ITPP2/443-26/13/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 31 grudnia 2012 r. (data wpływu 11 stycznia 2013 r.), uzupełnionym w dniu 13 marca 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego w przypadku prowadzenia działalności w zakresie rzeczoznawstwa majątkowego - jest prawidłowe.

W dniu 11 stycznia 2013 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 13 marca 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego w przypadku prowadzenia działalności w zakresie rzeczoznawstwa majątkowego.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pani działalność w zakresie wyceny wartości nieruchomości. Wartość sprzedaży opodatkowanej w 2011 r., jak również w 2012 r., nie przekroczyła 150.000 zł. Działalność ma charakter działalności regulowanej ustawowo - zasady wykonywania tej działalności określa Dział IV ustawy o gospodarce nieruchomościami. Z przepisów tej ustawy wynika, iż przedmiotem wyceny nieruchomości jest ustalanie jej wartości. Ustalenie wartości następuje w oparciu o proces wyceny, sposób przeprowadzenia którego regulują przepisy prawa (ustawa o gospodarce nieruchomościami i rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego). Rezultatem wyceny jest operat szacunkowy lub opinia co do wartości nieruchomości w formie operatu szacunkowego. Wyceny nieruchomości są sporządzane na zlecenie banków i instytucji kredytowych, organów administracji publicznej, sądów, osób fizycznych oraz przedsiębiorców.

W latach 2008-2012 wykonywane przez Panią czynności były opodatkowane podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych. Począwszy od 1 stycznia 2013 r. zamierza skorzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług przewidzianego w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W celu skorzystania ze zwolnienia złożyła Pani wymagane zawiadomienie na druku VAT-R. W 2012 r. nie prowadziła Pani działalności doradczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wykonując usługi rzeczoznawstwa majątkowego polegające na sporządzaniu operatów szacunkowych, czyli pisemnych opinii o wartości nieruchomości, ograniczonych praw rzeczowych, urządzeń trwale z gruntem związanych, bez wykonywania usług doradztwa w tym zakresie, jest Pani uprawniona do korzystania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług przewidzianego w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi rzeczoznawstwa majątkowego polegające na sporządzaniu pisemnych opinii co do wartości nieruchomości w formie operatu szacunkowego na rzecz banków, sądów, klientów indywidualnych, nie są usługami doradztwa, a zatem może korzystać ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wskazała Pani, że w świetle art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług wartość sprzedaży opodatkowanej za rok poprzedzający musi być niższa niż 150.000 złotych. W ust. 13 tego artykułu podano, że zwolnień, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się do podatników świadczących usługi w zakresie doradztwa. Pani zdaniem, werbalne brzmienie przepisu wskazuje, iż ustawodawca nie wyłączył możliwości stosowania zwolnień w stosunku do usług rzeczoznawstwa majątkowego. Usługi rzeczoznawstwa majątkowego, polegające na sporządzaniu opinii co do wartości nieruchomości w formie operatu szacunkowego, nie są bowiem usługami doradczymi. Wyjaśniła Pani, że wykonywanie tych usług zostało przez ustawodawcę ściśle rozdzielone w ustawie o gospodarce nieruchomościami. Zgodnie z art. 174 ust. 3 tej ustawy, rzeczoznawca majątkowy dokonuje określania wartości nieruchomości, a także maszyn i urządzeń trwale związanych z nieruchomością. Nadmieniła Pani, że z zacytowanego przepisu wynika, iż celem wyceny nieruchomości jest definitywne określenie pewnego stanu (faktu, a nie udzielenie rady lub konsultacji). Natomiast zgodnie z art. 174 ust. 3a ustawy, rzeczoznawca majątkowy może sporządzać opracowania i ekspertyzy, niestanowiące operatu szacunkowego, dotyczące: (...). Stwierdziła Pani, iż treść powyższych przepisów wskazuje, że ustawodawca rozdzielił dwie sfery działalności rzeczoznawców majątkowych, tj. ustalanie wartości nieruchomości w opinii mającej formę operatu szacunkowego, którego celem jest określenie stanu rzeczy (w tym wypadku wartości) oraz sferę doradczą - realizowaną w innych formach niż operat szacunkowy, wówczas działalność tę można sklasyfikować jako ekspercko-doradczą.

Wskazała Pani, że zestawienie powołanych przepisów jednoznacznie wskazuje, iż rzeczoznawca majątkowy świadczący usługi wyceny nieruchomości poprzez wydawanie opinii w formie operatu szacunkowego nie prowadzi działalności doradczej. Dopiero wykonywanie przez rzeczoznawcę innych ekspertyz i opracowań, które takiej formy nie będą miały (a więc nie będą stanowiły określenia wartości nieruchomości) może być potraktowane jako usługi doradztwa. Takie rozumienie przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami znajduje potwierdzenie w wykładni językowej przepisu art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług. Zauważyła Pani, iż zgodnie z "Małym słownikiem języka polskiego", PWN, Warszawa 1994, doradzać znaczy udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Ten sam słownik wskazuje, że rzeczoznawca to specjalista powoływany do wydawania orzeczenia, czy opinii w sprawach spornych wchodzących w zakres jego kwalifikacji zawodowych, biegły, ekspert. Rzeczoznawca majątkowy w zakresie swoich standardowych usług nie zajmuje się doradzaniem, jedynie potwierdza zastany stan faktyczny i na jego podstawie dokonuje wyceny w postaci operatu.

Z powyższych powodów, w Pani ocenie, wykonywanie usług szacowania wartości nieruchomości polegających na sporządzaniu operatów szacunkowych, czyli pisemnych opinii o wartości nieruchomości, ograniczonych praw rzeczowych, urządzeń trwale z gruntem związanych, bez doradztwa w tym zakresie, będzie podlegało zwolnieniu od podatku wskazanemu w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Końcowo zaznaczyła Pani, iż takie samo stanowisko zajęła w analogicznym stanie faktycznym Izba Skarbowa w Łodzi w interpretacji z dnia 23 lipca 2012 r. nr IPTPP4/443-283/12-5/BM.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, w myśl ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z treści art. 113 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1 (ust. 11 analizowanego artykułu).

W myśl postanowień ust. 13 pkt 2 tegoż artykułu, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca, oraz podatników świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie.

W oparciu o art. 113 ust. 14 pkt 2 ww. ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych uzyskał delegację ustawową do określenia, w drodze rozporządzenia, listy towarów i usług, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. a i pkt 2, z uwzględnieniem klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

Przepis § 27 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.), określa listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, stanowiącą załącznik do rozporządzenia.

W załączniku tym w pozycji 12 wskazano "Doradztwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego", a w pozycji 13 "Usługi prawnicze".

W świetle powyższego usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa nie korzystają ze zwolnienia podmiotowego.

Podkreślić należy, iż ani ustawa o podatku od towarów i usług, ani przepisy wykonawcze do tej ustawy, nie definiują pojęć "doradztwo" i "rzeczoznawstwo". Wobec powyższego należy posłużyć się znaczeniem językowym tych pojęć. Zgodnie z "Małym słownikiem języka polskiego PWN" (PWN, Warszawa 1994), "rzeczoznawca" to specjalista powoływany do wydawania orzeczenia czy opinii w sprawach spornych wchodzących w zakres jego kwalifikacji zawodowych, biegły, ekspert, natomiast "doradzać" znaczy udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie.

Rzeczoznawstwo majątkowe zostało uregulowane z ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 174 ust. 1 tej ustawy, rzeczoznawstwo majątkowe jest działalnością zawodową wykonywaną przez rzeczoznawców na zasadach określonych w niniejszej ustawie.

W świetle ust. 2 ww. artykułu, rzeczoznawcą majątkowym jest osoba fizyczna posiadająca uprawnienia zawodowe w zakresie szacowania nieruchomości, nadane w trybie przepisów rozdziału 4 niniejszego działu.

Rzeczoznawca majątkowy dokonuje określania wartości nieruchomości, a także maszyn i urządzeń trwale związanych z nieruchomością (ust. 3 tegoż artykułu).

Według art. 174 ust. 3a powyższej ustawy, rzeczoznawca majątkowy może sporządzać opracowania i ekspertyzy, niestanowiące operatu szacunkowego, dotyczące:

Z treści złożonego wniosku wynika, iż prowadzi Pani działalność w zakresie wyceny wartości nieruchomości. Wartość sprzedaży opodatkowanej zarówno w 2011 r., jak również w 2012 r., nie przekroczyła 150.000 zł. Ustalenie wartości nieruchomości następuje w oparciu o proces wyceny, sposób przeprowadzenia którego regulują przepisy prawa (ustawa o gospodarce nieruchomościami i rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego). Rezultatem wyceny jest operat szacunkowy lub opinia co do wartości nieruchomości w formie operatu szacunkowego. Wyceny nieruchomości są sporządzane na zlecenie banków i instytucji kredytowych, organów administracji publicznej, sądów, osób fizycznych oraz przedsiębiorców. W latach 2008-2012 wykonywane przez Panią czynności były opodatkowane podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych. Począwszy od 1 stycznia 2013 r. zamierza Pani skorzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług przewidzianego w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W celu skorzystania ze zwolnienia złożyła Pani wymagane zawiadomienie na druku VAT-R.

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, iż w sytuacji świadczenia jedynie usług rzeczoznawstwa majątkowego, polegających na sporządzaniu pisemnych opinii co do wartości nieruchomości w formie operatu szacunkowego na rzecz banków, sądów, klientów indywidualnych, może Pani skorzystać ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.