ITPP2/443-269/07/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Starostwa przedstawione we wniosku z dnia 26 listopada 2007 r. (data wpływu 12 grudnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odzyskania nienależnie wpłaconego podatku z tytułu opłat za wieczyste użytkowanie gruntów ustanowionych na podstawie umów zwartych przed 1 maja 2004 r. - jest prawidłowe.

W dniu 12 grudnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odzyskania nienależnie wpłaconego podatku z tytułu opłat za wieczyste użytkowanie gruntów ustanowionych na podstawie umów zwartych przed 1 maja 2004 r.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Starostwo jako czynny podatnik VAT w okresie od 2004 r. do 2006 r. było zobowiązane do naliczania podatku od towarów i usług do opłat za wieczyste użytkowanie gruntów ustanowionych na podstawie umów zawartych przed 1 maja 2004 r. W zaistniałej sytuacji faktycznoprawnej wystawiane były faktury dla użytkowników wieczystych będących osobami prawnymi, a dla użytkowników wieczystych będących osobami fizycznymi wystawiona była faktura wewnętrzna z tytułu niefakturowanej opłaty za wieczyste użytkowanie gruntów. W fakturach tych nie doliczano podatku VAT od ustalonych wcześniej (tj. przed 1 maja 2004 r.) opłat za okres od 2004 r. do 2006 r.

W 2004 r. i 2005 r. Starostwo odprowadzało podatek VAT od opłat niezależnie od tego czy były one uregulowane przez użytkowników wieczystych. Natomiast w 2006 r. Starostwo odprowadziło podatek VAT tylko od opłat wpłaconych przez użytkowników wieczystych.

W związku z uchwałą NSA w dniu 8 stycznia 2007 r. sygn. akt I FPS 1/06 Starostwo zaprzestało od 2007 r. naliczania podatku od towarów i usług za wieczyste użytkowanie gruntów ustanowionych przed 1 maja 2004 r. Biorąc pod uwagę stanowisko NSA Starostwo jako podatnik VAT przystąpi do skorygowania deklaracji w zakresie podatku należnego za okres od 2004 r. do 2006 r. od wyżej wymienionych opłat w celu odzyskania nienależnie uiszczonego podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

.

.

Zdaniem Wnioskodawcy, Starostwo może odzyskać nienależnie wpłacony podatek od towarów i usług od umów za wieczyste użytkowanie gruntów zawartych przed 1 maja 2004 r. w przypadku braku możliwości otrzymania potwierdzenia odbioru faktury korygującej, jeśli opłaty z tego tytułu dotyczyły osób fizycznych i nie były fakturowane. Natomiast jeśli opłaty były zafakturowane i dotyczyły osób prawnych to brak otrzymania potwierdzenia odbioru faktury korygującej, czyli brak wysłanego zwrotnego potwierdzenia jej odbioru, tzw. "zwrotki", która by o tym świadczyła nie pozwala w ogóle na skorygowanie (zmniejszenie) podatku należnego od zafakturowanych opłat.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Odnosząc się do zapytania w kwestii możliwości odzyskania nienależnie wpłaconego podatku w przypadku niefakturowanych opłat za wieczyste użytkowanie gruntów na podstawie umów zawartych przed 1 maja 2004 r. z osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej należy zauważyć, że Starostwo nie może wystawić faktur korygujących, ponieważ brak jest faktur pierwotnych, które miałyby być korygowane.

Jednocześnie nadmienić należy, że Starostwo może w celu skorygowania nienależnego podatku, w oparciu o dyspozycję art. 81 ust. 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, złożyć korektę deklaracji VAT-7 za okresy rozliczeniowe, w których naliczyła i wpłaciła podatek z tytułu opłat za wieczyste użytkowanie. Jeżeli w wyniku złożonej korekty powstanie nadpłata podatku, Starostwo wraz z korektą deklaracji VAT-7 może, zgodnie z art. 75 § 2 Ordynacji podatkowej, złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty. Niniejsza interpretacja nie przesądza jednak o sposobie rozstrzygnięcia postępowania podatkowego dotyczącego stwierdzenia nadpłaty, co pozostaje w kompetencji właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego.

A zatem, w przypadku użytkowników wieczystych będących osobami fizycznymi Starostwo ma możliwość odzyskania niesłusznie wpłaconego podatku, jednakże wskazane we wniosku uwarunkowania skorygowania podatku należnego dotyczące posiadania potwierdzenia odbioru faktur korygujących, w sytuacji gdy wniesienie opłaty nie zostało udokumentowane fakturą VAT, nie znajdują uzasadnienia w obowiązujących przepisach.

Zgodnie z dyspozycją art. 29 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) obrót zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, a także kwot wynikających z dokonanych korekt faktur.

Przypadki i zasady wystawiania faktur korygujących określają przepisy § 16-18 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 z późn. zm.).

Stosownie do regulacji zwartej w § 16 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą. W myśl przepisu § 16 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku zwrotu sprzedawcy towarów oraz zwrotu nabywcy kwot nienależnych, o których mowa w art. 29 ust. 4 ustawy.

W myśl postanowień § 16 ust. 4 i § 17 ust. 6 rozporządzenia sprzedawca jest obowiązany posiadać potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę; nie dotyczy to eksportu towarów, przypadków określonych w § 11 ust. 2 pkt 3, wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz dostawy towarów, dla której miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju. Potwierdzenie odbioru faktury korygującej stanowi podstawę do obniżenia kwoty podatku należnego w rozliczeniu za miesiąc, w którym sprzedawca otrzymał to potwierdzenie, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 99 ust. 2 i 3 ustawy - w rozliczeniu za kwartał, w którym to potwierdzenie otrzymali, z uwzględnieniem zasad, o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy.

Powołany powyżej przepis art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług jasno stanowi, iż kwoty, o które zmniejsza się obrót muszą zostać udokumentowane. Faktura korygująca, bez potwierdzenia jej odbioru, nie spełnia powyższej przesłanki i nie stanowi wystarczającej podstawy do obniżenia podatku należnego - dopiero potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę powoduje akceptację zmiany wartości zawartych na fakturze i daje prawo do takiego obniżenia.

Przepisy nie określają formy w jakiej powinno nastąpić potwierdzenie odbioru faktury korygującej. Potwierdzenie takie może więc być dokonane w każdej formie, która pozwala na jednoznaczne stwierdzenie, iż odbiorca otrzymał fakturę. Potwierdzenie takie uprawnia sprzedawcę do stosownego obniżenia podatku należnego w rozliczeniu za miesiąc, w którym sprzedawca otrzymał potwierdzenie odbioru faktury przez nabywcę.

We wniosku Starostwo wskazuje na sposób potwierdzenia odbioru faktury korygującej poprzez otrzymanie zwrotnego potwierdzenia odbioru - tzw. "zwrotki". Niewątpliwie pocztowe potwierdzenie doręczenia faktury korygującej jest wystarczającym potwierdzeniem odbioru faktury korygującej przez nabywcę. Innym sposobem potwierdzenia jest np. uzyskanie adnotacji na kopii korekty, pisemne potwierdzenie odbioru faktury korygującej dokonane przez nabywcę w odrębnym od kopii faktury dokumencie, przesłana zwrotnie kopia podpisanego oryginału faktury korygującej (pozostającego w dyspozycji nabywcy), faks podpisanego przez nabywcę oryginału faktury korygującej (pozostającego u nabywcy).

Reasumując należy uznać, iż w przypadku braku otrzymania przez Starostwo potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez podmioty (osoby prawne) będące w upadłości lub likwidacji wystawione faktury korygujące nie mogą stanowić podstawy do obniżenia kwoty podatku należnego. Jednakże w sytuacji, gdy Podatnik będzie w posiadaniu dowodu, że skutecznie wprowadził do obiegu fakturę korygującą, poprzez doręczenie jej odbiorcy, będzie upoważniony do obniżenia podatku należnego w rozliczeniu za miesiąc, w którym otrzyma to potwierdzenie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.