ITPP2/443-229/10/RS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 9 marca 2010 r. (data wpływu 15 marca 2010 r.), uzupełnionym w dniach 21 kwietnia i 27 maja 2010 r., (daty wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia i opodatkowania czynności bukowania ładunków, prawa do odliczenia podatku naliczonego oraz sposobu dokumentowania ww. czynności - jest nieprawidłowe.

W dniu 15 marca 2010 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 21 kwietnia i 27 maja 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia i opodatkowania czynności bukowania ładunków, prawa do odliczenia podatku naliczonego oraz sposobu dokumentowania ww. czynności.

W przedmiotowym wniosku, oraz w jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka świadczy usługi spedycji określone w art. 794 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, działając wobec zleceniodawcy we własnym imieniu. Nie posiadając infrastruktury technicznej, przy wykonywaniu przedmiotowych usług, korzysta z podwykonawców, którym powierza wykonanie czynności transportowych, przeładunkowych, składowych, ubezpieczeniowych, itp. Jedną z czynności dokonywanych w ramach świadczonej usługi jest bukowanie ładunków do przewozu u armatora niemieckiego zarejestrowanego dla celów podatku od wartości dodanej na terenie Niemiec. Wartość całej usługi Spółka fakturuje na swojego zleceniodawcę zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług. Armator niemiecki jako zapłatę za bukowanie ładunku na jego statkach, udziela bukującemu prowizji w formie not kredytowych. Noty takie otrzymuje również Spółka, która nie jest związana z armatorem udzielającym prowizji bukingowej umową w tym zakresie. Fakt udzielenia ww. prowizji jest aktem jednostronnym przewoźnika i nie jest wynikiem innych czynności zlecanych przez armatora Spółce. Siedziba armatora znajduje się w Niemczech, tak samo jak jego miejsce prowadzenia działalności. Kontaktem operacyjnym armatora na terenie Polski jest jego agent (spółka z o.o.), wystawiający faktury i noty w imieniu podmiotu niemieckiego, Faktu tego zdaniem Spółki nie można uznać za miejsce prowadzenia działalności armatora. W stopce otrzymywanego dokumentu jest adres biura w Niemczech. Rozliczenia finansowe, które z armatorem niemieckim dokonywane są poprzez jego rachunki bankowe. W okresie przed nowelizacją ustawy o podatku od towarów i usług tj. do końca 2009 r., w związku z otrzymaniem not Spółka wystawiała faktury VAT, które przekazywała armatorowi, stosując stawki podatku 0% lub 22%, w zależności od posiadanej dokumentacji i od tego czy buking dotyczył eksportu, importu, czy przewozu wewnątrzunijnego. Od stycznia 2010 r., w wyniku nowelizacji ustawy, na podstawie art. 28b, miejscem świadczenia usługi jest siedziba usługobiorcy a więc siedziba armatora na terenie Niemiec. Spółka powinna więc obciążyć armatora należną jej prowizją, wystawiając fakturę NP, wskazując armatora jako stronę zobowiązaną do rozliczenia podatku od wartości dodanej na terenie Niemiec oraz wykazać wartość fakturowanej prowizji w informacji podsumowującej (art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy). Armator odmawia przyjęcia faktur twierdząc, że udzielana przez niego prowizja powinna pomniejszyć wartość frachtu morskiego, którym obciąża stronę opłacającą przewóz. Zdaniem armatora jest to rabat do wcześniej wydanej faktury frachtowej i winien zostać wykazany przez nabywcę jako import usług ze znakiem minus. Spółka dokonuje bukingu u armatora, lecz nie jest płatnikiem frachtu tzn. nie jest nabywcą usługi transportowej, gdyż nie otrzymuje z tego tytułu faktury. Otrzymana od armatora prowizja jest przychodem, który Spółka powinna opodatkować podatkiem. Ponieważ Spółka nie wykazuje frachtu morskiego jako importu usług, tym samym nie może go pomniejszyć o kwotę otrzymanej prowizji. Z kolei armator wykazuje w swoich rozliczeniach podatkowych VAT rabat do sprzedanego frachtu morskiego. Tym samym żadna ze stron transakcji nie wykaże i nie opodatkuje świadczonej przez Spółkę usługi. W tej sytuacji Spółka zamierza wystawiać miesięczną fakturę wewnętrzną VAT z tytułu importu usług, "prowizji bukingowej" na wartość otrzymanych not kredytowych i rozliczyć ją w kwartalnej deklaracji VAT jako należny i równocześnie, na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 4 i ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, odliczyć tą samą kwotę jako podatek naliczony.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka słusznie dokona opodatkowania otrzymanej od armatora niemieckiego wartość prowizji bukingowej w formie faktury wewnętrznej VAT jako import usług, rozliczając podatek należny i naliczony zgodnie z art. 86 ust. 2 i 8 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy wskazującego, że otrzymuje od armatora przychód za bukowanie ładunku, czynność wykonywana przez Spółkę jest odpłatna i powinna zostać opodatkowana podatkiem od wartości dodanej w miejscu siedziby nabywcy, a więc armatora, jako import usług na terenie Niemiec. Wskazała, że armator nie uważa przekazywanej prowizji bukingowej jako zapłaty za nabytą od Spółki usługę bukowania ładunku dla jego statków i dokonuje swojego rozliczenia podatku w formie pomniejszenia własnej sprzedaży frachtu morskiego, wypełniając obowiązki z tytułu podatku od wartości dodanej. W ocenie Spółki w związku z tym, że armator nie dokonuje opodatkowania tych czynności, powinna wystawić fakturę wewnętrzną z podatkiem należnym dla otrzymanej wartości z równoczesnym prawem do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w tej samej wartości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem podlega:

Z treści przepisu art. 7 ust. 1 powołanej ustawy wynika, że dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez świadczenie usług - w myśl art. 8 ust. 1 powołanej ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Na mocy art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Za sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 powołanej ustawy, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka świadczy usługi spedycji. Nie posiadając własnej infrastruktury technicznej korzysta z podwykonawców, którym powierza wykonanie czynności transportowych, przeładunkowych, składowych, ubezpieczeniowych, itp. Jedną z czynności wykonywanych przez Spółkę po dniu 31 grudnia 2009 r. jest bukowanie ładunków do przewozu u armatora niemieckiego, zarejestrowanego dla celów podatku od wartości dodanej na terenie Niemiec. W związku z powyższym Spółka otrzymuje od armatora prowizje, co zostaje udokumentowane notą kredytową. Spółka nie jest związana umową z armatorem udzielającym prowizji bukingowej. Fakt udzielenia ww. prowizji jest aktem jednostronnym przewoźnika i nie jest zapłatą za czynności zlecane Spółce przez armatora (armator Spółce czynności tych nie zleca). Siedziba oraz miejsce prowadzenia działalności armatora znajduje się w Niemczech. Kontaktem operacyjnym armatora na terenie Polski jest agent wystawiający faktury i noty w imieniu armatora.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy należy zauważyć, iż do uznania danej czynności za usługę konieczne jest istnienie odbiorcy wykonywanego świadczenia (beneficjenta czynności) i wystąpienie związku między tą czynnością a otrzymywanym wynagrodzeniem, będącym świadczeniem wzajemnym, przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można stwierdzić, że płatność następuje w zamian za to świadczenie. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wypłacane jest wynagrodzenie, musi istnieć pomiędzy stronami relacja zobowiązaniowa.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że nie występuje ze strony Spółki jakiekolwiek świadczenie na rzecz armatora, za które to otrzymuje od niego prowizje. Brak umowy, jak i zlecenia w tym zakresie powoduje, że nie ma bezpośredniego związku zobowiązaniowego pomiędzy Spółką dokonującą bukowania ładunku u armatora, a armatorem wypłacającym prowizję, gdyż czynności tej Spółka dokonuje w związku ze zleceniem otrzymanym od podmiotów trzecich (swoich zleceniodawców). Zatem brak jest jakiegokolwiek świadczenia, na które ukierunkowana jest prowizja.

Reasumując, należy stwierdzić, że otrzymana prowizja nie stanowi wynagrodzenia za czynności wykonywane przez Spółkę na rzecz armatora, które stanowiłyby świadczenie usług i tym samym podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W związku z powyższym nie ma obowiązku dokumentowania otrzymanych prowizji fakturami VAT. Zatem nie dojdzie w tej sytuacji do importu usług, o którym mowa w art. 2 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym nie znajdą zastosowania przepisy art. 86 ust. 2 i 8 ustawy, dotyczące odliczenia podatku naliczonego z tytułu importu usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.