011 r. (sygn. IBPP3/443-1240/11/PK) i z dnia 27 grudnia 2011 r. (sygn. IBPP3/443-1092/11/PK) oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 15 lutego 2011 r. (sygn. ILPP2/443-1858/10-2/EN).

Spółka stwierdziła, iż mając na uwadze powyższe takie podejście jest powszechnie prezentowane przez organy podatkowe wydające indywidualne interpretacje prawa podatkowego w imieniu Ministra Finansów. Podejście to podzielają również polskie sądy administracyjne. Przykładowo, w orzeczeniu WSA w Gdańsku z 14 marca 2012 r. (sygn. akt I SA/Gd 104/12), powołując się na stanowisko zaprezentowane przez NSA w orzeczeniu z dnia 8 listopada 2010 r. (sygn. akt I FPS 3/10), WSA stwierdził: (...) ponieważ ogólne warunki umowy leasingu operacyjnego regulujące m.in. kwestię ubezpieczenia przedmiotu leasingu stanowią integralną część umowy leasingu, a ponadto brak zapłaty, również za ubezpieczenie, powoduje wypowiedzenie umowy ze skutkiem natychmiastowym, należy uznać, tak jak przyjął to organ pierwszej instancji, iż ponoszenie przez leasingobiorcę kosztów ubezpieczenia jest niezbędnym warunkiem zawarcia i kontynuowania umowy leasingu. Dodatkowo, w tym samym orzeczeniu, WSA stwierdził, iż: w przypadku usług o kompleksowym charakterze takich jak usługa leasingu, której towarzyszy ubezpieczenie przedmiotu leasingu, nie ma podstaw do dzielenia tej czynności z punktu widzenia obowiązku w podatku od towarów i usług na dwie czynności z tego powodu, że mogą być one przedmiotem odrębnych stosunków zobowiązaniowych na gruncie prawa prywatnego. Ubezpieczenie przedmiotu leasingu, jeśli występuje w ramach danego świadczenia, jest ściśle związane z realizacją umowy leasingu, zabezpieczając interesy obu stron podstawowego świadczenia, które stanowi leasing. Wyodrębnianie go dla celów podatkowych z tego świadczenia stanowiłoby zabieg sztuczny, pozostający w sprzeczności z gospodarczym celem leasingu:

Spółka stwierdziła, że w Jej ocenie, ponoszony koszt ubezpieczenia oraz koszt podatku od środków transportowych w związku z zawartą umową leasingu, stanowi element składowy świadczonej usługi w zakresie leasingu. Powyższe koszty stanowią świadczenie dodatkowe w stosunku do usługi zasadniczej (leasingu), dlatego należy je uwzględnić w wartości raty leasingowej, stanowiącej kwotę należną z tytułu wykonania usługi. Tym samym, należy włączyć je do podstawy opodatkowania i opodatkować stawką VAT właściwą dla tej usługi głównej (aktualnie 23% VAT).

Spółka podkreśliła, iż nie są to odrębne usługi, a elementy pewnej całości, które stanowią z ekonomicznego punktu widzenia jedno świadczenie. Bez usługi leasingu świadczenie usługi ubezpieczenia oraz poniesienie kosztu podatku od środków transportowych będącego przedmiotem umowy, utraciłoby swój sens. Podział kompleksowej usługi jest w takim przypadku podziałem sztucznym i nie może stanowić podstawy do podziału wynagrodzenia.

Spółka dodatkowo wskazała na jeszcze jeden aspekt omawianej sprawy. W dniu 17 stycznia 2013 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wydał wyrok, dotyczący spółki BGŻ Leasing Sp. z o.o. (sygn. C-224/11), w którym odniósł się do kwestii traktowania usługi ubezpieczenia przedmiotu leasingu jako odrębnego świadczenia od usługi leasingu. Stanowisko TSUE związane z kwestią opodatkowania usługi ubezpieczenia przedmiotu leasingu jest nieco odmienne od stanowiska prezentowanego dotychczas przez polskie organy podatkowe, zgodnie z którym koszt usług ubezpieczenia przedmiotu umowy leasingu (poniesiony w związku ze świadczoną usługą leasingu) powinien być zawsze częścią opłaty leasingowej i podlegać opodatkowaniu podstawową stawką VAT. Stanowisko TSUE zakłada możliwość stosowania przez firmy leasingowe zwolnienia z VAT dla tej części świadczonej usługi, która dotyczy kosztów ubezpieczenia przedmiotu leasingu. Zdaniem TSUE, usługę ubezpieczenia przedmiotu leasingu oraz usługę leasingu można traktować w niektórych przypadkach jako usługi odrębne. Spółka podkreśliła jednak, iż zgodnie z uzasadnieniem wyroku, aby zastosowanie zwolnienia mogło mieć zastosowanie muszą być spełnione określone warunki.

Główne tezy wyroku Trybunału, które mają najbardziej istotne znaczenie z punktu widzenia przedstawionego stanu faktycznego, są następujące:

* ostateczna ocena, czy w konkretnym przypadku mamy do czynienia ze świadczeniem złożonym, czy dwoma odrębnymi świadczeniami, powinna być dokonana biorąc pod uwagę całokształt okoliczności sprawy - pkt 50 uzasadnienia wyroku,

* przesłanką istnienia odrębnych świadczeń jest obciążanie leasingobiorcy dokładnym kosztem tego ubezpieczenia - pkt 62, 68, 69, 70 uzasadnienia wyroku,

* leasingobiorca dysponuje swobodą wyboru zakładu ubezpieczeń - punkt 43 uzasadnienia wyroku,

* oddzielne fakturowanie usługi leasingowej i usługi ubezpieczeniowej stanowi przesłankę istnienia odrębnych świadczeń dla celów opodatkowania - punkt 44 uzasadnienia wyroku,

* przy braku istnienia postanowienia umownego, usługi leasingu i ubezpieczenia mogą stanowić niezależne świadczenia - punkt 47 uzasadnienia wyroku.

Jak zatem Spółka wskazała wcześniej, uznanie, iż w określonym przypadku świadczenie finansującego w zakresie ubezpieczenia przedmiotu leasingu może być uznane za odrębną usługę uzależnione jest od spełnienia warunków wskazanych w wyroku Trybunału. W omawianym stanie faktycznym, biorąc pod uwagę całokształt relacji Spółki z Jej klientami i postanowienia zawieranych umów stwierdzić należy, iż warunki te nie są spełnione.

Spółka przewiduje możliwość obciążania korzystających kwotą istotnie wyższą, niż koszt poniesionego ubezpieczenia. Jedynie w przypadku, gdy na skutek uzgodnień ze Spółką korzystający decyduje się na opłacanie raty leasingowej zwiększonej o wartość kosztu ubezpieczenia zgodnie z terminami płatności ubezpieczenia przez Spółkę, płatność korzystającego nie jest powiększana o określoną marżę. W ocenie Spółki, fakt ten (tzn. możliwość obciążenia dokładną kwotą kosztu ubezpieczenia) nie ma jednak wpływu na ocenę charakteru usługi, gdyż w przeciwnym przypadku charakter usługi byłby oceniany poprzez pryzmat wyboru sposobu finansowania przez korzystającego - przy określonych ustaleniach co do płatności mielibyśmy do czynienia z usługą ubezpieczeniową zwolnioną z VAT, natomiast przy płatności rozłożonej na większą ilość rat z usługą leasingową opodatkowaną VAT. W ocenie Spółki, istotnym jest w tym przypadku jedynie fakt, iż na podstawie zawieranych umów istnieje możliwość obciążenia korzystającego kosztem większym, niż dokładny koszt ubezpieczenia poniesiony przez Spółkę.

Kolejną przesłanką uzasadniającą stanowisko, iż wobec Spółki nie ma zastosowania cytowany wyrok Trybunału jest całkowity brak wpływu korzystającego na wybór zakładu ubezpieczeniowego, z którym zawierana jest umowa ubezpieczenia. Również sposób dokumentowania usług świadczonych przez Spółkę oraz postanowienia umowne pomiędzy stornami jednoznacznie wskazują, iż intencją stron nie było zawieranie odrębnej od usługi leasingowej usługi ubezpieczenia pojazdu.

Reasumując Spółka stwierdziła, że w Jej ocenie prawidłowym jest postępowanie, w ramach którego traktuje wykonywaną przez siebie usługę jako świadczenie złożone stanowiące w całości usługę leasingu podlegającą w całości opodatkowaniu podstawową stawką VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.