ITPP2/443-249/08/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2008 r. (data wpływu 10 marca 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 maja 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działki (działek) o przeznaczeniu rolniczym - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 marca 2008 r. został złożony wniosek, uzupełniony pismem z dnia 23 maja 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działki (działek) o przeznaczeniu rolniczym.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Aktem notarialnym z dnia 11 września 1991 r. w drodze darowizny, otrzymał Pan od rodziców gospodarstwo rolne, w tym m.in. działkę (przeznaczoną w planie zagospodarowania przestrzennego pod uprawy rolne). Darowizna została przekazana do majątku objętego współwłasnością ustawową małżeńską. Wskazał Pan, iż decyzją Prezydenta Miasta z dnia 27 czerwca 2000 r.), wydaną z urzędu, został zatwierdzony projekt podziału przedmiotowej nieruchomości o powierzchni 20.144 m ^2, na trzy działki o powierzchni: 159 m ^2, 1.677 m ² i 18.308 m ^2. Podział został dokonany zgodnie z art. 97 ust. 3 Ustawy o gospodarce nieruchomościami - w związku z realizacją celu publicznego, jakim była budowa ul. O. Następnie wystąpił Pan, jako właściciel nieruchomości o powierzchni 18.308 m ^2, do Prezydenta Miasta o dokonanie jej podział na 16 działek. Decyzją Prezydenta Miasta z dnia 9 maja 2002 r. zatwierdzony został podział tej nieruchomości zgodnie z wnioskiem.

Wyjaśnił Pan, iż na podstawie wypisu z ewidencji gruntów, 2 działki stanowią rezerwę pod drogi oznaczone w ewidencji jako "dr", natomiast pozostałe 14 działek, to działki rolne oznaczone w ewidencji jako "RIVa". Ponadto, uchwalony Uchwałą Rady Miasta z dnia 24 października 2007 r., lecz jeszcze nie obowiązujący, miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, określa m.in. teren przedmiotowej nieruchomości, jako - "R - tereny rolnicze". Wskazał Pan, iż zmierza dokonać jednorazowego zbycia tej nieruchomości lub kilku działek wydzielonych z działki.

W uzupełnieniu wniosku wyjaśnił Pan, iż grunty przeznaczone do sprzedaży były wykorzystywane do prowadzenia działalności rolniczej w zakresie uprawy zbóż i ziemniaków. Wchodzą one w skład gospodarstwa rolnego. Zgodnie z obowiązującym od dnia 24 marca 2008 r. planem miejscowym, przedmiotowe działki przeznaczone są pod tereny rolnicze. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego został zatwierdzony Uchwałą Rady Miasta z dnia 24 października 2007 r. Działki gruntu są niezabudowane i obowiązuje na nich zakaz zabudowy. W przeszłości nie nabywał Pan, jak również nie zbywał innych nieruchomości. Ponadto nie planuje Pan dokonania zbycia innych posiadanych nieruchomości gruntowych. Nie prowadzi Pan działalności gospodarcze. Działki gruntu aktualnie, jak i w przyszłości, nie będą oferowane na rynku nieruchomości. Wskazał Pan, iż przyczyną złożenia wniosku o wydanie interpretacji było otrzymanie oferty nabycia gruntu od Ośrodka.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy jednorazowa sprzedaż nieruchomości w całości lub kilku działek powstałych w wyniku jej podziału o przeznaczeniu rolniczym na rzecz jednoosobowej Spółki Skarbu Państwa, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, majątek nabyty został przez osobę fizyczną do majątku objętego współwłasnością ustawową małżeńską, w drodze darowizny, w związku z zamiarem prowadzenia (w momencie nabycia) gospodarstwa rolnego. Przepis art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Z kolei art. 15 ust. 2 ustawy, definiuje natomiast działalność gospodarczą jako: wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar jej wykonywania w sposób częstotliwy. W ocenie Pana, warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, że działa on niezależnie jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik czy wykonujący wolny zawód. Stąd też, mając na uwadze powyższe, jeżeli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód, z tytułu takiej czynności nie może być uznany za podatnika podatku od towarów i usług i to bez względu na to, czy czynność tę wykonywał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie.

Wyjaśnił Pan, iż majątek nabyty został na własne potrzeby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej, a więc jego sprzedaż zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika podatku od towarów i usług. Według Pana, sprzedaż przez osoby fizyczne majątku osobistego, niezwiązanego z działalnością gospodarczą oraz nie nabytego w celu odsprzedaży, nie może być opodatkowana podatkiem podatku od towarów i usług, jako działalność gospodarcza. Zatem, aby potraktować przedmiotową sprzedaż jako działalność gospodarczą, musiałby zaistnieć zamiar częstotliwej działalności w zakresie sprzedaży wydzielonych działek, zarówno przy zbyciu nieruchomości, jak również przy jej nabyciu. Na potwierdzenie swojego stanowiska powołał Pan wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 lutego 2008 r. sygn. akt I FSK 258/07. W podsumowaniu wskazał Pan, iż sprzedaż przedmiotowych działek nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ dokonywana będzie przez osoby fizyczne z majątku osobistego, niezwiązanego z działalnością gospodarczą. Ponadto nieruchomość, z której zostały wyodrębnione działki, nie została nabyta z zamiarem częstotliwej sprzedaży działek wydzielonych, po dokonaniu jej podziału. Nie zamierza Pan także dokonywać sprzedaży w sposób ciągły, lecz jednorazowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 powołanej ustawy. Zgodnie z tą definicją, pod pojęciem towaru należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania jej w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przepisy te wskazują, że działalność prowadzona przez rolników mieści się w pojęciu działalności gospodarczej. Wobec powyższego, sprzedaż gruntów wykorzystywanych w prowadzonej działalności rolniczej stanowi sprzedaż majątku tego przedsiębiorstwa, które co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

W art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy określono, że zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Oznacza to, że opodatkowaniu podlegają dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Na gruncie przepisów podatkowych brak jest legalnej definicji gruntu przeznaczonego pod zabudowę. W tej sytuacji należy odwołać się do wykładni literalnej wspomnianego przepisu, jak również do przepisów z innych gałęzi prawa, w tym w szczególności przepisów w zakresie prawa zagospodarowania przestrzennego i budowlanego dotyczących klasyfikacji i przeznaczenia gruntów.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że planuje Pan dokonać jednorazowej czynności sprzedaży niezabudowanej nieruchomości gruntowej składającej się z 16 działek, która - zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania terenu - przeznaczona jest na tereny rolnicze, lub części tej nieruchomości jednemu nabywcy. W przyszłości nie planuje Pan dalszej sprzedaży.

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że czynność ta objęta jest przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, ale na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 będzie korzystała ze zwolnienia przedmiotowego z tego podatku.

Końcowo wskazać należy, że powołany wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 lutego 2008 r. sygn. akt I FSK 258/07 jest rozstrzygnięciem w konkretnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko do niego się zawęża, w związku z tym nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87 - 100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.