ITPP2/443-258/14/AP - Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem samochodu osobowego przeznaczonego na wynajem.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 20 lutego 2014 r. (data wpływu 27 lutego 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabycia samochodu osobowego przeznaczonego na wynajem - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 lutego 2014 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabycia samochodu osobowego przeznaczonego na wynajem.

W złożonym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą i świadczy usługi oznaczone symbolem PKWIU z 2007 r. 77.11.Z - Wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek. Powyższe PKWiU zostało dodane do wpisu do CEIDG dnia 13 marca 2012 r. Wnioskodawca jest "płatnikiem" podatku VAT. W celu realizacji działalności gospodarczej (usług wynajmu pojazdów) nabył, w dniu 14 lutego 2013 r. na podstawie faktury VAT, samochód osobowy za kwotę 315.447,15 zł netto, kwota podatku VAT 72.552,85 zł. Był to samochód osobowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Został zarejestrowany 19 lutego 2013 r. Faktyczne oddanie w odpłatne użytkowanie pojazdu osobie trzeciej na okres do 30 sierpnia 2014 r. nastąpiło na podstawie umowy o odpłatne korzystanie z samochodu z dnia 1 listopada 2013 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z powyższym Wnioskodawca mógł skorzystać z odliczenia podatku VAT w pełnej wysokości na podstawie art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarowi usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652).

Zdaniem Wnioskodawcy, zaszły wszelkie podstawy do skorzystania z prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT na podstawie art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym. Wnioskodawca zarejestrował działalność w zakresie oddawania pojazdu do odpłatnego korzystania w dniu 13 marca 2012 r., nabył tytuł prawny do rozporządzania samochodem w momencie wydania dowodu rejestracyjnego z dniem 19 lutego 2013 r. Jednocześnie nabyty samochód (pojazd) był w momencie nabycia oraz jest nadal przeznaczony do wykorzystania, obok celów służbowych, na cele najmu przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy. W tym momencie przedmiotem działalności Wnioskodawcy prawidłowo ujawnionym w CEIDG było oddawanie w odpłatne używanie samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W związku z tym, że wniosek dotyczy stanu faktycznego, który zaistniał w 2013 r., niniejszą interpretację wydaje się na podstawie stanu prawnego obowiązującego w 2013 r.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na podstawie ust. 2 pkt 1 lit. a ww. artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Stosownie do art. 88 ust. 3a ww. ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

Zasady odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem lub użytkowaniem na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, regulowały w 2013 r. zapisy ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą nowelizującą.

Na podstawie art. 3 ust. 1 ww. ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tekst jedn.: od 1 stycznia 2011 r.) do dnia 31 grudnia 2013 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1 (tekst jedn.: ustawy o podatku od towarów i usług), stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Według ustępu 2 ww. artykułu, przepis ust. 1 nie dotyczy:

Z powołanych wyżej uregulowań ustawy nowelizującej wynika, że w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony lub ich użytkowania na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub umów o podobnym charakterze, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej, podatnikowi przysługiwało - co do zasady - prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości. Ww. ograniczenie nie dotyczyło m.in. sytuacji, gdy przedmiotem działalności podatnika był wynajem pojazdów na okres nie krótszy niż sześć miesięcy < art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b tej ustawy>.

Ustawodawca wskazał, że obok przeznaczenia samochodów na cele określone w ww. przepisie, konieczne jest ich wykorzystywanie, tj. fizyczne używanie, przez podmiot trzeci. Samochody przez okres co najmniej sześciu miesięcy muszą być przeznaczone wyłącznie na ten cel. Istotne jest przy tym, że działalność polegająca na ich wynajmie winna trwać łącznie nie krócej niż 6 miesięcy, a nie aby jedna czynność najmu trwała minimum pół roku.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca, będący podatnikiem VAT, prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu i dzierżawy samochodów osobowych i furgonetek. W związku z tą działalnością w dniu 14 lutego 2013 r. nabył, na podstawie faktury VAT, samochód osobowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, który został zarejestrowany 19 lutego 2013 r. Samochód był w momencie nabycia oraz jest nadal przeznaczony do wykorzystania, obok celów służbowych, na cele najmu przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy. Faktyczne oddanie w odpłatne użytkowanie pojazdu osobie trzeciej, na okres do 30 sierpnia 2014 r., nastąpiło na podstawie umowy o odpłatne korzystanie z samochodu z dnia 1 listopada 2013 r.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy oraz przywołanych uregulowań prawnych prowadzi do stwierdzenia, że skoro opisany samochód w momencie nabycia nie został przeznaczony wyłącznie na cele wynajmu (z wniosku wynika, że był przeznaczony równocześnie na cele służbowe), a faktyczne przekazanie osobie trzeciej w odpłatne użytkowanie nastąpiło po 8 miesiącach od nabycia, to Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktury zakupu.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.