ITPP2/443-236/10/AF

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 marca 2010 r. (data wpływu 18 marca 2010 r.), uzupełnionym w dniu 28 maja 2010 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest prawidłowe.

W dniu 18 marca 2010 r. złożono wniosek, uzupełniony w dniu 28 maja 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 25 kwietnia 2007 r. nabyła Pani wraz z mężem, do majątku wspólnego, 3 niezabudowane działki (działka: nr 66/3 - 1.120 m², nr 66/6 - 974 m², nr 66/7 - 989 m²), przeznaczone w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną oraz udział wynoszący 3/9 części we współwłasności działki nr 66/10 (droga). Powyższy zakup został sfinansowany ze środków pochodzących z zaciągniętego na ten cel kredytu mieszkaniowego. Wszystkie 3 działki zostały nabyte z zamiarem wykorzystania na potrzeby najbliżej rodziny. W związku ze spodziewanymi narodzinami syna, na połączonych, sąsiadujących ze sobą działkach nr 66/6 i 66/7, małżonkowie planowali wybudować dom w celu poprawy obecnych warunków mieszkaniowych. Trzecia zakupiona została na przyszłe potrzeby syna. Rozpoczęcie budowy domu zostało zaplanowane na wiosnę 2008 r. Z powodu szeregu okoliczności faktycznych małżonkowie zostali zmuszeni do zrewidowania pierwotnych zamierzeń. W konsekwencji decyzja o budowie domu została odłożona. Postanowiono również o sprzedaży jednej z działek. W dniu 27 lutego 2010 r. podpisana została przedwstępna umowa sprzedaży działki nr 66/6, zaś w najbliższych dniach ma zostać zawarta przyrzeczona umowa sprzedaży.

Przedmiotowa transakcja nie pozostaje w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej. Nie prowadzi Pani działalności gospodarczej w ogóle, natomiast mąż prowadzi działalność gospodarczą (świadczenie usług tłumaczeń, sekretarskich, dziennikarskich i fotograficznych, reklamy oraz doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania), jednakże zakup i sprzedaż gruntu zostały dokonane całkowicie poza zakresem tej działalności i nie miały z nią żadnego związku. W przeszłości nie dokonała Pani sprzedaży jakiejkolwiek innej nieruchomości i nie jest właścicielem żadnych innych działek. Na chwilę obecną planuje sprzedaż wyłącznie tej jednej działki. Nie dokonywała Pani żadnych czynności zmierzających do przygotowania przedmiotowego gruntu do sprzedaży (nie są doprowadzone media, nie występowano o warunki zabudowy). Od momentu zakupu do dnia dzisiejszego działka nie była wykorzystywana w jakikolwiek sposób.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy z tytułu sprzedaży opisanej działki na małżonkach ciąży obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, że przedmiotem sprzedaży ma być działka, która nie została uprzednio nabyta w celach handlowych i stanowi majątek osobisty, jej zbycie nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Nie można bowiem w żaden sposób planowanej sprzedaży przypisać znamion działalności gospodarczej prowadzonej z zamiarem wykonywania jej w sposób częstotliwy, w celu uzyskania stałego dochodu. Stanowi to warunek konieczny dla uznania osoby dokonującej takiej transakcji za podatnika podatku od towarów i usług, a co za tym idzie opodatkowania takiej czynności.

W Pani opinii, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług nie każda czynność, o której mowa w art. 7 jest opodatkowana. Aby była opodatkowana musi być wykonywana przez podatnika, za którego ustawodawca uznaje podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel i rezultat działalności. Innymi słowy wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego tylko wtedy, gdy czynność ta została wykonana w ramach działalności gospodarczej. Pani zdaniem, definicja działalności gospodarczej zawarta w ww. ustawie ma charakter autonomiczny i uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność podlegającą opodatkowaniu jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "zamiar", przez zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności. W związku z tym, aby dostawę (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, dana osoba w momencie jej realizacji musiałaby mieć zamiar dokonywania takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez nią towary czy usługi zostały nabyte w celu ich spożytkowania do wykonywania tej czynności. W Pani opinii, uzasadnione jest tym samym wykluczenie z grona podatników osób fizycznych, nawet jeśli wykonują czynności dostawy towarów, jeśli zbywają część majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego sprzedaży, lecz w celach prywatnych.

Na poparcie swojego stanowiska podała Pani szereg orzeczeń sądów administracyjnych - przykładowo wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego: z dnia 29 października 2007 r. (sygn. akt I FPS 3/07), z dnia 18 grudnia 2008 r. (sygn. akt FSK 1584/07).

Zdaniem Pani, o ile nabyciu gruntu nie towarzyszy zamiar jego odsprzedaży, ani tym bardziej częstotliwej realizacji transakcji w zakresie handlu ziemią, to nie sposób uznać samego faktu sprzedaży nabytego gruntu, jako przejawu wykonywania działalności gospodarczej. Dotyczy to w szczególności sprzedaży przez osobę fizyczną gruntu stanowiącego jej majątek prywatny. Majątek taki nabywany jest bowiem na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej. W Pani opinii, podane we wniosku okoliczności wskazują, że w zakresie zamierzonej czynności nie można im przypisać statusu osób prowadzących działalność, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ww. ustawy. Tym samym zasadne jest przyjęcie, że zaplanowana transakcja nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Końcowo należy podkreślić, że niniejsza interpretacja nie dotyczy kwestii opodatkowania sprzedaży działki przez Pani męża, który chcąc uzyskać indywidualne rozstrzygnięcie w tym zakresie winien złożyć odrębny wniosek.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.