ITPP2/443-256/09/AF

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 marca 2009 r. (data wpływu 30 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dowodów koniecznych dla zastosowania stawki podatku 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 marca 2009 r. złożono wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dowodów koniecznych dla zastosowania stawki podatku 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W listopadzie 2008 r. kontrahent zagraniczny zamówił u Wnioskodawcy okna i konstrukcje z aluminium. Na poczet zamówienia wpłacił zaliczki w łącznej wysokości 6.817,50 EUR, na które wystawiono faktury zaliczkowe. W styczniu 2009 r. zamówienie zostało zrealizowane. Powiadomiono kontrahenta o dacie dostawy i zgodnie z ustaleniami oczekiwano zapłaty pozostałej kwoty. Dopłata miała wynosić 14.907,20 EUR. Przed wysyłką wystawione zostały faktury końcowe wraz ze wszystkimi niezbędnymi dokumentami potwierdzającymi dostawę.

Pracownicy Wnioskodawcy, którzy przewieźli towar zostali uprzedzeni, że bez dowodu przelania pozostałej kwoty nie mogą rozładować towaru. Po przyjeździe do Budapesztu w dniu 21 stycznia 2009 r. do kierowców Wnioskodawcy zgłosił się pracownik kontrahenta wraz z ekipą budowlaną i okazał potwierdzenie dokonania przelewu środków w wysokości 14.907,20 EUR. Ponieważ dokument sporządzony został w języku węgierskim, a pracownicy księgowości Wnioskodawcy nie potwierdzili telefonicznie wpływu powyższej kwoty na rachunek bankowy, kierowcy nie chcieli rozładować towaru. Niestety pozwolili na rozładowanie towaru przez pracowników kontrahenta po uzyskaniu informacji, że zaraz przyjdzie ich szef i zarówno dopłaci brakująca kwotę gotówką, jak i pokwituje odbiór towaru. Oczekiwanie na upoważnionego pracownika kontrahenta trwało kilka dni. Ponieważ nikt do kierowców się nie zgłaszał, nie wpuszczono ich także na miejsce rozładunku towarów, złożyli na policję doniesienie o dokonaniu zaboru mienia. W międzyczasie okazało się, że kontrahent dopłacił tylko 10% kwoty wykazanej na potwierdzeniu, a dokument przesłany faksem w dniu 21 stycznia 2009 r. wskazujący na wpłatę kwoty 14907,20 EUR został wprawdzie wysłany z banku, ale został sfałszowany. Potwierdza to drugi faks wysłany z tego samego banku w dniu 23 stycznia 2009 r., gdzie kwota 14.907,20 EUR jest wystornowana, a wprowadzona do przekazu bankowego jest kwota 1.490,72 EUR. Taką też kwotę otrzymał Wnioskodawca.

Kilka dni później na podstawie unikatowych oznaczeń towaru ustalono, gdzie zostały zamontowane wyroby Wnioskodawcy. Nie udało się jednak skontaktować z odbiorcą, żeby potwierdził otrzymanie towaru. Nie jest też odbierana korespondencja w tej sprawie, pomimo tego że wezwania wysyłane są pod adres odbiorcy i domowe adresy właścicieli firmy. Kontrahent w chwili wystawiania faktur był zarejestrowanym czynnym płatnikiem podatku VAT-UE.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca może potraktować posiadane dokumenty dotyczące opisanej dostawy (zamówienia, zaliczki, wystawione faktury, protokół policyjny), jako potwierdzające dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów i zastosować wobec tej dostawy stawkę podatku w wysokości 0%

Zdaniem Wnioskodawcy została dokonana wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, potwierdzeniem czego są posiadane dokumenty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług

(Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8 (art. 13 ust. 1 ustawy).

Zgodnie z ust. 2 wspomnianego artykułu, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

Stosownie do treści ust. 6 ww. artykułu, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, z zastrzeżeniem ust. 7.

W wewątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42 (art. 41 ust. 3 ustawy).

Stosownie do treści art. 42 ust. 1 cytowanej ustawy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Ustęp 3 tegoż artykułu stanowi, że dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

Stosownie do treści ust. 4 tego artykułu, w przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez jego nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentów, o których mowa w ust. 3 pkt 2 i 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:

W ustępie 11 wskazanego artykułu określono, że w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Podsumowując powyższe zapisy należy stwierdzić, iż wystarczającymi dowodami potwierdzającymi, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, w przypadku dostawy dokonywanej bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy, przy użyciu własnego środka transportu, są: kopia faktury, specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku oraz dokument określony w art. 42 ust. 4 ww. ustawy. Istotne jest to aby ww. dokumenty łącznie potwierdzały dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju. Spełnienie tego warunku wraz z warunkiem określonym w art. 42 ust. 1 cytowanej ustawy daje prawo zastosowania stawki podatku w wysokości 0%.

Wnioskodawca wskazał, że dokonał bezpośrednio wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, przy użyciu własnego środka transportu. Na potwierdzenie powyższej transakcji może przedstawić: zamówienie, dokumenty potwierdzające otrzymanie zaliczki, wystawione faktury. Nie posiada natomiast dokumentu potwierdzającego przyjęcie towaru przez nabywcę. W związku z zaistniałą sytuacją (zaborem mienia - towaru) dysponuje jedynie protokołem policyjnym.

Ustawodawca w art. 42 ust. 11 wymienionej ustawy przewidział możliwość subsydiarnego dowodzenia dostarczenia towaru do odbiorcy, przy czym katalog dokumentów ma charakter otwarty. Oznacza to, że możliwe jest przedłożenie wszelkich dokumentów, o ile wskazują one na to, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa. Istotne jest przy tym to, że ustawa nie określa wymagań co do formy powyższych dokumentów. Jednakże stosowanie dokumentów subsydiarnych występuje wówczas, gdy dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3-4 nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów.

Reasumując, stwierdzić należy, że w opisanej sytuacji wystąpiła wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Dowodami potwierdzającymi, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy dokonywanej bezpośrednio przez podatnika, przy użyciu własnego środka transportu, zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju i uprawniającymi do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% (po spełnieniu pozostałych warunków podmiotowych) są: kopia faktury, specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku oraz dokument określony w art. 42 ust. 4 ustawy. Dopiero jeżeli te dokumenty łącznie w sposób jednoznaczny nie potwierdzają dostarczenia towarów do miejsca przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, istnieje możliwość stosowania dodatkowych dowodów, określonych w art. 42 ust. 11 ustawy. W związku z brakiem dokumentu określonego w art. 42 ust. 4 ustawy Wnioskodawcy nie przysługuje stawka podatku 0%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.