ITPP2/443-267/09/EŁ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 1 kwietnia 2009 r. (data wpływu 2 kwietnia 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 kwietnia 2009 r. (data wpływu 21 kwietnia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją inwestycji pod nazwą "Budowa sieci wodociągowej w 11 miejscowościach Gminy G - etap I" niezwiązanej z wykonywaniem czynności opodatkowanych - jest prawidłowe.

W dniu 2 kwietnia 2009 r. został złożony wniosek, uzupełniony pismem z dnia 16 kwietnia 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pod nazwą "Budowa sieci wodociągowej w 11 miejscowościach Gminy G - etap I" niezwiązanej z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

W przedmiotowym wniosku, oraz piśmie stanowiącym jego uzupełnienie, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dla przybliżenia stanu faktycznego zdarzenia, Gmina wskazała, iż na początku należy spojrzeć bardziej ogólnie na sprawę samorządu gminnego jako takiego. Pojęciem gminy określa się w doktrynie wspólnotą samorządową, czyli wszystkich mieszkańców gminy, oraz odpowiednie terytorium. Zgodnie z przepisami, gmina posiada osobowość prawną. Jako osoba prawna należąca do sektora finansów publicznych nie prowadzi rachunkowości, w której można by ująć operacje gospodarcze. Zasady prowadzenia rachunkowości budżetu gminy określa rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 lipca 2006 r. w sprawie szczegółowych zasad rachunkowości oraz planów kont dla budżetu państwa, budżetu jednostek samorządu terytorialnego oraz niektórych jednostek sektora finansów publicznych. W tak prowadzonej rachunkowości nie ma miejsca na ujmowanie operacji gospodarczych, nie ma też miejsca i możliwości rozliczenia podatków. Zatem osoba prawna, czyli jednostka samorządu terytorialnego jaką jest gmina, nie jest podatnikiem w rozumieniu przepisów art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Gmina nie wykonuje samodzielnie żadnych czynności opodatkowanych, nie spełnia więc definicji podatnika, a zatem również brak przesłanek do wypełnienia art. 15 ust. 2 ww. ustawy, jako podmiotu wykonującego samodzielnie działalność gospodarczą. Potwierdzeniem tego dodatkowo może być to, że Minister Finansów nie przewidział w wydanym przez siebie rozporządzeniu wykonawczym w sprawie szczegółowych zasad rachunkowości oraz planów kont dla budżetu państwa, budżetu jednostek samorządu terytorialnego oraz niektórych jednostek sektora finansów publicznych, kont dla uwidocznienia operacji gospodarczych i rozliczeń podatku. Z analizy prawa Europejskiego w tym zakresie, a szczególnie zapis art. 13 Dyrektywy Rady Unii Europejskiej nr 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L 2006 nr 347, str.1), który w ust. 1. brzmi: "Krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami", wynika bezwzględnie znacznie szerszy, niż w prawie polskim zakres zwolnienia podmiotowego dla jednostek sektora finansów publicznych. W tych okolicznościach w świetle prawa unijnego gmina nie podlega opodatkowaniu VAT.

W latach 2006 i 2007 Gmina realizowała zadanie inwestycyjne pod nazwą "Budowa sieci wodociągowej w 11 miejscowościach Gminy G - etap I". W żaden sposób nie odzyskała podatku od towarów i usług od zapłaconych rachunków, ponieważ po zakończeniu inwestycji przekazała całą sieć wodociągową "M" Spółka z o.o. z siedzibą w G., celem eksploatacji i dostarczania wody dla odbiorców na terenie Gminy. Organem założycielskim Spółki jest Gmina Miasto G. Z opłat pobieranych za wodę Spółka pokrywa wszystkie koszty związane z utrzymaniem i eksploatacją sieci wodociągowej na terenie Gminy. Nie przekazuje Gminie żadnych środków (umowa: tekst jednolity z dnia 2 kwietnia 2004 r., aneks z dnia 20 czerwca 2004 r. i aneks z dnia 26 marca 2007 r.). Na powyższe zadanie inwestycyjne Gmina złożyła wniosek o dofinansowanie ze środków unijnych, który zakwalifikowany został dopiero w 2009 r. W powyższym wniosku uznała podatek od towarów i usług jako kwalifikowany, mając na uwadze art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług oraz fakt, iż powyższa inwestycja nie generuje dochodów dla Gminy. Wskazała, iż pozostając właścicielem sieci wodociągowej, nie pobiera z tego tytułu żadnych korzyści, gdyż administracją całej sieci oraz poborem opłat zajmuje się podmiot gospodarczy jakim jest Spółka z o.o. "M". Gmina wybudowała sieć, zapłaciła należny podatek, a nie może go w żaden sposób odzyskać, dlatego też w projekcie złożonym do Zintegrowanego Programu Operacyjnego Rozwoju Regionalnego podatek uznała jako koszt kwalifikowany.

W uzupełnieniu Gmina wskazała, iż po zakończeniu ww. zadanie, inwestycja została niezwłocznie i nieodpłatnie przekazana wskazanej wyżej Spółce. Ponadto podała, iż uzyskane środki nie są środkami bezzwrotnej pomocy zagranicznej, o których mowa w § 22 i § 8 ust. 3 i 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w ww. przypadku Gmina może odzyskać podatek VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina nie ma możliwości w żaden sposób odzyskać podatku od towarów i usług związanego z ww. inwestycją.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie wskazuje się, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii uznania, bądź też nie uznania Gminy za podatnika podatku od towarów i usług, gdyż w tym zakresie nie przedstawiono własnego stanowiska oraz nie sformułowano pytania.

Końcowo wskazać należy, że organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczenia wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.