ITPP2/443-249/14/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 19 lutego 2014 r. (data wpływu 25 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia i opodatkowania usług udostępniania przestrzeni reklamowej w produktach cyfrowych oraz obowiązku rozpoznania importu usług z tytułu nabycia usług promocyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 25 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia i opodatkowania usług udostępniania przestrzeni reklamowej w produktach cyfrowych oraz obowiązku rozpoznania importu usług z tytułu nabycia usług promocyjnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka zawarła umowę z Kontrahentem. Przedmiotem rzeczonej umowy są usługi reklamowe-wynagrodzenie dla Spółki naliczane jest przez Kontrahenta wówczas, gdy użytkownik jej gry skorzysta z oferty innych firm, promujących się za pośrednictwem Kontrahenta 1, np. zainstaluje inną grę, zarejestruje się w portalu internetowym lub skorzysta z usług bankowych. Wnioskodawca korzysta także z usług Kontrahenta w celu promowania własnych produktów (faktury kosztowe dotyczące powyższych usług rozliczane są oddzielnym procesem). Spółka udziela Kontrahentowi wolnego od opłat, w pełni opłaconego podlegającego sublicencji, przenoszalnego, niewyłącznego, ważnego na całym świecie, nieodwołalnego, a także wieczystego prawa (licencji) do reprodukcji, wyświetlania, dystrybuowania, tworzenia pochodnych prac z danych użytkownika lub innego ich wykorzystywania. Kontrahent zobowiązany jest do wypłaty Spółce jej bieżącego wynagrodzenia, należnego i płatnego w przeciągu 30 dni następujących po zakończeniu każdego miesiąca kalendarzowego, pod warunkiem, że kwoty płatne wypłacane w kwocie niższej niż 250 USD zostaną wstrzymane do momentu, gdy będą równe lub przekroczą 250 USD. Spółka jest wyłącznie odpowiedzialna za zapłatę oraz płatność w wymagalnym terminie, wszelkich odpowiednich federalnych i stanowych podatków, łącznie z podatkami od sprzedaży, używania, akcyzy, innych podatków transferowych bądź innych podatków związanych z płatnościami dokonywanymi na rzecz wydawcy, na mocy sekcji nr 3 przedmiotowej umowy (z wyjątkiem podatków obliczonych na podstawie dochodu netto Kontrahenta) oraz powinna zabezpieczyć Kontrahenta przed wszelkimi kosztami, stratami, zobowiązaniami i wydatkami, łącznie z karami, powstałymi w wyniku niedopełnienia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

* Czy usługi świadczone przez Spółkę podlegają podatkowi od towarów i usług w Polsce (mają miejsce świadczenia w Polsce).

* Czy z tytułu płatności za usługi promocyjne (narzędzia promocyjne) Spółka powinna rozliczyć podatek należny i naliczony od importu usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi świadczone dla firmy "T" w opisanych w stanie faktycznym warunkach nie podlegają podatkowi od towarów i usług, ponieważ nie mają miejsca świadczenia w Polsce.

W opisywanym stanie faktycznym Spółka świadczy usługi elektroniczne polegające na umożliwieniu wyświetlania reklam w swoich produktach cyfrowych. Są to usługi elektroniczne w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz przepisów Rozporządzenia Wykonawczego Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112AA/E w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej r.ś.w.d.). Jak wynika z art. 2 pkt 26 ustawy, pod pojęciem usług elektronicznych rozumie się usługi świadczone drogą elektroniczną, o których mowa w art. 7 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 77 z 23.03.2011, str. 1). W myśl z kolei art. 7 ust. 1 oraz ust. 2 pkt 1 r.ś.w.d., do "usług świadczonych drogą elektroniczną", o których mowa w dyrektywie 2006/112/WE, należą usługi świadczone za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej, których świadczenie - ze względu na ich charakter - jest zasadniczo zautomatyzowane i wymaga minimalnego udziału człowieka, a ich wykonanie bez wykorzystania technologii informacyjnej jest niemożliwe. Powyższe obejmuje m.in. dostarczanie przestrzeni reklamowej, szczególnie banerów reklamowych na stronach lub witrynach internetowych (punk 3 litera h załącznika 1 do r.ś.w.d.). Uznać trzeba, że do usług elektronicznych zalicza się również dostarczanie przestrzeni reklamowej, szczególnie banerów reklamowych w produktach cyfrowych, takich jak gry i inne aplikacje na urządzenia mobilne.

W tego rodzaju sytuacjach (kiedy pojawia się element transgraniczny) istotne dla opodatkowania jest ustalenie przede wszystkim miejsca świadczenia dla ww. usług. Otóż dla usług elektronicznych zastosowanie mogą mieć różne reguły dotyczące ustalania miejsca świadczenia, w zależności od tego, na czyją rzecz usługi powyższe są świadczone oraz w zależności od tego, kto te usługi świadczy. Mając na uwadze, że Spółka (będąca usługodawcą) ma swoją siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej, to usługi elektroniczne świadczone odpowiednio dla:

Nie ulega wątpliwości, że usługi elektroniczne polegające na dostarczaniu przestrzeni reklamowej, szczególnie banerów reklamowych w produktach cyfrowych, takich jak gry i inne aplikacje na urządzenia mobilne są świadczone na rzecz Kontrahenta, a nie na rzecz użytkowników tych aplikacji. Ci ostatni są tylko i wyłącznie konsumentami, odbiorcami reklam, natomiast usługa polegająca na dostarczeniu przestrzeni reklamowej jest świadczona na rzecz Kontrahenta. W związku z powyższym należy uznać, że w opisywanym stanie faktycznym Spółka świadczy usługi elektroniczne na rzecz Kontrahenta. Kontrahent ma siedzibę w Stanach zjednoczonych (stan Kalifornia). Nie ma siedziby, ani stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce. W konsekwencji obroty Spółki uzyskiwane ze świadczenia ww. usług nie podlegają podatkowi w Polsce. Usługi te nie mają bowiem miejsca świadczenia w Polsce. Zastosowanie ma w tym przypadku powoływany art. 28b ustawy wiążący miejsce świadczenia usługi Spółki z państwem, w którym siedzibę ma usługobiorca.

W ocenie Spółki, w związku z zakupem usług promocyjnych powinien rozliczyć podatek należny oraz podatek naliczony z tytułu importu usług.

Spółka nabywa również od Kontrahenta usługi promocyjne. Są to usługi świadczone na odległość w rzeczywistości wirtualnej. Zgodnie z przedstawionymi powyżej przepisami prawnymi są to również usługi elektroniczne. Mamy w tym przypadku do czynienia z importem tych usług. Zgodnie z przepisem art. 2 pkt 9 ustawy, pod pojęciem importu usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy. W myśl art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnikami są prowadzące działalność gospodarczą osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby działalności lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju. Z powyższego wynika zatem, że dla przyjęcia importu usług generalnie konieczne jest spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze usługa jest świadczona przez podatnika zagranicznego (niemającego w Polsce siedziby działalności, ani stałego miejsca prowadzenia działalności), po drugie usługa ma miejsce świadczenia w Polsce. Nie ulega wątpliwości, że usługa jest świadczona przez podmiot zagraniczny, który nie ma w Polsce siedziby, ani stałego miejsca prowadzenia działalności, tj. podmiot ze Stanów Zjednoczonych. Usługa ma miejsce świadczenia w Polsce. Do usług elektronicznych, o których mowa, świadczonych na rzecz przedsiębiorcy, zastosowanie ma tylko ogólna reguła ustalania miejsca świadczenia. Zgodnie zatem z przepisami art. 28b ust. 1 i 2 ustawy, miejscem świadczenia w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, ewentualnie stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Tak więc, nabywana przez Spółkę usługa ma miejsce świadczenia w Polsce. Podlega ona opodatkowaniu w Polsce. Spółka powinna zatem w tej części rozliczyć import usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z uwagi na fakt, że usługi elektroniczne nie zostały sklasyfikowane w klasyfikacjach statystycznych stwierdzić należy, że uznanie czynności jako usługi elektronicznej zależy głównie od charakteru świadczenia.

W myśl przepisu art. 2 pkt 26 ustawy, przez usługi elektroniczne rozumie się usługi świadczone drogą elektroniczną, o których mowa w art. 7 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 77 z 23.03.2011, str. 1).

Na mocy art. 7 ust. 1 ww. rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r., do "usług świadczonych drogą elektroniczną", o których mowa w dyrektywie 2006/112/WE, należą usługi świadczone za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej, których świadczenie - ze względu na ich charakter - jest zasadniczo zautomatyzowane i wymaga minimalnego udziału człowieka, a ich wykonanie bez wykorzystania technologii informacyjnej jest niemożliwe.

Stosownie do art. 7 ust. 2 rozporządzenia, ustęp 1 obejmuje w szczególności:

Załącznik I wymienia następujące usługi:

1. Punkt 1 załącznika II do dyrektywy 2006/112/WE:

2. Punkt 2 załącznika II do dyrektywy 2006/112/WE:

3. Punkt 3 załącznika II do dyrektywy2006/112/WE:

4. Punkt 4 załącznika II do dyrektywy 2006/112/WE:

5. Punkt 5 załącznika II do dyrektywy 2006/112/WE:

Natomiast art. 7 ust. 3 rozporządzenia zawiera katalog usług, które nie są zaliczane do "usług świadczonych drogą elektroniczną":

Z powyższego wynika, że warunkiem koniecznym uznania usługi za usługę elektroniczną jest to, aby była ona świadczona za pomocą Internetu lub podobnej sieci elektronicznej. Warunek ten jednak nie jest wystarczający do uznania usługi za usługę elektroniczną w rozumieniu powołanych wyżej przepisów. Istotne jest wystąpienie następujących cech świadczonych usług:

* realizacja za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej,

* świadczenie jest zautomatyzowane, a udział człowieka jest niewielki,

* ich wykonanie bez wykorzystania technologii informacyjnej jest niemożliwe.

Dopiero łączne spełnienie powyższych warunków pozwala na zaklasyfikowanie usługi jako usługi elektronicznej.

Ponadto usługi te nie mogą być objęte wyłączeniami zawartymi w art. 7 ust. 3 ww. rozporządzenia.

Przez import usług - jak stanowi art. 2 pkt 9 ustawy - rozumieć należy świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

* w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,

w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4;

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 powyższego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W przypadku usług, dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług, istotnym jest ustalenie miejsca ich świadczenia, bowiem od określenia miejsca świadczenia zależeć będzie miejsce ich opodatkowania.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

W świetle regulacji ust. 2 tego artykułu, w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

W przypadku gdy podatnik będący usługobiorcą nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu (art. 28b ust. 3 ustawy).

W myśl art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania przepisów regulujących miejsce świadczenia przy świadczeniu usług:

Ww. przepis wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy o podatku od towarów i usług. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji, jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Przytoczone przepisy art. 28b ust. 1 i ust. 2 ustawy pozostają w zgodności z treścią art. 44 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347, str. 1, z późn. zm.), w myśl którego miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika działającego w takim charakterze jest miejsce, w którym podatnik ten posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. W przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą ma stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Stawka podatku - zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Stosownie do dyspozycji art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W ust. 2 pkt 1 lit. a ww. artykułu podano, że kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W myśl zapisów ust. 8 pkt 1 cyt. artykułu, podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Z brzmienia powyższego przepisu wynika, że warunkiem odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z czynnościami świadczonymi poza terytorium kraju jest to, aby w przypadku wykonywania tych samych czynności w kraju podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Zatem, co do zasady, usługi świadczone poza terytorium kraju powinny mieć charakter sprzedaży opodatkowanej. Przepisy wymagają ponadto, aby podatnik posiadał dokumenty, z których wynikać będzie związek odliczonego podatku z czynnościami wykonywanymi poza terytorium kraju. Powinny to być przede wszystkim dokumenty potwierdzające dokonanie określonych czynności poza terytorium kraju, które będą jednocześnie opisywać te czynności.

Analiza okoliczności faktycznych sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa pozwala stwierdzić, że świadczone przez Spółkę usługi polegające na umożliwieniu Kontrahentowi wyświetlania reklam w produktach cyfrowych Spółki (takich jak gry i inne aplikacje na urządzenia mobilne), stanowią usługi elektroniczne, o których mowa w art. 2 pkt 26 ustawy o podatku od towarów i usług. Skoro ich nabywca jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy i ma siedzibę w kraju innym niż Polska (w Stanach Zjednoczonych), miejscem świadczenia i opodatkowania tych usług - zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy - jest terytorium kraju, w którym usługobiorca posiada siedzibę. W konsekwencji, usługi te nie podlegają opodatkowaniu na terytorium Polski.

Jednocześnie należy stwierdzić, że w związku z zakupem usług promocyjnych (narzędzi promocyjnych), które również stanowią usługi elektroniczne w rozumieniu art. 2 pkt 26 ustawy, Spółka jest zobowiązana do rozliczenia importu usług, gdyż zostały spełnione przesłanki przewidziane w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy - usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju (Kontrahent ze Stanów Zjednoczonych), miejscem świadczenia usług jest Polska, a usługobiorcą jest podatnik posiadający siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju (Spółka). Spółka zobowiązana jest więc do rozliczenia podatku należnego z tytułu importu usług i uprawniona do odliczenia podatku naliczonego, w zakresie, w jakim usługi te są związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych, niezależnie od tego, czy miejscem świadczenia i opodatkowania tych czynności jest terytorium kraju, o ile Spółka posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.