ITPP2/443-266/10/KT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 marca 2010 r. (data wpływu 25 marca 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 maja 2010 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntów - jest prawidłowe.

W dniu 25 marca 2010 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 18 maja 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntów.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Posiada Pan nieruchomość niezabudowaną, którą nabył w sposób niezamierzony, tj. w drodze darowizny od rodziców, dokonanej z dniem 18 lutego 1998 r. Sporządzono akt notarialny, z którego wynika, że jest to pierwsza darowizna uczyniona na Pana rzecz. Nieruchomość stanowi Pana majątek własny. Jako osoba fizyczna, nieprowadzącą działalności gospodarczej, nie jest Pan podatnikiem podatku od towarów i usług. Całkowita powierzchnia ww. nieruchomości niezabudowanej wynosi 7,7798 ha. Dokonał Pan podziału jej części na 10 działek (o łącznej powierzchni około 1.3878 ha), które posiadają już warunki zabudowy. Działki te, należące do majątku osobistego, zamierza Pan sprzedać, a wszystkie środki uzyskane z tego tytułu przeznaczyć na budowę domu dla rodziny. W związku z trudnością sprzedaży gruntu w jednej części, był Pan zmuszony dokonać jego podziału na 10 działek, które chce sprzedać. Sprzedaż tych działek stanowi czynność sporadyczną i z natury rzeczy niezwiązaną z uzyskiwaniem stałego dochodu.

W uzupełnieniu wniosku zaznaczył Pan, iż dokonał już sprzedaży 5 działek. Oświadczył, że od dnia 18 lutego 1998 r. grunty rolne (klasy RV i IV), nabyte w drodze darowizny od rodziców, były przez Pana uprawiane na użytek własny. Nie prowadził Pan zorganizowanej działalności gospodarczej, czy handlowej. Część z tych gruntów to nieużytki. Jest Pan zatrudniony w charakterze mechanika samochodowego. Uprawę ziemi traktuje jako dodatkowe zajęcie, niemające charakteru działalności gospodarczej. Ubezpieczeniem KRUS objęta jest Pana żona, Pan - ubezpieczeniem społecznym ZUS. Z tytułu posiadania ww. gruntów płaci Pan podatek rolny oraz korzysta z dopłaty unijnej na część gruntów rolnych. Działki oferowane są na sprzedaż w drodze przekazu ustnego. Posiadają tylko warunki zabudowy i są oznaczone symbolem użytku RV, nie są uzbrojone, ani wyposażone w media. Z wnioskiem o uzyskanie warunków zabudowy wystąpił Pan osobiście, jako właściciel gruntów, w celu uzyskania informacji od gminy, czy w planach zagospodarowania przestrzennego będzie można na tym właśnie terenie wybudować domy, ponieważ również Pan na swojej działce, usytuowanej obok działek na sprzedaż, chce wybudować dom mieszkalny jednorodzinny.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy podatnik będący osobą fizyczną, która uzyskała nieruchomość w drodze darowizny (tak jak w Pana przypadku), odsprzedając ją nie musi uiszczać podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl przepisów zawartych w ustawie o podatku od towarów i usług, nie powinien Pan płacić podatku z tytułu sprzedaży działek z majątku osobistego. Nadmienił Pan, iż jako osoba fizyczna, nieprowadząca działalności gospodarczej, niebędąca podatnikiem podatku od towarów i usług, nie dokonuje sprzedaży działek w celu uzyskania z tego tytułu stałego dochodu, a w celu pozyskania niezbędnych funduszy na budowę domu, aby zapewnić rodzinie godziwe warunki życia, ponieważ jest jedynym jej żywicielem (żony i dwojga dzieci) i nie posiada zdolności finansowej, w ramach której mógłby zaciągnąć kredyt na jego budowę. Został Pan w ten sposób zmuszony do wydzielenia z części otrzymanych od rodziców, w drodze darowizny gruntów, 10 działek, w celu ułatwienia sobie ich sprzedaży. Częstotliwość działania nie jest czyniona z zamiarem nadania stałego, zorganizowanego charakteru, tj. działalności gospodarczej, lecz w celu zdobycia funduszy na rozpoczęcie budowy domu. Sprzedając działki korzysta Pan z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem nie jest to czynność mogąca oznaczać wykonywanie działalności gospodarczej, czy handlowej. Nie ma żadnych przesłanek, aby twierdzić, że działa Pan w charakterze tzw. handlowca. Nie można jednoznacznie orzec, że nabył Pan grunty w celu ich dalszej odsprzedaży. Otrzymał je Pan w drodze darowizny od rodziców i stanowią majątek osobisty, wobec czego ich sprzedaż nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 powołanej ustawy. Zgodnie z tym przepisem pod pojęciem towaru należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu, ale tylko taka, która wykonana jest przez podmiot, który w związku z jej realizacją występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Pojęcia "podatnik" i "działalność gospodarcza", na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy. Podatnikami - wg zapisu ust. 1 tego artykułu - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma zatem na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem "podatnika" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Według prawa unijnego, z mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347/1, z późn. zm.), działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców i osób świadczących usługi włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów. Za działalność gospodarczą uznaje się również wykorzystywanie, w sposób ciągły, własności dóbr materialnych lub niematerialnych do celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 cyt. Dyrektywy, państwa członkowskie mogą również uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie zawiera transakcje związane z działalnością gospodarczą w rozumieniu ww. art. 9 ust. 1, w szczególności (...) dostawy działek budowlanych. Przez działkę budowlaną rozumie się każdą działkę nieuzbrojoną lub uzbrojoną, uznaną za budowlaną przez państwa członkowskie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie majątku rzeczowego i wartości niematerialnych w celu uzyskiwania z tego tytułu dochodu.

Powyższe kwestie do dnia 31 grudnia 2006 r., w analogiczny sposób, regulowały przepisy art. 4 ust. 2 i 3 Szóstej Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. U. L 145 z 13.6.1977, s. 1).

Ze wskazanych regulacji wynika, że dostawa gruntów co do zasady jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług. W świetle zaś definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Aby dostawę towarów (np. gruntów) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takie czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że osoba fizyczna dokonująca jednorazowej lub okazjonalnych transakcji oraz nieprowadząca regularnej, zorganizowanej, czy też zarejestrowanej działalności gospodarczej nie występuje w charakterze podatnika od towarów i usług. Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego - który nie został nabyty w celu prowadzenia działalności gospodarczej - gruntu przeznaczonego pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, to czynność taka nie oznacza prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Wyprzedaż majątku prywatnego przez osobę fizyczną, nawet jeżeli przybierze w określonym przedziale czasowym charakter częstotliwy - nie może być uznana za działalność handlową, czyniącą tenże podmiot podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z treści złożonego wniosku wynika, że nieruchomość gruntową niezabudowaną otrzymał Pan w drodze darowizny od rodziców. Jako osoba fizyczna nieprowadzącą działalności gospodarczej, nie jest Pan podatnikiem podatku od towarów i usług. W związku z trudnością sprzedaży gruntu w jednej części, dokonał Pan podziału jego części na 10 działek (dla których wydano warunki zabudowy), z których sprzedał już 5. Wszelkie środki uzyskane z dotychczasowej i planowanej sprzedaży działek, zamierza Pan przeznaczyć na budowę domu jednorodzinnego mieszkalnego. Sprzedaż ta stanowi czynność sporadyczną, niezwiązaną z uzyskiwaniem stałego dochodu. Wszystkie środki uzyskane z tej sprzedaży, zostaną przeznaczone na budowę domu dla rodziny. Od dnia 18 lutego 1998 r. ww. grunty rolne (klasy RV i IV), były przez Pana uprawiane na użytek własny. Z tytułu posiadania ww. gruntów płaci Pan podatek rolny oraz korzysta z dopłaty unijnej na część gruntów rolnych. Działki oferowane są na sprzedaż w drodze przekazu ustnego, nie są uzbrojone, ani wyposażone w media. Z wnioskiem o uzyskanie warunków zabudowy wystąpił Pan osobiście, jako właściciel gruntów, w celu uzyskania informacji, czy będzie to teren przeznaczony pod zabudowę, ponieważ również Pan na swojej działce, usytuowanej obok działek na sprzedaż, chce wybudować dom dla swojej rodziny.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż pomimo, że grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, z okoliczności sprawy nie wynika, aby dokonując sprzedaży 5 działek przeznaczonych pod zabudowę oraz planując sprzedaż pozostałych 5, działał Pan w charakterze handlowca. Przeciwnie ocenić należy, że kierują Panem motywy osobiste i chęć zaspokojenia potrzeb osobistych Pana i rodziny. Nie można stwierdzić, że nabył Pan grunt w celu dalszej odsprzedaży, czy w celach zarobkowych, ponieważ otrzymał go Pan w darowiźnie od rodziców i - jak wskazał - grunt był wykorzystywany jedynie na potrzeby własne. Sprzedając działki korzysta Pan z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Reasumując, skoro przedmiotowe grunty, które otrzymał Pan w darowiźnie, nie były i nie są wykorzystywane przez Pana w działalności gospodarczej (w tym również w działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług), należy uznać, zgodnie z aktualnym orzecznictwem sądowoadministracyjnym, że ich sprzedaż nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.